Μαυρομάτης: «Αισιοδοξία για τη νέα χρονιά»

Σε μία δύσκολη –οικονομικά και όχι μόνο- χρονιά για το ελληνικό βόλεϊ, ο Αχιλλέας Μαυρομάτης επιχειρεί στο Onsports απολογισμό της θητείας του, ενώ μιλάει για τα ζητήματα που απασχόλησαν την Ομοσπονδία και το ελληνικό βόλεϊ τη χρονιά που πέρασε.

Κάντε μας έναν μίνι απολογισμό της μέχρι τώρα θητείας σας.

Αισίως συμπληρώνουμε 17 μήνες στη διοίκηση της ΕΟΠΕ και νομίζω ότι παρά το ότι οι εξωτερικές συνθήκες, τόσο δηλαδή η γενική οικονομική κρίση όσο και το πρόβλημα των ολυμπιακών έργων, δεν μπορούσαν να προβλεφθούν σε όλη τη διάστασή τους, υλοποιήσαμε σε μεγάλο βαθμό το πρόγραμμά μας.
Βασικό ήταν το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών της ΕΟΠΕ. Παραλάβαμε χρέη. Το λογικό είναι να αυξήσεις τα έσοδα, να μειώσεις τα έξοδα και να ρυθμίσεις τα χρέη. Αύξηση εσόδων δεν υπάρχει ακόμα λόγω κρίσης, στη μείωση δαπανών ωστόσο έχουμε κάνει θεαματικά βήματα, καθώς μιλάμε για μείωση πάνω από 50% σε σχέση με το 2009, ενώ στον τομέα της ρύθμισης χρεών μεγάλες οφειλές έχουν εξοφληθεί ή ρυθμιστεί, αν και υπάρχουν ακόμα αρκετές υποχρεώσεις.

Η μείωση των δαπανών είχε συνέπειες στις διοργανώσεις;

Όταν αποφασίζαμε αναδιάρθρωση των κατηγοριών και κατάργηση της Β΄ Εθνικής ξέραμε ότι δεν ήταν ό,τι καλύτερο για το άθλημα, ήταν όμως απαραίτητη θυσία. Στο μπάσκετ μετά από 6 μήνες έκαναν την ίδια σκέψη, εμείς το προβλέψαμε πιο γρήγορα. Οι ομάδες δεν παίρνουν επιχορήγηση και δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στη διαχείριση των τμημάτων τους. Κάναμε αλλαγές στα έξοδα μετακίνησης και σε θέματα διαιτησίας, όπου υπήρξε ένταση, τόσο όμως οι διαιτητές όσο και τα σωματεία, τα οποία ευχαριστώ ιδιαίτερα, έδειξαν κατανόηση, αντιλαμβανόμενα ότι η ΕΟΠΕ δεν μπορεί να καταβάλει ό,τι στο παρελθόν. Τα σωματεία ανέλαβαν κάποια έξοδα και οι διαιτητές δέχτηκαν μία μείωση στα χρήματα που έπαιρναν. Κοιτώντας το μέλλον και προσπαθώντας να επιβιώσουμε, οι θυσίες είναι απαραίτητες.

«Δε θα χρειαστούν θυσίες τη νέα χρονιά»

Θα γίνουν κι άλλες θυσίες τη νέα χρονιά;

Είμαι αισιόδοξος. Αν για ένα πράγμα μπορούμε να νιώθουμε ικανοποίηση είναι ότι αντιληφθήκαμε το μέγεθος της κρίσης γρήγορα και υπήρξε λήψη γρήγορων αποφάσεων και μέτρων οπότε από εδώ και στο εξής, εφόσον η εικόνα που έχουμε από την Πολιτεία σχετικά με οικονομικά των ομοσπονδιών για το 2012 επιβεβαιωθεί, δε θα χρειαστεί να γίνουν άλλες θυσίες.

