Τσιώλης: «Όνειρο η Εθνική ομάδα»

Ο Σάκης Τσιώλης παραχώρησε συνέντευξη στο τοπικό περιοδικό Join Magazine και… άνοιξε την καρδιά του. Ο έμπειρος τεχνικός μίλησε για τη συνολική του πορεία στον χώρο του ποδοσφαίρου, τους στόχους του, την καριέρα του και το όνειρο να προπονήσει την Εθνική ομάδα της χώρας μας. Ο τεχνικός του ΠΑΣ Γιάννινα αναφέρθηκε και στον «Άγιαξ» λέγοντας πως πρέπει να βασιστεί σε γηγενής ποδοσφαιριστές, ενώ τόνισε πως στον περσινό τελικό του Κυπέλλου όπου ως προπονητής του Αστέρα Τρίπολης ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό, συντελέστηκε… βιασμός των Αρκάδων και του ποδοσφαίρου.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Τι σε ώθησε να γίνεις προπονητής;

«Έπειτα από 17 χρόνια επαγγελματικής σταδιοδρομίας σαν ποδοσφαιριστής, προσπάθησα για πρώτη φορά τελειώνοντας την ποδοσφαιρική καριέρα μου στον Πανηλειακό, αφού είχα περάσει από Λάρισα, Ιωνικό, στα 35-36 μου.

Είχα μία πολύ καλή σχέση με τον αείμνηστο Νίκο Κανελλάκη, τον Πρόεδρο του Ιωνικού, αλλά και Πρόεδρο τότε της εταιρίας ΝΕΚΤΑΡ. Θέλησε να με βάλει προϊστάμενο σε κάποια τμήματα της εταιρίας του. Μετά από ένα μήνα βέβαια, διαπίστωσα ότι δεν γίνεται για μένα να μείνω έξω από τα γήπεδα. Βέβαια είχε γίνει μία προεργασία στον Ιωνικό. Εκεί γνώρισα, ίσως τον άνθρωπο, που χάραξε την προπονητική μου καριέρα, τον Γιάννος Κόβαλικ. Σήμερα είναι τεχνικός διευθυντής στην ολλανδική Μάαστριχτ. Σαν ποδοσφαιριστής έπαιξε και στη Μικτή Κόσμου. Αυτός μου είπε να ακολουθήσω την προπονητική. Το καλοκαίρι τον επισκέφτηκα στην Ολλανδία και κάθισα μαζί του δύο σεζόν. Δε μπορούσα έξω από το ποδόσφαιρο. Επέστρεψα ως προπονητής της Αναγέννησης Καρδίτσας και τότε ξεκίνησε η ενασχόλησή μου ως προπονητής με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο».

Μιλώντας για σχολές ποια είναι αυτή που σε τραβάει;

«Αυτό που κυριαρχούσε ήταν το ολλανδικό μοντέλο, μιας και στις σχολές ΟΥΕΦΑ, ήταν Βέλγοι και Ολλανδοί οι καθηγητές. Το 4-3-3 και το παιχνίδι εκμετάλλευσης χώρου που είχαν οι Ολλανδοί, με εξέφραζε ως ποδοσφαιριστή και ως άνθρωπο του ποδοσφαίρου. Μετά κυριάρχησε το passing game, που το παρουσίασε η Μπαρτσελόνα. Ένας συνδυασμός αυτών των δύο -γιατί για να πας στο πρότυπο της Μπαρτσελόνα πρέπει να έχεις τεράστια ποιότητα, πράγμα αδύνατο- είναι το ιδανικό. Ένα κράμα ολλανδικού και ισπανικού μοντέλου, προσπαθώ να έχω κι εγώ ως φιλοσοφία στο ποδόσφαιρο».

Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλές χαρούμενες στιγμές. Η απογοήτευση πότε ήρθε;

«Κάποιες ήττες απρόβλεπες μέσα στην έδρα σου ή κάποιες ήττες που έβαλαν κάποιοι άλλοι παράγοντες το χέρι τους... Σε αυτή τη δουλειά πρέπει να είσαι ρεαλιστής. Όπως λέω και στους ποδοσφαιριστές μου πριν βγουν στον αγωνιστικό χώρο, παίζουμε με τρία αποτελέσματα. Πρέπει να προσαρμοστούμε. Φυσικά ο στόχος είναι η νίκη. Υπάρχουν όμως και άλλα αποτελέσματα. Το δύσκολο είναι όταν υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που καθορίζουν αποτελέσματα. Αυτές είναι οι πιο πικρές ήττες. Για παράδειγμα όταν έπαιρνα τέσσερα σερί πρωταθλήματα Β' Εθνικής και έχασα το πέμπτο με την Καλαμάτα».

