Αθηνά Παπαφωτίου: «Έκλεισε ο κύκλος μου στην Εθνική»

Η διεθνής πασέρ αποκάλυψε πως το ευρωπαϊκό του 2019 σε Άγκυρα και Βουδαπέστη ήταν οι τελευταίες της παραστάσεις με τη «γαλανόλευκη». κάνοντας χώρο για τις νέες αθλήτριες που έρχονται.

Η Παπαφωτίου παράλληλα μίλησε και για την σεζόν που δεν ολοκληρώθηκε στην Ιταλία, αλλά και για τις δράσεις της στην Αφρική και στη Ζανζιβάρη.

Για την κατάσταση στην Ιταλία: «Δεν γύρισα πολύ γρήγορα γιατί η κατάσταση στην Ιταλία ξεκίνησε πολύ νωρίτερα σε σχέση με την Ελλάδα. Σταματήσαμε στις 8 Μαρτίου και ήδη είχαν αναβληθεί μέχρι τότε ορισμένα παιχνίδια. Δεν γνωρίζαμε τι θα γίνει και ανακοίνωσαν τότε την παύση του πρωταθλήματος μέχρι τις 3 Απρίλη. Μου πήρε περίπου 12 μέρες να γυρίσω και η κατάσταση άλλαζε κάθε μέρα. Μέχρι και τώρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Το δύσκολο στη περίπτωσή μου είναι δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω και προτίμησα να περιμένω λίγο για να προστατεύσω και τους δικούς μου ανθρώπους. Όταν είδα όμως ότι κλείνουν τα αεροδρόμια γύρισα στην Ελλάδα. Ήμουν τυχερή όμως γιατί εγώ ήμουν κοντά στην Ανκόνα και όταν έφυγα δεν υπήρχαν κρούσματα εκεί».

Αν της λείπει το βόλεϊ: «Η καθημερινότητά λείπει σε όλους και τις πρώτες ημέρες ήμασταν όλοι παγωμένοι. Επειδή ήμουν στην Ιταλία υπήρχε μεγάλη αγωνία και όταν πεθαίνουν 600 άνθρωποι την ημέρα, το βόλεϊ δεν υπάρχει στο μυαλό σου και έμπαινε σε δεύτερη μοίρα. Όσο περνάει ο καιρός το σκέφτεσαι περισσότερο αλλά δεν είναι στο χέρι μας. Δεν γίνεται με αυτές τις συνθήκες να σκεφτείς την έναρξη και πάλι του πρωταθλήματος. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να παίξουμε χωρίς κόσμο και κανείς δεν ξέρει τι να πει. Δεδομένης της κατάστασης προσωπικά θα προτιμούσα να σταματήσουν όλα. Αυτό συζητάμε με αθλήτριες και δεν ξέρω αν έχει νόημα να πηγαίνουμε από αναβολή σε αναβολή. Εγώ είμαι 23 μέρες σε καραντίνα και είναι αδύνατο να παραμείνεις στην ίδια φυσική κατάσταση και χρειάζεται πάλι προετοιμασία για να παίξεις πάλι. Το να επανέλθουμε σε κανονικότητα είναι ένα σημάδι αισιοδοξίας, οπότε δεν ξέρω τι θα διάλεγα».

Για το που θα παίζει του χρόνου: «Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συνεχίσω στο εξωτερικό και τις επόμενες ημέρες θα μπορώ να πω περισσότερα για το που θα παίζω. Έχω συνηθίσει πλέον στο εξωτερικό, αλλά κάθε χρόνο μου λείπει και περισσότερο η Αθήνα και η κανονική ζωή. Από την άλλη όμως με γεμίζει αυτό που κάνω και προσπαθώ να το εκμεταλλευτώ όσο μπορώ».

Για το επίπεδο της Volleyleague: «Η αλήθεια είναι ότι έχει ανέβει το επίπεδο στην Ελλάδα και υπάρχουν προτάσεις, αλλά είναι προσωπική απόφαση και επιθυμία να παίζω στο εξωτερικό. Κάθε χρόνο αλλάζουν οι συνθήκες και κάθε χρόνο αποφασίζω με τις συνθήκες που υπάρχουν».

Για τη φετινή σεζόν: «Η Φιλοτράνο είχε στόχο να παραμείνει στην κατηγορία και στον πρώτο γύρο πετύχαμε σημαντικές νίκες. Νικήσαμε τις ομάδες από κάτω μας στη βαθμολογία και μπορούσαμε στη συνέχεια να παίξουμε καλύτερα. Όταν μία χρονιά μένει στη μέση είναι δύσκολο να δώσω έναν τίτλο για φέτος. Όταν παλεύεις για να σωθείς είναι αρκετά απαιτητικό και όταν χάνεις εύκολα, θίγεται ο εγωισμός σου και είναι λίγο δύσκολο στη διαχείριση».

