Πέθανε η Ίλκε Βιλούντα – Ήταν η πρώτη Γερμανίδα Ολυμπιονίκης και Παραολυμπιονίκης

Την τελευταία της πνοή άφησε την Κυριακή (1/12), σε ηλικία 55 ετών η Ίλκε Βιλούντα. Τα αίτια του θανάτου της δεν ανακοινώθηκαν, όμως σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ έπασχε από ασθένεια εδώ και αρκετό καιρό.

Η Ίλκε Βιλούντα ήταν Γερμανίδα δισκοβόλος. Οι ειδικοί που την αναφέρουν ως μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του αγωνίσματος, ήταν χρυσή Ολυμπιονίκης το 1996 στην Ατλάντα, δύο φορές δεύτερη σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα Στίβου, ενώ εξακολουθεί να κατέχει τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.

Γεννήθηκε στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας και παρακολούθησε το αθλητικό σχολείο της Χάλλε από το 1981, που είχε αναπτύξει πολλαπλά αθλητικά τμήματα. Από νεαρή ηλικία έδειξε το ταλέντο της αναδεικνυόμενη Πρωταθλήτρια Ευρώπης Νεανίδων το 1985 στη Αθήνα, ενώ αγωνιζόμενη σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία σημείωσε έντεκα ρεκόρ κόσμου στη δισκοβολία (και άλλα δύο στη σφαιροβολία). Στις 13 Σεπτεμβρίου 1988 σημείωσε επίδοση 74,40 μέτρα στο Βερολίνο, παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικιακή κατηγορία ως 20 ετών, επίδοση που παραμένει ακατάρριπτη.

Τα ρεκόρ και οι διακρίσεις

Το 1989 είχε τις πρώτες επιτυχίες στην κατηγορία γυναικών αγωνιζόμενη αποκλειστικά ως δισκοβόλος: ήταν Κυπελλούχος Ευρώπης και Κόσμου με επιδόσεις 73,04 και 71,54 μέτρα αντίστοιχα. Μεταξύ 1989 και 1991 κατέγραψε 41 διαδοχικές νίκες έως ότου ηττήθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 1991, όπου κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Δεύτερη ήταν και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1995 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας με επίδοση 67,20 μέτρων. Ήταν επίσης δύο φορές Πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 1990 στο Σπλιτ και το 1994 στο Ελσίνκι.

Η καλύτερη επίδοσή της, 74,56 μέτρα, σημειώθηκε στο Νέο Βραδεμβούργο (Neubrandenburger) στις 23 Ιουλίου 1989 και την κατατάσσει δεύτερη καλύτερη του αγωνίσματος όλων των εποχών, παραμένει δε ως παγκόσμιο ρεκόρ στην κατηγορία έως 23 ετών.

Στην Ανατολική Γερμανία κέρδισε τον τίτλο της πρωταθλήτριας δύο φορές (1989 και 1990) και στην επανενωμένη Γερμανία πέντε τίτλους (κέρδισε τίτλους το 1991, 1992 και 1994–96). Οι επιδόσεις της μετά την ενοποίηση της Γερμανίας παρά την ακμή της ηλικίας της δεν ήταν αντίστοιχες με αυτές έως το 1990: μόνο το 1992 κατάφερε να ξεπεράσει τα 70 μέτρα, στις 6 Ιουνίου 1992 στη Σεβίλλη της Ισπανίας με 70,96 μέτρα. Παρά τις προσδοκίες για την κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου την ίδια χρονιά στη Βαρκελώνη κατετάγη μόλις ένατη. Αντίθετα στις 29 Ιουλίου 1996 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα έφτασε στην κορυφαία στιγμή της καριέρας της με βολή 69,66 μέτρων και την πρώτη θέση στο βάθρο των νικητών.

Ως αθλήτρια ξεχώριζε για την αυτοπεποίθησή της. Μπορούσε να κάνει 5-6 βολές με πλήρη δύναμη κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης. Στη συνέχεια ξεκουράζονταν για ένα ημίωρο πριν την έναρξη του αγωνίσματος. Αυτή της η αυτοπεποίθηση, όχι σπάνια, καταρράκωνε το ηθικό των αντιπάλων της.

Οι τραυματισμοί της

Λόγων των πολλαπλών τραυματισμών (ήδη τραυματισμένη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996) το 1997 χρειάστηκε να καθίσει σε αναπηρικό καρότσι για τέσσερις μήνες και υποβλήθηκε σε 15 χειρουργικές επεμβάσεις μέχρι το 2000, χρονιά που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ ενώ στη συνέχεια ακολούθησε η πρόωρη αποχώρησή της. Το 2001 υπέστη νέο τραυματισμό στο πόδι από πτώση.

Ο ακρωτηριασμός στο πόδι και οι Παραολυμπιακοί

Το παιδικό της όνειρο ήταν να γίνει ιατρός, κάτι που δεν κατέστη δυνατό με την αθλητική της δραστηριότητα. Πάρ' αυτά, σπούδασε αθλητικές επιστήμες στο Γερμανικό Πανεπιστήμιο Φυσικής Πολιτισμού (DHFK) στη Λειψία και αποφοίτησε με δίπλωμα καθηγήτριας αγωνιστικών αθλημάτων. Εργάστηκε αρχικά ως φυσιοθεραπεύτρια και ακολούθησε άσκηση ιατρικής πρακτικής έως το 2010. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2010 χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί το δεξί της πόδι πάνω από το γόνατο λόγω σήψης. Έχασε το πόδι της αλλά επέστρεψε στον στίβο και άρχισε να συμμετέχει σε αγώνες παρα-αθλητισμού. Το 2012 εκπροσώπησε τη Γερμανία στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και έγινε η πρώτη Γερμανίδα αθλήτρια που εκπροσώπησε τη χώρα της σε Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες. Το 2014, συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα IPC στο Σουόνσι, παίρνοντας το χάλκινο μετάλλιο στη δισκοβολία F57 και το ασημένιο στη σφαιροβολία.

Μια φλεγμονή στον ώμο εμπόδισε τη δεύτερη συμμετοχή της στους Παραολυμπιακούς Αγώνες το 2016 και μια μόλυνση στο γόνατο την ανάγκασε να τερματίσει τη δεύτερη καριέρα της στο τέλος του 2017.