Όταν δημιουργείς ένα μοντέλο είναι σαν να γεννάς ένα μωρό. Το μοντέλο του Αστέρα Τρίπολης έφερε πίκρα, αναφορικά με το πως φεύγει κάποιος από μία ομάδα;

«Είμαι τυχερός γιατί είχα πολύ καλούς δασκάλους. Ένας από αυτούς πάνω σε αυτό το θέμα, ήταν ο Αντώνης Γεωργιάδης. Πολύ καλός θεωρητικός του ποδοσφαίρου, αλλά και πρακτικός. Δούλεψα μαζί του δύο χρόνια στον Πανηλειακό. Μου είχε πει πως θα πρέπει να έχω δύο βαλίτσες έτοιμες. Μία που θα έχεις στο σπίτι σου για τα απαραίτητα και μία, γιατί μπορεί να μη πάρεις ούτε καν τα πράγματά σου για να φύγεις, μου είπε χαρακτηριστικά. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Η νοοτροπία στην Ελλάδα.

Έφυγα πλήρης από τον Αστέρα, αν και δεν είναι καλό να φεύγεις στη μέση της σεζόν. Αν βλέπεις όμως ότι τα πράγματα θα έχουν δυσλειτουργία, στην μεταξύ μας επικοινωνία, θα πρέπει να παρθεί μία απόφαση. Ζήσαμε δύο υπέροχα χρόνια με επιτυχίες και καλό ποδόσφαιρο. Εκεί συνάντησα ωραίους ανθρώπους και συνεργάστηκα καλά και με τους δύο ιδιοκτήτες, τον κ. Καϊμενάκη και τον κ. Μπάκο. Όπως επίσης και με τον Πρόεδρο τον κ. Μποροβήλο. Για μένα ήταν ένας από τους κορυφαίους παράγοντες που συνάντησα στο ποδόσφαιρο».

Είναι εύκολο να υπάρξουν τα εχέγγυα για να δημιουργηθούν τέτοια σύνολα στην Ελλάδα;

«Το δύσκολο δεν είναι για τον προπονητή και τους παίκτες να φτιάξουν ομάδα όταν υπάρχουν αθλητικά κέντρα, γήπεδο και κόσμος, πράγμα που έχει η τωρινή μου ομάδα ο ΠΑΣ Γιάννινα. Το θέμα είναι η ηγεσία.

Μου λένε π.χ. γιατί δεν πηγαίνω στη Λάρισα. Σε τέτοιες καταστάσεις με φοβίζει πολύ να μη ξέρεις τον Πρόεδρο. Ο Πρόεδρος μπορεί να δει έναν... εφιάλτη το βράδυ και να σηκωθεί και να... πουλήσει τον προπονητή, ο οποίος θα έχει επενδύσει στη δουλειά του.

Ο ΠΑΣ Γιάννινα ξέρω ότι έχει βαριά φανέλα. Ξέρω τι θέλει ο κόσμος του. Με τον κ. Χριστοβασίλη έχω μία πολύ καλή σχέση. Μακάρι ο χρόνος να μας πάρει και να είμαστε άπαντες ευχαριστημένοι σε αυτό που θα παρουσιάσουμε στον κόσμο».

Ποιος θα μπορούσε να είναι ο στόχος για τον Σάκη Τσιώλη στο επίπεδο της προπονητικής;

«Όπως σαν ποδοσφαιριστής ονειρευόμουν να παίξω στην Εθνική Ελλάδος και πραγματοποιήθηκε -και να είναι καλά η Λάρισα που μου έδωσε τα πάντα για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο- έτσι και σαν προπονητής, μακάρι να βάλω τη φόρμα της Εθνικής Ελλάδος. Αυτό είναι όνειρο. Και γιατί όχι και στόχος...