Πώς συμβαδίζουν αυτές οι θυσίες με την προσπάθεια ανάπτυξης του αθλήματος;

Μπορούν να συμβαδίσουν αν η ανάπτυξη γίνει με συγκεκριμένα βήματα και τα ποσά που επενδύονται να φέρουν αποτέλεσμα. Η ανάπτυξη στοχεύει σε δύο άξονες. Πρώτα στην περιφέρεια, την οποία υπηρετήσαμε στην ΕΟΠΕ με συνέπεια για 1,5 χρόνο με διοργανώσεις σε Σάμο, Ορεστιάδα, Τρίκαλα, Πύργο, Χανιά, Ξάνθη. Η συνεργασία των τοπικών φορέων από περιοχή σε περιοχή ποικίλει, αλλά με δεδομένο ότι το 2011 ήταν δύσκολη χρονιά και για την τοπική αυτοδιοίκηση, περιμένουμε κάτι καλύτερο για τη συνέχεια. Είχα πει στη συνέλευση των σωματείων ότι δε νοείται να υπάρχει νομός χωρίς βόλεϊ, εκείνος της Λευκάδας. Ήδη φτιάχτηκε ομάδα βόλεϊ εκεί και για αυτό αποφασίστηκε να διεξαχθεί σρο νησί το All Star Day γυναικών.
Στόχος μας είναι το ιταλικό και το πολωνικό μοντέλο, στο οποίο πολλές μικρές πόλεις έχουν ομάδες υψηλού επιπέδου, στη δική μας περίπτωση εξαιρετικό παράδειγμα αποτελούν ο Παμβοχαϊκός και ο Φοίνικας, όπως και οι άλλες ομάδες της περιφέρειας.

Το δεύτερο κομμάτι είναι η ανάπτυξη στις μικρές ηλικίες, όπου στόχος είναι η προσπάθεια προσέλκυσης μεγαλύτερου αριθμού αγοριών, με επίκεντρο μικρότερες ηλικίες σε σχέση με σήμερα. Σημαντικό ρόλο παίζει το πρόγραμμα παίζω βόλεϊ, που εφαρμόζεται από πέρυσι. Στα κορίτσια, όπου ο αριθμός είναι ικανοποιητικός, στόχος είναι να βγουν από τη βάση όσο το δυνατόν περισσότερες αθλήτριες υψηλού επιπέδου, για να πρωταγωνιστήσουν διεθνώς.

Θεωρείτε μια τέτοια εκδοχή ρεαλιστική;

Είμαι πολύ αισιόδοξος για την πορεία των Εθνικών, όχι τόσο των μεγάλων όσο κυρίως των μικρότερων. Οι ομάδες παίδων και κορασίδων έδειξαν εξαιρετικά δείγματα για το τι μπορούν να πετύχουν στο μέλλον. Στο παρελθόν ίσως στην πορεία χάναμε το δρόμο, δε διαχειριστήκαμε το υλικό όπως έπρεπε. Άρα είναι θέμα διαχείρισης, όχι μόνο από την ομοσπονδία, αλλά και τους συλλόγους και όλο το ελληνικό βόλεϊ.
Αυτή την περίοδο ο Δημητριάδης και ο Φλώρος επισκέπτονται όλη την Ελλάδα, επιλέγοντας τις επόμενες εθνικές ομάδες παίδων και κορασίδων, γιατί τα οικονομικά προβλήματα δε μας επέτρεψαν να διοργανώσουμε ένα διακλιμακιακό πρωτάθλημα, όπως είχαμε προγραμματίσει. 

«Αυστηρή ποινή, αλλά έπρεπε να υπάρξει τιμωρία»

Το γεγονός του καλοκαιριού ήταν η τιμωρία των διεθνών και ειδικά του Νίκου Ρουμελιώτη. Οι σημερινές σας σκέψεις;

Κοιτάζοντας πλέον την κατάσταση με ηρεμία, μπορώ να πω ότι σε πολλά πράγματα για τα οποία διαμαρτυρήθηκαν οι παίκτες, ειδικά τα οργανωτικά, είχαν δίκιο, καθώς ήταν πράγματι τραγικές οι συνθήκες του καλοκαιριού λόγω της κατάστασης στην ΕΟΠΕ από τις κατασχέσεις. Το λάθος τους ήταν ο τρόπος που το χειρίστηκαν, με το να εκθέσουν το ελληνικό βόλεϊ διεθνώς. Μετά την απόφασή τους να μην ταξιδέψουν στη Σερβία για τα φιλικά, περίμενα να αναγνωρίσουν το λάθος τους, αλλά οι δηλώσεις του Ρουμελιώτη όξυναν τα πράγματα. Η άποψή μου είναι ότι η ποινή ήταν αυστηρή, αλλά έπρεπε να επιβληθεί μια ποινή.

