Παράσχος: «Έκαναν κατάθεση ψυχής»
Η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών του στον προημιτελικό με τον Ολυμπιακό ικανοποίησε τον Γιώργο Παράσχο παρά τον αποκλεισμό, αλλά τόνισε ότι δεν ξέρει αν ήταν πέναλτι ή όχι η φάση που έκρινε τελικά την πρόκριση.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο τεχνικός της ομάδας του Περιστερίου στη συνέντευξη Τύπου:
«Το μόνο που έχω να πω είναι συγχαρητήρια στα παιδιά που υπερέβαλαν εαυτούς για να ανταποκριθούν, παρά την κούραση που είχαν την Κυριακή παίζοντας με δέκα παίκτες για 80 λεπτά. Και σήμερα πιστεύω ότι έκαναν κατάθεση ψυχής.
Πραγματικά παρόλο που προηγηθήκαμε, πίστευα ότι σε κάποιες αντεπιθέσεις, αν και ο Ολυμπιακός είχε την κατοχή. Πίστευα ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε μία πρόκριση που πιστεύω ότι θα ήταν ένα τεράστιο σάλτο για εμάς. Δόθηκε το πέναλτι, που δεν ξέρω αν ήταν ή δεν ήταν.
Έτσι φτάσαμε σε αυτό το 1-1. Μόνο και μόνο που δεν μας κέρδισε σε τρία ματς ο Ολυμπιακός, μας δίνει ικανοποίηση. Από την άλλη έχουμε και προβληματισμό, γιατί έχουμε κούραση και κάποιους τραυματισμούς. Συγχαρητήρια στα παιδιά που συγκράτησαν τα νεύρα τους και έβγαλαν το παιχνίδι χωρίς απώλειες».
Μετά το πρώτο παιχνίδι είχατε πει ότι θα κυνηγήσετε την πρόκριση.
«Μα κυνηγήσαμε την πρόκριση. Δεν νομίζω ότι σε αυτό έχει κανείς αντίρρηση. Τα παιδιά παρόλο τις απώλειες που είχαμε, παίξαμε στα ίσα τον Ολυμπιακό και παραλίγο να πετύχουμε το ακατόρθωτο».
Σε ό,τι αφορά την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου σε σχέση με το δεύτερο μέρος, υπήρχε μία διαφορά ως προς το οργανωτικό κομμάτι. Μήπως οφειλόταν στην πτώση του Ούμπιδες;
«Δεν ήταν μόνο ο Ούμπιδες. Βγάλαμε μία κόπωση όσο περνούσε το παιχνίδι. Νομίζω ότι στο τέλος είχαμε και τις ευκαιρίες, μπορούσαμε να πετύχουμε ένα δεύτερο γκολ. Και με το φάουλ του Πίτου, και με την κεφαλιά του Μπρίτο. Ύστερα χάσαμε τον Καραμάνο που θα μας ήταν απαραίτητος».
Είδαμε τον Μπάλλα να κλαίει στο φινάλε. Μιλήσατε μαζί του;
«Αισθανόταν κάποιες ενοχές, γιατί δεν μπήκε καλά-καλά στον αγωνιστικό χώρο και έγινε πάνω του το πέναλτι. Με το που μπήκε στο γήπεδο έγινε η φάση του πέναλτι και αισθανόταν άσχημα. Σαν να είχε τύψεις».
