Παναθηναϊκός: Η γενιά της δυσκολίας δεν είναι πια εδώ! (Video+Photos)

Όταν σε μια στιγμή αλλάζουν τα πάντα, φανταστείτε τι μπορεί να γίνει σε τέσσερα χρόνια. Όσα έχουν περάσει δηλαδή απ’ το καλοκαίρι του 2018. Μοιάζει και είναι μακρινό για τον Παναθηναϊκό, ειδικά σε επίπεδο συνθηκών και κατάστασης ομάδας. Τότε το «τριφύλλι» ετοιμαζόταν όχι για μια σεζόν Ευρώπης, όχι για μια σεζόν φιλοδοξίας έχοντας ένα Κύπελλο για «προίκα». Όπως συμβαίνει τώρα δηλαδή.

Τότε οι «πράσινοι» είχαν μείνει στην κατηγορία λόγω της αλλαγής ποινής που αποφασίστηκε για τις ομάδες που δεν εξασφάλισαν άδεια. Αλλά και πάλι, είχαν μπροστά τους τη διαχείριση του μικρότερου μπάτζετ της ιστορίας (αναλογικά). Με τον Γιώργο Δώνη στον πάγκο και τεχνικό διευθυντή τον Νίκο Νταμπίζα. Με -6 στην «πλάτη» και δικαίωμα μεταγραφών μόνο Ελλήνων νεαρών παικτών, με εξαίρεση ενός ξένου ανεξαρτήτου ηλικίας.

Εκείνος ο Παναθηναϊκός βασίστηκε στα νιάτα και στην ακαδημία του σε μεγάλο βαθμό. Αρχικά γίνονταν κουβέντες μέχρι και για πιθανή δυσκολία σωτηρίας! Αποδείχθηκαν ανέκδοτο πάντως, επειδή ειδικά στην αρχή της σεζόν ο Παναθηναϊκός των «μωρών» έκανε πορεία Πρωταθλητισμού σε επίπεδο νικών.

Φτάσαμε στο 2022. Από εκείνη την ομάδα απέμειναν ελάχιστα πράγματα. Ο προπονητής έχει φύγει δύο χρόνια τώρα, ο Νταμπίζας είχε αποχωρήσει νωρίτερα. Από εκείνο το ρόστερ έχουν απομείνει μόλις 4 παίκτες. Εκ των οποίων οι δύο ουσιαστικά είναι για τα καλά στα πλάνα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δημήτρης Κουρμπέλης και Αχιλλέας Πούγγουρας. Συν τους Σωκράτη Διούδη και Αργύρη Καμπετσή που ουσιαστικά αναζητούν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους.

Η φουρνιά των «μωρών» όπως τους ονόμαζαν όλοι, «σκόρπισε». Όσο ο Παναθηναϊκός ανέβαζε έστω και λίγο τον πήχη, δεν κατάφερναν να ακολουθήσουν. Ή απλά επήλθε πρόωρος κορεσμός και έπρεπε να «χωρίσουν» οι δρόμοι των δύο πλευρών. Τα έσοδα των «πράσινων» από την σχεδόν ολοκληρωτική αλλαγή του ρόστερ από εκείνη την περίοδο, ελάχιστα.

Ειδικά απ’ τους νεαρούς Έλληνες, μόνο ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης πωλήθηκε έναντι αντιτίμου στην Βέιλε (400.000). Όλοι οι υπόλοιποι έφυγαν ως ελεύθεροι ή με κάποια διαφορετικού είδους συμφωνίας. Δηλαδή ποσοστό μεταπώλησης ή προτεραιότητας για επαναγορά.

Φάνης Μαυρομμάτης, Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης, Κωνσταντίνος Αποστολάκης, Πασχάλης Στάικος,
Χρήστος Δώνης, Γιάννης Μπουζούκης, Τάσος Χατζηγιοβάνης, Δημήτρης Εμμανουηλίδης, ήταν τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα νεαρών Ελλήνων πάνω στους οποίους θεωρητικά θα «χτιζόταν» το μέλλον.

Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Ούτε αγωνιστικά, ούτε οικονομικά. Χωρίς να σημαίνει πως είναι ευθύνη της ομάδας πάντως. Ίσως απλά το ταλέντο και οι δυνατότητες να υπερεκτιμήθηκαν μέσα στη μαυρίλα και τις δυσκολίες εκείνης της εποχής. Ίσως απλά κάποια παιδιά να πήραν λιγότερες ευκαιρίες απ’ όσες θα έπρεπε. Η κατάληξη όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι, είναι η ίδια: Εκείνη η περίοδος «σβήνεται» πλέον απ’ τον Παναθηναϊκό.

Στοιχείο που ίσως βοηθήσει το «τριφύλλι» που προφανώς θα ήθελε να ξεχάσει εκείνες τις μέρες. Όχι όμως να ξεχάσει κι αυτούς που το βοήθησαν να μείνει όρθιο. Δηλαδή εκείνα τα παιδιά. Νεότερα ή μεγαλύτερα σε ηλικία.

Αυτό το καλοκαίρι έρχεται να «σφραγίσει» την αλλαγή των δεδομένων και το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός πλησιάζει στα φυσιολογικά του στάνταρ. Έφυγε ο Τάσος Χατζηγιοβάνης που ήταν απ’ τις σημαντικές μορφές εκείνης της ομάδας. Έφυγε ο Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης που είχε χαρακτηριστεί έκπληξη καθώς τον ήξεραν λίγοι όταν αποκτήθηκε. Έφυγε ο Φεντερίκο Μακέντα, η προσθήκη έμπειρου ξένου ποδοσφαιριστή που είχε πραγματοποιηθεί.

Λες και η μοίρα ήθελε να «σβήσει» μια και καλή εκείνες τις «μαύρες» σελίδες απ’ την ιστορία του Παναθηναϊκού. Με την υποσημείωση βέβαια, πως όποιος ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

*Στο ρόστερ του Παναθηναϊκού Β υπάρχουν και οι Σερπέζης-Θεοχάρης που ήταν και στην ομάδα του 2018-19.