Αργύρης: «Δεν θέλαμε να τα παρατήσουμε»

Ο 20χρονος άσος αποτελεί γέννημα θρέμμα των «κυανόλευκων» και η προώθησή του στην πρώτη ομάδα, αλλά και η συμμετοχή του στη βασική ενδεκάδα της Νίκης, αποτελούσε όνειρο γι’ αυτόν, όπως τόνισε στο magnesiasports.gr. Όμως η κατάσταση δεν ήταν εύκολη και παρά την επιθυμία παικτών και τεχνικής ηγεσίας να συνεχίσουν την προσπάθεια για να μείνει η ομάδα στην κατηγορία, η διοίκηση αποφάσισε να ρίξει τίτλους τέλους.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Αργύρη:

Από Ball Boy και οργανωμένος οπαδός, βρέθηκες πρωταγωνιστής στο γήπεδο στη Super League. Εν μέρει κατάφερες να κάνεις ένα από τα όνειρά σου πραγματικότητα;

«Φυσικά κάθε παιδί της Νέας Ιωνίας το οποίο ασχολείται από μικρό με τη Νίκη βόλου και είναι στις ακαδημίες του ζει με το όνειρο να γίνει πρωταγωνιστής στην πρώτη ομάδα. Αρχικά με είχε εμπιστευτεί ο Χόρχε Μπάριος 15 χρονών και στα 16 μου έκανα το πρώτο μου συμβόλαιο. Σιγά, σιγά και με σκληρή δουλειά ακολούθησα ανοδική πορεία. Ήταν ένα από τα όνειρα μου και κατάφερα να το ζήσω».

Θυμάμαι μία φωτογραφία, που πανηγυρίζεις στο ταρτάν του Πανθεσσαλικού, ένα γκολ του Σαϊτιώτη. Είχες ποτέ τότε στο πίσω μέρος του μυαλού σου εσένα στο γήπεδο με τη φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας και να πανηγυρίζεις μία τόσο ιστορική άνοδο;

«Ναι τη θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία. Ήταν το γκολ κόντρα στον Ολυμπιακό, που πανηγύριζαν οι Σαϊτιώτης και Ανδρουτσόπουλος. Είχαμε πολλή καλή οργάνωση στις Ακαδημίες και το σημαντικό ήταν ότι μας είχαν περάσει το μήνυμα ότι κάποτε η Νίκη στηριζόταν  στα δικά της παιδιά. Ουσιαστικά μας είχαν κάνει να πιστέψουμε ότι κάποια στιγμή θα βρισκόμαστε στην πρώτη ομάδα και να το ονειρευόμαστε. Εγώ το είχα πάρει απόφαση και το είχα δει σαν κίνητρο. Ήθελα πάση θυσία να παίξω για την πρώτη ομάδα. Είχα πάντα αυτό στο μυαλό μου. Αυτό σκεφτόμουν…».

Χρειάστηκε όμως να κάνεις πολλή υπομονή. Άλλοι ίσως τα είχαν παρατήσει. Τι ήταν αυτό που σε κρατούσε;

«Η αγάπη του κόσμου. Όπου βρισκόμουν με στήριζαν όλοι. Μου έλεγαν να ζήσω το όνειρο μου και να το κάνω πραγματικότητα. Είχα πίστη και πάθος. Όταν είσαι και φίλαθλος έχεις μέσα σου φλόγα που δύσκολα σβήνει».

Πότε πήγες για πρώτη φορά στο γήπεδο να δεις τη Νίκη θυμάσαι;

«Εννιά χρονών ήμουν και το πρώτο παιχνίδι που θυμάμαι είναι το παιχνίδι με τον Άρη. Με τον πατέρα μου, τον αδερφό μου και τους φίλους μου. Ημουν ήδη Νικιώτης, αφού ήμουν ήδη στις Ακαδημίες από επτά χρονών».

Και μετά οργανωμένος οπαδός και επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Την έχεις ζήσει από όλες τις πλευρές… Έχει το DNA η Νίκη να αναγεννηθεί και πάλι από τις στάχτες της;

«Πιστεύω πώς μπορεί να γίνει πάλι μία μεγάλη ομάδα. Οι μεγάλες ομάδες αναγνωρίζονται από τους φιλάθλους τους. Μετά από 48 χρόνια μπορεί να ανέβηκε στην Α’ Εθνική και να ήταν πολλά, αλλά αυτό το όνειρο θα γίνει σε λιγότερα χρόνια ξανά πραγματικότητα, με μία καλή διαχείριση. Η Νίκη θα γίνει ξανά μία δυνατή ομάδα».  

