Νταμαρλής: «Έφυγε το μαύρο σκηνικό»

Ο νεαρός άσος μίλησε στην εφημερίδα του Super 3 χαρακτηρίζοντας δεύτερο πατέρα τον Ζόραν Μιλίνκοβιτς και Αγκάνθο, Πουλίδο ηγέτες.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Νταμαρλή:
 
«Είναι αλήθεια, ότι χρειαζόμασταν μια νίκη, όσο τίποτε άλλο. Την επιζητούσαμε απ’ την αρχή του πρωταθλήματος κι όσο αυτή δεν έρχονταν, τόσο εμείς, πιεζόμασταν ψυχολογικά, κάτι που, νομίζω, φαίνονταν καθαρά…», τόνισε αρχικά.
 
Πιστεύουμε, ότι στη Ν. Σμύρνη, περάσαμε, όλοι μας, το dejavu, του περυσινού αγώνα, στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο…

«Ναι, σίγουρα μπορούμε να το πούμε κι έτσι, αφού οι ομοιότητες, μεταξύ των δυο παιχνιδιών είναι αρκετές. Και στα δυο παίξαμε με τη πλάτη στο τοίχο, αλλά και με το μαχαίρι στα δόντια…
 
Ο ίδιος διαιτητής, …παρόμοια κόκκινη κάρτα, αλλά κι η ίδια, γλυκιά κατάληξη στο τέλος. Οπότε μάλλον, ναι, κάτι τέτοιο πρέπει να ‘γινε…(γελάει)»
 
Η νίκη, παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς, ότι, έγινε κόντρα στη ροή του αγώνα, όταν,(… γι άλλη μια φορά) χάναμε εμείς τις ευκαιρίες κι οι άλλοι σκόραραν…
 
«Όπως ήταν φυσιολογικό, ψυχολογικά, εκείνη τη στιγμή δεχτήκαμε ένα ισχυρό σοκ. Ευτυχώς, καταφέραμε κι ισοφαρίσαμε πολύ γρήγορα, κάτι, που μας ανέβασε πάρα πολύ. Από κει κι έπειτα, ακόμα κι όταν μείναμε με δέκα παίκτες, ξέραμε πως, ότι κι αν γινόταν στη συνέχεια, δε θα φεύγαμε απ’ το γήπεδο, με σκυμμένο το κεφάλι…»
 
Μακάρι, όπως συνέβη και στο Περιστέρι, ο αγώνας αυτός, ν’ αποδειχθεί κομβικής σημασίας, αποτελώντας, την αρχή για την ανάκαμψη της ομάδας.
 
«Πράγματι, θα’ ναι ευχής έργο να συμβεί κάτι αντίστοιχο. Το σπουδαιότερο, όλων, είναι ότι επιτέλους, μαζί μ’ αυτή τη νίκη, ήρθαν τα χαμόγελα και τα χαρούμενα πρόσωπα μέσα στην ομάδα….»
 
Στοιχεία άγνωστα το τελευταίο διάστημα, ε…;
 
« Είναι λογικό όταν δεν πάει καλά η ομάδα κι, ειδικά, μετά από ένα τέτοιο ξεκίνημα, κανείς να μην έχει όρεξη και διάθεση. Η νίκη επί του Πανιωνίου λειτούργησε ευεργετικά σ’ όλο αυτό το μαύρο σκηνικό, κάτι, που φάνηκε άμεσα, κιόλας, απ’ τις πρώτες προπονήσεις που ακολούθησαν. Πιστέψτε με, το χρειαζόμασταν, πάρα πολύ, αφού, πλέον, βλέπουμε, με πολύ καλύτερο μάτι τη συνέχεια…»
 
Τι μεσολάβησε στο μεσοδιάστημα του παιχνιδιού με τον Παναιτωλικό, μ’ αυτόν της Ν. Σμύρνης;
 
«Θα έλεγα ότι η ομάδα το τελευταίο μήνα με την έλευση του καινούργιου προπονητή έδειξε ότι βαδίζει, πλέον, με σωστά βήματα. Δουλεύουμε πολύ σκληρά στις προπονήσεις κι αν η τύχη δε μας γυρνούσε τη πλάτη στα προηγούμενα παιχνίδια, η πρώτη νίκη θα ‘ρχονταν πολύ νωρίτερα κι η βαθμολογική συγκομιδή μας θα ‘ταν πολύ διαφορετική. Αυτό, που, επίσης, άλλαξε το τελευταίο διάστημα στην ομάδα, έχει να κάνει με την επιστροφή του Νταβίντ (Αγκάνθο), την παρουσία του οποίου, πραγματικά, θεωρώ, καταλυτική…»
 
