Βατσλίκ για τη χρονιά στον Ολυμπιακό: «Καλός καιρός, ήλιος και πρωτάθλημα»

Ευχαριστημένος από την πρώτη του σεζόν στον Ολυμπιακό δηλώνει ο Τομάς Βατσλίκ, ο οποίος μίλησε στη «Marca». Ο Τσέχος τερματοφύλακας αναφέρθηκε στην πίεση της θέσης του, αλλά τα ματς της εθνικής του με την Ισπανία.

Διαβάστε μερικά αποσπάσματα της συνέντευξης:

Για την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό: «Η αλήθεια είναι ότι πήγε πολύ καλά. Πολύ ωραία πόλη, καλός καιρός, ήλιος και… πρωτάθλημα».

Για την πίεση στον Ολυμπιακό: «Κάθε άλλο παρά έλλειψη πίεσης υπάρχει. Στον Ολυμπιακό αξία έχει μόνο η νίκη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν δεν κερδίζεις, η εξωτερική πίεση είναι πολύ μεγάλη, αλλά είναι κάτι που είχα ήδη ζήσει σε Σπάρτα, Βασιλεία και Σεβίλλη».

Για το αν οι τερματοφύλακες είναι τρελοί: «Όχι! Είμαστε λίγο διαφορετικοί αλλά όχι τρελοί. Είμαστε μόνοι σε ένα ομαδικό σπορ, από πίσω μας δεν υπάρχει τίποτα, μόνο το γκολ. Μπορεί να κάνεις 10 επεμβάσεις, αλλά να χάσεις μία και αυτό είναι. Η πίεση είναι πολύ μεγάλη. Αν αποτύχεις, κανείς δεν μπορεί να σε σώσει».

Για το πώς έγινε τερματοφύλακας: «Όταν ήμουν μικρός δε φοβόμουν την μπάλα. Ποτέ δεν είχα αυτό το συναίσθημα. Τώρα στα 33, είμαι ακόμα εκεί. Είχα τραυματισμούς και πάντα επέστρεφα χωρίς φόβο στις ενέργειες που έκανα όταν τραυματίστηκα. Ποτέ δε μου έχει συμβεί να βγω με φόβο για την μπάλα».

Για τους τερματοφύλακες που τον επηρέασαν: «Σίγουρα ο Τσεχ ήταν το σημείο αναφοράς για τα παιδιά στη χώρα μου. Επίσης ο Μπαρτέζ και ο Κασίγιας».

Για τον καλύτερο τερματοφύλακα τώρα: «Ο καλύτερος είναι ο Κουρτουά. Επίσης ο Όμπλακ, ο Τερ Στέγκεν, ο Άλισον, ο Ντε Χέα. Είναι καλή περίοδος για τερματοφύλακες. Οι περισσότερες φανέλες που έχω σουβενίρ είναι από τερματοφύλακες, αλλά έχω και του Μέσι, του Μπανέγα, του Ράκιτιτς».

Για το πώς είναι σήμερα η κόρη του, η οποία είχε μία πτώση το 2018 που παραλίγο να την οδηγήσει στον θάνατο: «Έχει γίνει πριγκίπισσα. Μεγαλώνει πάρα πολύ γρήγορα. Είναι ήδη επτά ετών! Ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές της ζωής μας. Ήταν πάνω φτιάχνοντας το κρεβάτι και σε μία στιγμή η Νίκι δεν ήταν εκεί. Ήταν μία στιγμή πανικού, ο δρόμος προς το νοσοκομείο, εκείνες οι ώρες, η αβεβαιότητα. Ήταν μία μεγάλη νύχτα. Τώρα απολαμβάνω κάθε ημέρα».