Γκελαούζος: «Δέος όταν μπαίνω στο Παναθηναϊκό Στάδιο»! (photos)

Ο Κωνσταντίνος Γκελαούζος μετράει αντίστροφα για την τρίτη του συμμετοχή στο κορυφαίο δρομικό γεγονός του κόσμου, τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, τον Αυθεντικό, που θα διεξαχθεί την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018, με αφετηρία τον Μαραθώνα και τερματισμό το Παναθηναϊκό Στάδιο!

Ο δρομέας του Παναθηναϊκού, ο οποίος είναι ο περσινός νικητής, έχει ρεκόρ στον Μαραθώνιο της Αθήνας 2:26.08 από το 2016, ενώ το ατομικό του ρεκόρ είναι 2:21.55 από τις 24 Απριλίου του 2016 στο Μαραθώνιο στο Ντίσελντορφ. Ο Έλληνας πρωταθλητής, όπως αποκάλυψε στη συνέντευξή του στην «Πράσινη», στοχεύει στο back to back στον 36^ο ΑΜΑ, σε μια από τις δυσκολότερες διαδρομές του κόσμου, που περιέχει τουλάχιστον 10 χλμ. ανηφόρας, θέλοντας ξανά να είναι ο πρώτος Έλληνας που θα μπει στο Καλλιμάρμαρο!

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας είναι κάτι παραπάνω από ένας αγώνας, είναι μια… μυσταγωγία, που οι αθλητές των μεγάλων αποστάσεων σε όλη την υφήλιο επιθυμούν να τρέξουν έστω μια φορά στην ζωή τους. Η κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου καθιερώθηκε προς τιμήν του άγνωστου Αθηναίου οπλίτη, ο οποίος το 490 π.Χ. έτρεξε από το Μαραθώνα στην Αθήνα για να ανακοινώσει την νίκη των Αθηναίων εναντίον των Περσών στη μάχη που διεξήχθη εκεί. Πρόλαβε να πει «Νενικήκαμεν» και στη συνέχεια εξαντλημένος έπεσε νεκρός. Μία μεταγενέστερη παράδοση, που όμως δεν μαρτυρείται από τις αρχαίες πηγές, ταυτίζει τον οπλίτη εκείνον με τον Αθηναίο ημεροδρόμο, Φειδιππίδη.

 «Ο Μαραθώνιος της Αθήνας έχει ιστορική σημασία! Είναι μια πρόκληση που σου φωνάζει έστω μια φορά στη ζωή σου να την αντιμετωπίσεις»!

Στην γραμμή εκκίνησης στον Μαραθώνα, θα φέτος θα λάβουν θέση 18.000 δρομείς, που θα διεκδικήσουν όχι μόνο να τερματίσουν στο Παναθηναϊκό Στάδιο, αλλά να σημειώσουν και μία καλή επίδοση, με τον Κωνσταντίνο Γκελαούζο να έχει ιδιαίτερα δύσκολο έργο! Λίγα 24ωρα πριν την εκκίνηση του 36ου Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας, ο Πρωταθλητής του Παναθηναϊκού, που γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1990, έδωσε μια άκρως απολαυστική και… διαφωτιστική συνέντευξη στην «Πράσινη»!

Από ποια ηλικία ξεκίνησες την ενασχόλησή σου με τον στίβο; 

«Τα πρώτα μου βήματα στον στίβο τα έκανα στην 1^η γυμνασίου αλλά πιο σοβαρά και αποκλειστικά με αυτό σε επίπεδο πρωταθλητισμού ήταν στην 1^η Λυκείου.

Ποιος ήταν ο αθλητής πρότυπο για σένα, που σε έκανε να θέλεις να γίνεις μαραθωνοδρόμος;

«Ο Kenenisa Bekele είναι ο αθλητής που θαυμάζω πιο πολύ. Όμως δεν έγινα μαραθωνοδρόμος για να μοιάσω σε κάποιο. Αυτό βγήκε από μέσα μου και ήρθε από μόνο του»!

