Wimbledon: Οι θρύλοι

10. Ζαν Μποροτρά (Γάλλος, νικητής 1924, 1926, φιναλίστ 1925, 1927, 1929).

Έμεινε στην ιστορία του Γουίμπλεντον ως ο Γάλλος σόουμαν με το μπερέ. Ο τρίτος από τους 4 σωματοφύλακες του γαλλικού τένις την δεκαετία του 1920, στο Λονδίνο πήγε κόντρα στο δόγμα τους, μετατρέποντας το «όλοι για έναν», στο «ένας για όλους».

Παρότι Γάλλος είχε πολλές συμπάθειες στο νησί, καθώς η σύζυγός του ήταν Αγγλίδα. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συνελήφθη από την Γκεστάπο και κλείστηκε για δυο χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Πέθανε το 1994 σε ηλικία 96 χρονών.

9. Τζιμι Κόνορς (Αμερικανός, νικητής 1974, 1982, φιναλίστ 1975, 1977, 1978, 1984)

Δεν ήταν και το καλύτερο παιδί αλλά σε σχέση με αυτούς που θα έρχονταν τα επόμενα χρόνια έμοιαζε «άγγελος». Έφερε στα γήπεδα του Γουίμπλεντον συμπεριφορές των δρόμων αλλά οι Άγγλοι δεν του κράτησαν κακία. Πήρε τον πρώτο τίτλο του το 1974 σε ηλικία 22 χρονών.

Τον είχαν ξεχάσει όλοι όταν το 1982 στα 29 του, επέστρεψε στο θρόνο του κερδίζοντας τον Τζον Μάκ Ενρο, ύστερα από ένα ματς-θρίλερ στο οποίο βρέθηκε τρεις πόντους μακριά από την ήττα. Σήμερα στα 58 του ασχολείται περιστασιακά με την προπονητική και τον τηλεσχολιασμό.

8. Φρεντ Πέρι (Άγγλος, νικητής 1934, 1935, 1936)

Τον μάθαμε από τα… μπλουζάκια της εφηβείας μας. Ο μύθος του παραμένει ζωντανός στο Γουίμπλεντον αφού είναι ο τελευταίος Άγγλος που σήκωσε το τρόπαιο. Κι από τότε έχουν περάσει 75 χρόνια. Θα μπορούσε να μεγαλώσει τη συλλογή τίτλων του αλλά το 1937 προτίμησε να γίνει επαγγελματίας.

Εκτός από τενίστας ήταν και περίφημος παίκτης του πίνγκ-πονγκ. Είχε τη φήμη μεγάλου γυναικοκατακτητή. Πολλές οι σχέσεις του με στάρλετ και μοντέλα της εποχής, πέντε οι γάμοι του. Πέθανε στη Μελβούρνη το 1995 σε ηλικία 89 ετών ύστερα από ατύχημα, που είχε στο μπάνιο του σπιτιού του.

7. Τζον Νιούκομπ (Αυστραλός, νικητής 1967, 1970, 1971, φιναλίστ 1969)

Ο τενίστας με το ίσως καλύτερο δεύτερο σερβίς όλων των εποχών. Χάρη στα αθλητικά προσόντα του και την άψογη τεχνική του κυριάρχησε στα χορτάρινα γήπεδα με το σερβίς-βολέ παιχνίδι του. Κέρδισε τρία συνεχόμενα Γουίμπλεντον.

Ήταν έτοιμος για το 4ο αλλά τιμωρήθηκε από την ITF επειδή είχε υπογράψει με την επαγγελματική ομάδα του Λαμάρ Χαντ και δεν αγωνίστηκε το 1972. Το 1973 ήταν η σειρά του ίδιου να μποϋκοτάρει  τους αγώνες. Σήμερα (67 χρονών) ζει σε ένα προάστιο του Σίδνεϊ και ασχολείται με την πολιτική.

6. Τζον Μακ Ενρο (Αμερικανός, νικητής 1981, 1983, 1984, φιναλίστ 1980, 1982)

Η ατάκα του «δεν μιλάς σοβαρά», την οποία χρησιμοποιούσε ευρύτατα απευθυνόμενος σε διαιτητές και αντιπάλους έχει γίνει σχεδόν συνώνυμο του. Ατίθασος αλλά και απίθανος παίκτης, ήταν αυτός που έβαλε τέλος στην βασιλεία του Μπόργκ στο Γουίμπλεντον.

Πρωτοεμφανίστηκε στο τουρνουά με μαλλί-αφάνα και γλώσσα-λεπίδι. «Έφαγε» πρόστιμα αλλά και κατάπιε αντιπάλους. Στο τέλος οι Άγγλοι τον συνήθισαν και τον αποδέχτηκαν. Ακόμη και σήμερα, στα 52 του, αποτελεί ατραξιόν του τουρνουά, δουλεύοντας τις μέρες των αγώνων ως σχολιαστής στο BBC.

