«Κρατάει» Καρνέζη, αναζητά όλα τα άλλα…

Από την εμφάνιση στον αγωνιστικό χώρο που σε γενικές γραμμές (μικρών ξεσπασμάτων εξαιρουμένων) δεν τρελαίνει τον κόσμο, μέχρι την «απάθεια» με την οποία εκλαμβάνει (;) την αντίδραση του κόσμου του «τριφυλλιού» ο Ζεσουάλδο Φερέιρα.

Στο παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός πέτυχε την πρώτη του εντός έδρας νίκη μετά από τέσσερις ισοπαλίες. Κι ενώ το παιχνίδι προσφερόταν ως ντέρμπι (εννοείται μόνο από άποψη βάρους της φανέλας του αντιπάλου) για να ανεβάσει με μια νίκη την ψυχολογία των «πρασίνων», αυτή (η νίκη) όχι μόνο δεν πρόσφερε ψυχολογική ανάταση αλλά στάθηκε αφορμή για να αποδοκιμαστούν οι παίκτες από τους οπαδούς του «τριφυλλιού».

Και επειδή οι οπαδοί δεν… τρελάθηκαν να αποδοκιμάζουν μια ομάδα που κερδίζει, είναι σαφές ότι αυτό που αποδοκίμασαν ήταν η εικόνα και η νοοτροπία.

Η εικόνα μιας ομάδας που παίζοντας με αντίπαλο την ΑΕΚ των χιλίων προβλημάτων όχι μόνο δεν πέτυχε μια άνετη νίκη, αλλά κινδύνεψε τρεις φορές να ισοφαριστεί και μόνο χάρη στις σωτήριες επεμβάσεις του Καρνέζη το απέφυγε.

Και η νοοτροπία των ποδοσφαιριστών που ενώ πέτυχαν γκολ, στη συνέχεια κλείστηκαν στην άμυνα, προκειμένου να διασφαλίσουν το μηδέν παθητικό αντί να βγουν στην επίθεση για να πετύχουν κι άλλα τέρματα, ώστε να «κλειδώσουν» χωρίς καρδιοχτύπια τη νίκη.

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που προηγούνται και μετά πέφτουν ανεξήγητα. Ολες μάλιστα τις προηγούμενες φορές το πλήρωσαν (με ΠΑΣ, Ατρόμητο, Αρη). Αυτή τη φορά ήταν η αδυναμία της ΑΕΚ να το εκμεταλλευτεί και οι αποκρούσεις του Καρνέζη που γλίτωσαν τον Παναθηναϊκό από το «κάζο».

Ο Καρνέζης που «ξόρκισε» τους «δαίμονές» του

Στο παιχνίδι κόντρα στην «Ενωση» ο Ορέστης Καρνέζης «ξόρκισε» τους «δαίμονές» του. Η μοίρα το θέλησε να συμβεί απέναντι στον ίδιο αντίπαλο που στις 2 Φεβρουαρίου του 2011 τον είχε «στοιχειώσει». Σε εκείνον τον αγώνα κυπέλλου με το γκολ του Μίτσελ που τον είχε «κρεμάσει» σχεδόν από τη σέντρα του γηπέδου.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι στάθηκε τυχερός. Υπάρχουν τερματοφύλακες που αρκεί μια κακή στιγμή στην καριέρα τους για να «στιγματιστούν» για πάντα και να μη μπορέσουν να συνέλθουν. Αν όμως πει κανείς κάτι ανάλογο για τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού θα είναι απλά άδικος. Γιατί οφείλει να του αναγνωριστεί η δύναμη ψυχής που τον ώθησε να ξανασηκωθεί και να δουλέψει με περισσότερο πείσμα από πριν για να φτάσει αυτή τη στιγμή να θεωρείται χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ο καλύτερος Ελληνας τερματοφύλακας και κορυφαίος στη συγκεκριμένη θέση στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ χρειάστηκε να επέμβει τρεις φορές, στο φάουλ του Λαγού στο 63’ και στα δύο σουτ του Κοντοέ και του Κουτρουμπή στις καθυστερήσεις και κυριολεκτικά κατέβασε ρολά.

Όμως, όσο ο Καρνέζης στέκεται στο ύψος του, τόσο περισσότερο αισθητή γίνεται η διαφορά με τους υπόλοιπους παίκτες του «τριφυλλιού». Γιατί μπορεί μια καλή ομάδα να ξεκινάει από τον «άσο» - και η έλλειψή του είναι που «πλήρωσε» ο Παναθηναϊκός σε αρκετές προηγούμενες σεζόν... - αλλά για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο στο πρωτάθλημα χρειάζεται καλούς παίκτες και σε άλλες θέσεις. Δημιουργικές και όχι ανασταλτικές. Και ο Παναθηναϊκός του 2012-2013 αναζητά με το… κυάλι καλούς και δημιουργικούς χαφ και καλούς επιθετικούς.

Αργός; Μέτριος; «Λίγος»; Πάντως σίγουρα σέντερ φορ!

