Πετρούνιας: «Με δανεικά στο Παγκόσμιο του 2014»

Ο Λευτέρης Πετρούνιας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «EQ» με την Έλενα Παπαβασιλείου

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, o Λευτέρης Πετρούνιας μίλησε για την καθημερινότητα ενός πρωταθλητή, τους φόβους και τις αγωνίες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι αλλά και από πού αντλεί τη δύναμή του. Ο ίδιος περιγράφει τον ρόλο που βιώνει ως πατέρας αλλά και την σχέση που έχει με την σύζυγό του και αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής Βασιλική Μιλλούση. Τέλος, περιγράφει πως φαντάζεται τη ζωή μετά τον πρωταθλητισμό.

Μεταξύ άλλων ο Χρυσός Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε στην έλλειψη στήριξης που είχε ως αθλητής και αποκάλυψε ότι συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2014 με δανεικά.

«Το 2014 είχα ήδη κάποιες επιτυχίες σε πιο χαμηλό επίπεδο, αλλά ήμουν στους 8 καλύτερους του κόσμου. Αυτό που θα με έφερνε πιο κοντά σε χορηγούς και στη δυνατότητα της επιβίωσης πάνω απ' όλα ήταν τα μετάλλια. Όταν τερμάτισα στην 6η θέση στο Παγκόσμιο του 2014, συνειδητοποίησα ότι υπάρχει πολύ μεγάλος βαθμός δυσκολίας στο επόμενο Παγκόσμιο του 2015 που ήταν πρόκριση για Ολυμπιάδα. Ο έκτος στο προηγούμενο Παγκόσμιο είναι πολύ δύσκολο να μεταπηδήσει τρεις θέσεις στο επόμενο. Κάπου εκεί άρχισε να σβήνει το όνειρό μου και το κυνήγι μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Εγώ είχα μία σοβαρή σχέση και ήθελα να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου για να είμαι εντάξει στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου. Οπότε όταν προσγειώθηκα στην Ελλάδα είχα ήδη πει στη Βασιλική ότι πιθανώς θα σταματήσω και θα δουλέψω κάπου, γιατί από την Ομοσπονδία ήμασταν αρκετούς μήνες απλήρωτοι» ανέφερε αρχικά ο Λευτέρης Πετρούνιας.

Τότε αποκάλυψε: «Με δανεικά χρήματα είχα πάει στο Παγκόσμιο για να μπορώ να κινούμαι. Η όλη φάση έγινε στο ταξί. Γυρνούσαμε από το αεροδρόμιο την ώρα που συζητούσαμε αυτό το πράγμα με τη Βασιλική και μου λένε ότι με αναλαμβάνει μία εταιρεία. Ανέλαβαν και τη Βασιλική. Θυμάμαι ότι πήρα τηλέφωνο τον υπεύθυνο και του είπα 'θα μπορούσαμε να πληρωθούμε, όχι από τον Γενάρη, αλλά νωρίτερα γιατί δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε;". Φυσικά εγώ θα μπορούσα να στραφώ στην οικογένειά μου, αλλά δεν το ήθελα. Μην βγει μία εικόνα προς τα έξω ότι δεν είχα να φάω. Ήθελα να στηριχθώ μόνος μου στα πόδια μου. Αμέσως μετά πήρα το πρώτο μου χρυσό σε ευρωπαϊκό. Τρεις μήνες μετά πήγα στο ευρωπαϊκό, μετά από τρεις χρονιές που έβγαινα πέμπτος. Με το που με ανέλαβαν χαλάρωσε το μυαλό μου, σταμάτησα να σκέφτομαι τι θα πάρω από το σούπερ μάρκετ, πώς θα βάλω πετρέλαιο στο αμάξι.»