Υποχρεωμένος να βρει ηγέτη στα χαφ

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι ξανά ενθουσιασμένος.

Η αισιοδοξία έχει επιστρέψει. Άλλοι έπειτα κι από τον περίπατο στο Ηράκλειο επί του ΟΦΗ, πετάνε στα σύννεφα, άλλοι είναι πιο συγκρατημένοι. Έχουν πίστη, γνωρίζουν όμως ότι τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά.

Ο Παναθηναϊκός με την εικόνα του στα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος, στα δύο της Ευρώπης (κυρίως στη ρεβάνς βέβαια), έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό και με τις κινήσεις που έκανε, έχει στείλει μήνυμα ότι θα παλέψει μέχρι τέλους. Και είναι υποχρεωμένος να δώσει μάχη, να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Οφείλει να μην αφήσει άλλη ομάδα να ξεφύγει. Κι αν μπορεί ας οδηγεί αυτός την κούρσα. Οι ανταγωνιστές του, άλλωστε, δεν έχουν βγάλει μάτια. Το αντίθετο.

Ασφαλώς και δεν είναι απλό. Αλλά η ομάδα έχει τα φόντα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Έχει συσπειρωμένο τον κόσμο έπειτα από χρόνια, έχει αρκετή ποιότητα, έχει έναν προπονητή που θέλει κι έχει καταφέρει να παρουσιάσει μία συμπαγή και πειθαρχημένη τακτικά ομάδα. Έχει και ηγέτες. Σε κάθε γραμμή. Από το τέρμα έως την κορυφή της επίθεσης, ο άξονας είναι δυνατός. Στα άκρα τα δίδυμά του είναι πολύ καλά.

Τι μένει; Τουλάχιστον ένας χαφ. Προσωπικά θεωρώ ότι χρειάζονται δύο οκτάρια, αλλά αν είναι να έρθει ένας, να είναι αυτός που θα κάνει τη διαφορά. Ένας «Σπόραρ», ένας «Παλάσιος» στη θέση οκτώ. Ένας χαφ με ικανότητα να πατάει στην αντίπαλη περιοχή, να παίζει ανάμεσα στις ζώνες και γρήγορα. Με ισορροπία φυσικά στα ανασταλτικά καθήκοντα. Τέτοιοι κοστίζουν. Αλλά είναι αναγκαίοι. Απαραίτητοι.

Ένας ηγέτης στο «8», μετά τον εγκέφαλο Πέρεθ, που παίζει στο «6», θα είναι ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι στο παζλ που δημιουργεί ο Παναθηναϊκός. Αυτός ο παίκτης θα πρέπει να του αλλάξει τη ζωή. Να τον κάνει ακόμα πιο ελκυστικό, πιο απρόβλεπτο. Να δώσει μεγαλύτερη φαντασία. Να στηρίξει επιπλέον Αϊτόρ, Παλάσιος, Σπόραρ, τη στιγμή που δεν έχουμε δει να μπαίνουν στην εξίσωση Βέρμπιτς και Μπερνάρ. Ο Σλοβένος έπαιξε αλλαγή με τον ΟΦΗ, όταν όλα είχαν κριθεί.

Σε κάθε περίπτωση, το «τριφύλλι» πρέπει να πάρει έναν χαφ με εμπειρία και ποιότητα. Βεβαίως και με ταχύτητα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θέλει ταχυδυναμικούς παίκτες. Αυτό είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Εκτός από τεχνική, γρήγορη σκέψη, είναι απαραίτητα και τα τρεξίματα.

Είπαμε, γι’ άλλους μπορεί να θέλει δύο για να βγει η χρονιά μετά την αποχώρηση και του Αλεξανδρόπουλου, ωστόσο, αν είναι να πάρει δύο μέτριους ή που θα είναι επιλογές ρίσκο, τότε ας φέρει έναν καλό. Θα είναι κρίμα οι λύσεις που έχει στις πιο πολλές θέσεις ο Παναθηναϊκός, να μην μπορέσουν να τακτοποιήσουν προβλήματα, επειδή δεν θα υπάρχει ένας ικανός χαφ.

Φυσικά υποχρέωση δεν είναι μόνο η ενίσχυση. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να παλέψει για τον τίτλο μέχρι τέλους. Να διεκδικήσει και να κατακτήσει ξανά το Κύπελλο. Πρέπει να κρατήσει ζεστό τον κόσμο του όσο περισσότερο μπορεί. Αν το καταφέρει να γεμίζει τη Λεωφόρο και να πιστέψει στην κορυφή και ο πλέον δύσπιστος, τότε θα έχει κάνει ένα τεράστιο βήμα. Στα αποδυτήρια, πάντως, υπάρχει πίστη και νοοτροπία νικητή.

Χρειάζονται κι άλλα βέβαια για την κορυφή. Διαιτησίες 50-50, τύχη, πείσμα, εγωισμός. Ναι και η τύχη παίζει ρόλο. Αρκεί να την κυνηγάει ο Παναθηναϊκός. Εγωισμός και πείσμα, ώστε να μην υποστεί ο Παναθηναϊκός ανόητες ήττες, όπως πέρσι.

Το ευχάριστο είναι ότι σε πολλές θέσεις κοιτάς πλέον τον πάγκο και βλέπεις επιλογές. Μπορεί με ένα οκτάρι που θα έρθει να είναι στον πάγκο ο Κουρμπέλης και ο Τσέριν. Στο τέρμα υπάρχει ο Λοντίγκιν. Στα άκρα της άμυνας οι Γκάνεα, Σάντσες. Μεσοεπιθετικά ένας εκ των Αϊτόρ, Βέρμπιτς, Παλάσιος, Μπερνάρ θα είναι πάντα στον πάγκο. Αν σε κάποιο ματς ο Σέρβος τεχνικός επιλέξει το 4-3-3, τότε θα είναι και δύο από τους τέσσερις που προαναφέραμε στον πάγκο. Στην άμυνα έλειψαν οι βασικοί Σένκεφελντ, Μάγκνουσον με τον ΟΦΗ και οι Σάρλια, Πούγγουρας ήταν άνετοι.

Εννοείται ότι χρειάζονται κι άλλες προσθήκες. Κάποιος μπορεί να θέλει κι άλλον φορ κι άλλον στόπερ, αλλά δεν μπορούν να γίνουν όλα σε ένα καλοκαίρι. Ούτε μπορεί να εκτοξευτεί το μπάτζετ χωρίς ευρωπαϊκό όμιλο και περισσότερα έσοδα από διαρκείας. Το γήπεδο, άλλωστε, αν όλα πάνε καλά, θέλει χρόνο ακόμα. Το ζητούμενο είναι να μην παρουσιάσει «λίπος» το ρόστερ, ώστε κάθε καλοκαίρι να χρειάζονται 8-9 μεταγραφές, άρα και άσκοπο ξόδεμα για αποζημιώσεις. Οι παίκτες να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους και να διεκδικήσουν ό,τι τους αναλογεί κι αξίζει στον σύλλογο.