Ο Μαρσέλο Σαρμιέντο στο Onsports

Τέσσερα καλοκαίρια πέρασαν από τη μέρα που ο Σαρμιέντο (ο «εγκέφαλος» όπως αρκετοί τον έλεγαν στον Ατρόμητο) επέλεξε την Ελλάδα για αν δοκιμάσει ξανά την τύχη του στην Ευρώπη. Επειτα από ένα ατυχές πέρασμα από τη Βουλγαρία και τη Λίτεξ Λόβετς (2002-03, 5 συμμ.) και ένα δεύτερο από την Αγγλία και τη Σαουθάμπτον (2006-07, 4 συμμ. μόνο σε Λιγκ Καπ και Κύπελλο), η προοπτική της Λάρισας τον ενθουσίαζε πολύ περισσότερο από αυτή της Αρχεντίνος Τζούνιορς.

Μέσα Ιουλίου μπήκε στο αεροπλάνο και προσγειώθηκε στη χώρα μας το 2007, μέσα Ιουλίου σχεδόν παίρνει τον δρόμο της επιστροφής. Δηλώνοντας ευτυχής που του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει ποδόσφαιρο στα μέρη μας και γεμάτος από «την πιο όμορφη τετραετία της καριέρας μου», όπως την χαρακτήρισε μιλώντας στο Onsports.

Τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα, δεν είναι και λίγα…

«Τι λίγα… Είναι πολλά. Αλλά πέρασαν πολύ γρήγορα. Κι αυτό σημαίνει ότι ήταν καλά χρόνια. Οι άνθρωποι εδώ είναι φιλόξενοι και παρόμοιοι με τους Λατινοαμερικάνους. Ενιωσα γρήγορα ότι ήταν σαν να βρίσκομαι σπίτι μου»

Όταν πρωτοήρθες, το 2007, πίστευες ότι θα καθόσουν τόσο πολύ;

«Η αλήθεια είναι ότι ήρθα για να μείνω. Ημουν αποφασισμένος να πετύχω γιατί στις δύο μου προηγούμενες απόπειρες στην Ευρώπη, δεν τα είχα πάει καλά. Τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα στην αρχή, κυρίως λόγω της γλώσσας. Συνήθισα, όμως, πολύ γρήγορα. Με βοήθησαν σε αυτό και οι άνθρωποι στη Λάρισα. Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και όσοι εργάζονταν στο κλαμπ, αλλά και οι οπαδοί της».

Αφήνεις δηλαδή και αρκετούς φίλους…

«Αυτό είναι το καλό του επαγγέλματος. Γνωρίζεις ανθρώπους από άλλες χώρες, ανοίγεις νέο κύκλο επαφών. Εκανα όντως φίλους και στην Αθήνα και στη Λάρισα και δεν θα τους χάσω. Θα κρατήσω επαφή μαζί τους. Πίστεψέ με όμως, δεν πρόκειται να ξαναταξιδέψω για τα επόμενα δέκα χρόνια! Κουράστηκα πολύ με την απόσταση. Αλλωστε είναι καιρός να βάλω μπροστά για το δεύτερο παιδί (σ.σ. ο Σαρμιέντο και η σύζυγός του έχουν ήδη μια κόρη τριών ετών) και στη συνέχεια για το τρίτο. Θέλω μεγάλη οικογένεια και όσο ήμουν μακριά από την πατρίδα μου, δεν μπορούσα να μπω σε αυτή τη διαδικασία».

Εχεις όμως ένα τουλάχιστον κίνητρο, τους φίλους σου, για να επιστρέψεις κάποια στιγμή…

«Κι όχι μόνο τους φίλους. Θα σου κάνει εντύπωση, αλλά δεν πήγα ποτέ σε κάποιο νησί. Κι επειδή η γυναίκα μου λάτρεψε την Ελλάδα, θα έρθουμε σίγουρα κάποια στιγμή για διακοπές»

Χαρούμενος που επιστρέφεις στην πατρίδα σου;

«Πολύ. Ξέρεις, για μένα η ζωή εδώ ήταν πιο εύκολη. Είχα καθημερινά προπόνηση και στη συνέχεια έβλεπα την οικογένειά μου. Για τη σύζυγό μου όμως δεν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα. Γι αυτό και χαίρομαι που έπειτα από δέκα χρόνια θα επιστρέψω κοντά στο σπίτι μου στην Κόρντομπα»

Λυπημένος που φεύγεις;

«Υπάρχουν πολλά συναισθήματα, δεν το κρύβω. Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έχει μέσα του μελαγχολία. Πέρασα τα τέσσερα πιο όμορφα χρόνια της καριέρας μου στην Ελλάδα»

Περίμενες να εξελιχθεί διαφορετικά η σχέση σου με τον Ατρόμητο; Είχες συμβόλαιο για έναν ακόμα χρόνο;

«Για μένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Και αποδέχομαι τις αλλαγές. Όταν μια ομάδα πιστεύει ότι το καλύτερο γι αυτή είναι να διακόψει τη σχέση με τον Σαρμιέντο ή με οποιοδήποτε παίκτη για οποιοδήποτε λόγο, το σωστό για τον ποδοσφαιριστή είναι να συμβιβάζεται με τις εξελίξεις. Δεν θα ήθελα να συνεχίσω και να μην παίζω. Δεν έχω όμως το παραμικρό παράπονο. Αυτά αποτελούν μέρος του ποδοσφαίρου. Στον Ατρόμητο μου φέρθηκαν όλοι άψογα και οφείλω να πω στον πρόεδρο, τον κ. Αγγελόπουλο, τους προπονητές, τον κόσμο και όλους όσοι εργάζονται για την ομάδα ένα μεγάλο ευχαριστώ»

