«Ήταν μια ολόκληρη ζωή, γεμάτη χαρές, λύπες, αναμνήσεις. Τα πάντα όμως έχουν ένα τέλος. Ακόμη και τώρα δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω μια στιγμή από τις τόσες που έζησα στον Ολυμπιακό. Ίσως τα επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα, η επιστροφή στο Καραϊσκάκη, το νταμπλ, οι προσωπικές διακρίσεις.», τόνισε στο «ΦΩΣ».
Για την ξεχωριστή σχέση που είχε αναπτύξει με τους φιλάθλους είπε: «Ο κόσμος έβλεπε ότι έδινα τα πάντα στο γήπεδο. Ζήσαμε πολύ καλές στιγμές με τους φιλάθλους μας. Ο κόσμος του Ολυμπιακού πάντα βοηθούσε την ομάδα. Είναι μεγάλη δύναμη. Να έχουν λίγη υπομονή παραπάνω. Ο Ολυμπιακός χρόνο με το χρόνο ανεβαίνει και δημιουργεί προσδοκίες».
Όσο για τα ηγετικά προσόντα και την προσωπικότητα που έβγαζε στο γήπεδο; «Αν ήμουν ηγέτης θα το πουν οι άλλοι. Ο ρόλος μου ήταν να παίρνω πρωτοβουλίες. Να μην κρύβομαι μέσα στο παιχνίδι. Ποτέ δεν κρύφτηκα, ιδιαίτερα στα δύσκολα. Αυτό πρέπει να κάνει ένας αρχηγός. Να ενώνει ανθρώπους και να λύνει προβλήματα. Δεν ξέρω αν αδίκησα κάποιους, αλλά εδώ δημιουργούνται εντάσεις σε ένα σπίτι, είναι δυνατό να μην συμβούν στα αποδυτήρια;».
Τέλος, για το αν λείπει ένας «Τζόλε» τώρα από τον Ολυμπιακό, απάντησε: «Έχει αλλάξει πολύ το ποδόσφαιρο με το πώς παίζαμε εμείς, έχουν απομείνει ελάχιστοι κλασικοί εξτρέμ. Άρα ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να περιμένει να βρει Τζόρτζεβιτς ή Γκαλέτι. Μια χαρά τα καταφέρνει».