Για την Εθνική ομάδα στο ευρωπαϊκό: «Οι καλύτερες στιγμές στο ευρωπαϊκό ήταν οι νίκες που πετύχαμε στην Άγκυρα. Τα τρία τελευταία παιχνίδια τα χάσαμε, όμως η παρέα που είχαμε και το πως το διασκεδάζαμε όλες μας εντός και εκτός γηπέδου ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές. Η απόψή μου είναι ότι δεν είμαστε ακόμα στο επίπεδο να νικήσουμε ομάδες όπως η Ολλανδία. Βέβαια, ήταν νοκ άουτ παιχνίδι και υπήρχε η πιθανότητα να νικήσουμε. Ρεαλιστικά όμως οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος μας. Θεωρώ πως μπορούσαμε να νικήσουμε την Βουλγαρία στον όμιλο, όμως δεν βρεθήκαμε σε καλή ημέρα και αν το πετυχαίναμε θα ήμασταν τρίτες και θα είχαμε καλύτερη διασταύρωση, όμως δεν έχει νόημα να μιλάμε με τα αν. Ήταν μεγάλη επιτυχία για το Ελληνικό Βόλεϊ και είναι κρίμα που τα παιχνίδια που νικήσαμε δεν τα έδειξε η τηλεόραση».

Για την αποστολή της στην Αφρική: «Η όλη προσπάθεια ξεκίνησε από όταν ήμουν στη Γαλλία με την τότε συμπαίκτριά μου στη Μιλούζ την Κάρλι και ήταν μία ιδέα που την γεννήσαμε εμείς. Ως αθλητές είμαστε προνομιούχοι και σκεφτόμασταν ότι είναι ωραίο να δίνεις πίσω, όλα όσα έχεις πάρει από τον αθλητισμό. Σκεφτήκαμε να συνδυάσουμε όλα αυτά που έχουμε μάθει, όπως η συνεργασία, να υπακούς, να έχεις κοινό στόχο και βρήκαμε ένα σχολείο στην Ζανζιβάρη, το school of hope. Τρέξαμε ένα πρότζεκτ που συνδυάζει τον αθλητισμό με την παιδεία και έτσι βρεθήκαμε έναν μήνα στην Αφρική. Είχαμε την υποστήριξη πολλών ανθρώπων από την κοινότητα της Μιλούζ, εταιρείες μας βοήθησαν όπως η Gala και άνθρωποι από Ελλάδα και Αμερική. Ήταν ο πιο ξεχωριστός μήνας της ζωής μου. Υπήρχαν δυσκολίες με τη γλώσσα, αλλά όπως και στον αθλητισμό, έτσι και εκεί ξεπεράστηκαν πολλά εμπόδια. Υπήρχαν παιδιά από 4 έως 7 ετών και δεν ξέρω αν δώσαμε εμείς πράγματα στα παιδιά ή αυτά σε εμάς. Η Ζανζιβάρη έχει λιγότερα από τα απαραίτητα για να ζήσεις και παρόλα αυτά μπορείς να δεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι με αυτά που έχουν. Συνειδητοποιείς ότι θες λιγότερα απ'οτι νομίζεις για να είσαι χαρούμενος. Έχουμε ξεκινήσει και προετοιμαζόμαστε και για φέτος το καλοκαίρι και πλέον ξέρουμε τις ανάγκες τους και να δράσουμε στοχευμένα. Υπάρχει ανταπόκριση από συναθλήτριές μου και η Ανθή Βασιλαντωνάκη έχει ενθουσιαστεί με το όλο πρότζεκτ. Δεν ξέρω με την τωρινή κατάσταση αν θα είναι εφικτό και μακάρι να γίνει. Χρόνο έχουμε και είναι προτεραιότητά μας».

Για το μέλλον της στην Εθνική: «Δεν ξέρω αν θα είμαι φέτος στην Εθνική. Τόσα χρόνια έδωσα ό,τι μπορούσα και ήμουν εκεί κάθε φορά που μου ζητήθηκε. Προσωπικά για μένα ήρθε η ώρα να σταματήσω από την Εθνική και να έρθουν νέα κορίτσια. Έκλεισε ο κύκλος μου, δεν είχα σκοπό να κάνω κάποια ανακοίνωση αλλά είναι προσωπική απόφαση. Έχει να κάνει με τον τρόπο που θέλω να περνάω τα καλοκαίρια μου πλέον γιατί είναι πολύ απαιτητική η σεζόν μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους. Με αφορμή και το πρότζεκτ στη Ζανζιβάρη που θέλω να το απεκτείνω και θέλω να δώσω και αλλού βάση. Είμαι η μεγαλύτερη σε ηλικία στην Εθνική κιόλας και ο κύκλος κλείνει με τον καλύτερο τρόπο. Μέχρι πριν 3-4 χρόνια πίστευα ότι δεν θα παίξω με την Ελλάδα σε μεγάλη διοργάνωση αλλά μου δόθηκε πέρυσι η ευκαιρία και ευχαριστώ τους προπονητές και την ομοσπονδία που στήριξαν το όλο εγχείρημα. Το ευρωπαϊκό ήταν το highlight της καριέρας μου στην Εθνική».