Η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει…
Δυστυχώς σε αυτήν την ζωή όλα τα καλά έχουν ένα τέλος. Το πρώτο κομμάτι της καλοκαιρινής μου αδείας είναι πλέον μια ευχάριστη ανάμνηση. Και μπορεί το διάστημα της μιας εβδομάδας να μην σου επιτρέπει να χαρείς όσο θα ήθελες την οικογένειά σου και να ξεκουραστείς όσο θα χρειαζόταν μετά από μια γεμάτη σεζόν, αλλά έστω και αυτές τις λίγες μέρες σου δίνεται η ευκαιρία να αλλάξεις παραστάσεις και να γεμίσεις τις μπαταρίες σου εν όψει ενός δύσκολου καλοκαιριού από πολλές απόψεις (μέχρι να ξανακλείσω τον υπολογιστή μου, κάπου στα μέσα του Αυγούστου, έχω την αίσθηση ότι πολλά θα αλλάξουν…).
Τέλος πάντων. Όλα αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση. Να ‘χαμε να λέγαμε…
Αυτό που διαπίστωσα τις προηγούμενες μέρες –έστω και εξ αποστάσεως από την καθημερινή ειδησεογραφία- είναι ότι ορισμένα πράγματα σε τούτο εδώ τον τόπο δεν πρόκειται να αλλάξουν στον αιώνα τον άπαντα. Ακόμη και όταν οι ενδείξεις γίνονται αποδείξεις.
Δυστυχώς –μακάρι να βγω ψεύτης- ούτε αυτήν την φορά θα πάρει ο καθένας αυτό που πραγματικά δικαιούται. Ούτε αυτήν την φορά βλέπω ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη. Τώρα παρουσιάζεται η χρυσή ευκαιρία για να «ξεβρομίσει» -επιτέλους- το τοπίο και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να ξανακερδίσει την χαμένη του αξιοπιστία, όμως πολύ φοβάμαι ότι και πάλι θα μείνουμε στα μεγάλα λόγια.
Και μια συμβουλή προς αρμόδιους, αναρμόδιους, υπεύθυνους, ανεύθυνους, που –όπως λένε- κόπτονται για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ας γυρίσουν το κεφάλι τους προς ανατολάς και ας δουν τι γίνεται στη γείτονα χώρα.
Την ώρα, λοιπόν, που παίζεται αυτό το θέατρο του παραλόγου μπροστά και πίσω από τις κουρτίνες, 520 χιλιόμετρα μακριά από τα κέντρα των αποφάσεων, στην οδό Αλκμήνης, προς την ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να λειτουργούν οργανωμένα και μεθοδικά, στοχεύοντας σ’ ένα καλύτερο αύριο. Ο Σάκης Τσιώλης και οι ποδοσφαιριστές στο δικό τους κομμάτι και η διοίκηση της ΠΑΕ Άρης στον δικό της τομέα ευθύνης.
Η… μηχανή έχει πάρει για τα καλά μπροστά. Η προετοιμασία κυλάει βάσει του προγραμματισμού που έχει κάνει το προπονητικό επιτελείο, ενώ σε ό, τι αφορά το μεταγραφικό παζλ οσονούπω θα μπουν και τα τελευταία κομμάτια που απομένουν για να συμπληρωθεί. Με σταθερά και προσεκτικά βήματα.
Την ώρα που κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να ψάχνονται και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, στον Άρη με ηρεμία οργανώνονται για την επόμενη μέρα.
Α, και να μην το ξεχάσω… Για όλους αυτούς τους εξυπνάκηδες, μήπως το όνομα Πενιαρόλ σάς λέει τίποτε; Μήπως η κορυφαία ομάδα του 20ου αιώνα στη Νότιο Αμερική, όπως την ανακήρυξε η IFFHS (για όσους δεν την γνωρίζουν ας ανοίξουν έναν υπολογιστή για να μάθουν) έχει έρθει ξανά για φιλικό στην Ελλάδα και δεν το θυμάμαι;
Είτε το δέχεστε, είτε δεν το δέχεστε (δικό σας το πρόβλημα…) οι μεγάλες ομάδες στα φιλικά που θα δώσουν επιλέγουν μεγάλες ομάδες. Όπως έγινε και πριν από δύο καλοκαίρια με την Μπόκα Τζούνιορς.
Είτε το θέλετε, είτε δεν το θέλετε, ο Άρης έχει αλλάξει επίπεδο…
Η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει…
