Μισετζής: «Να συνεχίσουμε έτσι»

Για το γεγονός ότι η Χίος είναι αήττητη στο πρωτάθλημα:
«Θέλουμε να κρατήσουμε το αήττητο και ειδικότερα στην έδρας μας, ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε.. πονηρές σκέψεις, οι οποίες ξεκίνησαν από τότε που ήρθε ο πρόεδρος μας, ο Παναγιώτης Παππής. Είχε ο ίδιος τις σκέψεις και μας τις μετέφερε. Να είμαστε μέσα στις τέσσερις καλύτερες ομάδες. Πολύ σημαντικό είναι ότι προπονητής είναι ένα Χιώτης».

Σχετικά με το στοιχείο που τους δίνει κίνητρο να παραμείνουν σε σταθερή ρότα:
«Η δίψα για διάκριση, μας έχει λείψει και το θέλουμε. Δεν έχει κατακτήσεις Κυπέλλων και πρωταθλημάτων η Χίος παρόλο βρίσκεται μέσα στις 4-5 καλύτερες ομάδες ή συμμετέχει στα πλέι οφ. Θέλουμε το κάτι παραπάνω κάτι να κατακτήσουμε».

Για την οικονομική κατάσταση της Χίου:
«Είμαστε στην ιδανικότερη κατάσταση. Αυτό το πρόβλημα δεν μας έχει αγγίξει. Εμείς δεν σκεφτόμαστε το οικονομικό, υπάρχει συνέπεια και μάλιστα περισσότερο από το κανονικό, καθώς πριν λήξει ο μήνας η ομάδα είναι πληρωμένη. Δεν μιλάμε για μεγάλα ποσά, αλλά, βλέποντας τα υπόλοιπα σωματεία να έχουν τόσα προβλήματα και την οικονομική κατάσταση της χώρας λέμε δόξα το Θεό. Κάνουμε το σταυρό μας που υπάρχει αυτή η συνέπεια, που ο  πρόεδρος είναι κοντά μας και δεν θέλει να νιώσουμε το πρόβλημα αυτό, θέλει να έχουμε στο μυαλό μας μόνο την προπόνηση και να είμαστε συγκεντρωμένοι στους στόχους μας».

Για το γεγονός ότι κάποια στιγμή η μίση ομάδα προπονούταν στη Χίο και η υπόλοιπη στην Αθήνα:
«Αυτό είναι το πρόβλημα των επαρχιακών σωματείων, κάπως έτσι είναι και τώρα. Η μισή ομάδα είναι στην Αθήνα, βέβαια προπονούνται με τον Βαγγέλη Ρούπακα, αλλά εκεί τα κολυμβητήρια κλείνουν. Το πρόβλημα μας είναι ότι στην Αθήνα δεν μπορούν να βρουν ένα χώρο να κάνει προπόνηση η μάδα, ενώ στη Χίο έχουμε την πισίνα. Αυτό είναι το μόνο μας πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα μαζί, αυτό εύχομαι να μην μας κοστίσει. Γι' αυτό παρουσιάζουμε σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή μας κατά τη διάρκεια του αγώνα ή παιχνίδι με παιχνίδι».

Για το ότι δεν αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε ματς ύστερα από 20 χρόνια:
«Από την κερκίδα δεν είχα δει παιχνίδι, ειδικά πρωταθλήματος. Δεν υπήρχαν τραυματισμοί, όταν ήμουν 16-17 κάποιοι μικροτραυματισμοί αλλά συνέχισα να παίζω. Δεν ήμασταν πολλά παιδιά, η διάθεσή μου να παίξω και τα ξεχνούσα όλα. Παίζω από το 1981 συνεχόμενα. Έμαθα από τον Χριστοφορίδη, από τον οποίο και παρέλαβα. Είναι καθαρά ερασιτεχνικό άθλημα και αν δεν το αγαπήσεις, δεν το λατρέψεις, δεν παλέψεις, δεν αντέχεις γιατί δε έχεις άλλο κέρδος. Είναι επίπονο, και η προπόνηση του είναι επίπονη, αν δεν το αγαπάς δεν μπορείς να το ακολουθήσεις».