Συγκλονίζει ο Ράσταβατς: «Ο πόλεμος δεν αποτελεί λύση σε κανένα πρόβλημα» (audio)

Με αφορμή την εισβολή της Ρωσίας στη Ουκρανία, ο Μίλαν Ράσταβατς μίλησε στο podcast του Αστέρα Τρίπολης για τη φρικαλεότητα του πολέμου, όπως την έζησε στη Σερβία το 1999. Ο προπονητής των Αρκάδων ήταν τότε φαντάρος και η θητεία του επεκτάθηκε λόγω των γεγονότων. Τότε είδε με τα μάτια του τη φρίκη του πολέμου και τα προβλήματα που προκαλεί και δεν λύνει ποτέ.

Διαβάστε τη συγκλονιστική περιγραφή των εμπειριών του Ράσταβατς:

«Ο πόλεμος δεν αποτελεί λύση σε κανένα πρόβλημα. Λύση μετά τον πόλεμο κάποια θα βρεθεί, αλλά το σημαντικότερο είναι να αποφύγει ο κόσμος, οι άνθρωποι τη οδύνη που φέρνει ο πόλεμος.

Δυστυχώς μπορώ να μιλήσω για τον πόλεμο εξ ιδίας πείρας, γιατί ήμουν παρών στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Σερβία την άνοιξη του 1999. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, που αναγκαστικά γίνεσαι συμμέτοχος και βλέπεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου να υποφέρουν.

Εκείνη την περίοδο ήμουν μέλος του τακτικού στρατού της Σερβίας, υπηρετούσα τη θητεία μου για ένα έτος και επρόκειτο να απολυθώ την άνοιξη, ωστόσο λόγω των βομβαρδισμών, πήρε παράταση η θητεία του για τρεις ακόμη μήνες.

Ηταν μια δύσκολη κατάσταση για μένα, με πολύ άγχος. Αν και ήμουν έτοιμος να απολυθώ και να γυρίσω σπίτι του, πήρε παράταση η θητεία μου και έπρεπε να το κάνω.

Λένε ότι ο πόλεμος βγάζει το καλύτερο και το χειρότερο των ανθρώπων. Το επιβεβαίωσα με την εμπειρία μου. Είδα ότι σε αυτή την περίοδο, βοηθούσε ο ένας τον άλλο, ήμασταν μια οικογένεια, κάτι που δεν συμβαίνει όταν διανύουμε περίοδο ειρήνης.

Υπάρχει ένα είδους περηφάνιας όταν υπερασπίζεσαι κάτι που δεν πρέπει να το πάρουν, ειδικά όταν το κάνεις αυτό με τους υπόλοιπους συμπατριώτες σου.

Υπήρχαν πολλές πολιτικές απόψεις στη Σερβία πριν τους βομβαρδισμούς και αρκετοί ήταν εναντίον του Μιλόσεβιτς. Μετά όμως την πρώτη βόμβα, όλοι συντάχθηκαν μαζί, για το καλό της πατρίδας. Κι αυτό γιατί υπήρχε η αίσθηση ότι αν οι πολίτες θέλαμε να αντικαταστήσουμε τον Μιλόσεβιτς ή όχι ήταν δικό μας θέμα και δεν έπρεπε κάποιος απέξω να μας πει τι πρέπει να κάνουμε ή τι είναι καλό για εμάς.

Από την άλλη ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι είναι οι καταστροφές όχι μόνο υλικές αλλά και συναισθηματικές, κτήρια γέφυρες καταστήματα, σημαντικό γιατί μπορεί να έχεις σχεδιάσει να χτίσεις μια γέφυρα να σου έχει πάρει χρόνο και ξαφνικά σε ελάχιστες μέρες να διαλύονται όλα. Είμαι τυχερός που δεν είχα κάποια απώλεια από την οικογένεια μου, αλλά είχα πολλούς φίλους που δυστυχώς είχαν.

Για κάποιον ο πόλεμος είναι πόλεμος, για κάποιους άλλους θα προσπαθήσουν να το εκμεταλλευτούν για να πάρουν κάποια οφέλη που σε καιρό ειρήνης δεν θα τα είχαν. Το σύστημα αξιών σε καιρό πολέμου μεταβάλλεται και δεν είναι θετικό. Μιλάω ως Σέρβος, της δικιάς μου γενιάς έχουμε γνωρίσει τον πόλεμο, είναι κομμάτι της ζωής, αλλά έχουμε καταφέρει να ξεπεράσει τους σκοπέλους.

Ο πόλεμος ποτέ δεν είναι ο τρόπος να λυθούν τα προβλήματα γιατί κόσμος υποφέρει. Μπορώ να μιλήσω για κάποια εμπειρία που είχα. Ήταν η στιγμή που οι βόμβες έσκαγαν σε μια περιοχή, ήμουν πολύ κοντά. Ήταν οι βόμβες που έβγαζαν χιλιάδες ακίδες οι οποίες σκότωναν. Και έπρεπε να βοηθήσουμε ανθρώπους που είχαν τραυματιστεί, να τους μεταφέρουμε. Κάποιοι είχαν πεθάνει, κάποια αυτοκίνητα καίγονταν. Εκείνη την στιγμή καταλαβαίνεις τη φρικαλεότητα του πολέμου.

Σου δίνει ωριμότητα αυτή η εμπειρία, να βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι, η ζωή είναι μικρή για να τη χαραμίσεις σε μικροπρέπειες. Να βρίσκεις τρόπους να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου, να κάνεις κάτι καλό για τον άλλον όχι επειδή περιμένεις αντάλλαγμα, αλλά γιατί θέλω να βοηθάω και να τον κάνω να νιώσει καλύτερα.

Για να ολοκληρώσω, όση ενέργεια και να χρειαστεί να σπαταλήσουμε αξίζει για να μην έχουμε πόλεμο γιατί πρέπει να εξαφανιστεί και να μην υπάρξει ποτέ ξανά».