ΠΑΣ Γιάννινα: Γιορτάζουν οι Ηπειρώτες 55 χρόνια ιστορίας (photos)

Μία από τις πλέον σημαντικές επαρχιακές δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει σήμερα γενέθλια.

8 Ιουλίου 1966 – 8 Ιουλίου 2021. 55 χρόνια γεμάτα περηφάνια, χαρές, πίκρες. Ο ΠΑΣ δεν έχει συνδυάσει τη δυναμική του με έναν τίτλο, πάντα όμως θα είναι στις συνειδήσεις των Ελλήνων φιλάθλων, ως μία παραδοσιακή ομάδα της χώρας.

 Η ίδρυση

Ήταν καλοκαίρι του 1966 όταν οι αιώνιοι αντίπαλοι Ατρόμητος Ιωαννίνων και Αβέρωφ έκατσαν γύρω από ένα τραπέζι και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους κάτω από ένα κοινό όνομα, ΠΑΣ (Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος) ΓΙΑΝΝΙΝΑ.

Πρώτος Πρόεδρος της νέας ομάδας ο Περικλής Γιαννής ενώ πρώτη εμφάνιση, εναντίον του Ολυμπιακού Πειραιώς σε ένα φιλικό παιχνίδι, λόγω της μεταγραφής του Γιώργου Σιόντη.

02.10.1996: Το πρώτο επίσημο παιχνίδι

Το πρώτο επίσημο παιχνίδι του ΠΑΣ Γιάννινα έγινε για το θεσμό του κυπέλλου στις 2 Οκτωβρίου 1966 με την Πίνδο Κόνιτσας. Ο νεοσσός τότε ΠΑΣ κέρδισε με 4-0 με γκολ που πέτυχαν οι Τσιούρης (10’), Τσουρλίδας (50’), Οικονομίδης (55’), Καναρινής (62’).

1966: η 1η συμμετοχή σε πρωτάθλημα

Ο νεογέννητος ΠΑΣ συμμετείχε την περίοδο 1966-’67 στον Ά όμιλο (απ’τους 3) της Β’ Εθνικής παίρνοντας τη θέση του Α.Ο.Ιωαννίνων, ο οποίος το καλόκαίρι του ’66 συγχωνεύτηκε με τον Αβέρωφ. Μια νέα εποχή άρχιζε για το ποδόσφαιρο της Ηπείρού αλλά και ολόκληρης της Ελλάδος.

Οι πρώτοι αγώνες του ΠΑΣ Γιάννινα στο ελληνικό πρωτάθλημα είχαν ως απολογισμό:

18 νίκες

5 ισοπαλίες

11 ήττες

Απ’την πρώτη του κιόλας παρουσία στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο ΠΑΣ έδειξε ότι μπορεί άξια να ανταγωνιστεί τις υπόλοιπες ομάδες της Β’ κατηγορίας και ότι είναι ικανός για πολλά ακόμα.

Όμως θα χρειαζόταν πολύς χρόνος ακόμα για να καταφέρει ν’ ανέβει στην Α’ Εθνική.

30.10.1966: Το 1ο παιχνίδι στο πρωτάθλημα

Ο ΠΑΣ δίνει το πρώτο επίσημο παιχνίδι πρωταθλήματος της ιστορίας του. Ήταν το ματς με τον Ολυμπιακό Πατρών στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος Β’ Εθνικής 1966-1967 και έληξε με 3-0 υπέρ του ΠΑΣ.

Ήταν Κυριακή 30 Οκτωβρίου 1966 και στην πρώτη αγωνιστική, άνοιξε την πρώτη σελίδα της ιστορίας του με μια λαμπρή νίκη.

1η άνοδος στην Α’ Εθνική

20.01.1974: 25.000 Ηπειρώτες στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1974: Ήταν το ντέρμπι κορυφής με τον Ηλυσιακό στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής και έγινε πρωί στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας παρουσία 25.000 θεατών!! Ο ΠΑΣ το μετέτρεψε σε παράσταση για ένα ρόλο αφού πριν κλείσει το α’ ημίχρονο βρέθηκε να κερδίζει με 3-0!

Στο 6’ ο Γκλασμάνης έκανε το 1-0 υπέρ του ΠΑΣ, στο 28’ ο Αλβαρέζ το 2-0 και στο 37’ ο Νικολαίδης το 3-0. Με την έναρξη του β’ ημιχρόνου στο 55’ ο Γκλασμάνης έκανε το 4-0 που ήταν και το τελικό σκορ.

