Η λέσχη των εννέα

Με τον τίτλο του 2010 ο Φέτελ έγινε ο μικρότερος σε ηλικία οδηγός που κατακτά τον τίτλο στη Formula 1 και με τον φετινό ο Γερμανός της Red Bull γίνεται ο μικρότερος σε ηλικία που καταφέρνει να πάρει δεύτερο πρωτάθλημα στη σειρά και μόλις ο 9ος  στην ιστορία της Formula1. Οι 8 προηγούμενοι ήταν οι: Αλμπέρτο Ασκάρι (1952,1953), Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951,1954, 1955, 1956, 1957), Τζακ Μπράμπαμ  (1959, 1960, 1966), Αλέν Προστ (1985, 1986, 1989, 1993), Άϊρτον Σένα (1988, 1990,1991), Μίκαελ  Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004), Μίκα Χάκινεν (1998, 1999) και Φερνάντο Αλόνσο (2005, 2006).

Αλμπέρτο Ασκάρι (1952 / 1953)

Έγινε ο πρώτος που κατάφερε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Formula 1 δύο φορές στη σειρά (1952, 1953) και να κυριαρχήσει απόλυτα στην εποχή του, προτού βρει τραγικό και ξαφνικό θάνατο το 1955. Πέρα από την αναμφισβήτητη ικανότητά του, ο Ασκάρι ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς στον κόσμο οδηγούς που πέρασαν από την F1. Ο Ascari κατέκτησε και τους δύο τίτλους του με τη Ferrari. Έχασε τη ζωή του σε ένα τραγικό ατύχημα στη Μόντζα, όχι σε αγώνα αλλά κάνοντας…  βόλτα με ένα μονοθέσιο της Ferrari το 1955.

Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951, 1954, 1955, 1956, 1957)

Ο Φάντζιο ήταν ιταλικής καταγωγής, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή, με τα χρώματα της οποίας έτρεξε στην F1. Κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο (με τη Maserati το 1951) όταν ήταν ήδη 40 ετών. Από το 1954 μέχρι το 1957 ο Φάντζιο  κέρδισε 4 συνεχόμενα πρωταθλήματα. Ο Αργεντινός ξεκίνησε τη χρονιά του 1954 με τη Maserati και την ολοκλήρωσε με τη Mercedes. Το 1955 η συνεργασία των δύο πλευρών συνεχίστηκε και έφερε άλλον έναν τίτλο, τον 2ο  στη σειρά, αλλά μετά το τραγικό ατύχημα στο Le Mans τα «ασημένια βέλη» αποσύρθηκαν και ο Φάντζιο έψαχνε ομάδα έπρεπε να βρει νέα στέγη. Αυτή έγινε η Ferrari, με την οποία πήρε άλλο ένα πρωτάθλημα το 1956. Το 1957 μεταπήδησε στη Maserati, με την οποία κατάκτησε τον 5ο τίτλο του, ρεκόρ που έμεινε στην ιστορία για πολλές δεκαετίες, μέχρι να τον ξεπεράσει ο Μίκαελ Σουμάχερ.

Τζακ Μπράμπαμ  (1959, 1960, 1966)

Ο Αυστραλός κέρδισε συνολικά τρία παγκόσμια πρωταθλήματα, εκ των οποίων τα δύο πρώτα ήταν συνεχόμενα, το 1959 και το 1960. Το 1962 έφτασε στο απόγειο της καριέρας του και πέτυχε κάτι μοναδικό. Έγινε ο πρώτος που κατάφερε να κερδίσει πρωτάθλημα οδηγώντας το δικό του μονοθέσιο. Αυτό έγινε το 1966 κατακτώντας με την Brabham-Repco τέσσερις νίκες στους 9 αγώνες που πήρε μέρος.