Ποιος ήταν ο αντίπαλος που αντιμετώπισες στη Super League και ένιωσες δέος απέναντι του;

«Νομίζω ότι τους καλύτερους παίκτες ήταν ο Κάμπορα της Βέροιας. Είναι ένας πολύ έξυπνος και καλός παίκτης. Αν θα έλεγα έναν ακόμη, είναι ο Πέτριτς του Παναθηναϊκού. Ηταν πολύ δύσκολοι αντίπαλοι και είχα κι εγώ μία πρόκληση και ένα έξτρα κίνητρο απέναντι τους».

Μαθαίνεις ότι είσαι στην ενδεκάδα για το ματς με τον ΠΑΟΚ; Άγχος;

«Ηταν μία δύσκολη εβδομάδα γιατί είχαμε παίξει φιλικό με την Τέτεκς. Μου είχε δώσει ευκαιρία ο Φλουτ να αγωνιστεί και τα είχα πάει πολύ καλά. Την επόμενη μέρα με έπιασε και μου είπε ότι θα με ξεκινήσει στην ενδεκάδα γιατί έμεινε ενθουσιασμένος από την εμφάνιση μου. Προετοιμάστηκα καλά όλη την εβδομάδα. Δεν ήταν έκπληξη για μένα της τελευταίας στιγμής, αλλά είχα άγχος φυσικά όπως κάθε νέο παιδί. Μόλις φτάσαμε στην Τούμπα, ήμουν ψαρωμένος και αγχωμένος. Μόλις πάτησα το πόδι μου στο χορτάρι, μου έφυγαν όλα».

Είναι κάποιο παιχνίδι που όσες επιτυχίες κι αν έρθουν δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

«Το πιο ιδιαίτερο παιχνίδι ήταν με την Καλλονή… Καιγόμασταν για τους βαθμούς. Ο κ. Τζαναβάρας μας προετοίμαζε ψυχολογικά όλη την εβδομάδα και μας έλεγε πόσο σημαντικό ήταν. Όταν μπήκαμε στα αποδυτήρια, μπήκα στο 45’ αλλαγή και μου είπε ότι πρέπει να κρατήσουμε το «μηδέν» στην άμυνα. Αυτό έγινε, ήρθαν και τα γκολ με τον Σκούρτη και τα πανηγυρίσαμε πάρα πολύ έντονα. Εκεί υπήρχαν πολλά συναισθήματα και τρομερή ανακούφιση».

Μετά το όνειρο, ο εφιάλτης. Πώς ζήσατε οι ποδοσφαιριστές στα αποδυτήρια όλη αυτή την κατάσταση;

«Ηταν μία πάρα πολύ καλή εμπειρία αρχικά. Ζήσαμε την κατάσταση σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε και όλο αυτό για εμάς ήταν μία εμπειρία που θα τη θυμόμαστε. Κι όμως ήμασταν επαγγελματίες και προσπαθούσαμε να τα ξεχνάμε όλα. Ηταν μεγάλη και καλή εμπειρία για τη ζωή μας. Εγώ το ένιωσα πάρα πολύ έντονα μέσα μου. Δώσαμε μία μεγάλη χαρά πέρυσι στον κόσμο και του την πήραμε πίσω… Το αντιμετωπίζαμε σαν οικογένεια, μιλούσαμε μεταξύ μας γιατί το θέμα ήταν πολύ σοβαρό και με την τεχνική ηγεσία. Εμείς δεν θέλαμε τα παρατήσουμε. Θέλαμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Θέλαμε να σώσουμε μία κατάσταση, πήραμε την ευθύνη στην πλάτη μας και ξαφνικά βρεθήκαμε να μιλάμε με δικηγόρους και να προσπαθούμε να δούμε τι θα γίνει με το μέλλον μας…».

Για σένα φαντάζομαι ήταν διπλή απογοήτευση. Και για τη δική σου χαμένη ευκαιρία, αλλά και για την αγαπημένη σου ομάδα.

