Αλμέϊδα: Ευτυχισμένος στην Ελλάδα

O Αλμέιδα, που χαρακτήρισε «οξυγόνο» την ΑΕΚ, παραδέχθηκε ότι στη χώρα μας «είναι πολύ χαρούμενος».

Μίλησε για τις πολύ δύσκολες στιγμές στην διαδρομή του, αποκάλεσε τους Γερμανούς «ανθρώπους που είναι κρύοι, φαίνεται ότι δεν έχουν συναισθήματα, είναι πάρα πολύ κλειστοί»,σημείωσετο πέρασμά του από την Τουρκία («Δεν έχω δει ποτέ τέτοιο φανατισμό»), την Ρωσία («γίνονταν μάχες με όπλα κάθε μέρα στο δρόμο σαν να ήταν η Άγρια Δύση») και αναφέρθηκε στην οικογένειά του. Ολη η συνέντευξη του άσου της ΑΕΚ:

Η μετακίνηση στην Πόρτο σε ηλικία 14 ετών, ήταν η αρχή της πορείας; «Ναι, φυσικά. Ποτέ δεν είχα φύγει από το σπίτι ή να βρεθώ μακριά από τους γονείς και τους φίλους μου. Ήταν η μεγάλη διαφορά, καθώς βρισκόμουν σε ένα χώρο μαζί με 20 ή 30 παίκτες».

Τι ήταν περισσότερο δύσκολο σε αυτή την προσαρμογή; «Το δύσκολο κομμάτι για μένα ήταν οι νύχτες. Αυτό επειδή κατά τη διάρκεια της ημέρας ήμασταν πάντα απασχολημένοι, είτε στο σχολείο ή στην προπόνηση. Όταν έφτανε το βράδυ και έβλεπα ότι ήμουνα μόνος στο σπίτι μου, μακριά από την οικογένεια και τους φίλους, ήταν πιο δύσκολο».

Ήθελες να επιστρέψεις στο σπίτι σου κάποιες φορές; «Κάποιες. Έφτασα στο Οπόρτο Τρίτη, έκανα προπόνηση την Τετάρτη, ήμουνα ένας νέος. Μου φαινόταν ότι θα έπαιζα στο Champions League, αλλά ήταν μόνο μια προπόνηση. Δεν τα πήγα καλά, είχα άγχος. Νόμιζα με αυτά τα λάθη που έκανα ότι ο προπονητής μου σκεφτόταν ότι δεν είχα αρκετή ποιότητα και δύσκολα θα μπορούσα να παίξω. Ήμουνα τόσο πεπεισμένος γι αυτό ότι την Πέμπτη, δύο ημέρες μετά την άφιξή μου, κάλεσα τους γονείς μου να τους πω ότι δεν θα κληθώ για το παιχνίδι του Σαββάτου και πως ήταν καλύτερο για μένα να φύγω. Οι γονείς μου παρατήρησαν την απελπισία μου, ήρθαν για να μιλήσουν με τους παράγοντες της ομάδας. Θυμάμαι ότι έβρεχε τόσο πολύ που χρειάστηκαν σχεδόν τρεις ώρες για μια διαδρομή που διαρκεί συνήθως λίγο περισσότερο από μία. Με την καθυστέρηση αυτή δεν έφθασαν εγκαίρως για να δουν την προπόνηση και ήμουν ήδη στο δρόμο για να τους περιμένω, μούσκεμα. Αυτό που δεν περίμεναν ήταν να με δουν να χαμογελάω και να κλαίω. Τελικά είχα κληθεί για τον αγώνα».

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου; «Με μεγάλη προσπάθεια και μετά από πολλές αγκαλιές και συγγνώμη, το κατάλαβαν και επέστρεψαν χωρίς εμένα. Το χειρότερο ήταν η επόμενη μέρα: ξύπνησα με πυρετό, με πολλή προσπάθεια μπόρεσα να φάω. Η βροχή της Πέμπτης άφησε τα σημάδια της. Αλλά μετά από αυτό που είχε συμβεί, δεν θα μπορούσα να κάνω πίσω και δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Εφσιξα τα δόντια. Πήγα στο παιχνίδι και κερδίσαμε 3-1. Πέτυχα δύο γκολ και δημιούργησα το άλλο. Αφιέρωσα τα γκολ στους γονείς μου. Σήμερα, διαβάζοντας όλα αυτά, θα γνωρίσουν όλη την ιστορία, σχετικά με τον πυρετό».

