ΠΑΟΚ: Πρώην παίκτης του «Δικεφάλου» συγκλονίζει με την εξομολόγηση για το πρόβλημα στην ομιλία

Ο Ροντρίγκο Ρέι πέρασε από τον ΠΑΟΚ χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.

Ο 31χρονος, πλέον, γκολκίπερ από την Αργεντινή δεν κατάφερε να καθιερωθεί κι έχασε τη θέση του από τον Πασχαλάκη. Ήταν μέλος όμως της ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ. Ο Ρέι συνεχίζει πλέον στην Χιμνάσια λα Πλάτα και στο χθεσινό ντέρμπι με την Εστουντιάντες, υπήρξε διαμάχη με τους οπαδούς της αντιπάλου με τη λήξη του ματς.

Ο αγώνας έληξε 1-1 και οι οπαδοί της γηπεδούχου Εστουντιάντες ξεκίνησαν το bullying στον Ρέι, επειδή αντιμετωπίζει πρόβλημα στην ομιλία. Ο Ρέι, λοιπόν, σήμερα άνοιξε την καρδιά του στο τηλεοπτικό δίκτυο TYC Sports και αναφέρθηκε στο πρόβλημα υγείας. Αναλυτικά όσα είπε:

«Για μένα δεν είναι απλώς μια άλλη νότα, διότι είναι η πρώτη φορά που μιλάω γι’ αυτό. Ασχολούμαι με το θέμα του λόγου από παιδί και ζω με αυτό μέρα με τη μέρα. Είναι μια δυσαρμονία, που κάποιοι μέρες είναι εκεί και άλλες όχι, το κυριότερο είναι ότι ποτέ δεν με εγκατέλειψε.

Γνώρισα ανθρώπους που σταματούν γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά δεν αξίζει τον κόπο. Σκέφτομαι τα πράγματα πιο γρήγορα απ’ ό,τι τα λέω. Σκέφτομαι 20 πράγματα και μετά όταν θέλω να τα πω κάπως κολλάω. Σε στιγμές που βρίσκομαι κάτω από μεγαλύτερη πίεση ή μεγαλύτερο πρόβλημα, κολλάω περισσότερο. Όταν Βλέπω ότι κολλάω σε μια λέξη, προσπαθώ να βρω συνώνυμο κι αυτό με βγάζει εκτός.

Όταν ήμουν παιδί, εκνευριζόμουν και θύμωνα με τον εαυτό μου. Όταν μεγαλώσω λέω "αυτό είναι". Το σκέφτομαι σήμερα και ήταν "περίεργο" που δεν το ξεπέρασα . Τα πρώτα τεστ στην τάξη μπροστά στην ομάδα, ήταν η σειρά μου και σκεφτόμουν τι να κάνω, γιατί αν ζητούσα να μην ρωτηθώ, θα έμενα εκτεθειμένος και θα με έκανε διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Έλεγα θα περάσω τα τεστ και ό,τι γίνει.

Την προηγούμενη εβδομάδα επαναλάμβανα από μνήμης, ήμουν πολύ νευρικός, κόλλησα πολύ, αλλά το έκανα. Ο δάσκαλος δεν έλαβε υπόψη του πώς το είπα, αλλά τι είπα, οπότε μου έδωσε ένα 9.

Στην πρώτη μου συνέντευξη είπα ότι το κάνω και ας βγει όπως βγει. Αλλά πόσα παιδιά υπάρχουν που έχουν προβλήματα ομιλίας και δεν μιλούν στον Τύπο επειδή φοβούνται ή ντρέπονται. Ήταν μια βασική μέρα στη ζωή μου και ας είναι αυτό που πρέπει να είναι.

Την τελευταία φορά που πήγα σε λογοθεραπευτή και λογοπαθολόγο, ήταν στη Νιούελς. Περισσότερο από μια θεραπεία, ήταν μια ομαδική θεραπεία και κατάλαβα ότι δεν υπάρχει λόγος να παλέψουμε ενάντια σε αυτό. Δεν χρειάζεται να παλέψω ενάντια σε αυτό που έχω γιατί δεν το θέλω, είναι δικό μου και πρέπει να το αγαπώ και πάνω από όλα πρέπει να αγαπώ τον εαυτό μου.

Όταν μιλάω με μεγαλύτερη ένταση φωνής, με τις φωνές, δεν μου συμβαίνει. Γι' αυτό όταν παίζω, φωνάζω με τον κόσμο, δεν συμβαίνει. Αλλά δεν βλέπω τον εαυτό μου να ουρλιάζει στο σπίτι (γέλια).

Το 2015 παίξαμε εναντίον της Κολόν και η ιδέα είναι ότι αν όλα πήγαιναν καλά, μετά το παιχνίδι θα έφερναν μια κάμερα και ένα μικρόφωνο στο γήπεδο και στην οθόνη θα ζητούσα από την τωρινή μου γυναίκα να με παντρευτεί. Αλλά χάσαμε και όταν χάνω μεταμορφώνομαι, οπότε δεν ήταν τίποτα. Την ίδια εβδομάδα την ρώτησα, αλλά με διαφορετικό τρόπο».