«Αρχικά δεν το πίστευα… Νόμιζα ότι απίθανο να γίνει κάτι τέτοιο. Η ομάδα λειτουργούσε πάρα πολύ σοβαρά στην αρχή με πάρα πολλά όνειρα. Μετά καθώς μάθαμε τα κακά μαντάτα, ένιωσα πάρα πολλή απογοήτευση. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από εμάς. Δεν μας άφησαν κάποιοι να κάνουμε την προσπάθεια μας και να σώσουμε αυτή την κατάσταση. Οι παίκτες ήμασταν οικογένεια και ήμασταν εκεί και θα το παλεύαμε. Εγώ το ένιωσα και ως φίλαθλος γιατί αγαπάω την ομάδα. Δεν το πίστευα, έλεγα ότι ήταν απίθανο να συμβεί. Έλεγα ότι θα είμαι ο τελευταίος που θα φύγει. Θέλαμε να μείνουμε και να παλέψουμε…»

Αν η Νίκη καταφέρει να ισορροπήσει ξανά και σε χρειαστεί για να ανέβει πάλι ψηλά, θα επέστρεφες για να τη βοηθήσεις;

«Είναι πάρα πολύ ωραίο συναίσθημα να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα με την αγαπημένη σου ομάδα. Κοιτάω βέβαια και το επαγγελματικό κομμάτι, αλλά πάντα υπάρχει και το συναίσθημα. Όλα είναι εδώ για μένα. Το σπίτι μου, η ομάδα που αγαπάω, η οικογένεια μου. Έτσι πάντα θα υπάρχει ανοιχτή η πόρτα για τη Νίκη Βόλου, αρκεί να πάνε όλα καλά και να είναι πάλι σε ένα καλό επίπεδο».

Πιστεύεις ότι η Νίκη πληρώνει και τις άσχημες επιλογές του παρελθόντος γιατί δεν πρόσεξε τα δικά της παιδιά. Πχ και εσύ θα μπορούσες να είχες πάρει νωρίτερα ευκαιρίες, όπως και ο Τζανετόπουλος, ο Γεωργατζής, ενώ υπάρχει κι ο Λημνιός που έφυγε πριν μερικά χρόνια… Αν πρόσεχε τα δικά της παιδιά θα ήταν κι άλλα τα οικονομικά δεδομένα.

«Πιστεύω ότι ήταν σοβαρό λάθος αυτό. Η Νίκη στην Α’ Εθνική έπαιξε με δικούς της παίκτες. Παίζει ρόλο και το πάθος. Κάποιοι διοικούντες δεν πρόσεξαν τα δικά τους παιδιά. Μείναμε μόνο εγώ και ο Γεωργατζής.  Για τον Άνταμ και τον Λημνιό μιλάει όλη η Αθήνα πλέον. Είναι μεγάλη ευκαιρία αν η ομάδα βρεθεί στη Γ’ Εθνική να χτίσει κορμό με δικά της παιδιά. Χωρίς μεγάλα βήματα που θα έχουν καταστροφικές συνέπειες ξανά, να βγάλει παίκτες και να ανέβει κατηγορίες».

Θεωρείς τυχερό τον «κολλητό» σου που έφυγε για την ΑΕΚ;

«Είναι ένας πάρα πολύ καλός μου φίλος. Τον έχω σαν αδερφό μου τον Άνταμ. Πήρε κι αυτός μία ανταμοιβή. Δοκίμασε την τύχη του στην ΑΕΚ σε μία πολύ μεγάλη ομάδα. Έτσι όπως μου δόθηκε εμένα η ευκαιρία με τον περιορισμό των μεταγραφών να παίξω στη Νίκη, έτσι κι αυτός εκμεταλλεύτηκε τις συγκυρίες και πήγε στα Σπάτα για να αρπάξει την ευκαιρία. Τον βοήθησε και ο Ηλίας ο Βούρας που τον στήριξε και τον φιλοξένησε. Αφού είχε τόσο μεγάλη στήριξη, τα κατάφερε. Το αξίζει εκεί που βρίσκεται».

Η Νίκη σου έδωσε την ευκαιρία να κληθείς στην Εθνική ομάδα. Τι ρόλο παίζει στα όνειρα σου και στα κίνητρα σου η Εθνική;

«Φυσικά είναι ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα. Μετά από το να αναδειχτείς με την αγαπημένη σου ομάδα, η εθνική είναι όνειρο κάθε παίκτη. Είναι μεγάλη ευχαρίστηση και ανταμοιβή. Μετά από τέσσερα χρόνια πήρα κάποιες ευκαιρίες και αναδείχθηκα. Το παίρνω ως ανταμοιβή και ως ένα μεγάλο κίνητρο να αρχίσω με αργά βήματα να βάζω τις βάσεις για να χτίσω μία σπουδαία καριέρα».

Ποιος παίκτης είναι το παράδειγμα σου;

«Το έχω πει κι άλλες φορές. Είναι ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Είχε έρθει δανεικός στη Νίκη για έξι μήνες και είναι ένα τρανό παράδειγμα. Είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους Έλληνες και για όλα τα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο».

