Πουλίδο: «Nα παίζω μέχρι τα 38»

-Ρούμπεν, ο Άρης που είδε ο κόσμος τις τελευταίες αγωνιστικές πού ήταν κρυμμένος τόσο καιρό, μπορείς να δώσεις μία εξήγηση;

«Αυτή η εξήγηση είναι από τις δυσκολότερες, ειδικά τώρα που είναι τόσο νωπό. Όταν είδαμε ότι τα πάντα έμοιαζαν χαμένα, αντλήσαμε κάποιες δυνάμεις που ούτε εμείς οι ίδιοι ξέραμε ότι είχαμε μέσα μας. Κάναμε ό,τι καλύτερο, βγάλαμε στοιχεία που δεν γνωρίζαμε ότι μπορούσαμε να βγάλουμε και έτσι φτάσαμε να είμαστε πολύ κοντά στην επίτευξη του στόχου»

-Είπες ότι τα πράγματα «έμοιαζαν χαμένα». Αυτό σημαίνει ότι φοβηθήκατε;

«Δεν μπορούμε να το κρύψουμε. Τα πράγματα έδειχναν εντελώς χαμένα. Η ομάδα, όμως, άρχισε να βγάζει στον αγωνιστικό χώρο πράγματα που δεν έβγαζε στα προηγούμενα παιχνίδια της. Έγιναν αλλαγές που συμβάλλανε σε αυτή την ανατρεπτική εικόνα, ακολουθήσαμε ένα συγκεκριμένο τακτικό πλάνο και αυτό πιστεύω φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Πλέον, είμαστε προσηλωμένοι σε ένα πλάνο και σχέδιο. Αυτό ακολουθούμε. Τώρα τελευταία, όμως, ακούω κάποια πράγματα που θέλουν να θίξουν τη δουλειά και τον ιδρώτα μας. Όλοι αυτοί που είναι προκατειλημμένοι μαζί μας και λένε διάφορα, λοιπόν, είναι βαθιά νυχτωμένοι από ποδόσφαιρο. Αυτοί που διαδίδουν τις φήμες τους προκαλώ να καθίσουν να δούνε το παιχνίδι με τον Ατρόμητο και το διπλό που κάναμε, με μία ομάδα η οποία βγήκε να κερδίσει προερχόμενη από ένα άσχημο σερί. Επιπλέον, παίζαμε για 80 λεπτά με παίκτη λιγότερο λόγω της προκλητικής στάσης των αντιπάλων απέναντι στον Αγκάνθο, συν ότι ο Ατρόμητος είχε και δοκάρι πριν το δικό μας γκολ. Επομένως, λίγο αν ξέρεις από ποδόσφαιρο μπορείς να καταλάβεις ότι αυτά τα οποία διαδίδονται δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Το ίδιο και στο ματς με τον Αστέρα. Ο αντίπαλος μπήκε πιο δυνατά από εμάς στο παιχνίδι, απλά εμείς ευτυχίσαμε να προηγηθούμε νωρίς και τα δεδομένα αλλάξανε. Και στο 3-1, όμως, ο Αστέρας είχε πολλές ευκαιρίες να μειώσει και να έχει εντελώς διαφορετική εξέλιξη το ματς. Επομένως, μια διαφορετική ανάγνωση αν γίνει, αυτές οι φήμες που κυκλοφορούν για στημένα παιχνίδια, θα σβήσουν εντελώς».

-Μετά από πιο παιχνίδι είπες «δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να κάνουμε;»

«Το παιχνίδι με την Βέροια ήταν κομβικό. Αυτό πιστεύω μας βύθισε. Μας έριξε στον πάτο. Ήταν το ματς που πιστέψαμε ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Προσπαθήσαμε να αντλήσουμε κάποιες δυνάμεις, να αντιδράσουμε αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο. Όσο ακατόρθωτο, όμως, κι αν φαινόταν το έργο μας είπαμε να δούμε μήπως μπορεί να γίνει μια ύστατη προσπάθεια και αλλάξει κάτι. Έτσι κι έγινε».

