«Λατρεία για τον Άρη»

Οι απόγονοι του Αστέριου Γιουβανάκη, φιλοξενήθηκαν στον επίσημο ραδιοφωνικό σταθμό του συλλόγου και γυρνώντας το χρόνο αρκετά χρόνια πίσω, μετέφεραν με το δικό τους τρόπο εικόνες και στιγμές από το ένδοξο παρελθόν του Άρη.

Αναλυτικά οι δηλώσεις τους στον  «ΑΡΗΣ FM »:

Στην αρχική του τοποθέτηση ο εγγονός του Αστέριου Γιουβανάκη, που φέρει και το όνομα του ευεργέτη της ομάδας μίλησε για την τιμητική διάκριση λέγοντας: «Αυτή η κίνηση του ΑΣ Άρης είναι μεγάλη δικαίωση για τον παππού μου, όταν 62 χρόνια μετά την προσφορά του προς τον σύλλογο έφτασε η ώρα να τιμηθεί. Ο Ευριπίδης έλεγε ότι όποιος ξέρει την ιστορία του είναι ευτυχισμένος. Έτσι και τώρα ήρθε η ώρα να τιμηθεί ένας άνθρωπος που πραγματικά αγαπούσε τον Άρη, γιατί πρέπει να τιμάς αυτούς που αποτελούν την ιστορία σου». 

Έπειτα κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν μίλησε για την ιστορία του γηπέδου του Άρη:  «Το πρώτο γήπεδο του Άρη ήταν στο πεδίον του Άρεως, ένα γήπεδο που βρισκόταν σε πολύ κακή κατάσταση με χαλίκια και πέτρες. Μετά από μεγάλη προσπάθεια του Ηλιάδη που ήταν πρόεδρος στην ομάδα μπόρεσαν να πάρουν τον χώρο δίπλα από την εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου. Σε εκείνη την περιοχή μαζεύονταν όλοι οι Αρειανοί, οι παίκτες μέχρι τα «αγιοτριαδίτικα» κορίτσια όπως τα αποκαλούσε ο παππούς μου. Έπειτα ο Μεταξάς πήρε την έκταση και έστειλε τον Άρη στη περιοχή Χαριλάου που βρισκόμαστε τώρα. Η περιοχή απαλλοτριώθηκε με σκοπό ο Άρης να δώσει ένα ποσό ώστε να περιέλθει στην ιδιοκτησία του.Μετά μεσολάβησε ο πόλεμος, η κατοχή και ο εμφύλιος και όταν τα πράγματα κάποια στιγμή ηρέμησαν ο Άρης είχε τη δυνατότητα να προπονηθεί στο γήπεδό του γιατί είχαν περιφράξει την αλάνα.

Είχε ζητηθεί τότε ένα δάνειο από την ομάδα το οποίο τελικά δεν δόθηκε αντιμετωπίζοντας και μεγάλη αντίδραση από τον τότε υπουργό Παιδείας. Ο δικηγόρος του Χαριλάου που ήταν φίλος του παππού μου ρωτούσε τι θα γίνει, γιατί αν δεν πλήρωναν μέχρι την ημερομηνία που είχε τεθεί, τα χρήματα θα επέστρεφαν. Την εποχή εκείνη υπήρχε μεγάλη ανέχεια και τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Τότε ήταν που ο Γιουβανάκης δίχως δεύτερη σκέψη πήγε και έβγαλε τις λίρες του για να βοηθήσει. Ήταν τόση η αγάπη του για τον Άρη, που μπορεί να μην είχε αγοράσει ποτέ σπίτι για τον εαυτό του, όμως έδωσε τα χρήματα για το γήπεδο του Άρη μας.
Ο Γιουβανάκης εκείνη την εποχή βρισκόταν συνεχώς στο γήπεδο καθώς ήταν ο πρόεδρος της επιτροπής για την κατασκευή του γηπέδου. Η αγάπη για τον Άρη ήταν μεγάλη και αγνή. Όλοι οι Αρειανοί ήταν μια παρέα. Τις προάλλες ο πατέρας μου μου είπε ότι σε ολόκληρη την περιοχή της Αγίας Τριάδας υπήρχε μόνο ένας Ηρακλιδέας, ο οποίος για να πει καλημέρα έπρεπε να πάει ως την Καμάρα. Εύχομαι να είμαστε καλά και να γιορτάσουμε ξανά όλοι μαζί και τα 100 χρόνια του Άρη μας». 

