Ρίτσαρντ Μπερνς: Ο αγώνας που δεν κέρδισε (photos+videos)

Μετά από 10 νίκες περισσότερες από 100 συμμετοχές και ένα παγκόσμιο τίτλο ο 34χρονος βρετανός παγκόσμιος πρωταθλητής του 2001 έχασε τη «μάχη» με τον καρκίνο, κάνοντας τον κόσμο των αγώνων πιο φτωχό.

Μία ξαφνική επιδείνωση της κατάστασής του και ενώ όλα έδειχναν πως η ασθένεια υποχωρούσε άλλαξε τα δεδομένα και διέλυσε τον οργανισμό του…

Εμείς εκτός από το ήρεμο βλέμμα του και το χαμόγελό του, ακόμη και στις δύσκολες στιγμές, θυμόμαστε εικόνες και περιγραφές από αυτούς που τον έζησαν από κοντά αλλά και αποσπάσματα από το βιβλίο του «Driving ambition». 

Ρόμπερτ Ρέιντ – Ρίτσαρντ Μπερνς

«Αν μεταξύ των δύο δεν υπάρχει εμπιστοσύνη τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Αν δεν υπάρχει ένας ειδικός δεσμός συνεννόησης, όχι μόνο δεν θα έρθει η επιτυχία αλλά ο κίνδυνος μιας μοιραίας εξόδου είναι παραπάνω από πιθανός».

Αυτά υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Ρέιντ, που έζησε κάτι παραπάνω από 10 χρόνια δίπλα στον Βρετανό παγκόσμιο πρωταθλητή. Ο σκωτσέζος γνώριζε καλύτερα από όλους τον τρόπο που ο Άγγλος οδηγός, αντιδρούσε κάτω από την φοβερή πίεση ενός ράλι.«Ο τρόπος που επικοινωνούσαμε με τον Ρίτσαρντ είναι προϊόν εξέλιξης, όλων των χρόνων της συνεργασίας μας, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναλυθεί εύκολα. Δεν ήταν μόνο η ανάγνωση της ειδικής διαδρομής και η αυτόματη αντίδραση του. Έχει να κάνει πολύ περισσότερο με το ότι αυτός ήταν πιο σίγουρος από εμένα ότι η επόμενη στροφή είναι αριστερή. Όπως ακριβώς και εγώ ήμουν πιο σίγουρος από αυτόν ότι θα καταφέρει να στρίψει γρήγορα και με ασφάλεια».

«Αυτό που έκανε ακόμη πιο σύνθετη αλλά και μοναδική την επικοινωνία μας ήταν η ανάγκη του Ρίτσαρντ  για πιο αναλυτική πληροφόρηση. Εκεί που οι άλλοι οδηγοί έγραφαν μια στροφή σαν γρήγορη αριστερή, αυτός ζητούσε σημειώσεις για την ταχύτητα στην είσοδο, στην έξοδο και στο Apex. Κάθε φορά που σύγκρινα τις σημειώσεις μας με τις αντίστοιχες άλλων πληρωμάτων, ανακάλυπτα ότι το πάχος του δικού μας μπλοκ ήταν διπλάσιο. Αν προσθέσετε ότι είμαι και ελαφρώς δυσλεκτικός, τότε μπορείτε να καταλάβετε τον βαθμό επικοινωνίας και εμπιστοσύνης, που είχε αναπτυχθεί μεταξύ μας. Το παρατσούκλι που του είχαμε δώσει ήταν Pentium 3, ακριβώς γιατί είχε την ικανότητα να επεξεργάζεται μεγάλο όγκων πληροφοριών σε μικρή ταχύτητα… 

«Driving Ambition»

Εκτός από την ταχύτητα αυτό, που σίγουρα σας γοητεύει είναι η ηρεμία, που έχουν κάποιοι από τους οδηγούς του παγκόσμιου πρωταθλήματος ράλι κατά τη διάρκεια του αγώνα. Σταθεροί χειρισμοί απλότητα στις κινήσεις ακόμη και όταν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Οι φράσεις αυτές φέρνουν στο νου την εικόνα του Ρίτσαρντ Μπερνς …