-Για αυτούς που λες ότι δεν θέλουν τον Άρη στην Super League, τι απάντηση έχεις;

«Οι απαντήσεις μου είναι οι σκέψεις μου. Δεν θα κρυφτώ. Η ομάδα φέτος είχε πάρα πολλά προβλήματα αλλά δεν θα εστιάσω σε αυτά. Ο Άρης κάθε Κυριακή είχε εμπόδια. Ένας Άρης με πολλές αδυναμίες, με πέντε αλλαγές προπονητών, με ένα ρόστερ που ήταν άπειρο. Η ομάδα μας είχε να παίζει με 12 αντιπάλους κάθε Κυριακή. Δεν σεβάστηκε κανείς τις οικογένειές μας, την δουλειά μας και τον κόπο μας. Δεν μπορώ να ξέρω το γιατί, για να σας απαντήσω. Αν δείτε όμως τις αποφάσεις που έχουν παρθεί εις βάρος μας θα καταλάβετε ότι η ομάδα μπορούσε να είχε υλοποιήσει τον στόχο της νωρίτερα. Δεν υπήρχε καμία υπεράσπιση προς την ομάδα. Η πολεμική που δεχτήκαμε ήταν ολοφάνερη. Δεν φοβάμαι να το πω. Όταν λοιπόν καταλάβουν τι τραβήξαμε όλη τη χρονιά και όταν εμείς καταφέρουμε να σώσουμε την χρονιά, αυτό θα είναι για εμάς η μεγαλύτερη επιβράβευση. Γιατί παλέψαμε ενάντια σε πάρα πολλούς αντιπάλους. Αυτή είναι η μοναδική αλήθεια. Σε κάποιους μπορεί να αρέσει, σε κάποιους όχι. Σε αυτούς που δεν αρέσει απλά να ξέρουν ότι εγώ είμαι πολλά χρόνια επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ξέρω να διαβάζω ένα παιχνίδι και κάποιες αντιδράσεις. Μπορώ να ξέρω πότε ένα λάθος είναι ανθρώπινο και πότε υπάρχει δόλος και σκοπιμότητα. Ας μην ξεγελιούνται λοιπόν. Αυτό που λέω εγώ, είναι αλήθεια».

-Η χρονιά ήταν από την αρχή δύσκολη. Ήρθαν και οι διαρκείς αλλαγές προπονητών και διοίκησης. Οι ποδοσφαιριστές νιώσατε τόσους μήνες ότι παλεύεται μόνοι σας;

«Υπήρχαν πολλές στιγμές που νιώσαμε μόνοι. Υπήρχαν στιγμές που η ομάδα έμεινε ακέφαλη. Δεν ξέραμε αν υπάρχει πρόεδρος στην διοίκηση. Δεν ξέραμε σε ποιόν να μιλήσουμε. Υπήρχαν στιγμές που δεν είχαμε προπονητή, δεν ξέραμε ποιος θα είναι ο επόμενος. Νιώθαμε εντελώς μόνοι μας. Οι μοναδικοί που στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθειά μας και ήταν πάντα δίπλα μας ήταν οι οπαδοί. Και δεν το λέω για να χαϊδέψω κανενός τα αυτιά. Παρόλο που η ομάδα είχε κακή εικόνα, ήταν πάντα χαμηλά στη βαθμολογία, αυτοί συνέχιζαν να μας εμψυχώνουν. Με αυτά που έβλεπαν θα μπορούσαν να μας αποδοκιμάσουν πολύ πιο έντονα. Δεν το έκαναν όμως, γιατί ήξεραν τα προβλήματα και δεν ήθελαν να γίνουν ένα επιπρόσθετο. Αντέξανε μέχρι τέλους. Τους ευγνωμονούμε γι' αυτό και στο τέλος ανταποδώσαμε εμείς την στήριξή τους».

