Ο «σκύλος», ο αναγεννημένος, ο «εκτελεστής» και το… τρίγωνο!

Όλοι όσοι έπαιξαν την Κυριακή (22/1) στην ενδεκάδα της ΑΕΚ απέναντι στον Αστέρα είχαν πολύ καλή απόδοση. Λογικό καθώς είχαμε ντεμπούτο προπονητή και οι παίκτες πάντα σε τέτοιες περιστάσεις θέλουν να αποδεικνύουν ότι αξίζουν θέση στην ενδεκάδα.

Τι είδαμε εμείς; Πρώτα απ’ όλα έναν αναγεννημένο Ντίντακ. Με πολύ λίγα λάθη σε σχέση με ό,τι μας έχει συνηθίσει πολλά τρεξίματα, σωστές τοποθετήσεις. Σίγουρα ο Ισπανός αριστερός μπακ θα είναι από τους πλέον ευδιάθετους με την έλευση συμπατριώτη του τεχνικού…

Επίσης απολαύσαμε έναν σκληροτράχηλο Βράνιες που δείχνει πως την ξέρει καλά τη θέση του στόπερ και θα βοηθήσει. «Σκύλος» ο Βόσνιος, «καθάρισε» τις περισσότερες μονομαχίες. Μειονέκτημά του το ύψος, γι’ αυτό πρέπει να παίζει πάντα με ψηλό παρτενέρ. Με τον Τσιγκρίνσκι αν ο Ουκρανός καταφέρει να επιστρέψει στην ενεργό δράση θα είναι εξαιρετικό δίδυμο.

Ο Γκάλο από τα δεξιά ήταν ξανά αποτελεσματικός και παραγωγικός. Βοηθάει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στην κυκλοφορία της μπάλας και αυτό είναι τεράστιο προσόν. Το εξαργύρωσε άλλωστε με την πρόσφατη ανανέωση του συμβολαίου του.

Ο Λαμπρόπουλος είχε θετική παρουσία, αλλά χωρίς να ξεχωρίσει για κάποιον λόγο.

Στα χαφ τώρα, είδαμε το απολύτως φυσιολογικό και άκρως επιτυχημένο. Τον Σιμόες κόφτη, τον Γιόχανσον εσωτερικό και τον Μάνταλο δεκάρι. Απλά πράγματα που αν γίνονται αλλάζουν όλη την εικόνα της ΑΕΚ. Ένα κι ένα κάνουν δύο που λέμε και πραγματικά δεν καταλαβαίνουμε τον λόγο να ανακατεύεται αυτό το τρίγωνο, όταν όλα τα μέλη του είναι καλά. Εξαιρετικός ο Γιόχανσον την Κυριακή, άξιοι συμπαραστάτες οι άλλοι δύο.

Στα άκρα, του 4-2-3-1 είχαμε τους Χριστοδουλόπουλο (δεξιά) και Πατίτο (αριστερά). Προσπάθησαν και οι δύο. Σε κάποιες φάσεις τους βγήκαν πράγματα σε άλλες όχι. Αμφότεροι κουράστηκαν μετά το 60’. Ειδικά ο Λάζαρος. Μπορούν να προσφέρουν περισσότερα αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν ξέρουμε κατά πόσο έπεισαν τον Χιμένεθ για τη θέση τους στην ενδεκάδα. Θα το κρίνει ο Ισπανός βλέποντας στις προπονήσεις και τις άλλες επιλογές για τις θέσεις των ακραίων μέσων.

Ο Πέκχαρτ, στην κορυφή της επίθεσης, δικαίωσε ξανά με την παρουσία του. Έχει ανέβει και κάνει απλά εκείνο για το οποίο πληρώνονται οι επιθετικοί: Σκοράρει. Ένας δεινός «εκτελεστής». Γεμίζει την περιοχή και βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή. Μια, δυο, τρεις, θα τον βρει τον στόχο. Μια χαρά τα πάει. Δικαιώνει και τον Πογέτ που τον έφερε και τον Μοράις που τον στήριξε. Προφανώς θα δικαιώσει και τον Χιμένεθ αν συνεχίσει να τον εμπιστεύεται.

Τέλος για τον Αϊντάρεβιτς που αγωνίστηκε 29 λεπτά, ως αλλαγή στη θέση του Πατίτο, δεν μπορούμε να γράψουμε κάτι ενθαρρυντικό. Βαρύς, αργός, χωρίς φαντασία, μάλλον κρυβόταν πίσω από τους συμπαίκτες του, ενώ όταν είχε την μπάλα, δεν έδειξε πως μπορεί να κάνει κάτι εξεζητημένο. Σίγουρα ακόμα είναι νωρίς να κριθεί. Αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν πείθει…