Το νόημα της ζωής

Ήταν το 1993 όταν το περιοδικό «Performance Car» είδε στο πρόσωπο του νεαρού πρωταθλητή Βρετανίας ένα οδηγό για να κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο. Ανάμεσα στις ερωτήσεις ήταν και το τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. Η απάντηση ήταν επαγγελματίας οδηγός. Όσο για το νόημα της ζωής ήταν φυσικά τα «Donuts» μετά τη νίκη…

Εννέα χρόνια μετά βγαίνει η αυτοβιογραφία του (Driving Ambition) μέσα από αυτή διαβάζουμε… « Ήταν το 1992 όταν άρχισα να ανοίγω τα φτερά μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη Subaru δούλευα τότε τις σημειώσεις του Κόλιν Μακ Ρέι και τον ειδοποιούσα για τα επικίνδυνα σημεία σε κάθε ειδική. Δούλεψα μαζί του στη Σουηδία, την Ελλάδα και τη Φινλανδία. Το τελευταίο ήταν και το πιο σκληρό ράλι για εμένα καθώς κοιμήθηκα μόνο 9 ώρες στις 4 ημέρες του αγώνα. Είχαμε 12 vans με ότι μπορείτε να φανταστείτε και σε κάθε service point φόρτωνα και ξεφόρτωνα πάνω από 60 λάστιχα. Ήταν η χρονιά που ο Κόλιν κατέστρεψε το αυτοκίνητο του μία φορά στο shakedown και δύο στον αγώνα».Κάπου στη μέση αυτής της χρονιάς ήρθε η πρόταση να γίνει οδηγός στην Mitsubishi και από εκεί ξεκίνησαν όλα… 

Τα όνειρα, ο τίτλος η Ζόι και το μέλλον

«Ονειρεύομαι συχνά όχι όμως στα ράλι γιατί τότε κάτι δεν πάει καλά. Εκεί είναι μαζί μου ο Ρόμπερτ Ριντ  και με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Κάποιες φορές ονειρεύομαι πως πετάω με αεροπλάνο και πέφτω χωρίς να τραυματίζομαι είναι πολύ περίεργο».

«Μετά τον τίτλο ήθελα πολύ να ξαναρχίσω τους αγώνες είχα ένα καλό κίνητρο όμως δεν περίμενα τόση δημοσιότητα και να δω τον εαυτό μου τόσο εκτεθειμένο. Ήταν και η δικαστική διαμάχη με τη Subaru, (όταν μετακινήθηκε στην Peugeot πριν τη λήξη του συμβολαίου του)που με έκανε να νομίζω πως δε θα είχα μέλλον στα ράλι. Τότε με βοήθησε πολύ η Ζόι  ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος που μπορούσα να μιλήσω χωρίς να προδοθώ».

«Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν σταματήσω να οδηγώ. Έχω δει μία pub πολύ κοντά στο πατρικό μου σπίτι που θα ήθελα να αγοράσω. Νομίζω πως με την ίδια ευκολία που οδηγώ θα μπορούσα να σερβίρω μπύρες. Δε θα ήθελα να οδηγώ ως τα 40 ή τα 50 χρόνια μου αλλά θα ήθελα να έχω κάποιες ευκαιρίες να συμμετέχω στα αγαπημένα μου events. Έχω αρκετά πράγματα και το εκτιμώ όμως θέλω ακόμη κάτι: Να αποκτήσω οικογένεια….

Ακολουθεί το βίντεο που έφτιαξαν από το ίδρυμα Ρίτσαρντ Μπερνς για να τιμήσουν την επέτειο της κατάκτησης του πρωταθλήματος ένα in car από τη Φιλανδία αλλά και ένα αφιέρωμα. Στο κλιπ από την Φιλανδία λέγετε πως η μέση ωριαία ταχύτητά του ήταν πάνω από τα 140 χλμ…