Η ευαισθησία του Γιοβάνοβιτς - Όταν ο Ιβάν συγκίνησε τους πάντες 23 χρόνια πριν (photos)

Τον προπονητή Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μπορούν να τον κρίνουν οι πάντες. Για τον άνθρωπο, δύσκολα μπορεί να πει κανείς κακιά κουβέντα. Ο Σέρβος τεχνικός προ ημερών μετά το ματς με τον Ατρόμητο, έδειξε τον χαρακτήρα του. Όταν κλήθηκε να αναφερθεί στον πόλεμο της Ουκρανίας. Παράλληλα θυμήθηκε τις μέρες που βομβαρδιζόταν η δική του πατρίδα.

«Ο πόλεμος φέρνει δυστυχία, θάνατο. Πεθαίνουν άνθρωποι. Ζούσαμε αυτό πριν από 24 χρόνια στη χώρα μου, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία και εγώ ήμουν τυχερός που εκείνη την εποχή βρισκόμουν σαν ποδοσφαιριστής του Ηρακλή στην Ελλάδα. Ήταν ίσως η μοναδική χώρα που έδειξε κατανόηση στη χώρα μου. Εν έτη 2022 όταν έχουμε πόλεμο στην Ευρώπη, τα προβλήματα πρέπει να λύνονται σε πολιτικό επίπεδο. Αν δεν επιλύονται, την πληρώνουν οι αθώοι που δεν φέρουν καμία ευθύνη».

Η δήλωση αυτή ήρθε να θυμίσει σε όλους πως πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος. Αυτός που δε φταίει σε τίποτα, αλλά η τύχη του και η ίδια η ζωή του, κρίνεται από αποφάσεις πολιτικών.

Η ευαισθησία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δεν είναι τωρινή. Ο Σέρβος έχει βιώσει στο «πετσί» του, το δράμα του πολέμου. Τότε που η πατρίδα του βομβαρδιζόταν και ουσιαστικά δε μιλούσε κανείς. Ήταν ο καιρός που αγωνιζόταν στην Ελλάδα με τα χρώματα του Ηρακλή.

Είχε την «τύχη» να περιβάλλεται από ανθρώπους που στήριζαν τους Σέρβους. Όχι για εθνικούς ή θρησκευτικούς λόγους. Καθαρά ανθρώπινα. Στοιχείο που ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού, δεν ξέχασε και δεν ξεχνά ποτέ.

Η πιο «δυνατή» στιγμή για τον Γιοβάνοβιτς, ήταν εκείνη των αρχών Απριλίου του 1999. Στο περιθώριο ενός αγώνα Ηρακλή-Άρη στο «Καυτανζόγλειο». Ένα ντέρμπι της Θεσσαλονίκης που έγινε ντέρμπι συγκίνησης για τον Σέρβο. Που ένωσε 15.000 ανθρώπους και τους έκανε να δακρύσουν μαζί του.

Πριν τη σέντρα της αναμέτρησης, ο ποδοσφαιριστής τότε του «γηραιού» έβαλε στη φανέλα του το στόχο. Το σύμβολο της αντίδρασης στον βομβαρδισμό της Σερβίας εκείνη την εποχή. Παράλληλα, κρατούσε ένα μικρό πανό με προσωπικό μήνυμα. Προς τους Έλληνες που συμπαραστάθηκαν στην πατρίδα του.

«Στην Ελλάδα χτυπά η καρδιά της καρδιάς μας», έγραφε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Επιδεικνύοντας το πανό στους 15.000 ανθρώπους που βρέθηκαν στο γήπεδο. Φίλους του Ηρακλή και του Άρη.

Όλοι τον χειροκρότησαν όρθιοι. Μέχρι που ένωσαν τη φωνή τους, φωνάζοντας αντί-Αμερικανικά συνθήματα. Ξεχνώντας οπαδικές διαφορές. Ο Ιβάν δεν κρατήθηκε. Δάκρυσε. Έβαλε τα κλάματα. Λύγισε αυτός και όσοι τον είδαν.

Η συγκίνηση μεταφέρθηκε στο χορτάρι, με τη μορφή θέλησης και ψυχής. Ο Ηρακλής νίκησε 2-1 με ανατροπή και γκολ στο 89’. Το αποτέλεσμα δε θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που μετρούσε είναι πως κορυφαίος του γηπέδου ήταν ο Γιοβάνοβιτς. Ποδοσφαιρικά, αλλά πάνω απ’ όλα ανθρώπινα.

Η συγκίνηση του Σέρβου ήταν τεράστια, καθώς οι συμπαίκτες του πέρα απ’ τη νίκη, του είχαν χαρίσει ακόμη πιο «δυνατή» στιγμή. Είχαν ζητήσει να αγωνιστούν με το στόχο στη φανέλα τους. Κάτι που τελικά δε συνέβη, αλλά ο Σέρβος τότε ποδοσφαιριστής δεν το ξέχασε. Το είχε μνημονεύσει μετά το παιχνίδι, λέγοντας:

«Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου, που ήθελαν να παίξουν με τον στόχο στη φανέλα τους. Κάθε φωνή διαμαρτυρίας σημαίνει πολλά και στην Ελλάδα υπάρχουν εκατομμύρια φωνές διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου».

Πέρασαν 23 χρόνια από εκείνο το παιχνίδι. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μίλησε για έναν άλλο πόλεμο, σε άλλο σημείο της Ευρώπης. Και πάλι θυμήθηκε τι είχε συμβεί στην πατρίδα του. Στέλνοντας εκ νέου μήνυμα κατά των σκοτωμών, κατά της δυστυχίας, κατά της τραγικότητας. Όπως είχε κάνει τότε. Το 1999.

Δείτε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να κρατά το πανό και να έχει το στόχο στη φανέλα, στην gallery που ακολουθεί: