Ρομπέρτο Μπάτζιο: Απών από επιλογή - Νοοτροπία που μιλά στην καρδιά του φιλάθλου! (Video+Photos)

Ρομπέρτο Μπάτζιο. Ούτε τα 604 παιχνίδια, ούτε τα 277 γκολ, ούτε οι 136 ασίστ τον έχουν κάνει αυτό που είναι. Αυτό που ήταν και πάντα θα είναι για όποιον τον είδε έστω σε έναν αγώνα. Για πολλούς ο κορυφαίος Ιταλός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Ο συναγωνισμός μεγάλος και λογικός. Η προσωπικότητα του ανθρώπου που ευθύνεται για το πιο διάσημο χαμένο πέναλτι στην ιστορία, δεν συγκρίνεται με κανέναν.

Πριν δύο μήνες «έκλεισε» τα 55 του χρόνια. Τα μαλλιά έχουν ασπρίσει για τα καλά. Το ήρεμο βλέμμα δεν αλλάζει ποτέ. Όπως και το ύφος που δεν ξέρεις αν χαμογελάει ή όχι. Δεν καταλαβαίνεις το συναίσθημα που κουβαλά. Ήρεμος. Μαέστρος στο γήπεδο. Με το κοτσιδάκι-σήμα κατατεθέν να υπάρχει πλέον μόνο στις καρδιές μας.

Θα μπορούσε ακόμη και σήμερα να έχει όποια θέση ήθελε. Σε όποια ομάδα ήθελε. Να είναι απ’ τα πιο σημαντικά πρόσωπα του Ιταλικού ποδοσφαίρου και να βγάζει απίστευτα λεφτά. Η απάντησή του σε όλα αυτά ήταν ένα τεράστιο «όχι». Προτίμησε να μείνει εκτός ποδοσφαίρου. Τον κέρδισαν οι απλές καθημερινές δουλειές σε μια φάρμα. Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο δεν είναι εξαφανισμένος. Είναι απλά διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους!

Βιτσέντζα, Φιορεντίνα, Γιουβέντους, Μίλαν, Μπολόνια, Ίντερ, Μπρέσια. Και φυσικά Εθνική Ιταλίας. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήταν στο φως της δημοσιότητας. Κεντρικό πρόσωπο σε μια χώρα και όχι μόνο. Μέχρι το 2004 όταν και «κρέμασε» τα παπούτσια του. Για πολύ μικρό διάστημα σκέφτηκε να ασχοληθεί με τα νέα ταλέντα. Το απέφυγε όμως. Δεν ήθελε να εμπλέκεται πλέον με το άθλημα που υπηρέτησε τόσο καλά όσο λίγοι.

Τα τελευταία 18 χρόνια, δεν υπήρξε ούτε ένας μήνας που να μην τον πιέζουν. Είτε για πόστο σε κάποιο απ’ τα μεγάλα Ιταλικά κλαμπ, είτε για μια θέση σε πάνελ αθλητικής εκπομπής, σχολιαστή αγώνα. Λεφτά με ουρά. Πάντα η απάντηση είναι αρνητική και μάλιστα κατηγορηματικά.

Ο λόγος, απλός. Όσο και μεγαλειώδης: Αισθάνεται υπερβολικά άβολα να κρίνει τους άλλους. Γι’ αυτό αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι την τηλεόραση. Μάλιστα μια ατάκα που έχει αναφέρει, είναι αφοπλιστική και πέρα για πέρα αληθινή:

«Βλέπω παλιούς συμπαίκτες μου να κρίνουν και να κάνουν μαθήματα στην τηλεόραση. Εγώ θυμάμαι πως ήταν ανίκανοι να κάνουν τρεις ντρίπλες. Όχι με τα πόδια, αλλά με τα χέρια».

Η καθημερινότητά του περιλαμβάνει λίγο αθλητισμό. Μάλιστα πρώτο στις προτιμήσεις του είναι το γυναικείο ποδόσφαιρο. Γιατί το θεωρεί πιο παθιασμένο απ’ το αντρικό πλέον. Λίγο μπάσκετ, ενώ το γκολφ αν και του αρέσει τον κάνει να βαριέται. Ένθερμος υποστηρικτής των Λος Άντλελες Λέικερς. Το σημείο που τον έκανε σχεδόν να πάψει να βλέπει ποδόσφαιρο, ήταν η πανδημία. Τα άδεια γήπεδα. Κανείς δεν τον αδικεί για το γεγονός πως:

«Το ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο είναι απλά θλιβερό. Με κάνει να θέλω να κλάψω. Δεν βλέπω παιχνίδια, γιατί σχεδόν ποτέ δεν τα διασκεδάζω».

Απ’ το 2004 όταν και σταμάτησε την τεράστια καριέρα του, θεωρεί πως βρήκε ξανά τη ζωή και το οξυγόνο του. Οι τραυματισμοί που τον συνόδευσαν σε όλη του την καριέρα, του προκαλούσαν αφόρητους πόνους. Για κάποιες εβδομάδες αφού σταμάτησε το ποδόσφαιρο, χρειαζόταν η γυναίκα του να τον βοηθήσει για να βγει απ’ το αυτοκίνητο. Τα πόδια του δεν τον κρατούσαν ούτε για να βάλει δύναμη και να κάνει αυτή την τόσο απλή για τον περισσότερο κόσμο κίνηση.

Ο πόνος, όμως, δεν ήταν ο λόγος που τον απομάκρυνε απ’ το άθλημα. Η απόφασή του για να σταματήσει, ήρθε λόγω της τακτικής που κέρδισε τη μαγεία. Ακόμη και για την Ιταλία, ο Μπάτζιο θεώρησε πως τα όρια είχαν ξεπεραστεί!

Σιχάθηκε να μετέχει σε ένα ποδόσφαιρο που μετρά περισσότερο το να ακυρώσεις τον αντίπαλο και όχι να δείξεις τις δικές σου ικανότητες. Απλή η απόφαση γι’ αυτόν. Ακόμη πιο απλή η σκέψη του τι θα έκανε μετά.

Αλήθεια λοιπόν, τι κάνει σήμερα ο Ρομπέρτο Μπάτζιο; Είναι ένας γκριζομάλλης 55χρονος που θα τον δεις να είναι όσο πιο κοντά στη φύση γίνεται. Λατρεύει να κόβει ξύλα. Του αρέσει να οδηγεί το τρακτέρ για τις δουλειές στη φάρμα. Τόσο πολύ που όταν γυρίζει το βράδυ στο σπίτι, το κεφάλι του να βουίζει απ’ την κούραση.

Χαριτολογώντας μάλιστα είχε πει πως διαφέρει αρκετά απ’ τον Τότι και τον Ιμπραϊμοβιτς, επειδή εκείνοι αν γινόταν θα έπαιζαν ποδόσφαιρο για πάντα.

Για όλα αυτά ο Ρομπέρτο Μπάτζιο ήταν και θα είναι για πάντα αξεπέραστος. Έπαιξε ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο. Το λάτρεψε όπως ο ίδιος ήθελε. Το βαρέθηκε όταν έπαψε να έχει τη μαγεία που γούσταρε. Προτίμησε να μην προδώσει ποτέ τις αξίες του, να μην κριτικάρει κανέναν και κυρίως να μην επανέλθει στο προσκήνιο. Εκεί που όλοι τον φωνάζουν, αλλά όσο αυτό συμβαίνει ο Ρομπέρτο απομακρύνεται…