Κατά περιόδους θα ήθελα στην ομάδα που είμαι να βγούμε στην Ευρώπη, να διεκδικήσουμε κάποια στιγμή και ένα τίτλο, όπως π.χ.το Κύπελλο Ελλάδος. Το να λες ότι θα πάρω το πρωτάθλημα όπως η Λάρισα είναι ουτοπικό. Τότε ήταν οι συγκυρίες έτσι. Είναι όμως σίγουρο ότι μπορείς να φτιάξεις και σε έναν επαρχιακό σύλλογο, μια ομάδα που να παίζει Ευρώπη και να αρέσει στον κόσμο. Να ξεφεύγει λίγο και από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του. Αυτός είναι και ένας στόχος του Προέδρου. Να φεύγει από το γήπεδο ο φίλαθλος και να φεύγει... γεμάτος, γι' αυτό που είδε. Η ποδοσφαιρική ομάδα στην επαρχιακή πόλη είναι πολιτιστικό γεγονός και κάπως έτσι θα πρέπει να την περιφρουρήσουμε».

-Επειδή ανέφερες για έπαθλο... Τι έγινε στον τελικό του Κυπέλλου;

«Αυτό που είδε όλη η Ελλάδα. Έγινε ένας... βιασμός. Παρεξηγήθηκα κιόλας γιατί δεν βγήκα να βρίσω. Είμαι επαγγελματίας προπονητής όμως και έπειτα από τρεις ημέρες είχαμε play-off. Έπρεπε να φύγουμε από το άλλοθι της διαιτησίας. Αν δεχόμουν τιμωρία και έμενε η ομάδα μόνη της; Δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Υπάρχει η διοίκηση. Ακόμη κι έτσι όμως, αγωνιστικά θα μπορούσαμε να πάρουμε τον τελικό. Θα σας πω μία λεπτομέρεια. Ο Πιπίνης που μάρκαρε τον Τζιμπούρ στις στημένες φάσεις, είχε ένα κάταγμα στην περόνη. Παρ' όλα αυτά για να συνεχίσει στον τελικό, το απέκρυψε. Η μπάλα πήγε εκεί και δεχθήκαμε γκολ.

Με πονάει που δεν έχω το μετάλλιο του Κυπελλούχου Ελλάδος σπίτι μου».

Τον χαρακτήρα τον σμιλεύει η οικογένεια, ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις;

«Αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο για έναν προπονητή. Ευτύχησα στην Ολλανδία στα σεμινάρια να έχω δίπλα μου τον Μπόμπι Ρόμπσον, τον κορυφαίο κατά τον Φέργκιουσον προπονητή όλων των εποχών. Έλεγε πως το πιο σημαντικό στο ποδόσφαιρο είναι η διαχείριση της ήττας και της κρίσης. Γίνεσαι καλύτερος με την ήττα. Προβληματίζεσαι. Ψάχνεσαι...

Όποιος λέει ότι αφήνει τα προβλήματα στο γήπεδο και δε τα φέρνει σπίτι, λέει μεγάλο ψέμα. Αυτή η δουλειά επηρεάζει την ψυχή. Και αργά τη νύχτα και στις 5 το πρωί... Θα πρέπει να κοιμηθείς σε άλλο δωμάτιο...»

Παρ' όλα αυτά και ο γιος σου όχι μόνο δεν το είδε... στραβά, αλλά ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο...

«Εγώ έχω ευεργετηθεί από το ποδόσφαιρο. Απέκτησα ό,τι ονειρεύτηκα ως ποδοσφαιριστής. Συνεργάστηκα με καλούς παράγοντες όπως π.χ. ο Στέλιος Καντώνιας και πολλοί άλλοι. Αλλά και σαν προπονητής. Εξαιρέσεις μόνο ήταν οι κακοί παράγοντες. Δίνω την ψυχή μου για το ποδόσφαιρο. Μου πρόσφερε τα πάντα. Γνώρισα τον κόσμο. Λέω στους ποδοσφαιριστές μου ότι ένας καθηγητής πανεπιστημίου, που έχει δει τόσα πράγματα, έχει σταδιοδρομήσει στη ζωή του και την επιστήμη του, είναι δύσκολο μέσα σε 4-5 ημέρες να δει τους... καταρράκτες του Νιαγάρα και την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας».