-Για να ανατρέψετε, πάντως, όλη αυτή την κατάσταση και με τα όσα περάσατε ή μεγάλη καρδιά έχετε ή. μεγάλα καρύδια.

«Έπρεπε να βρούμε πράγματα για να ανατρέψουμε την κατάσταση. Η ομάδα έδειξε ότι είχε ψυχή, μεγάλη καρδιά, πίστη και είχε και ένα ειδικό βάρος στα παντελόνια της! Αυτό το αποδείξαμε. Το πιο δύσκολο, όμως, ήταν να διατηρήσουμε το καλό κλίμα στα αποδυτήριά μας, τον αλληλοσεβασμό και την πειθαρχία. Οποιαδήποτε άλλη ομάδα ζούσε καταστάσεις απείρου κάλους όπως ζήσαμε εμείς, τα αποδυτήρια θα ήταν τα πρώτα που θα είχαν διαλυθεί. Εμείς όμως διατηρήσαμε σχέσεις ενότητας και σεβασμού και αυτό ήταν που έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο στην προσπάθεια».

-Είσαι τόσα χρόνια στα γήπεδα. Έχεις πολλές εικόνες και παραστάσεις. Ανάλογες καταστάσεις όπως αυτές στον Άρη έχεις ζήσε;

«Είδα πράγματα που όντως δεν είχα ξανά δει ποτέ. Ήμουν της άποψης ότι στο ποδόσφαιρο αν καταφέρεις να παίξεις μέχρι 100 χρονών, το ποδόσφαιρο μέχρι τα 100 κάτι θα έχει να σου διδάξει. Κάτι καινούργιο θα έχεις να μάθεις. Τώρα πια, μετά τον Άρη, είμαι πεπεισμένος ότι έτσι είναι. Η άποψη μου είναι πως όταν υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που περικλείουν το ποδόσφαιρο, κινούνται χρήματα, συμφέροντα και πολλές φορές φθείρετε και ο άνθρωπος και ο χαρακτήρας του, είναι λογικό ανά πάσα λεπτό τα πράγματα να αλλάζουνε».

-Μάλλον το κεφάλαιο «Άρης» θα έχει περίοπτη θέση στο βιβλίο της ζωή σου...

«Πριν έρθω στον Άρη μελέτησα πολύ την πρόταση. Είχα προτάσεις που ήταν οικονομικά πολύ καλύτερες. Παρόλο αυτά επειδή έζησα δύσκολη χρονιά στην Σαραγόσα και ήξερα πώς είναι εδώ τα πράγματα, ήθελα να μπω σε αυτή την διαδικασία. Το είδα σαν πρόκληση, σαν μια χρονιά που θα με γέμιζε από καινούργιες εμπειρίες και θα με βοηθήσουν στην εξέλιξή μου, τόσο σαν παίκτη, όσο και σαν άνθρωπο. Επομένως είπα ότι άξιζε τον κόπο να πάρω το ρίσκο. Ήταν μια χρονιά γεμάτη. Θα προσπαθήσω να κρατήσω μόνο τα θετικά. Από τα αρνητικά θα προσπαθήσω να μάθω, γιατί βλέπω την ζωή μου μέσα στο ποδόσφαιρο. Ήδη ακολουθώ τις σπουδές μου στην προπονητική και νομίζω ότι οι εμπειρίες που είχα φέτος με τον Άρη θα με βοηθήσουν, διότι βλέπω τη ζωή μου είτε σαν προπονητής είτε από οποιοδήποτε άλλο πόστο, πάντα κοντά στο ποδόσφαιρο»

-Άρα αν συνοψίσω αυτά, βγάζω το συμπέρασμα ότι δεν μετάνιωσες που ήρθες στον Άρη, παρότι έζησες δύσκολες στιγμές.