Σαν φίλαθλος της ομάδας και όχι σαν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής τι θα περίμενες να δεις τα επόμενα χρόνια;

«Μετά από αυτά τα γεγονότα που δεν ήταν ευχάριστα, αρχικά θα πρέπει να συσπειρωθεί ο κόσμος, να πιστέψει ξανά σε ένα όνειρο, να μην το βάλουν κάτω. Η ψύχη της Νίκης όπως γράφει και στην κλούβα είναι οι φίλαθλοι της. Αυτό είναι το σημαντικό της κομμάτι. Θυμάμαι ήμουν εκτός αποστολής και πήγα με τους φιλάθλους στις Σέρρες. Με το γκολ του Πουρτουλίδη έγινα ένα με τον κόσμο και το πανηγύρισα με τη ψυχή μου. Ήμασταν 500, 600 άτομα. Είναι πολύ σημαντικό ο κόσμος να ακολουθεί την ομάδα και να είναι δίπλα της. Είναι η αρχή και το τέλος».

Έχεις κλάψει ποτέ για τη Νίκη;

«Πέρυσι στην άνοδο έκλαψα από χαρά και στον γύρο του θριάμβου. Ημασταν όλοι συγκινημένοι. Ηταν το πιο έντονο συναίσθημα που έχω νιώσει. Θα το θυμάμαι για πάντα…».

Το πρωτάθλημα της Super League πώς το είδες; Πιστεύεις ότι εκτός της Νίκης, έχουν ξεχωρίσει κάποιες ομάδες που είναι φαβορί για τον υποβιβασμό;

«Πιστεύω ότι η κατάσταση δεν έχει ξεκαθαρίσει. Ολες οι ομάδες το παλεύουν. Είναι πάρα πολύ κοντά και με λίγους πόντους διαφορά. Κάποιες ομάδες είναι πιο νεανικές, αλλά τίποτα δεν έχει ξεκαθαρίσει».

Για το πρωτάθλημα τι βλέπεις;

«Είναι το πιο δύσκολο πρωτάθλημα με πολύ μεγάλες ταχύτητες, με γρήγορους ρυθμούς, μεγάλους παίκτες, δύσκολους αντιπάλους. Έπαιξα αντίπαλος με τον Πράνιτς που αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο κύπελλο με την Κροατία, ή με τους Σαλπιγγίδη και τον Αθανασιάδη.

Είναι λίγο παρεξηγημένο το πρωτάθλημα της Super League, γενικά το έχουμε εμείς οι Έλληνες να βλέπουμε τα πράγματα λίγοι περίεργα, όμως παίζουν σε αυτό μεγάλοι παίκτες. Οι πιο ισχυρές ομάδες αυτή τη στιγμή είναι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ, χωρίς να θέλω να μειώσω τη δυναμικότητα του Παναθηναϊκού και του Αστέρα Τρίπολης. Εμείς που προλάβαμε να παίξουμε με αυτές τις ομάδες, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ είναι οι πιο ποιοτικές».

Για νεαρούς ποδοσφαιριστές σαν κι εσένα, θεωρείς ότι πλέον η Super League δίνει ευκαιρίες;

«Οι ομάδες κατά κάποιον τρόπο αναγκάζονται να το κάνουν. Με τη νομοθεσία για τις μεταγραφές κάποιοι παίκτες παίρνουν ευκαιρίες, που τις αξίζουν αλλά δεν θα τους δινόταν σε διαφορετική περίπτωση. Όπως και να χει οι νεαροί παίρνουν μεγαλύτερες ευκαιρίες για να δείξουν τι αξίζουν…».

Θέλεις να στείλεις το δικό σου μήνυμα στον κόσμο της Νίκης που δοκιμάζεται;

«Ο κόσμος της Νίκης πρέπει να σταθεί στα πόδια του, να μη σβήσει η φλόγα που έχει ανάψει από το 1924 από τους πρόσφυγες για αυτή την ομάδα. Να συσπειρωθούν και να σταθούν δίπλα στη νέα διοίκηση. Να κάνουν το μέγιστο, όπως κάνουν πάντα. Είτε με εθελοντική εργασία, είτε μέσα από τη διοίκηση. Η Νίκη θα πρέπει να φτιάξει το δικό της γήπεδο, γιατί η Νίκη εκτός από τον κόσμο της, συνδέεται άρρηκτα και με το Παντελής Μαγουλάς».