Όταν δεν είναι ο προπονητής εκείνος που αποφασίζει για τους παίκτες, αλλά η ομάδα είναι αξιόλογη σε όλα τα επίπεδα, ο προπονητής τι κάνει;

«Πρόσφατα μου έγινε πρόταση από μία μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα. Μου επισημάνθηκε από τον παράγοντα, πως πέρα από έναν δικό μου άνθρωπο το υπόλοιπο επιτελείο είναι... έτοιμο. Οι παίκτες είναι ίδιοι και το μόνο που θέλουν είναι η φιλοσοφία μου.Ένας επαγγελματίας προπονητής πρέπει να το δει αυτό. Πρώτ' από όλα αν ταιριάζουν τα... χνώτα του με τον Πρόεδρο.

Αρχικά θα κοιτάξεις το επιτελείο. Αν μπορείς να συνεργαστείς. Θα κοιτάξεις αν οι παίκτες ταιριάζουν με τη φιλοσοφία σου. Να πω ότι όταν πηγαίνω σε μία ομάδα στα μέσα της χρονιάς, ποτέ δε ζητάω να φύγει κάποιος που δουλεύει στην ομάδα. Μιλάω μαζί του, για να μη χάσει τη δουλειά του».

Ο προπονητής πρέπει να διαλέγει τους παίκτες ή η διοίκηση να ενημερώνει τον προπονητή ότι αυτοί είναι οι παίκτες;

«Το καλύτερο είναι ο προπονητής να επιλέγει τους παίκτες που θέλει. Γιατί είναι πιο εύκολο να φτιάξει τα συστήματα. Να έχει παίκτες που μπορούν να εναλλάσσονται στους ρόλους. Στην Ελλάδα δύσκολα μπορεί να γίνει αυτό. Υπάρχει και θέμα ηθικής τάξεως. Ο καθένας είναι...μάνατζερ σήμερα στην Ελλάδα. Τα τελευταία έξι χρόνια εγώ αποφεύγω όπως... ο διάβολος το λιβάνι τα ονόματα. Δίνω τα χαρακτηριστικά των παικτών που θέλουμε και η διοίκηση μου προτείνει. Ως προπονητής θα αμφισβητηθείς κατά τη διάρκεια τη χρονιά. Το θέμα είναι να μην σου προσάψουν κάτι για την ηθική σου. Κι αυτό δε το επιτρέπω, γι' αυτό είμαι ξεκάθαρος στη δουλειά μου».

Βρίσκονται οι παίκτες;

«Ναι! Το ποδόσφαιρο είναι θέμα δυνατοτήτων και νοητικής αντίληψης. Κάνεις τεστ σε 60 παιδιά ανά την Ελλάδα και επιλέγεις 20. Δουλεύεις και φτιάχνεις μία υπερομάδα».

Είναι δύσκολο;

«Αν έχεις το χρόνο δεν είναι δύσκολο. Βλέπουμε ότι πας Ευρώπη και αλλάζει ολόκληρη η ομάδα. Είναι πολλοί μάνατζερ στην υπόθεση. Στη Λάρισα του '80 ή και στον ΠΑΣ Γιάννινα οι παίκτες έπαιξαν μαζί πάρα πολλά χρόνια. Είδα τους παλαίμαχους τις προάλλες. Τους είχαν μάθει άπαντες. Τους ξέρουν και τα μικρά παιδιά. Αυτό δε γίνεται τώρα. Πρέπει να δοθεί βάρος στην υποδομή, στις ακαδημίες. Τα Γιάννενα αν θέλουν να φτιάξουν μια μεγάλη ομάδα, μια... αρμάδα δική τους, θα πρέπει μέσα σε ένα-δύο χρόνια οι 16 από τους 25 να είναι γηγενείς παίκτες. Να είναι από την Ήπειρο».

Λένε πως ο Σάκης Τσιώλης είναι ο κορυφαίος Έλληνας προπονητής, αλλά δεν έχει πάρει τίτλο! Συμφωνείς;

«Μου ήρθε ένα χαρτί, το οποίο θεωρώ πως είναι το μεγαλύτερο παράσημο της προπονητικής μου καριέρας. Η ΟΥΕΦΑ έστειλε την κατάταξη των προπονητών στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα κριτήριά της, τις προϋποθέσεις της, τη βαθμολογία της (το όνομα του Σάκη Τσιώλη είναι στην πρώτη θέση). Αυτό θα το κορνιζάρω. Έχω 146 θέση στην παγκόσμια κατάταξη και στο 147 είναι ο προπονητής της Βαλένθια.

