Η μπάλα βάζει… φωτιά στα Βαλκάνια (videos+photos)

«Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξει γέλασε», αναφέρει το γνωστό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, το οποίο για ακόμα μια φορά επιβεβαιώθηκε περίτρανα. Τα όσα έγιναν το βράδυ της Τρίτης (14/10) στην αναμέτρηση της Σερβίας με την Αλβανία για τα προκριματικά του Euro 2016 μαρτυρούν πως η κατάσταση στη… γειτονιά μας μυρίζει «μπαρούτι». Τα τρομερά επεισόδια στο γήπεδο της Παρτιζάν, δεν είναι πρωτοφανή όπως πολλοί βιάστηκαν να πουν. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έγινε πεδίο πολιτικών αντιπαραθέσεων και δυστυχώς, επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, η κατάσταση είναι πολύ πιθανό να ξεφύγει με αφορμή το ξύλο μεταξύ ποδοσφαιριστών σε ένα ματς Εθνικών ομάδων.

Σερβία και Αλβανία έχουν να χωρίσουν… πάρα πολλά, αλλά αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο και τους δυο είναι το θέμα του Κοσσόβου. Οι Σέρβοι είναι από τα κράτη της περιοχής που όχι απλά δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του νεοσύστατου κράτους, αλλά έχουν και αξιώσεις εδαφικές, διοικητικές και πάει λέγοντας. Οι Αλβανοί, από την πλευρά τους, είναι υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου – επί της ουσίας του ελέγχου του από τους ίδιους και τα Ηνωμένα Έθνη – κι η κόντρα συνεχίζεται στο διηνεκές καθώς λύση στον ορίζοντα δεν φαίνεται να υπάρχει.

* Χάρτης χωρών που έχουν αναγνωρίσει το Κόσσοβο ως ανεξάρτητο κράτος *

Το σίγουρο είναι πως αυτό που συνέβη το βράδυ της Τρίτης (14/10) στο Βελιγράδι, ήταν καλά οργανωμένο και είχε ως στόχο αυτό ακριβώς που παρακολούθησε όλη η Ευρώπη και το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Το χάος, τα επεισόδια και τη βία από πλευράς των Σέρβων. Προκλήσεις υπήρξαν αρκετό καιρό πριν το παιχνίδι, εκατέρωθεν, η UEFA πίστεψε πως με την απαγόρευση μετακίνησης οπαδών των δυο ομάδων στα ματς σε Βελιγράδι και Τίρανα θα έλυνε το πρόβλημα, όμως, μόνο αυτό δεν έγινε.

Αν μάλιστα, επαληθευτούν οι πληροφορίες για εμπλοκή του αδερφού του πρωθυπουργού της Αλβανίας στην οργάνωση κι εκτέλεση της πρόκλησης με τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» πάνω από το γήπεδο, τότε το θέμα θα ξεφύγει εντελώς από τα ποδοσφαιρικά όρια και θα περάσει σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο. Στη Σερβία, πάντως, επικρατεί μεγάλος αναβρασμός και η κατάσταση στο γήπεδο της Παρτιζάν, θύμισε το 1990 και το Ζάγκρεμπ. Θύμισε έντονα, τον αγώνα στον οποίο ξεκίνησε επί της ουσίας ο εμφύλιος πόλεμος που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία και έφερε στη δίνη του πολέμου στους Σλάβους για περισσότερο από μια δεκαετία.

Τότε, στις 13 Μαΐου 1990, πολλοί θεώρησαν πως η «φωτιά» του πολέμου είχε ανάψει από τη «σπίθα» που πετάχτηκε στο «Μάξιμιρ». Στο ντέρμπι του πρωταθλήματος της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας μεταξύ Ντινάμο Ζάγκρεμπ και Ερυθρού Αστέρα. Ανέκαθεν Κροάτες και Σέρβοι είχαν διαφορές, ακόμα κι όταν αποτελούσαν πολίτες του ίδιου κράτους. Σε εκείνο το παιχνίδι, οι οργανωμένοι της Ντινάμο (BBB), και οι οργανωμένοι του Αστέρα (Delije) φανέρωσαν και τον πολιτικό τους ρόλο. Οι μεν, μαχόμενοι για την ανεξαρτησία της Κροατίας, οι δε, για την «εθνοκάθαρση» στη Σερβία.

Τα τρομερά επεισόδια που ξέσπασαν, είχαν ως αποτέλεσμα τη διακοπή του αγώνα. Όμως, είχαν καθαρά πολιτικό χρώμα – όπως και το συμβάν χθες (14/10) βράδυ στο Βελιγράδι – με σημαίες της Κροατίας από τη μία πλευρά και συνθήματα κατά της ανεξαρτησίας της από την άλλη. Η αστυνομία, αποτελούμενη από Σέρβους και Βόσνιους στην πλειοψηφία της, ανέλαβε δράση μόνο στην κερκίδα των οπαδών της Ντινάμο και αυτό εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τους Κροάτες. Στο «Μάξιμιρ» επικράτησε χάος, η αποστολή του Ερυθρού Αστέρα φυγαδεύτηκε με αεροπλάνο και η σκηνή που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό όλων, έχει ως πρωταγωνιστή τον μετέπειτα σταρ της Μίλαν, Ζβόνιμιρ Μπόμπαν.

Ο τότε 21 ετών αρχηγός της ομάδας του Ζάγκρεμπ, ήταν από τους λίγους ποδοσφαιριστές που δεν είχαν τρέξει στα αποδυτήρια. Μάλιστα, όταν είδε έναν αστυνομικό να χτυπά αλύπητα έναν Κροάτη οπαδό, πήρε φόρα και… κλώτσησε το όργανο, για να βοηθήσει τον συμπατριώτη του. Η κλωτσιά αυτή, έγινε ως και σύμβολο της ανεξαρτησίας της Κροατίας στα πρώτα χρόνια του οδυνηρού πολέμου. Ενός πολέμου που «άναψε» από τη σπίθα που του πρόσφερε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Ο απολογισμός, τραγικός. Περισσότεροι από 2 εκατ. άνθρωποι «ξεριζώθηκαν» από τα σπίτια τους, 150.000 έπεσαν νεκροί και η Γιουγκοσλαβία χωρίστηκε σε έξι κομμάτια. Αν βάλουμε στη «σούμα» και το Κοσσυφοπέδιο, θα πάμε στα επτά…

Ευχή όλων, είναι να μην βρουν κάποιοι αφορμή να μετατρέψουν σε «σπίθα πολέμου» τα γεγονότα της Τρίτης (14/10) στο Βελιγράδι. Να μην γίνει ξανά ο αθλητισμός, κυρίως το ποδόσφαιρο όπως συνήθως συμβαίνει, αφορμή για να ξεσπάσουν διαμάχες που αφορούν άλλα πράγματα. Να μην απλωθεί η «φωτιά» σε όλα τα Βαλκάνια και να μην υπάρξει ένας νέος κύκλος αίματος στη «γειτονιά» μας, που θα έχει φρικιαστικές συνέπειες…