Την περίοδο 73-74 ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ κατακτά το πρωτάθλημα στον πρώτο από τους τρεις ομίλους που υπήρχαν στην Β κατηγορία και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Α Εθνική.

Σε ένα πρωινό παιχνίδι με τον Ηλυσιακό την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1974 στο γήπεδο της Λεωφόρου, υπήρχαν 20.000 Ηπειρώτες μέσα και άλλοι 5000 απέξω γιατί δεν βρήκαν εισιτήριο.

Την Κυριακή 27 Μαΐου 1974 ο ΠΑΣ κέρδισε στα Γιάννενα τον Ηλυσιακό με 3-1 και σφράγισε οριστικά την άνοδό του στην Α’ Εθνική.

Ο ερχομός των Αργεντινών

Η ανατολή της δεκαετίας του 1970 βρήκε τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ στην Β Εθνική κατηγορία. Ήταν η πρώτη τετραετία από τη συγχώνευση και η ομάδα προσπαθούσε να βρει μια ταυτότητα και μια φυσιογνωμία.

Το 1971 αναλαμβάνει προπονητής ο Γκομέζ Ντε Φαρία και έρχονται από την Αργεντινή οι “ελληνοποιημένοι” Αργεντίνοι του ΠΑΣ. Ο Φαρία ήξερε τον Γκλασμάνη, που τότε έπαιζε σε μια όμαδα της Βενεζουέλας. Έρχεται ο Γκλασμάνης και μετά από λίγο καιρό ο Εδουάρδος Κοντογιωργάκης (Ριγκάνι), για να ακολουθήσουν στη συνέχεια και οι υπόλοιποι : Χουάν Μοντέζ, Εδουάρδος Λίσσα, Όσκαρ Αλβαρέζ, Χοσέ Παστερνάκης (Παστερνάκ).

Δημιουργούν μια πληρότητα σε όλες τις γραμμές και κάνουν τον ΠΑΣ μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Κοντά σ΄αυτούς μπαίνουν στον ρυθμό του σύγχρονου ποδοσφαίρου, δεκαετίες πιο μπροστά και οι Έλληνες παίκτες.

Ο κόσμος ενθουσιάζεται και το γήπεδο ασφυκτιά. Όχι μόνο στους αγώνες αλλά και στις προπονήσεις.

25.01.1976

Στο γήπεδο δεν έπεφτε καρφίτσα και οι αθλητικογράφοι της εποχής τον υπολόγιζαν γύρω στους 10.000. Ο ΠΑΣ κέρδισε άνετα με 3-0.

Στο 10’ ο ΠΑΣ έκανε το 1-0 με σουτ του Κοντογιωργάκη αφού είχε προηγηθεί καλός συνδυασμός Μοντέζ, Γκλασμάνη. Στο 18’ ο ΠΑΣ με βολίδα του Αλβαρέζ που άφησε άναυδο τον Κελεσίδη έκανε το 2-0! Στο 27’ ο Μπρεντάνος άνοιξε όλη την άμυνα και ο Κελεσίδης έπεσε στα πόδια του. Στο 30’ η άμυνα του Ολυμπιακού πελάγωσε από το δαιμονικό τρίγωνο Κοντογιωργάκη, Αλβαρέζ, Μπρεντάνου και ο τελευταίος με σουτ έγραψε το 3-0! Ο τερματοφύλακας Παναγιώτης Κελεσίδης πέταξε εκνευρισμένος τα γάντια και ήθελε να φύγει για τα αποδυτήρια.

Το σήμα

Το έμβλημα του συλλόγου είναι ο Ταύρος, αρχαίο έμβλημα της Ηπείρου το οποίο απεικονιζόταν σε νόμισμα την εποχή του Κοινού των Ηπειρωτών (232-167 π.Χ.) και σίγουρα αποτέλεσε την καλύτερη επιλογή.

Για το νόμισμα αυτό, ένα άργυρο δίδραχμο, η συνομοσπονδία χρησιμοποίησε σύμβολα που παραπέμπουν στον ιερό χώρο της Δωδώνης, που εκείνη την εποχή αναδεικνύεται σε κεντρικό σημείο της περιοχής.

Στη κύρια όψη του νομίσματος, απεικονίζεται το ιερό ζεύγος των Δωδωναίων θεών (η Διώνη και ο Δίας), ενώ στη πίσω όψη του υπάρχει το προαναφερθέν έμβλημα.

