Παναθηναϊκός: Οι Γιάννηδες κι οι... αλήτες

Πίσω στο μακρινό 1999 ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας είχε δημιουργήσει έναν Παναθηναϊκό που έδειχνε πιο έτοιμος από ποτέ να πάρει τα σκήπτρα από τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Στο παρόν και το 2014, ο Γιάννης Αναστασίου πασχίζει να δημιουργήσει έναν Παναθηναϊκό που μελλοντικά θα «χτυπήσει» τον «αιώνιο» αντίπαλο και που στο φινάλε της περσινής σεζόν, θύμισε σε πολλά πράγματα εκείνη την «ομάδα του Κυράστα», όπως έμεινε στη συνείδηση όλων. Αμφότερες, έχουν νικήσει κατά κράτος τον Ολυμπιακό σε ντέρμπι, απειλώντας με ιστορική συντριβή τους «ερυθρόλευκους». Ειδικότερα το 3-0 της ομάδας του σήμερα, πέρσι, ήταν από τα ντέρμπι που… έγειρε το γήπεδο και ο αντίπαλος περιορίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος σε ρόλο κομπάρσου. Αποτέλεσε θρίαμβο που θα μνημονεύεται για χρόνια από τους «πράσινους» και φυσικά έκατσε… άσχημα στο στομάχι κάποιων.

Αμφότεροι οι προπονητές τους, σε μια αποστροφή του λόγου τους μίλησαν για αλήτες. Ο αείμνηστος Κυράστας, είχε πει σε ποδοσφαιριστές του μετά από μια – από τις πολλές – «σφαγή» σε εκείνο το πρωτάθλημα. «Θα πεθάνουμε ρε για αυτούς τους αλήτες; Όχι, δεν θα πεθάνουμε. Θα πολεμήσουμε»! Εκείνος ο Παναθηναϊκός, πολέμησε. Άσχετα αν δεν πήρε τον τίτλο. Τον άξιζε, κατά γενική ομολογία, και στη συνείδηση πολλών τον κατέκτησε, ξέχωρα με το τι έγραψαν τα χαρτιά που τόσο πολύ αρέσκονται να χρησιμοποιούν κάποιοι.

Ο Γιάννης Αναστασίου στο Φάληρο, φέρεται να είπε «αλήτες» τους διαιτητές. Φέρεται, γιατί με τις επιδόσεις του Καλογερόπουλου στο ντέρμπι, όταν και ανακάλυψε τρίτο χέρι στα πλευρά του Πέτριτς, μοίρασε σαν τραπουλόχαρτα τις κάρτες σε παίκτες-κλειδιά του Παναθηναϊκού και περιόρισε κατά τέσσερα – τουλάχιστον – λεπτά τις καθυστερήσεις του ματς, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν το είπε, με το γράμμα του νόμου θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να δεχθεί την ανάλογη τιμωρία. Όπως είχε συμβεί με την περσινή δήλωσή του περί ελεύθερων σκοπευτών.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο προπονητής του Παναθηναϊκού θα πρέπει να μάθει στους ποδοσφαιριστές του, αυτό που ζήτησε τότε από τους δικούς του ο Κυράστας. Να πολεμάνε, κόντρα σε όλους και σε όλα. Άλλωστε, κάπως έτσι εξελίσσεται η σεζόν τους, φέτος, εξαρχής. Κόντρα σε αντιπάλους, που ορθώς κοντράρουν με όλη τους τη δύναμη έναν σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός αφού μια νίκη σε βάρος του τους ανεβάζει στα μάτια όλων. Κόντρα σε ατυχίες, όπως ο τραυματισμός του Μπεργκ (με την επιστροφή να έρχεται και αρκετούς ήδη να τρέμουν τον Σουηδό). Κόντρα σε δικά του λάθη, όπως οι παραλείψεις στον μεταγραφικό σχεδιασμό, που είναι μέσα στο παιχνίδι καθώς κανείς δεν σου εγγυάται πως θα έχεις 100% επιτυχία σε προσθήκες ή αφαιρέσεις στο ρόστερ. Κόντρα, όμως, και σε αλήτες ή «αλήτες». Με ή χωρίς εισαγωγικά. Όπως θέλετε δείτε το.

Ο Παναθηναϊκός του 1999 δεν πήρε, λοιπόν, τον τίτλο όμως ήταν μια ομάδα που αποτέλεσε τη βάση για τον Παναθηναϊκό που έφτασε στους «8» του Champions League, στους «8» του Κυπέλλου UEFA και της Εθνικής ομάδας που κατέκτησε το Euro 2004. Ο Παναθηναϊκός του 2014 έδειξε πέρσι πως έχει όλα τα φόντα να γίνει η ομάδα που έρχεται. Κι ένα χαμένο ντέρμπι από τον Ολυμπιακό, ακόμα και με τον τρόπο που αυτό χάθηκε, μπορεί να δείξει τον δρόμο. Μπορεί να «διδάξει», όπως το περσινό 0-1 των «ερυθρόλευκων» στη Λεωφόρο που ήταν απείρως πιο «καθαρό» από αυτό της Κυριακής στο Φάληρο. Μπορεί να «φτιάξει» μια ομάδα, να την πεισμώσει, να την χαλυβδώσει και να τη μάθει να κερδίζει κόντρα και σε αλήτες.

Αυτό οφείλει να κάνει ο Παναθηναϊκός, όσο δεν αλλάζει το ποδοσφαιρικό σύστημα...