«Είμαι ειλικρινής. Όχι, δεν το σκέφτηκα. Υπήρχαν πολλές δύσκολες στιγμές, οι οποίες ωστόσο δεν με έφτασαν στο σημείο να πω ότι έκανα λάθος επιλογή. Η δυσκολότερη στιγμή ήταν μετά το παιχνίδι στη Βέροια. Ήμουνα για δύο μέρες κλεισμένος στον εαυτό μου. Έκανα πολλές σκέψεις, ένιωσα μαλάκας αλλά όχι ότι δεν έπρεπε να πάρω αυτή την απόφαση. Πάντα πιστεύω ότι εσύ πρέπει να δικαιώσεις την απόφασή σου και όχι οι άλλοι να δικαιώσουν την προσπάθεια και την απόφαση που εσύ έχεις πάρει».

-Αισθάνεσαι πιο ανακουφισμένος μετά τα τελευταία αποτελέσματα ή πρέπει να περάσει και το παιχνίδι με την Ξάνθη;

«Μια και καλή, μετά την Ξάνθη. Εμείς θέσαμε ως στόχο να κάνουμε τρεις νίκες στα τελευταία παιχνίδια. Σε αυτό πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι για να μην μας ενδιαφέρει η εκδίκαση της απόφασης στην υπόθεση της ΑΕΚ. Εμείς πρέπει να βγούμε στην Ξάνθη με στόχο να νικήσουμε. Ίσως να είναι και μία επιβράβευση στους οπαδούς μας να μπορέσουμε να κλείσουμε νικηφόρα τη χρονιά. Θέλω οι άνθρωποι που θα κάνουν την εκδρομή και θα είναι κοντά μας να επιστρέψουν με όμορφα συναισθήματα πίσω. Εμείς έχουμε ως στόχο να κλειδώσουμε και μαθηματικά την παραμονή. Από εκεί και πέρα, δεν ξεχνάμε ότι είμαστε επαγγελματίες, άρα πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας και να παίξουμε για να υπερασπιστούμε τα χρώματα του συλλόγου. Πόσω μάλλον όταν ο σύλλογος είναι τόσο ιστορικός όσο ο Άρης. Οι ποδοσφαιριστές έρχονται και παρέρχονται. Το ίδιο και οι προπονητές και οι πρόεδροι. Πόσω μάλλον στον Άρη, όπως μου δίδαξε η φετινή χρονιά! Αυτό που μένει είναι τα χρώματα της ομάδας και η ιστορία της. Ο κόσμος και τα συναισθήματά του».

-Πόσο επηρέασαν την ομάδα οι πέντε αλλαγές προπονητών;

«Επηρέασαν πάρα πολύ, αναμφισβήτητα. Μία ομάδα πρέπει να έχει κοινή γραμμή πλεύσης. Όταν γίνονται όμως τόσες αλλαγές λογικό είναι να επηρεάζουν. Παράλληλα, είναι λογικό να χωρίζουν τους παίκτες σε γκρουπ. Ο ένας λέει: αυτός έκανε σωστή δουλειά, ο άλλος υπερασπίζεται τον άλλον προπονητή. Είναι κάτι που δεν βοηθάει ούτε για να αποκτήσει η ομάδα ταυτότητα αλλά κυρίως γιατί αρχίζει η διάσπαση στα αποδυτήρια».

-Τι ήταν αυτό που άλλαξε ο Παπαδόπουλος μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και εμφανιστήκατε στο γήπεδο τόσο διαφορετικοί;

