Σώστε τον ερασιτεχνικό αθλητισμό…

Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα από το 2009 μέχρι σήμερα έπληξαν θανάσιμα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και η πτώση είναι κατακόρυφη σε όλα τα επίπεδα.

Δυστυχώς η αθλητική κοινότητα επηρεάστηκε σε τεράστιο βαθμό από τα μνημόνια με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήρης μαρασμός σε σπορ που χάρισαν μεγάλες στιγμές στην χώρα.

Ναι μεν υπάρχουν πάντα οι διαχρονικές φιλότιμες προσπάθειες παραγόντων, αθλητών ,προπονητών και φιλάθλων που βάζουν από το υστέρημα τους και αφιερώνουν τη ζωή τους, στους στίβους , στα γυμναστήρια, στα κολυμβητήρια κλπ ωστόσο αυτό δεν είναι αρκετό για να υπάρξει μία γενική ανάκαμψη του ερασιτεχνικού αθλητισμού .

Τα έσοδα είναι ούτως ή άλλως μειωμένα και ασφαλώς είναι υποχρέωση της πολιτείας και των αρμοδίων αρχών να ξαναβάλει τον ελληνικό αθλητισμό στον διεθνή χάρτη.
Άλλωστε ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις τις ομοσπονδίες, τα σωματεία, τους αθλητές και τους προπονητές είναι «καθρέφτης» του πολιτιστικού τους στοιχείου και ασφαλώς δεν πρόκειται για κάποιο είδος…πολυτελείας αλλά για μία βασική ανάγκη!

Ομοσπονδίες με ελάχιστες επιχορηγήσεις

Η απελπιστική κατάσταση σχεδόν σε όλες τις αθλητικές ομοσπονδίες έχει οδηγήσει τους υπεύθυνους που τις «τρέχουν» σε αδιέξοδα καθώς με πενιχρά μέσα και μπάτζετ δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.

Σίγουρα πάντα θα υπάρχουν και οι κακοδιαχειρίσεις όπως σε όλους τους οργανισμούς, όμως χωρίς οικονομικούς πόρους , οι προγραμματισμοί και οι σχεδιασμοί πάνε…περίπατο.
Συνεχώς ακούγονται «γκρίνιες» από αθλητές , προπονητές και σωματεία για τη μηδενική στήριξη και άπαντες έχουν…ξεπεράσει τα όρια τους εδώ και καιρό.

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός είναι μία βάση της κοινωνίας μας και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και πλάνο καθώς η διαχρονική εγκατάλειψη του αποτελεί μία κηλίδα που πρέπει να φύγει.

Τραγικές συνθήκες …

Σε επίπεδο εγκαταστάσεων και γηπέδων η κατάσταση είναι απελπιστική αφού η οικονομική κρίση έστειλε στα…τάρταρα τα σημεία άθλησης. Έλλειψη χώρων, μηδενική συντήρηση, προβλήματα με τις καιρικές συνθήκες, εγκαταλελειμμένα γήπεδα, επικίνδυνοι αγωνιστικοί χώροι και πολλά άλλα συνθέτουν ένα σκηνικό μεγάλης επικινδυνότητας για όσους «τρελούς» ασχολούνται ενεργά με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Όλα αυτά μην φανταστείτε ότι γίνονται σε κάποια απομακρυσμένη επαρχία αλλά ακόμα και στην πρωτεύουσα και σε σημεία που προπονούνται πρωταθλητές και άτομα που εκπροσωπούν την χώρα στο εξωτερικό!

Βάζουν από τις τσέπες τους…

Το να είσαι αθλητής ή προπονητής στη σημερινή εποχή στην Ελλάδα είναι…ακριβό σπορ από μόνο του καθώς θα πρέπει να έχεις ένα οικονομικό backround να το υποστηρίξεις.
Επίσης υπάρχει το…παράδοξο όσο πιο καλός είσαι τόσο περισσότερα χρειάζεσαι να βάλεις αφού σε περίπτωση που κληθείς να δώσεις «μάχες» εκτός συνόρων τότε θα πρέπει να αρχίσει ο «έρανος» σε γνωστούς και φίλους.

Οι ομοσπονδίες δεν μπορούν να καλύψουν ακόμα και τέτοιες ανάγκες και αθλητές βάζουν χρήματα για να συμμετέχουν σε παγκόσμια κύπελλα για να εκπροσωπήσουν τη χώρα και είμαστε στα όρια της εθνικής…κατάντιας.

Για προπονητική συνοδεία δε…ούτε λόγος καθώς συνήθως στις μεγάλες αποστολές πηγαίνουν ελάχιστοι τεχνικοί που εκτελούν κυρίως χρέη...ομαδάρχη.

Ώρα για ρελάνς…

Για όλα τα παραπάνω μπορεί να υπάρξει μεγάλος… αντίλογος για τις αιτίες, τους λόγους που κόπηκαν κονδύλια και επιχορηγήσεις από την πλευρά του κράτους ένεκα της οικονομικής κρίσης όλων αυτών των ετών και τους τομείς που χρειάστηκε να «τσεκουρέψει».

Όμως αυτή η περίοδος ανήκει σιγά σιγά στο παρελθόν και πρέπει σταδιακά να αρχίσει να επιστρέφει η ηρεμία στους αθλητικούς χώρους , από τη στιγμή που η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια και θα πρέπει να βαδίσουμε και πάλι σε ρυθμούς…κανονικότητας.

Είναι επιτακτική ανάγκη η επιστροφή των επιχορηγήσεων από την πλευρά του κράτους στον χώρο του αθλητισμού για να μπορέσει να καλύψει ανάγκες ετών και να μπορέσει να κυματίσει και πάλι η «γαλανόλευκη» στους αθλητικούς στίβους.

Πηγή: Leoforos.gr