Πέρασα μία δύσκολη περίοδο, έχασα τον αδερφό μου. Κι αυτό το χαρτί με τον ερχομό του εγγονού μου, μου έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση».

Θα μπορούσες να αναλάβεις μία από τις δύο μεγάλες ομάδες της Ελλάδος; Πρόσφατα σου έκανε πρόταση ο Παναθηναϊκός...

«Είναι πολύ εύκολο κατ' αρχήν. Το δύσκολο είναι να κάνεις πρωταθλητισμό με την Καρδίτσα, την Πρέβεζα, τη Ναύπακτο. Εκεί είναι το δύσκολο. Με τη νοοτροπία που έχουν εκεί οι παίκτες. Που θα χρειαστεί να κάνουν άλλη δουλειά για να επιβιώσουν. Έναν επαγγελματία με 800.000 ευρώ το χρόνο τον χειρίζεσαι ευκολότερα. Έρχεται βέβαια και η καταξίωση μέσα από αυτές τις ομάδες. Δεν ήταν μόνο ο Παναθηναϊκός. Στο παρελθόν και η ΑΕΚ μου είχε κάνει πρόταση. Υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας όμως, ο συναισθηματικός. Αν με ρωτούσες αν έπραξα καλά επαγγελματικά θα σου έλεγα όχι. Υπήρχε όμως εκτίμηση κι αγάπη με όλους στον Αστέρα. Γι' αυτό δε μετάνιωσα που έμεινα εκεί και δεν τους εγκατέλειψα. Και στο παρελθόν μία μεγάλη ομάδα -έχω το συμβόλαιο στο αυτοκίνητο- μου πρότεινε συνεργασία, αλλά έμεινα στο Θρασύβουλο. Είναι θέμα timing».

Τη δυναμική του ΠΑΣ Γιάννινα, του «Άγιαξ της Ηπείρου» πως τη ζεις, από... μέσα πλέον; Πρέπει να διορθωθούν πράγματα για να φτάσει εκεί που του αξίζει;

«Ασφαλώς και πρέπει. Ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι κοιμώμενος γίγαντας. Υπάρχει τεράστια δυναμική. Ο Πρόεδρος είναι έτοιμος να... εκραγεί, σε θετική κατεύθυνση. Θέλει περισσότερα πράγματα στην οργάνωση. Ο κόσμος περιμένει να ξεσπάσει. Πρέπει να ετοιμάσουμε κατάλληλα το ποδοσφαιρικό τμήμα. Μας δόθηκε δύο γήπεδα στο Πανηπειρωτικό, καλυτέρευσε ο αγωνιστικός χώρος στους Ζωσιμάδες...»

Έχεις κερδίσει τη «σφραγίδα» να λέγεται η εκάστοτε ομάδα σου, «ομάδα-Τσιώλη». Προσπαθείς να ακολουθείς πάντα το δικό σου αγωνιστικό πλάνο ή προσαρμόζεσαι στον αντίπαλο;

«Ο προπονητής της Εθνικής Ισπανίας, τον οποίο παρακολουθώ, γιατί έχει κατακτήσει τα πάντα και μου αρέσει η φιλοσοφία του, είπε το εξής στο τελευταίο συνέδριο, όταν τον ρώτησαν πώς είναι δυνατόν να πήρε σερί το Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είπε ότι είχε παίκτες που νοητικά ήξεραν να προσαρμοστούν όταν τη μπάλα την έπαιρνε η Βραζιλία π.χ. και άλλαζε ο σχηματισμός τους όταν έκαναν επίθεση. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν δύο βασικά στοιχεία. Επίθεση και άμυνα.

Ήταν πρόβλημα του αντίπαλου προπονητή να προσαρμοστεί. Πρέπει όμως να έχεις και τους ανάλογους ποδοσφαιριστές. Αυτή τη στιγμή ο ΠΑΣ Γιάννινα, δεν μπορεί να παίξει αυτό το ποδόσφαιρο. Δεν έχει σημασία τι έχει ο προπονητής στο μυαλό του. Το θέμα είναι και τι μπορούν να παίξουν οι παίκτες...»

