Νικολαΐδης: «Μ' ενοχλεί το άρρωστο κομμάτι του αθλητισμού- Υπάρχει λύση στην εξαθλίωση των λαών»
O δύο φορές αργυρός Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαΐδης, ανοίγει την καρδιά του στο Οnsports και μας μιλάει για την απόφασή του να πολιτευτεί, τις ριζικές αλλαγές στη ζωή του, τον οπαδισμό στα σπορ, αλλά και τον προβληματισμό για τη μεγάλη του... αγάπη!
-Γιατί επέλεξες να πολιτευτείς με τον ΣΥΡΙΖΑ; Έπαιξε ρόλο πως είναι το κυβερνών κόμμα, θεωρείς πως συμπλέετε πολιτικά και βρίσκεστε στο ίδιο κανάλι, πείστηκες από το πρόγραμμα του; Τι απ΄όλα;
«Δεν έπαιξε κανέναν ρόλο ότι είναι κυβερνών κόμμα η επιλογή μου. Προέρχομαι από μια βαθιά αριστερή οικογένεια, και τα ιδεώδη της Αριστεράς ταίριαξαν στην καρδιά μου με τις αξίες που πρσβεύω ως Ολυμπιονίκης, την ισότητα, το σεβασμό στη διαφορετικότητα. Ρατσισμός, διακρίσεις, ξενοφοβία, ομοφοβία είναι πράγματα που αντιμάχεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και φυσικά με βρίσκουν και εμένα αντίθετο ως αθλητή».
-Το πολιτικό τοπίο είναι ρευστό στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Ποιοι είναι οι στόχοι σου αν καταφέρεις να εκλεγείς στην Ευρωβουλή; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις;
«Αρχικά θα ενώσω τη φωνή μου με τις προοδευτικές φωνές για μια Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζών και του ευρώ. Οι δημοσιονομικές πολιτικές που επιβλήθηκαν την τελευταία δεκαετία κυρίως σε χώρους του νότου, έφεραν εξαθλίωση στους λαούς. Η εμπιστοσύνη με το οικοδόμημα της Ε.Ε, έχει χαθεί. Πρέπει να θυμηθούμε τους λόγους με τους οποίους συνέδεσε το ξεκίνημα της, ως ένας θεσμός που θα προωθούσε την ανάπτυξη, την ευημερία και την αρμονική συμβίωση των λαών».
-Η ακροδεξιά παρουσιάζει αυξητικές τάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι κάτι που σε τρομάζει αυτό; Και ποιος θεωρείς πως είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί μία τέτοια κατάσταση;
«Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές οδήγησαν στην άνοδο της ακροδεξιάς. Οι πολιτικές λιτότητας, η αγωνία να σωθούν οι τράπεζες και όχι ο άνθρωπος. Η ακροδεξιά παρουσιάζεται ως σωτήρας που επιχείρημά της είναι η εσωστρέφεια, το κλείσιμο των συνόρων, ότι μόνο μέσα στο κράτος είναι οι καλοί και όλοι οι υπόλοιπο είναι εχθροί. Ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση είναι αυτό που ανέφερα και παραπάνω, να σχηματιστεί ένα μεγάλο προοδευτικό μέτωπο, μεγαλύτερο και από τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που είναι ο οπαδός του νεοφιλελευθερισμού. Αν μπουν ξανά στο επίκεντρο οι ανθρώπινες αξίες και αλληλεγγύη και σε δεύτερη μοίρα οι τράπεζες και το ευρώ, η μόδα της ακροδεξιάς που δεν είναι τίποτα άλλο από την εμπροσθοφυλακή του νεοφιλελευθερισμού θα ξεφουσκώσει».