Η ΕΟΠΕ έπρεπε να λειτουργήσει με κάποιους κανόνες, ενώ ακόμα και οι ίδιοι οι αθλητές στην ανακοίνωσή τους διαμαρτύρονταν μεν για την ποινή, αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζαν το λάθος τους. Συναντήθηκα στη συνέχεια με τους διεθνείς σε δύο δόσεις και αυτό είναι κάτι που έπρεπε να είχα κάνει πριν από το Μάιο, αλλά δεν είχα καθαρό μυαλό, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στην ομοσπονδία. Υπήρξε μια καλή επικοινωνία μεταξύ μας και όταν πλέον έγινε σαφές ότι όλες τις πλευρές έλαβαν το σχετικό μήνυμα, εισηγήθηκα στο ΔΣ να επανεξεταστεί η τιμωρία τους.

«Τεράστια ανακούφιση τα Ολυμπιακά Έργα»

Ήταν ανακούφιση για εσάς η κατάληξη της υπόθεσης με τα Ολυμπιακά έργα;

Ήταν τεράστια ανακούφιση για το ελληνικό βόλεϊ γιατί όπως εξελίχθηκε η ιστορία, η ΕΟΠΕ είχε μια θηλιά στο λαιμό της, η οποία έχει πια φύγει.
Ήταν ένα κομμάτι που απασχόλησε την ΕΟΠΕ για 8 τουλάχιστον χρόνια, μια περιπέτεια. Έχει ήδη λήξει ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος, σε βαθμό που μας επιτρέπει να συζητάμε με τον κ. Μπιτσαξή και τον δήμο Παιανίας σε ένα εξαιρετικό κλίμα συνεργασίας το πώς θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν οι χώροι της Παιανίας για το συμφέρον του ελληνικού βόλεϊ και της αθλητικής ανάπτυξης της περιοχής.

Θεωρείτε άδικη την κριτική που έχετε δεχθεί στο διάστημα της θητείας σας τόσο από μέλη της πρώην διοίκησης όσο και από τον Τύπο;

Οι θέσεις μου πριν αναλάβω την προεδρία ήταν ότι το άθλημα πλήττεται αφάνταστα από τη διχόνοια. Θεώρησα και θεωρώ ότι η αντιμετώπισή της είναι μονόδρομος. Θυμίζω ότι κάλεσα προς συνεργασία όσους επιθυμήσουν να βοηθήσουν και συνειδητά απέφυγα να απαντήσω στην κριτική που μου ασκήθηκε, ακόμα και τις φορές που αυτή ξέφευγε από τα όρια της κριτικής και έφτανε σε σημείο επίθεσης.

Συνειδητά και με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν μπήκα σε αυτό το γαϊτανάκι γιατί ήξερα ότι η διαρκής ανταλλαγή απόψεων και επιστολών θα αποπροσανατόλιζε το άθλημα από την επιβίωση και την ανάκαμψη και τελικά ίσως αυτό επιδίωκαν όσοι μου ασκούσαν κριτική. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτική στις πράξεις και τις αποφάσεις μας δεν είναι καλοδεχούμενη,. Ίσα-ίσα, υπήρξαν περιπτώσεις που προβληματίστηκα και έλαβα σοβαρά υπόψη μου τις διαφορετικές απόψεις που ακούστηκαν.

Εν κατακλείδι προτίμησα αντί να διοικήσω με τρόπο ώστε να είμαι δημοφιλής, να εφαρμόσω ένα διαφορετικό μοντέλο συλλογικής διοίκησης, γνωρίζοντας ότι δεν είναι εύκολο να γίνει αυτό άμεσα αποδεκτό, αλλά και ότι είναι ίσως η μόνη διέξοδος από την κρίση. Το ότι το μοντέλο αυτό δείχνει να πετυχαίνει οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στη συμμετοχή όλων των μελών του ΔΣ και των επιτροπών και των στελεχών της ΕΟΠΕ, τους οποίους ευχαριστώ γι’ αυτό.