Έχεις κάνει... αγροτικό σε διάφορες ομάδες. Θυμάσαι στιγμές εκείνο το διάστημα που να σε έχουν «σημαδέψει»;

«Το... αγροτικό μου είναι το μεγαλύτερο παράσημο. Δε θα το άλλαζα με τίποτα. Ορόσημο για εμένα ήταν η επιστροφή μου στην Καρδίτσα, ως προπονητής πλέον. Ήταν μία θριαμβευτική χρονιά. Πήραμε το πρωτάθλημα στη Γ' Εθνική. Αποχώρησα, ενώ πίεζε η διοίκηση και ο κόσμος. Δεν ήθελα να χαλάσω όλη τη μαγεία εκείνης της σεζόν, με φινάλε στην κεντρική πλατεία με χιλιάδες κόσμο και να ακούν ο πατέρας και η μητέρα μου να τραγουδούν ρυθμικά το όνομά μου και το επίθετό τους. Ο πατέρας μου ήταν αντίθετος στο να παίξω μπάλα. Ήρθε στο γήπεδο να με δει μόνο στον τελικό Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ και σε ένα ματς ευρωπαϊκό με αντίπαλο τη Σαμπντόρια.

Όταν αργά πήγα στο σπίτι το βράδυ, είδα μία αγαλλίαση στο πρόσωπό του. Θα σας πω ένα περιστατικό που ανατριχιάζω. Παίζαμε στον Καναδά με την Εθνική ομάδα, σε ένα τουρνουά. Αντίπαλοί μας ακόμη ήταν Χιλή και Ουρουγουάη. Ήταν το 87-88, που βγήκα πρώτος παίκτης στην Ελλάδα με τη Λάρισα. Παίζαμε στο Μόντρεαλ. Φορώντας το ''8'' στη πλάτη έκανα το 1-0. Λόγω της διαφοράς ώρας με την Ελλάδα, ο πατέρας μου άνοιγε το Δημαρχείο και άκουγε πριν πάει ειδήσεις. Μόλις άκουσε τη νίκη της Ελλάδας με δικό μου γκολ, δίνει ένα φιλί στη μητέρα μου. Όταν επέστρεψα εκείνη μου λέει: Αγόρι μου να βάζεις πιο συχνά γκολ...»

Ήταν όμως άλλες εποχές...

«Σίγουρα και να πω εδώ, πως αν ο ΠΑΣ αξιοποιήσει τους παλαιμάχους του, οι οποίοι έχουν μέσα τους τη ''φλόγα'' του ΠΑΣ, θα κερδίσει πολλά. Η αγάπη τους για την ομάδα δεν έχει... σβήσει και θα προσφέρουν. Είναι σημαντικό να έχει ανθρώπους που να ξέρουν την ιστορία του ΠΑΣ. Ο Βαλβέρδε όταν είχε πρωτοέρθει στην Ελλάδα και αφού αποκλείστηκε από την Ανόρθωση (έπαιξε με τρία κεντρικά χαφ στο ''Καραϊσκάκης''), είχε πει: τώρα κατάλαβα τι εστί Ολυμπιακός. Κι έβαλε τον Μπελούτσι, ένα αμυντικό χαφ κτλ. Ο Ρόμπσον έλεγε ότι προπονητής είναι αυτός που βλέπει τι εκφράζει τον κόσμο. Αν παίξεις αντίθετα, θα έχεις απέναντι τον κόσμο. Και μετά να δεις αν έχει όραμα ο Πρόεδρός σου...»

Τι συμβαίνει με τους παίκτες που κάνουν μία μεγάλη επιτυχία και πάνε σε ένα μεγάλο σύλλογο;

«Είναι θέμα χαρακτήρα και αγωγής από το σπίτι. Πρέπει να καταλάβει ο παίκτης τις δυνατότητές του και ότι κάνει μια δουλειά, με λαϊκό έρεισμα και μεγάλα οικονομικά οφέλη. Στη Β' και Γ' Εθνική οι ομάδες υποφέρουν και μόνο σωματεία με κόσμο τα βγάζουν πέρα. Στη Superleague είναι καλύτερα τα πράγματα, έστω κι εν μέσω κρίσης. Ένας καλός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, μπορεί να λύσει το οικονομικό ζήτημα της οικογένειάς του. Και στα Ιωάννινα υπάρχουν κάποια κρούσματα παικτών που κάνουν μία επιτυχία και μετά έρχεται ο... κατήφορος».