 Στη συνέχεια, ο γιος του Αστέριου Γιουβανάκη, Γιώργος, μετέφερε με τη σειρά του τις δικές του μνήμες από την εποχή που ο πατέρας του προσέφερε τα μέγιστα στην ομάδα λέγοντας: «Θυμάμαι τότε, όλοι οι φίλαθλοι του Άρη μετά τις δουλειές τους έρχονταν στο γήπεδο και βοηθούσαν με κάθε τρόπο ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του τερέν. Άνθρωποι μεγάλης ηλικίας με τσάπες και καροτσάκια κουβαλούσαν. Η προσπάθεια που γινόταν ήταν τεράστια και αυτό το γήπεδο με την εξαγορά του από τον Άρη έγινε η βάση και η ψυχή της ομάδας. Το 1952 έγινε το πρώτο επίσημο παιχνίδι, όμως δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες γιατί τότε σπούδαζα στο εξωτερικό.

Με τον χρόνο το  «Κλεάνθης Βικελίδης» πήρε τη μορφή κανονικού γηπέδου, ενώ ο Άρης ήταν πρωτοπόρος και με το πρώτο σκέπαστρο στην Ελλάδα. Η νεολαία εκείνη την εποχή ταλαιπωρούνταν πολύ και ο Άρης ήταν πηγή προσφοράς προς την νεολαία. Επίσης ήταν το πρώτο σωματείο και στον κλασικό αθλητισμό με 4 μόνο αθλητές και ένας από αυτούς ήταν και ο Σόλωνας. Ήταν η ψυχή του του γηπέδου του Άρη και δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερος Αρειανός από αυτόν».  

 Για τις ένδοξες στιγμές του μπασκετικού Άρη και το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο είπε: « Παρά το γεγονός ότι δεν έχω λείψει από εκδήλωση του Άρη, καταλαβαίνετε ότι όσο περνάνε τα χρόνια δεν είναι και τόσο εύκολο να έρχομαι πια στο γήπεδο. Παρακολουθώ όμως από την τηλεόραση όλα τα παιχνίδια της ομάδας. Ο πατέρας μου υπήρξε πρόεδρος του ΑΣ για 5 χρόνια, ανήκε στην ομάδα των ανθρώπων που μεγάλωσαν και ζήσανε με τον Άρη προσπαθώντας να βρει λύσεις στα όποια προβλήματα απασχολούσαν τον σύλλογο.  

 Υπήρχε μια εποχή που ο Άρης μεγαλουργούσε και ήταν σπουδαία ομάδα, την σέβονταν οι πάντες. Δεν είχε βρεθεί ομάδα που να έχει αγωνιστεί με τον Άρη και να πει ότι αδικήθηκε. Αντίθετα ο Άρης αδικήθηκε πολλές φορές ποτέ όμως δεν αδίκησε κανέναν. Η ομάδα μπάσκετ ήταν κάτι εκπληκτικό για τον κόσμο του Άρη και όχι μόνο. Θυμάμαι είχα βρεθεί κάποια στιγμή στην Κομοτηνή και την ώρα ενός αγώνα στους δρόμους δεν κυκλοφορούσε κανείς, ήταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια του και παρακολουθούσαν τον αγώνα. Όταν αγωνιζόταν ο Άρης ερήμωναν τα πάντα ». 

 Για την προσπάθεια που κάνει ο Άρης σήμερα ώστε να εξασφαλίσει την είσοδό του στα πλέι οφ είπε:  «Ελπίζω να τα καταφέρει η ομάδα γιατί πραγματικά το αξίζει. Ευχή μέσα από την καρδιά μου  είναι να βελτιωθεί η κατάσταση και η Άρης να γνωρίζει κάθε επιτυχία». 

 Τέλος, ο Γιώργος Γιουβανάκης, για την συμπλήρωση 97 χρόνων από την ίδρυση του Άρη, έδωσε την ευχή του λέγοντας:«Η εκδήλωση που θα γίνει τιμά τον σύλλογο. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την προσφορά των ανθρώπων που χάρισαν κυριολεκτικά τη ζωή τους υπηρετώντας τον Άρη. Η απόφαση της ομάδας να τιμήσει αυτούς τους ανθρώπους με κάνει πραγματικά χαρούμενο».