«Οι τομείς που μπορούμε να αναλύσουμε είναι πολλοί. Υπάρχουν όμως σημεία αναφοράς. Καταρχήν, ήταν η πιο σωστή επιλογή να πάνε σε λύση Έλληνα, αφού ως επί το πλείστον το ρόστερ μας αποτελείται από Έλληνες παίκτες. Με τον συγκεκριμένο προπονητή είχαμε πολλά τετ-α-τετ και κατάλαβα ότι ξέρει να μιλάει την γλώσσα του ποδοσφαιριστή για να τον αγγίξει και να του περάσει αυτό που θέλει. Ξέρει να κεντρίζει το ενδιαφέρον και να βάζει μέσα μας το κίνητρο. Στο κομμάτι της δουλειάς, όσο κι αν προσπαθείς αν δεν μπορείς αυτό που θέλεις ο ποδοσφαιριστή σου να μεταφέρει στο γήπεδο, τότε η δουλειά σου πάει χαμένη. Τα αποτελέσματα πάντα μετράνε και ότι είναι καλά φέρει ένα κομμάτι ευθύνης και ο προπονητής μας».

-Αν σου έλεγα να κρατήσεις τρεις καλές και τρεις άσχημες εικόνες της φετινής χρονιάς ποιες θα διάλεγες;

«Θα τα βάλω ανά χρονική σειρά. Η πρώτη ευχάριστη στιγμή μου ήταν όταν υπέγραψα συμβόλαιο με τον Άρη. Και το ωραίο είναι ότι παραμένω με το ίδιο ευχάριστο συναίσθημα που είχα εκείνη την ημέρα! Η δεύτερη είναι το σφύριγμα της λήξης και οι σκηνές που εκτυλίχθησαν στο Περιστέρι και η τρίτη είναι όταν θα σφυρίξει ο διαιτητής στην Ξάνθη και η ομάδα θα είναι στην Super League! Στα αρνητικά, η πρώτη είναι όταν κληθήκαμε να αποχαιρετήσουμε τον αδικοχαμένο Άγγελο (σ.σ. Τσιπούρας). Η δεύτερη, ο τρόπος με τον οποίον τελείωσε το παιχνίδι στη Βέροια. Εκείνη η βραδιά ήταν η χειρότερη. Και η τρίτη είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Με πίκρανε για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν αρκετοί διοικούντες χωρίς να χαιρετήσουν, ο τρόπος που έφυγαν προπονητές, επίσης χωρίς να μας αποχαιρετήσουν και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκαν για την ομάδα, αφού έφυγαν. Αν σκεφτώ αυτούς που έχω στο μυαλό μου είναι ανάξιο λόγου από τη στιγμή που εμείς καταφέραμε κάτι τόσο σημαντικό. Ήταν εντελώς άδικο όμως, και θα ήταν αντρίκιο αν οι απόψεις που εξέφρασαν εκ του μακρόθεν τις λέγανε εδώ και τις εκφράζανε εδώ».

-Το μέλλον σου πώς και πού το σκέφτεσαι;

«Έχω ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο. Εύχομαι ο Άρης να με θέλει στους κόλπους του, να με θέλει μέλος της οικογενείας. Γιατί είμαι άνθρωπος που εκεί που δεν με θέλουν, ποτέ δεν μένω. Εγώ νομίζω ότι αντέχω να παίξω μέχρι τα 38 μου!».

-Πάμε στον αγώνα με τον Ατρόμητο. Στην φάση της αποβολής του Αγκάνθο είδαμε να υπάρχει τεράστια φόρτιση. Κάποιοι κλαίγανε και οι περισσότεροι «έπεσαν» πάνω στον Στυλιάρα. Τι σκέφτηκες εκείνη τη στιγμή, πώς διαχειριστήκατε αυτή την κατάσταση;