Το έμβλημα αυτό αποτελείται από την απεικόνιση ενός ταύρου, ιερό ζώο από τα πανάρχαια χρόνια της Μεγάλης Θέας, αλλά και σύμβολο του Δια. Τον ταύρο περιστοιχίζει ένα στεφάνι βελανιδιάς (το ιερό δέντρο της Δωδώνης), ενώ υπάρχει και η επιγραφή ΑΠΕΙ ΡΩΤΑΝ (των ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ).

Η έδρα

Το 1934, μετά από πρόταση του χειρουργού-γιατρού Περικλή Γιαννή και τις άοκνες και πείσμωνες προσπάθειες του τότε Μητροπολίτη Ιωαννίνων και αργότερα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνος (Βλάχου), οι αθλητικές εγκαταστάσεις μεταφέρθηκαν στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα το Εθνικό στάδιο των ”Ζωσιμάδων”. Βέβαια πιθανόν να γινόταν χρήση από πιο πριν, περίπου στα τέλη του 1932 με αρχές του 1933.

Στην περιοχή αυτή τότε, υπήρχε ένας εκτεταμένος χώρος ο λεγόμενος ”χωράφι του Χότζα”, που προφανώς ανήκε κάποτε σε κάποιο Χότζα, το οποίο όμως ήταν μικρό για να καλύψει τις ανάγκες ενός μόνιμου σταδίου της πόλης. Τότε ο Μητροπολίτης Σπυρίδων επισκέφτηκε αυτοπροσώπως την περιοχή η οποία περιστοιχιζόταν από φτωχά μικρόσπιτα που διέθεταν μικρούς κήπους και χωραφάκια.

Με φλογερά πατριωτικά λόγια έπεισε τους περίοικους του γηπέδου αυτού, να παραχωρήσουν μέρος των ιδιοκτησιών τους ώστε να δημιουργηθεί η προβλεπόμενη έκταση και τελικά να χτισθεί ένα αξιοπρεπές στάδιο όπου θα γυμναζόταν η νεολαία. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε το πρώτο αξιοπρεπές στάδιο στην πόλη.Ο χώρος αγοράζεται τμηματικά σε μια περίοδο 20 χρόνων.Η αρχική του μορφή είναι εντελώς διαφορετική. Τα αποδυτήρια ήταν στις αυλές διπλανών σπιτιών και συγκεκριμένα στην αυλή της κυρα Κώσταινας.

Ο θεμέλιος λίθος του νέου γηπέδου τέθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1936. Στην τελετή παρέστησαν επίσημοι από την κυβέρνηση, τοπικές και εκκλησιαστικές αρχές. Επίσης στην τελετή παρέστησαν μαθητές από τα σχολεία και τις σχολές της πόλης αλλά και πλήθος κόσμου.

Η πρώτη του διοίκηση, στις 4 Σεπτεμβρίου 1945, του δίνει την ονομασία Ζωσιμάδες, προς τιμήν των αδερφών Ζωσιμάδων.

Στην αρχή η Μητρόπολη διέθεσε αρκετά χρήματα για την περίφραξη του νέου σταδίου χτίζοντας ένα τεράστιο πέτρινο τοίχο ολόγυρα. Λίγο αργότερα, περίπου στα 1959 με 1960 η Μητρόπολη χτίζει, στη βόρεια μεγάλη πλευρά του σταδίου, μια κερκίδα χωρητικότητας περίπου πεντακοσίων θεατών, με απώτερο σκοπό να εξασφαλίσει την ιδιοκτησία του σταδίου, δεδομένου ότι δεν υπήρχε τίποτε που να αποδεικνύει την κυριότητά του.

Το καθεστώς αυτό κράτησε μέχρι τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών, οπότε σε μία επίσκεψη του τότε Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού Κωνσταντίνου Ασλανίδη ο οποίος, βλέποντας τον τεράστιο αυτό χώρο στη μέση της πόλης, εντυπωσιάστηκε θετικά και ζήτησε να γίνει το γρηγορότερο μία μελέτη που να βεβαιώνει ότι μπορεί να κατασκευασθεί ένα αξιοπρεπές στάδιο, αντάξιο της ιστορικής πόλης των Ιωαννίνων. Όπως ήταν φυσικό τέθηκε θέμα ιδιοκτησίας του γηπέδου, διότι δεν ήταν δυνατόν να εκταμιεύονται χρήματα από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και ιδιοκτήτης να είναι η Μητρόπολη. Τελικά το αγόρασε το κράτος κι έτσι έληξε οριστικά το θέμα.

Το 1965 γίνεται μια προμελέτη για τον ηλεκτροφωτισμό του σταδίου από την Siemens. Το 1966 θα μπει ο στίβος ενώ η μελέτη πρόβλεπε και κολυμβητήριο.