5. Μπόρις Μπέκερ (Γερμανός, νικητής 1985, 1986, 1989, φιναλίστ 1993-94)

Το 1985, σε ηλικία 17 χρονών, έγινε ο νεότερος τενίστας που κατακτούσε τίτλο σε τουρνουά του Γκραν Σλαμ (το ρεκόρ έσπασε ο Μάικλ Τσάνγκ το 1989 στο Ρολάν Γκαρός). Μέχρι τα 21 του, με εφόδιο τα τρομερά («μπουμ-μπουμ») σερβίς του, είχε σηκώσει τρεις κούπες στο Γουίμπλεντον.

Οι κόντρες του με τον Στέφαν Έντμπεργκ στα γήπεδα του All England Club έμειναν παροιμιώδεις. Αν δεν ήταν ο ξανθούλης από τη Σουηδία, ο Γερμανός βομβαρδιστής θα είχε ακόμη καλύτερο ρεκόρ στο τουρνουά. Στα 49 του σήμερα ο Μπέκερ εμφανίζεται πότε-πότε στο Γουίμπλεντον ως τηλεσχολιαστής.

4. Ροντ Λέιβερ (Αυστραλός, νικητής 1961, 1962, 1968, 1969, φιναλίστ 1959, 1960)

Ο αριστερόχειρας, που τα έκανε όλα στο γήπεδο, κέρδισε τίτλους στο Γουίμπλεντον στη προ και στη μετά open era του αθλήματος. Οι σημερινοί ειδικοί τρίβουν τα μάτια τους για τα όσα πέτυχε ο μόλις 1.73 μ Αυστραλός.

Όσο μπόι του έλειπε όμως, τόση ψυχή είχε. Κέρδισε 11 τίτλους στα τουρνουά του Γκραν Σλαμ παρά το γεγονός ότι στο διάστημα 1963-1967 βρισκόταν σε καραντίνα επειδή είχε γίνει επαγγελματίας. Το 2009 οι διοργανωτές του έκαναν (ή μήπως αυτός έκανε) την τιμή να απονείμει στον Ρότζερ Φέντερερ το 15ο τρόπαιό του στο Γκραν Σλαμ.

3. Μπιορν Μποργκ (Σουηδός, νικητής 1979, 1977, 1978, 1979, 1980, φιναλίστ 1981)

Ο τελικός του 1981 απέναντι στον Τζον Μάκ Ενρο θεωρείται από τους πλέον κλασικούς στο τουρνουά και ο τελευταίος του Μποργκ στο Γουίμπλεντον μετά από κυριαρχία 5 χρόνων. Ο Σουηδός κρέμασε την (ξύλινη) ρακέτα του σε ηλικία 26 χρονών.

Αργότερα προσπάθησε να επανέλθει αλλά η εποχή τον είχε ξεπεράσει. Φουντάρισε οικονομικά και έφτασε στο σημείο να δημοπρατεί τα τρόπαια και τις ρακέτες του. Η φιγούρα του μακρυμάλλη με την κορδέλα παραμένει ζωντανή στα γήπεδα του κλαμπ παρά το γεγονός ότι ο 55αρης σήμερα Μποργκ αποφεύγει τις πολλές επισκέψεις.

2 Ρότζερ Φεντερερ (Ελβετός, νικητής 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, φιναλίστ 2008)

Ο παίκτης, που λατρεύεις να βλέπεις σε βίντεο τις κινήσεις του πήρε 6 συνεχόμενους τίτλους, μέχρι που εμφανίστηκε στο Λονδίνο ο «βράχος» από τη Μαγιόρκα, που ονομάζεται Ράφαελ Ναδάλ. Οι ειδικοί τον έχουν χαρακτηρίσει ως τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών.

Και όχι άδικα αφού στο ενεργητικό του έχει τους περισσότερους τίτλους Γκραν Σλαμ (16) από κάθε άλλο παίκτη ενώ κατείχε το Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης για 237 εβδομάδες. Ο «βασιλιάς», όπως αποκαλείται, στα 29 του, επιστρέφει στο Γουίμπλεντον αποφασισμένος να ανέβει ξανά στο θρόνο.

1.Πιτ Σάμπρας (Αμερικανός, νικητής 1993, 1994, 1995, 1997, 1998, 1999, 2000)

Ο δικός μας, λόγω της ελληνικής ρίζας του, Πιτ, ήταν για 7 χρόνια το απόλυτο αφεντικό στο τουρνουά. Πήρε τη σκυτάλη από τον Μπόρις Μπέκερ το 1993 και την παρέδωσε στον Ρότζερ Φέντερερ το 2001.

Με 14 τίτλους Γκραν Σλαμ (από τους οποίους οι 7 στο αγαπημένο του Γουίμπλεντον) και 287 εβδομάδες στο Νο 1 του κόσμου (τις περισσότερες από κάθε άλλο τενίστα) ο 40χρονος σήμερα (αναιμικός) Σάμπρας δικαίως έχει πάρει θέση στο πάνθεον των μεγάλων…