Καλύτερη και χειρότερη στιγμή σου στην Ελλάδα;

«Στις καλύτερες στιγμές κατατάσσω του ευρωπαϊκούς αγώνες στο ΟΥΕΦΑ με τη Λάρισα. Ταξιδέψαμε, παίξαμε σε μεγάλα γήπεδα και κάναμε πολύ αξιόλογες εμφανίσεις. Ηταν μια περιπέτεια, μια διαδικασία που ήθελα να ζήσω. Επίσης ξεχωριστή στιγμή ήταν η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ατρόμητο. Μπορεί να μην έπαιξα, αλλά το διασκέδασα. Χάρηκα πάρα πολύ αντικρίζοντας 13.000 οπαδούς μας στις κερκίδες και συγχρόνως καμάρωνα την ομάδα μου. Από τις χειρότερες στιγμές μου, ήταν το επεισόδιο που είχα με τον φίλο της ΑΕΚ μετά το τέλος του τελικού. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και δεν θέλω να μου ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στο μέλλον»

Τι δεν θα ξεχάσεις από τους Ελληνες και την Ελλάδα;

«Κατ’ αρχάς, τους φιλόξενους και… φασαριόζους ανθρώπους που μιλούν δυνατά και δεν κρύβουν τα συναισθήματά τους. Οι Ελληνες μοιάζουν πολύ με τους Αργεντινούς και γι αυτό ταίριαξα εδώ. Και βέβαια, τον τρόπο ζωής σας, τον ήλιο, το φαγητό. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη και νιώθω ευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να τη γνωρίσω».

Πριν προκύψει η πρόταση της Ουνιόν Σάντα Φε, είχες προσφορές από ευρωπαϊκούς ή ακόμα και ελληνικούς συλλόγους;

«Αν και γνώριζα ότι υπήρχε ενδιαφέρον από ομάδες στην Ευρώπη, μόλις προέκυψε η προοπτική της Ουνιόν δεν το σκέφτηκα καθόλου. Όπως σου είπα, ήθελα να γυρίσω στο σπίτι μου»

Ο Ατρόμητος έχει κάνει πολλές αλλαγές στο ρόστερ του. Εχεις μάθει τι έχει συμβεί τις τελευταίες μέρες και τους παίκτες τους οποίους έχει αποκτήσει;

«Για να είμαι ειλικρινής, έχω χάσει τις τελευταίες εξελίξεις. Πηγαίνοντας χθες στα γραφεία, είδα μια φωτογραφία της περσινής ομάδας. Πολλά παιδιά έχουν φύγει πλέον. Νομίζω όμως ότι ο Ατρόμητος θα συνεχίσει να βαδίζει προς το καλύτερο. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που τις ελεύθερες ώρες τους βλέπουν ποδόσφαιρο. Δεν μου αρέσει να κάθομαι σε μια πολυθρόνα μπροστά στην τηλεόραση και να βλέπω αγώνες. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα μαθαίνω νέα, θα διαβάζω και θα ακολουθώ τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Θα ψάχνω να βρω πως πηγαίνουν ο Ατρόμητος και η Λάρισα. Αποτελούν κομμάτι της ζωής μου και δεν γίνεται να το διαγράψω»

Οι σχέσεις σου με τους οπαδούς του Ατρομήτου πέρασε από διάφορα στάδια. Τώρα που φεύγεις, τι μήνυμα θα ήθελες να τους στείλεις;

«Ξέρεις, το ποδόσφαιρο έχει τα καλά του και τα κακά του. Ετσι είναι και οι σχέσεις με τον κόσμο. Σε κάθε ομάδα υπάρχουν οπαδοί που σε αγαπούν και άλλοι που θέλουν να σε σκοτώσουν! Δεν με πειράζει, είναι κάτι φυσιολογικό, αν και νομίζω ότι μετά από κάποιο σημείο τα πηγαίναμε αρκετά καλά. Αυτό που πάντα ήθελα από τον εαυτό μου είναι στο τέλος της μέρας να νιώθω μέσα μου ότι έκανα ό,τι μπορούσα στο γήπεδο. Είχα και κακά παιχνίδια, αρκετά μάλιστα. Πάντα όμως προσπαθούσα για το καλύτερο. Το μόνο που έχω να πω στους φίλους του Ατρομήτου είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ηταν πάντα δίπλα στην ομάδα, ακόμα και στα άσχημα. Ερχονταν, έστω και λίγοι, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, σε όλα τα γήπεδα για να μην είμαστε μόνοι μας. Δεν με νοιάζει αν κάποιοι δεν με συμπαθούσαν, αρκεί που στήριζαν το σύνολο, την ομάδα. Θέλω επίσης να τους πω να συνεχίσουν να αγκαλιάζουν τον Ατρόμητο. Πρόκειται για έναν σύλλογο στον οποίο όλοι όσοι εργάζονται, έχουν όραμα και φιλοδοξίες. Θέλουν να τον μεγαλώσουν και σε αυτή την προσπάθεια σύμμαχός τους πρέπει να είναι οι οπαδοί».