Ωστόσο, δόθηκες δανεικός στην Λειρία; «Ναι, ήμουνα περίπυο 17 με 18 ετών. Ηταν ένα στοίχημα του Καγιούδα. Είναι ένας προπονητής για τον οποίο έχω μεγάλη αγάπη και εκτίμηση. Είναι πάντα ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο για μένα, κάποιος που μου έδωσε αρκετή αυτοπεποίθηση».

Επέστρεψες στην Πόρτο για ένα χρόνο και ξαναγύρισες δανεικός στην Λειρία Γιατί; «Επειδή ο Μουρίνιο χρειαζόταν τον Μαρσιέλ και η Λειρία ζήτησε εμένα αντάλλαγμα».

Επίσης δανεικός στην Μποαβίστα. «Για να είμαι ειλικρινής, μέσα υπήρχε μεγάλη αντιπαλότητα, ανάμεσα στην Πόρτο και την Μποαβίστα. Ήταν επίσης μια καλή εμπειρία, όπου γνώρισα ένα προπονητή (Χάιμε Πασέκο), που ήταν εξαιρετικός για εμένα. Σε πολλούς δεν αρέσει, αλλά εμένα μου άρεσε να δουλεύω μαζί του. Εκανε προπόνηση και έπαιζε μαζί μας. Είναι από τους προπονητές που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το κάνουν αυτό».

Επειτα ακολούθησε η περιπέτεια της Γερμανίας, η Βέρντερ Βρέμης. Ήσουν μόνος σου ή σε συνόδευσε και η σύζυγός σου; «Ήμουν μόνος, γιατί η πρώην γυναίκα μου ήταν έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Ηταν μαζί ο αδερφός της».

Ήσουν ευχαριστημένος από τη μεταγραφή; «Όχι,δεν ήθελα να φύγω από την Πόρτο. Ημουν σε μια καλή στιγμή, ένιωθα καλά»

Ποιες ήταν οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών που σε ενόχλησαν περισσότερο; «Είναι ένας λαός πολύ κλειστός. Δεν έχουν σε τίποτε να κάνουν με τους δικούς μας ανθρώπους, οι οποίοι είναι χαρούμενοι και τους αρέσει να χαμογελάνε, να διασκεδάζουν. Οι άνθρωποι είναι κρύοι, φαίνεται ότι δεν έχουν συναισθήματα, είναι πάρα πολύ κλειστοί. Μου κόστισε αρκετά έως επειδή η μεγαλύτερη κόρη μου ήταν να γεννηθεί. Ταξίδεψα μία ημέρα και μετά γύρισα πίσω. Ήταν δύσκολο».

Αλλά άντεξες 4,5 χρόνια στη Γερμανία, πώς; «Είχα την βοήθεια του πρώην μου κουνιάδου, μου έλεγε σωστά πράγματα στη σωστή στιγμή, με βοήθησε να ισορροπήσω στο πιο συναισθηματικό κομμάτι. Και στη συνέχεια, όταν τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα και οι άνθρωποι άρχισαν να με κοιτάζουν με διαφορετικό τρόπο, συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα πάνε καλά και πρέπει να προσαρμοστώ».

Έμαθες γερμανικά; «Καταλαβαίνω πολλά, αλλά η ομιλία είναι πιο περίπλοκη. Όταν πήγα εκεί προτίμησα να μάθω αγγλικά, αντί για γερμανικά. Είχα έναν δάσκαλο ο οποίος υποτίθεται ότι θα μου έκανε γερμανικά, αλλά τον έπεισα να μου διδάξει αγγλικά, χωρίς να το ξέρει ο σύλλογος».

Με τον Τόμας Σάαφ πως πήγες; «Πραγματικά μου άρεσε σαν προπονητής. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Με φώναξε πριν από ενάμισι χρόνο να πάω στο Ανόβερο 96 και πήγα».

Οταν πήγες στην Τουρκία το σοκ ήταν μεγάλο; «Όχι. Πρέπει να ξέρεις να ζήσεις με τους μουσουλμάνους, να γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις, τους κανόνες. Τίποτα το ιδιαίτερο. Υπάρχει ένα παιχνίδι στην Τουρκία δεν θα ξεχάσω. Σε αυτή τη χώρα, πιο σημαντικό από την υγεία ή το φαγητό στο τραπέζι, είναι η ομάδα να κερδίζει. Δεν έχω δει ποτέ τέτοιο φανατισμό. Ήταν ένα παιχνίδι έξω από την Κωνσταντινούπολη και είχε απαγορευτεί στους φίλους της Μπεσίκτας να μετακινηθούν. Η ατμόσφαιρα ήταν πραγματική κόλαση εναντίον μας. Κοντά στο τέλος του παιχνιδιού, ενώ ο Μανουέλ Φερνάντες έτρεχε προς την περιοχή, ένας φίλαθλος μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για να τον σταματήσει. Δεν έπαθε τίποτα ο Μανουέλ, αλλά ο φίλαθλος κατάφερε να μην σημειωθεί γκολ».

