«Μεγαλώσαμε με τον Άρη»

Ο Λεωνίδας Ποζάνης, με συνέντευξη που παραχώρησε στον «ΑΡΗΣ FM», θυμήθηκε  ιστορίες από το παρελθόν, όταν ακόμα αγωνιζόταν ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στον κόσμο της ομάδας αλλά και στην πορεία που διαγράφει φέτος ο σύλλογος.

Αρχικά, μίλησε για την οικογένεια του Αστέριου Γιουβανάκη, η οποία θα τιμηθεί και στην εκδήλωση του Ερασιτέχνη Άρη στις 25 Μαρτίου λέγοντας: «Αυτός ο άνθρωπος ήταν μια μεγάλη ιστορία, αυτός βοήθησε ώστε να πάρουμε το γήπεδο. Τα κτήματα τα αποκτήσαμε από το γαλλικό απόσπασμα και για την εποχή εκείνη ήταν πολλά τα χρήματα που δόθηκαν ήταν πολλά. Αυτό το γήπεδο χτίστηκε πετραδάκι πετραδάκι.

Εγώ σαν παίκτης στον Άρη ξεκίνησα όταν σε έναν αγώνα κάποιος ποδοσφαιριστής χτύπησε με αποτέλεσμα να μπω εγώ στον αγωνιστικό χώρο. Όταν τελείωσε ο αγώνας με φώναξε ο Βικελίδης και μου έδωσε τρεις δραχμές ώστε να βγάλω μία φωτογραφία, ενώ έπειτα υπέγραψα το δελτίο μου.

Στη συνέχεια μιλώντας για το γήπεδο του Άρη υπογράμμισε: «Για μένα το γήπεδο Χαριλάου είναι ένας ναός. Το βλέπεις και δακρύζεις, όταν σκέφτεσαι ότι όταν έπαιζα εγώ ήταν αλάνα. Τα πράγματα πλέον έχουν αλλάξει και μπορεί το γήπεδο να είναι μικρό αλλά από την άλλη πλευρά αποπνέει μια ζεστασιά.

Αναφερόμενος στον Νίκο Καμπάνη είπε: «Δεν υπήρχε δεύτερος σαν τον Νίκο Καμπάνη κι αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Τον θεωρώ τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία του Άρη. Θυμάμαι ότι όταν ήταν να δοθεί όνομα στο γήπεδο, τα επικρατέστερα ονόματα ήταν τρία και μεταξύ αυτών ήταν και το όνομα του Καμπάνη. Εγώ τότε είχε ψηφίσει «Βικελίδης» κι όταν το έμαθε ήρθε και με φίλησε. Για τέτοια φυσιογνωμία ανθρώπου μιλάμε».

Για τον κόσμο του Άρη σχολίασε: «Ο κόσμος του Άρη, ακολουθεί την ομάδα παντού δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μοναδική. Εγώ πλέον δεν έρχομαι να παρακολουθήσω παιχνίδια γιατί κάθε φορά όταν έμπαινα μέσα στο γήπεδο ισοφάριζε ο αντίπαλος.

Για τα δύσκολα χρόνια που έζησε ο ίδιος αλλά και τις ανέσεις που έχουν σήμερα οι ποδοσφαιριστές είπε: «Όταν έπαιζα εγώ, κάθε φορά που τελειώναμε την προπόνηση, με πρωτοβουλία του Γιουβανάκη, μας έδιναν δύο σάντουιτς από ένα κυλικείο που υπήρχε κοντά στο γήπεδο. Ήταν πολύ σημαντικό να δίνεις δύο σάντουιτς εκείνες τις δύσκολες εποχές, σε παιδιά τα οποία πεινούσαν».

Για το γεγονός ότι ο Άρης τόσα χρόνια στερείται έναν τίτλο: «Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, όποιος έχει χρήματα αγοράζει και καλούς παίκτες αν κρίνουμε και από το γεγονός ότι σε όλες τις ομάδες οι ξένοι παίκτες υπερισχύουν. Πλέον οι μάνατζερ κάνουν τις διαπραγματεύσεις και όχι οι διοικήσεις. Ο Άρης έχει βγάλει πολλούς και καλούς ποδοσφαιριστές. Στο μυαλό μου, μου έρχονται πολλές στιγμές όπως τον τελικό του Κυπέλλου το 1970».

Για τον τελικό Κυπέλλου το 2010, όπου 25.000 οπαδοί του Άρη βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ για να τον στηρίξουν είπε: «Η αλήθεια είναι ότι έχουν αφηνιάσει με τον Άρη, δεν έχω ξαναδεί τέτοια τρέλα και αγάπη για τον Άρη. Όπου κι αν αγωνίζεται τον ακολουθούν, σε σημείο που σε βάζει σε σκέψεις πώς ακολουθούν όταν βιώνουμε τέτοιες καταστάσεις σήμερα. Είναι σαν να τους τρέφει η αγάπη τους για την ομάδα και να τους ανανεώνει. Είναι μια κατάσταση τρέλας».

Ερωτηθείς για τη φετινή πορεία του Άρη, ο κ. Ποζάνης είπε: «Δεν μπορώ να δω τους αγώνες της ομάδας γιατί στεναχωριέμαι όταν ο αντίπαλος φτάνει στην εστία του Άρη, αμέσως κλείνω την τηλεόραση ή φεύγω από το δωμάτιο. Πάντως ο Άρης έκανε μεγάλη πορεία φέτος στην Ευρώπη και αυτό είναι πολύ ευχάριστο.

Θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα στους νέους αθλητές που φορούν τη φανέλα του Άρη: «Το πιο σημαντικό είναι να μάθουν να δέχονται και την νίκη και την ήττα, όλα είναι μέσα στο