«Είναι ένα παιχνίδι που παίζουν με τα νεύρα σου. Έτυχε ο Νταβίντ σε ένα περσινό παιχνίδι, στην Ισπανία, να έχει ανάλογη αντίδραση σε διαιτητική απόφαση. Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Όπως τότε, έτσι και τώρα. Όταν παίζεις την ζωή σου και νιώθεις αδικημένος δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα νεύρα σου. Εκείνη τη στιγμή εγώ δεν είχα ξεκάθαρη εικόνα. Κάποια στιγμή απόρησα. Δεν είχα καταλάβει τι έγινε, αλλά βλέποντας και τις αντιδράσεις των συμπαικτών μου κατάλαβα ότι μας αδίκησαν. Αυτό μας ένωσε. Βλέποντας πιο ψύχραιμα μετά τη φάση είδα ότι είναι ένα αντιαθλητικό μαρκάρισμα στον Νταβίντ και έπρεπε να δοθεί κόκκινη κάρτα στον παίκτη του Ατρομήτου. Εκεί ξύπνησαν μνήμες όλης της χρονιάς. Υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν τον Άρη στην Α' Εθνική και στάθηκαν εμπόδιο στην δική μας προσπάθεια. Και εκεί μου λύθηκαν κάποιες απορίες που είχα για ορισμένες αποφάσεις στη διάρκεια της χρονιάς».

-Μπορεί να μην φοράς το περιβραχιόνιο στο μπράτσο, ωστόσο πολλές φορές βγήκες μπροστά. Ενήργησες σαν αρχηγός.

«Είναι μία ερώτηση πολύ εύστοχη αλλά και δύσκολη για να δοθεί απάντηση. Θα μπορούσε εύκολα να σου πω τα τυπικά. Ότι ήμουνα ο μεγαλύτερος στα αποδυτήρια και να ισχυριστώ τις παραστάσεις που έχω τόσα χρόνια από το ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι η απόλυτη σκέψη που έχω. Κάποια στιγμή, λοιπόν, όταν φτάσαμε σε οριακό σημείο βγήκα μπροστά. Οι παραστάσεις που έχω, επειδή πολλές φορές βρέθηκα εγώ στη θέση των συμπαικτών μου, με βοήθησαν να διαβάζω τα πρόσωπα. Έβλεπα τους συμπαίκτες μου και ένιωθα ότι με εκτιμάνε και σέβονται τα λόγια μου. Επιπλέον, όταν βγαίναμε στο γήπεδο, δεν ήταν ότι με κοιτούσαν εκείνη τη στιγμή και με ακούγανε, έβλεπα ότι αυτά που έλεγα έπιαναν τόπο. Βλέποντας λοιπόν αυτά και παρόλο που είμαι λίγο καιρό στην ομάδα πήρα ώθηση για να συνεχίσω. Για να διατηρηθούν υγιείς τα αποδυτήριά μας έπρεπε να λέμε αλήθειες μεταξύ μας. Οπότε εγώ μίλησα με αλήθειες στους συμπαίκτες μου, δεν κρύφτηκα, όσο κι αν ήξερα ότι μπορεί να πονέσουν τα λόγια μου ή να υπάρξουν αντιδράσεις. Αν δεν μιλήσεις για το παρελθόν προκειμένου να το διορθώσεις, τότε δεν μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα. Η δική μου προσπάθεια με έχει κάνει περήφανο και αυτό γιατί έχω τον σεβασμό και την αγάπη των συμπαικτών μου. Εμένα αυτό και μόνο μου αρκεί. Και για να σε σέβονται πρέπει να είσαι πρώτος παντού. Και στη χαρά και στη λύπη. Εγώ προσπάθησα κυρίως στις δύσκολες στιγμές να βγω μπροστά. Δεν προκάλεσα κανέναν. Πάντα έβγαινα πρώτος στις προπονήσεις, πρώτος έφευγα. Συνέχισα να δουλεύω παρά τον ρόλο που είχα στα αποδυτήρια μέσα και τον σεβάστηκαν οι συμπαίκτες μου. Έχω βρεθεί με πολλούς αρχηγούς. Στην Σαραγόσα αρχηγός μου ήταν ο Αγιάλα. Άνθρωποι που παρά την μεγάλη τους καριέρα ήταν πάντα ταπεινοί και ήξεραν να σέβονται. Αυτά εγώ δεν τα ξεχνάω και επειδή έτυχε να τα βιώσω ήθελα να τα μεταδώσω στους νεαρότερους σε ηλικία, που ήταν φέτος, συμπαίκτες μου».