Εκείνη την εποχή η πρώην σύζυγός του ήταν μαζί σου; «Ναι, ήταν μαζί μου από τη Γερμανία. Αφού γεννήθηκε το πρώτο μας παιδί και μπορούσε να ταξιδέψει ήρθε κοντά μου. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Πορτογαλία για την δεύτερη κόρη μας. Εμεινε μαζί μου στην Τουρκία μέχρι τη δεύτερη χρονιά μου στη Μπεσίκτας. Στη συνέχεια χωρίσαμε».

Ακολουθούν τρεις μήνες στην Ιταλία και έξι στη Ρωσία. «Ημουν στην Κουμπάν Κράσνονταρ και μου άρεσε πολύ. Νόμιζα ότι θα ήταν ίδιο με την Γερμανία, αλλά εκεί οι άνθρωποι με εξέπληξαν θετικά. Ηταν πολλοί φιλικοί και φιλόξενοι. Στη συνέχεια ήταν να υπογράψω στην Ανζί, αλλά όταν πήγα να υπογράψω στη Μόσχα, με όλα αυτά που γίνονταν, με ενημέρωσαν για την δύσκολη κατάσταση. Χάλασαν όλα».

Γιατί; «Επειδή ήταν σε εμπόλεμη ζώνη με αντάρτες. Γίνονταν μάχες με όπλα κάθε μέρα στο δρόμο σαν να ήταν η Άγρια Δύση. Πολύ άσχημα πράγματα. Ζούσα μέσα στο γήπεδο. Το ξενοδοχείο της ομάδας ήταν μέσα στο γήπεδο. Ένας άνδρας 30 ετών να ζει και πάλι στο γήπεδο όπως όταν ήταν 14, δεν ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Είχα διετές συμβόλαιο, αλλά έμενα μόνο έξι μήνες, δεν θα μπορούσα να σταθώ. Τότε μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία, να πάω στο Ανόβερο με τον Τόμας Σάαφ. Δεν το σκέφτηκα δύο φορές. Αρχικά σκέφτηκα ότι αν όλα πήγαιναν καλά, θα πήγαινα το Ευρωπαϊκό. Τα πράγματα πήγαν καλά στην αρχή, άλλα ένα μήνα αργότερα ο προπονητής απολύθηκε και έμεινα εκτός. Πέρασα μια δύσκολη στιγμή. Δεν με σέβονταν, δεν με πλήρωναν, είχα καταγγείλει το συμβόλαιο».

Τι είδους πράγματα σου έκαναν; «Ήμουν στο σπίτι και με καλούσαν να πάω σε τεστ αντι-ντόπινγκ. Και στην προπόνηση, προσπαθούσαν να μου κάνουν πράγματα για να εξαντλήσουν ψυχολογικά. Εμεινα όμως μέχρι το τέλος, γιατί το συμβόλαιό μου είχε μια ρήτρα που έλεγε ότι αν ο σύλλογος υποβιστεί θα ήμουνα ελεύθερος. Μου φέρθηκαν με έναν τρόπο που ποτέ δεν φανταζόμουν. Δεν ξέρω αν θα ήμουνα επιλογή ή όχι για το Euro, αλλά έχασα μια καλή ευκαιρία για να γίνω πρωταθλητής Ευρώπης. Φυσικά μου κόστισε».

Πως προέκυψε η ΑΕΚ; « Ήρθε σε μια εποχή που ήμουν κουρασμένος από το ποδόσφαιρο.

Σκέφτηκες να σταματήσεις; «Όχι να τα παρατήσω, αλλά σκέφτηκα να μείνω εδώ. Να μην δώσει μεγάλη σημασία στα χρήματα και να μείνω εδώ για την Πορτογαλία.

Είχες επαφές εκείνη τη στιγμή; «Όχι, όχι ακόμα. Ακόμη και μερικές πόρτες που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα ήταν κλειστές, έκλεισαν.Δεν θα αναφέρω ονόματα ή προέδρους. Στη συνέχεια ήρθε η πρόταση της ΑΕΚ, η οποία ήταν σαν οξυγόνο, διότι θα ήμουνα και πάλι στον δρόμο για να κερδίσω κάτι. Φέτος φτάσαμε στον τελικό Κυπέλλου, θα αγωνιστούμε στα προκριματικά του Champions League, θα προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Ναι, αυτό είναι που θέλω. Έχω ένα ακόμη χρόνο συμβόλαιο. Τώρα είμαι πολύ χαρούμενος».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