Γιατί επέλεξες το τρέξιμο και όχι κάποιο άλλο άθλημα;

«Πολύ μικρός μου άρεσε η μπάλα, έπαιζα μπάλα στις ομάδες της περιοχής μου, το τρέξιμο δεν ήταν αυτό που μου άρεσε στην αρχή. Σιγά σιγά όμως ήρθαν οι επιτυχίες και μετά κατάλαβα ότι μου αρέσει όλο αυτό που λέγεται στίβος και άφησα το ποδόσφαιρο».

Πόσες ημέρες και πόσες ώρες την εβδομάδα προπονείσαι και πόσο απαιτητικό άθλημα είναι το να τρέχεις σε μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις σε ανώμαλο δρόμο, ημιμαραθώνιο και μαραθώνιο;

«Δύο φορές την ημέρα, κάθε μέρα εκτός από την Κυριακή, που κάνουμε μια μεγάλη προπόνηση τρεξίματος. Σε κάθε προπόνηση μπορώ να πω ότι αφιερώνω 1μιση με 2 ώρες περίπου. Κάθε αγώνισμα είναι απαιτητικό με τον τρόπο του. Τα αγωνίσματα αυτά που έχω επιλέξει εγώ δυστυχώς έχουν το κακό της σωματικής καταπόνησης, δηλαδή ένα παράδειγμα είναι ότι τρέχω για αρκετή ώρα σε άσφαλτο ή σε ανώμαλες διαδρομές και αυτό επιβαρύνει πολύ την υγεία του σώματος μου. Μεγάλοι κραδασμοί, πνευματική κόπωση και ενεργειακή και όλα αυτά μόνο σε έναν αγώνα. Σκεφτείτε ότι πάντα λέμε ότι η προπόνηση είναι χειρότερη από τον αγώνα, όποτε φαντάζεστε τι γίνεται εκεί. Δυστυχώς ο πρωταθλητισμός δεν είναι εύκολος».

Είσαι ο κάτοχος του Χρυσού μεταλλίου του Πανελληνίου πρωταθλήματος, που έγινε παράλληλα με τον ΑΜΑ πέρσι, σε γεμίζει αυτό περισσότερο άγχος και πίεση;

«Θέλω να με γεμίζει! Δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να καθησυχάζεται! Θέλω ένταση στην ζωή μου και προκλήσεις, είτε χάνω κάποιες φορές, είτε κερδίζω. Έτσι είναι η ζωή εξάλλου»!

Τι προσδοκάς να πετύχεις στον φετινό ΑΜΑ;

«Θέλω να είμαι ο πρώτος Έλληνας που θα μπει στο Καλλιμάρμαρο. Αυτό σημαίνει αυτομάτως και νικητής του Πανελλήνιου πρωταθλήματος. Αλλά πέρα από αυτό, αυτή την φορά έβγαλα μια παρά πολύ καλή προετοιμασία, παρόλο που στην… πλάτη μου είχα έναν Μαραθώνιο τον Αύγουστο, όποτε θέλω και έναν καλό χρόνο σύμφωνα πάντα με την δυσκολία της διαδρομής».

Είσαι αθλητής του Παναθηναϊκού, έχεις ήδη ένα πλούσιο παλμαρέ, τι άλλο θέλεις να πετύχεις με το τριφύλλι στην καρδιά;

«Δεν υπάρχει κάτι που… δεν θέλω να πετύχω με το τριφύλλι στην καρδιά, και όχι μόνο. Η αλήθεια είναι πως όσα έχω κάνει θα ήθελα να τα ξανά κάνω!

Έχεις τρέξει και σε άλλους Μαραθωνίους στο εξωτερικό, ποιες είναι οι διαφορές με τη διαδρομή της Αθήνας;

«Τον πρώτο μου μαραθώνιο τον έτρεξα στο Ντίσελντορφ στην Γερμανία και φέτος τον Αύγουστο, ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος έτρεξα στο Βερολίνο. Δεν συγκρίνονται οι αγώνες στο εξωτερικό με τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Ο ΑΜΑ είναι άξιος θαυμασμού λόγω της ιστορίας που έχει, ενώ είναι μοναδικό να τερματίζεις μέσα στο Καλλιμάρμαρο μετά από τόσα χιλιόμετρα! Στο εξωτερικό οι αγώνες είναι πολύ μικρότερης δυσκολίας και στόχος τους είναι να είναι όσο το πιο δυνατόν «φλατ», δηλαδή ευθεία χωρίς υψομετρικές αποκλίσεις και γρήγοροι. Γι’ αυτό και είναι πολύ πιο εύκολο να πετύχεις χρόνους σε αγώνες στο εξωτερικό».