Αλέν Προστ  (1985, 1986, 1989, 1993)

Χρειάστηκε να περάσουν 25 χρόνια για να καταφέρει ξανά κάποιος οδηγός να πάρει δύο χρονιές στη σειρά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ο «Κύριος Καθηγητής»  όπως ήταν το παρατσούκλι του Προστ έμεινε όμως στην ιστορία της F1 περισσότερο για τις «μάχες» του με τον Άϊρτον Σένα. Ήταν το 1985 όταν κέρδισε τον πρώτο τίτλο του με τη McLaren. Την επόμενη χρονιά, το 1986, επαναλαμβάνει την επιτυχία του και γίνεται μόλις ο 4ος οδηγός που έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα στη σειρά. Ακολουθεί άλλος ένας τίτλος με τη McLaren το 1989 και ο 4ος το 1993 με τη Williams.

Άϊρτον Σένα (1988, 1990, 1991)

Ο Βραζιλιάνος «θεός» της Formula 1κατέκτησε όχι μόνο τις καρδιές όσων τον είδαν να αγωνίζεται, αλλά και όσων έμαθαν γι' αυτόν αργότερα. Ήταν ένας άνθρωπος που αγάπησε περισσότερα απ' όλα, τους αγώνες, οι οποίοι του πήραν τη ζωή. Ο πρώτος τίτλος ήρθε το 1988, όταν με την McLaren μετά από σκληρές μάχες με τον συναθλητή του Αλέν Προστ. Το 1989 έχασε τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, αλλά τον πήρε… πίσω το 1990. Το 1991, ο Προστ είχε φύγει από την ομάδα  και ο Βραζιλίανος κατάκτησε τον τίτλο για 2η φορά στη σειρά και για 3η συνολικά.Κανείς δεν ξέρει πόσους τίτλους θα είχε ο Σένα αν το νήμα της ζωής του δεν κοβόταν τόσο απότομα εκείνη την τραγική Πρωτομαγιά του 1994.

Μίκαελ Σουμάχερ  (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)

Ο Γερμανός κατάφερε να κάνει το όνομά του συνώνυμο της Formula 1, ανεβάζοντάς την Ferrari στην κορυφή. Πριν από αυτό όμως είχε κερδίσει δύο τίτλους. Το 1994 ήρθε η πρώτη διάκριση αλλά το 1995 ήταν η χρονιά της κυριαρχίας. Ο Σούμι άφησε 33 βαθμούς πίσω του τον δεύτερο και κατέκτησε τον τίτλο τέσσερις αγώνες πριν το φινάλε. Στη συνέχεια της καριέρας του κατάκτησε άλλους 5 τίτλους, και μάλιστα στη σειρά, για να φτάσει στον αριθμό ρεκόρ των 7. Ο Γερμανός κατέχει τα ρεκόρ σε όλες σχεδόν τις στατιστικές κατηγορίες της Fυ1, με τις 91 νίκες του να ξεχωρίζουν.

Μίκα Χάκινεν  (1998, 1999)

Έκανε το ντεμπούτο του το 1991 με την ομάδα της Lotus και το 1993 μεταπήδησε στη McLaren, όπου έζησε τις μεγάλες τους στιγμές και έκλεισε την καριέρα του στη Formula 1 το 2001, έχοντας στο παλμαρέ του δύο παγκόσμια πρωταθλήματα -και μάλιστα συνεχόμενα. Ο πρώτος τίτλος ήρθε το 1998.Το 1999 ήταν πιο δύσκολο, με τα προβλήματα αξιοπιστίας να είναι περισσότερα στη McLaren. Τότε ο Χάκινεν εξασφάλισε το πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα.

Φερνάντο Αλόνσο  (2005, 2006)

Ο Ισπανός εκθρόνισε τον Μίκαελ Σουμάχερ και θεωρείται ένας από τους πιο ολοκληρωμένους οδηγούς της Formula  1 κατακτώντας με την συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα το 2005 και το 2006.Το 2003 βρέθηκε στη Renault με την οποία πέτυχε τη νίκη στην Ουγγαρία. Όταν το 2005 με την ομάδα της Renault κατέκτησε  το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το 2006 η επιτυχία επαναλήφθηκε, με αντίπαλο αυτήν τη φορά τον Μίκαελ Σουμάχερ. Το 2010 μπήκε στο δυναμικό της Ferrari και παραλίγο στην πρώτη χρονιά με τη Scuderia να πάρει το πρωτάθλημα, το οποίο έχασε στα σημεία στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.