Είναι γεγονός, ότι μας έλειψε πάρα πολύ…
 
«Ο Νταβίντ δεν είναι απλά, ένας μεγάλος παίκτης, αλλά, μαζί με τον Πουλίδο, οι φυσικοί ηγέτες αυτής της ομάδας. Είναι αυτοί που θα μας μιλήσουν, αυτοί που θα μας διορθώσουν, που θα μας συμβουλεύσουν και που θα κρατήσουν την ομάδα στις δύσκολες στιγμές. Η συμβολή τους, δεν περιορίζεται μόνο στο αγωνιστικό τομέα, αλλά, είναι πολυδιάστατη κι αυτό, νομίζω ότι φαίνεται…»
 
Τι επιπτώσεις, είχε πάνω σας η κριτική που δέχεστε απ’ την αρχή της χρονιάς;
 
«Οπωσδήποτε, όταν παίζεις στον ΆΡΗ, κι ειδικά όταν βρίσκεται η ομάδα σ’ αυτές τις θέσεις, πρέπει να ‘σαι προετοιμασμένος γι αυτήν. Από κει και πέρα, όμως, υπάρχει η καλή κι η κακή κριτική…Τον πιο σημαντικό ρόλο, στη διαχείριση όλων αυτών των δύσκολων στιγμών που περάσαμε, τον είχε ο κ. Μιλίνκοβιτς, ο οποίος, ήταν ο άνθρωπος που μας κράτησε. Αυτός ήταν που μας παρότρυνε να κλείσουμε τ’ αυτιά μας, σ’ ότι κι αν ακούσουμε και να συνεχίσουμε, παρά τις όποιες ατυχίες να δουλεύουμε, λέγοντας μας πως, αργά ή γρήγορα, τ’ αποτελέσματα θα ‘ρθουν…»
 
Η αλήθεια είναι, ότι ο κ. Μιλίνκοβιτς, στο λίγο χρονικό διάστημα παρουσίας του στο πάγκο της ομάδας μας, έχει κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση όλων, κάτι πάρα πολύ σημαντικό…
 
«Σ’ ότι αφορά το δικό μας κομμάτι, αυτό των ποδοσφαιριστών, με μια λέξη θα ‘λεγα ότι τον θεωρούμε, δεύτερο πατέρα μας…»
 
…βαριά η κουβέντα αυτή, ειδικά, όταν προέρχεται από έναν άτομο, τόσο εγκρατή και χαμηλών τόνων, όπως εσύ…

«Είναι η αλήθεια όμως. Με τον κ.Μιλίνκοβιτς, περνάμε πολλές ώρες της ημέρας μαζί. Ήταν ο άνθρωπος, που μετά από ήττες και σε καταστάσεις πολύ δύσκολες, δε σταμάτησε λεπτό να μας ενθαρρύνει και να μας εμψυχώνει, τονίζοντας μας, πόσο περήφανος αισθάνεται για μας και πόσο πολύ μας πιστεύει. Ξέρει πώς να φερθεί, έχοντας βρει το κουμπί του καθένα ξεχωριστά…»
 
Μια λεπτομέρεια, που, σίγουρα, δεν έγινε αντιληπτή από πολλούς, ήταν η στιγμή του πανηγυρισμού, αμέσως μετά το γκολ του Ουντόζι, που ο Πουλίδο, είναι ο πρώτος που τρέχει και κυριολεκτικά ορμάει στην αγκαλιά του Σέρβου. Αν μη τι άλλο, όλο αυτό κάτι δείχνει…
 
«Πιστεύω, ότι αυτή η σκηνή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη των όσων προανέφερα. Το έργο του αναγνωρίζεται απ’ όλους. Ήρθε ν’ αλλάξει ριζικά την εικόνα της ομάδας και μέρα με τη μέρα, μ’ αυτά που βλέπω και βιώνω, θέλω να πιστεύω ότι τελικά η φετινή χρονιά μπορεί να εξελιχθεί πολύ καλύτερα απ’ τη περυσινή.»
 
Μακάρι, ξέρεις, έχουμε πολύ καιρό ν’ ακούσουμε κάτι αισιόδοξο…
 
«Όταν ήρθαν τα παιδιά του Συνδέσμου στο Βόλο, σε συνδυασμό με τον εορτασμό των 100 χρόνων του Συλλόγου, μας είπαν …κάτι. Γιατί όχι, λέω εγώ…»
 
Συνεχίστε έτσι κι …όλα θα γίνουν. Αρχής γενομένης, απ’ το ματς με τη Βέροια. Αν το dejavu της ομάδας το ζήσαμε στη Ν. Σμύρνη, αυτό του κόσμου, θα το ζήσουμε την Κυριακή στη Βέροια.
 
«Όντως, αυτό που έγινε, πέρυσι, με τη παρουσία 7.000 οπαδών μας στη Βέροια, νομίζω, ήταν κάτι συγκλονιστικό. Ήταν σα να παίζαμε στο «Βικελίδης».
 
Μπορεί να ‘μουν εκτός αποστολής, αλλά, ήμουν τυχερός και μόνο που το έζησα μέσα απ’ τη κερκίδα, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Και για να πω την αλήθεια, κάτι αντίστοιχο, πιστεύω ότι θα γίνει και φέτος…»
 
Να’ σαι βέβαιος…