-Βλέπουμε πως ο οπαδισμός γίνεται ολοένα και πιο έντονος, η πόλωση και ο φανατισμός χτυπάει κόκκινο. Επειδή ξέρουμε την ευαισθησία σου στο ζήτημα, μπορείς να μας πεις την οπτική σου επί του θέματος;
«Ο οπαδισμός και ο χουλιγκανισμός είναι το "άρρωστο" κομμάτι του αθλητισμού και το συναντάμε στον επαγγελματικό αθλητισμό. Ο φανατισμός γίνεται πιο έντονος γιατί στην κοινωνία μας μέσα υπάρχει πολύ μίσος. Για μένα αθλητισμός είναι τα μικρά παιδιά, που θα ξεκινήσουν τένις θαυμάζοντας τον Τσιτσιπά, που θα κάνουν στίβο θαυμάζοντας τη Στεφανίδη, που θα κάνουν ενόργανη γιατί τους ενέπνευσε ο Πετρούνιας. Και όσα μπουν από νωρίς στον αθλητισμό, δεν θα μάθουν να μισούν και έτσι δεν θα μετατραπούν μελλοντικά σε φανατισμένους οπαδούς».
- Πώς διαφοροποιήθηκε η ζωή σου τώρα που δεν κάνεις πρωταθλητισμό;
«Ριζικά. Άλλαξαν οι ισορροπίες και οι προτεραιότητες. Όταν κάνεις πρωταθλητισμό είσαι μόνο εκεί, κλείνεσαι στον εαυτό σου και στις σκέψεις σου και συγκεντρώνεσαι στον στόχο. Μόλις σταματάς τον πρωταθλητισμό, είναι σαν να βγαίνεις ξαφνικά έξω από τη γυάλα που ήσουν τόσα χρόνια, εγώ ήμουν πάνω από 25, και αρχίζεις να ζεις μια διαφορετική πια ζωή. Ωστόσο η δικιά μου καθημερινότητα συνέχισε να έχει πάντα μέσα προπονήσεις και καλή διατροφή».
-Ήταν εύκολη η μετάβαση από τη φάση της σκληρής καθημερινής προπόνησης και των αγώνων στο σήμερα;
«Ποτέ δεν είναι εύκολο για έναν αθλητή, ειδικά όταν κάνει πρωταθλητισμό. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο να το αποδεχτώ, ότι περνάω κι εγώ την "κλιμακτήριο" του αθλητή. Και οι πιο δύσκολες στιγμές μου ήταν στην Ολυμπιάδα του Ρίο, όταν ξεκίνησε και είδα για πρώτη φορά την τελετή έναρξης από το σπίτι μου. 'Εκανα τρία βράδια να κοιμηθώ. Όμως η ζωή μου είναι διαφορετική τώρα, δίνω τον αγώνα μου καθημερινά ως γονιός μαζί με την γυναίκα μου Δώρα, για να μεγαλώσουμε όσο πιο σωστά γίνεται την κόρη μας, όπως κάνουν και εκατομμύρια γονείς στον κόσμο. Και αυτός ίσως είναι ο ομορφότερος αγώνας.
-Πώς είναι η πατρότητα; Αλλάζει η ζωή σου όλη;
«Αλλάζουν τα πάντα. Ξαφνικά βάζεις το εγώ σου κάτω από όλα. Ποδοπατείς κάθε εγωισμό και θέλω για να είναι το παιδί σου καλά».
- Πώς βλέπεις την ομάδα σου, τον Άρη, στο μπάσκετ και το ποδόσφαιρο; Σε... καλύπτει το επίπεδο των πρωταθλημάτων στα δυο λαοφιλέστερα αθλήματα της χώρας;
«Ο Άρης στο ποδόσφαιρο θεωρώ ότι είχε μια άκρως πετυχημένη χρονιά, δεδομένου ότι μέχρι πέρυσι ήταν στη Β' Εθνική, έχουν μπει οι βάσεις για τα επόμενα χρόνια. Στο μπάσκετ ελπίζω να βρεθεί κάποια στιγμή λύση στα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και η ομάδα να επιστρέψει σιγά σιγά στην κανονικότητα. Αυτό που δεν με καλύπτει πάντως στο πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου είναι η δυναμικότητα των μικρών ομάδων καθώς και η οργάνωση, είδαμε φέτος πολλά "περίεργα" έως "κωμικά" πράγματα. Οι ομοσπονδίες κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν ότι είναι ανάγκη να αλλάξει το προφίλ και του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου, ειδικά στα παραγοντικά για να γίνει ένα πιο προσβάσιμο "προϊόν" για τις οικογένειες».
photo credit: Κωνσταντίνος Μπέλλας