Τι αισθάνεσαι όταν μπαίνεις στο Καλλιμάρμαρο και χειροκροτείσαι από τόσο κόσμο, έχοντας μάλιστα τρέξει όλη την διαδρομή από τον Μαραθώνα;

«Νιώθεις δέος! Έχω τρέξει αρκετές φορές τα 10χλμ στην διοργάνωση του Μαραθωνίου, όποτε περίμενα ότι λίγο πολύ αυτό θα ήταν κάθε φορά που έμπαινα. Δεν ήταν όμως. Στον μαραθώνιο της Αθήνας μετά από ένα σημείο, ζεις κάθε στιγμή για να φτάσεις στον τερματισμό, ανεξάρτητα από το πως θα είσαι απλά θέλεις να φτάσεις στο τέρμα και να μπεις στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Όταν γίνεται αυτό νιώθεις υπερήφανος, ικανοποιημένος, γεμάτος! Όταν ο κόσμος σε χειροκροτεί για την προσπάθεια σου αυτή, ίσως για την υπερπροσπάθεια σου τότε γίνεται μοναδικό!

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας αποτελεί πόλο έλξης για αθλητές του εξωτερικού, και μάλιστα όλοι λένε πως πρέπει να τον κάνουν έστω μια φορά στη ζωή τους. Γιατί πιστεύεις πως συμβαίνει αυτό;

«Ο Μαραθώνιος της Αθήνας έχει ιστορική σημασία! Ακόμη και η δυσκολία που έχει είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι μια πρόκληση που σου φωνάζει έστω μια φορά στη ζωή σου να την αντιμετωπίσεις!

Είναι μοναδικό να μπαίνεις στο Καλλιμάρμαρο όπως και αν είναι και από οποία απόσταση και αν είναι. Αξίζει γιατί όλη η διοργάνωση είναι μια γιορτή. Μια γιορτή που μας φέρνει όλους πιο κοντά, επαγγελματίες αθλητές, ερασιτέχνες δρομείς και θεατές».

Δυστυχώς στην χώρα μας ο κλασικός αθλητισμός είναι λιγότερο προβεβλημένος σε σχέση με τα δημοφιλή αθλήματα όπως μπάσκετ και ποδόσφαιρο, παρόλα αυτά εσείς οι αθλητές κάνετε υπερήφανο ένα ολόκληρο έθνος με τις διακρίσεις σας. Πόσο δύσκολο είναι το πετύχετε χωρίς τους απαραίτητους πόρους;

«Δυστυχώς ο στίβος δεν θεωρείται επαγγελματικό άθλημα και έτσι δεν μπορούν να επενδύσουν μεγάλοι χορηγοί πολλά λεφτά. Επίσης η χώρα μας είναι σε μια δυσμενή κατάσταση με αποτέλεσμα τα λεφτά και οι επιχορηγήσεις στον αθλητισμό να είναι φτωχές. Αυτή η κατάσταση κάνει ακόμα πιο δύσκολο αυτό που κάνουμε διότι δεν υπάρχει μέλλον και αποκατάσταση. Ευτυχώς το δρομικό κίνημα αναπτύσσεται και αυτό δίνει προβολή, αλλά και μια ανάσα σε εμάς διότι κάποιοι χορηγοί επενδύουν ατομικά».

Τέλος θα ήθελα να μας αποκαλύψεις τι σκέφτεσαι τις 2μιση περίπου ώρες που χρειάζεται για να διανύσεις την επίσημη απόσταση των 42,195 χιλιομέτρων;

«Όση ώρα τρέχω έναν Μαραθώνιο δεν σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο, ή μάλλον δεν σκέφτομαι κάτι που να θυμάμαι μετά. Στα τελευταία χιλιόμετρα μόνο που ο πόνος θες δεν θες μεγαλώνει τότε προσπαθώ να φέρω ευχάριστες εικόνες, την οικογένεια μου και πράγματα που θα μου δώσουν κίνητρο ώστε να τερματίσω. Όταν τελειώσει όλο αυτό όμως τα ξεχνάς όλα, σαν να διαγράφονται»!