Είστε ευθύς με τους παίκτες;

«Ο προπονητής πρέπει να είναι και καλός ψυχολόγος. Ανέφερα προηγουμένως ένα-δύο κρούσματα, που ξέφυγαν μεσοβδόμαδα από το ωράριό τους. Αν αυτούς τους... σκοτώσεις, ενδεχομένως να είναι και εναντίον της ομάδας σου κάτι τέτοιο. Αλλιώς συμπεριφέρεσαι σε έναν έμπειρο κι αλλιώς σε έναν νεαρό παίκτη».

Παλιά ο Παναθηναϊκός έκανε πορείες στην Ευρώπη. Τώρα έχει σημαντική παρουσία ο Ολυμπιακός. Τι άλλαξε σε σχέση με άλλες χρονιές και προκρίθηκε στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ;

«Νοοτροπία. Και έβαλε δύο ανθρώπους να τον εκπροσωπούν στην Ευρώπη, που σαφώς βελτίωσαν το image του. Τον Καρεμπέ και τον Ισά. Κάνουν τη διαφορά. Στο αγωνιστικό κομμάτι, θεωρώ πως οδηγός όλων αυτών των επιτυχιών, είναι η Εθνική Ελλάδος. Το 2004, ανεξάρτητα αν δεν το εκμεταλλευτήκαμε για μια συνολική αναγέννηση του ποδοσφαίρου μας, έφερε την καλή βαθμολογία στην κατάταξη και παίζουμε με ομάδες υποδεέστερες στα προκριματικά.

Οι ποδοσφαιριστές έχουν αποκτήσει ταυτότητα, ανεξάρτητα από τον προπονητή ή τη διοίκηση. Σίγουρα παίζει ρόλο ο προπονητής και η διοίκηση, αλλά όταν οι παίκτες μας (π.χ. ο Παπασταθόπουλος είναι στην Ντόρτμουντ), παίζουν σε ευρωπαϊκά κλαμπ, έχουν φτιάξει προσωπικότητα».

Ο Ρεχάγκελ το έδωσε αυτό;

«Ο Ρεχάγκελ έπαιξε σύμφωνα με τις δυνατότητες των ποδοσφαιριστών του. Αν έπαιζε αλλιώς ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Και πρόσεξε τις στημένες φάσεις. Έξυπνος, έμπειρος, ποδοσφαιράνθρωπος. Του οφείλουμε πολλά».

Μπορεί κάποια ομάδα να «χτυπήσει» τον Ολυμπιακό στη Super League;

«Ο Σαββίδης που έχει μπει στον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός με τις υποδομές και το νέο γήπεδο που σχεδιάζει, η ΑΕΚ που έρχεται ισχυρή με το Μελισσανίδη, σε κάποια χρόνια ίσως. Αυτή τη στιγμή, όχι, δεν μπορεί. Είναι δυσανάλογα τα μεγέθη. Ο Ολυμπιακός πήρε 30 εκατομ. ευρώ στο Τσάμπιονς Λιγκ, έχει καταπληκτικό γήπεδο και το 40% των Ελλήνων φιλάθλων, να μη πω τη μισή Ελλάδα, μαζί του. Πώς θα τον αντιμετωπίσουν, όταν για παράδειγμα παίρνει παίκτες επιπέδου Σαβιόλα;»

Υπήρχε κάποια στιγμή η σκέψη να καθίσεις κάπου μόνιμα;

«Κάποια στιγμή, έχω στο μυαλό μου, όταν τελειώσει το ''κεφάλαιο'' επαγγελματίας προπονητής -γιατί μέχρι να κλείσω τα μάτια κου με το ποδόσφαιρο θα ζω- ίσως θα μπορέσω να έχω μια δικιά μου ομάδα. Γιατί τώρα ένας Πρόεδρος μπορεί να κοιμηθεί... στραβά και το πρωί να σου πει ότι θα φέρει άλλο προπονητή».

Δείτε βίντεο από όλο τον πλανήτη