Και μιας και ο λόγος για επιθετικούς. Ο Χοσέ Τοτσέ είναι το δεύτερο καλό στοιχείο που προέκυψε από το ντέρμπι. Μπορεί να μην είναι ο σέντερ φορ που θα κάνει τη διαφορά (αν ήταν άλλωστε πιθανότατα δεν θα έπαιζε στην Ελλάδα) μπορεί να μην είναι ο πιο γρήγορος επιθετικός στον κόσμο, αλλά επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, τόσο γκολ που πέτυχε για τρίτο σερί ματς (Λάτσιο, ΟΦΗ και ΑΕΚ), όσο και η εκτέλεσή του, αν μη τι άλλο αποδεικνύουν αυτό που πολλοί μέχρι τώρα του έχουν αμφισβητήσει: Ότι ο Ισπανός γνωρίζει τη θέση, ξέρει να «σπάει» τη μπάλα στα πλάγια, να ανοίγει διαδρόμους και γενικά είναι μέσα στις φάσεις. Ο Χοσέ Τοτσέ με όλες τις - εντοπισμένες ήδη και μεγεθυμενες από πολλούς... - αδυναμίες του λειτουργεί ως σέντερ φορ. Και ναι, στον Παναθηναϊκό μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αν δεν αποδίδει τα αναμενόμενα ίσως να ευθύνεται σε ένα βαθμό (μικρότερο ή μεγαλύτερο) το γεγονός ότι δεν είναι ενταγμένος σε μια ομάδα που αναπτύσσεται στον αγωνιστικό χώρο με ορθολογικό σύστημα. Κι εδώ υπεισέρχονται οι ευθύνες (μικρές ή μεγάλες) του προπονητή.

O Φερέιρα και το χαμένο έρεισμα στον κόσμο

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα έχει ζητήσει από τον κόσμο του «τριφυλλιού» να κάνει υπομονή. Αυτός ο κόσμος τον στήριξε όλο τον προηγούμενο καιρό με κάθε τρόπο, κόντρα στους αμφισβητίες του. Τελευταία όμως έχει αρχίσει και ο ίδιος να ταλαντεύεται. Προφανώς, χάνοντας την υπομονή του... Οι αποδοκιμασίες από μερίδα των οπαδών είναι πια μόνιμη κατάσταση. Και ο ίδιος τη μία τους χειροκροτά ειρωνικά, την επομένη δηλώνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τις αποδοκιμασίες επειδή δεν μιλά ελληνικά (λες και η γλώσσα του σώματος ή οι χειρονομίες δεν είναι διεθνείς…).

Ο Πορτογάλος τεχνικός, βέβαια, έχει πείσει πρώτα και πάνω απ’ όλα τον Γιάννη Αλαφούζο. Που αντιλαμβάνεται πως θαύματα δεν μπορούν να γίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη και πως ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να βελτιωθεί. Γι' αυτό, άλλωστε, η στήριξη που απολαμβάνει από τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού ήταν και παραμένει πρωτόγνωρη και άκρως ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της θέσης του, άρα και της συνέχισης της προσπάθειάς τους (από κοινού) να πείσουν τον κόσμο του «τριφυλλιού» να εμπιστευθεί από την αρχή το όλο εγχείρημα και να επιστρέψει -σε πρώτη φάση- στο γήπεδο.

Βέβαια, μιλώντας για βελτίωση, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς και σίγουρα το έχει αντιληφθεί και ο τελευταίος οπαδός του Παναθηναϊκού που ξέρει να βλέπει ποδόσφαιρο, ότι το θέμα είναι πως αυτή η βελτίωση θα έπρεπε να φαίνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι. Όχι μόνο σε βαθμολογική συγκομιδή - γιατί αν μόνο αυτό ήταν το ζητούμενο, τότε το ντέρμπι με την ΑΕΚ έχει στεφθεί με επιτυχία – αλλά και σε εικόνα.

Είναι σαφές ότι στο ματς με τους «κιτρινόμαυρους» λειτούργησε για τους παίκτες το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ενδεχομένως και η ενέργειά τους να κλειστούν πίσω μετά το γκολ να μην ήταν απόφαση του προπονητή τους, αλλά η δική τους ανάγκη να διασφαλίσουν τη νίκη, αφού ακόμα και αποδεκατισμένη και με χίλια προβλήματα η ΑΕΚ δεν παύει να είναι ΑΕΚ και μόνο το όνομα αρκεί για να τους κάνει ιδιαίτερα προσεκτικούς.

Αυτό όμως που οφείλει να δείξει ο Πορτογάλος τεχνικός είναι ένα συγκεκριμένο πλάνο. Ενα πλάνο αυξανόμενης βελτίωσης από παιχνίδι σε παιχνίδι και ικανοποίησης των οπαδών. Διότι δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει στιγμές που όρθιος ο κόσμος του Παναθηναϊκού -στο παρελθόν- χειροκροτούσε την ομάδα μετά από αρνητικά αποτελέσματα. Ακριβώς διότι κάτι έβλεπε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και αυτό το... κάτι, τον ικανοποιούσε.

Σήμερα, δυσκολεύεται πραγματικά να αναγνωρίσει αυτά τα στοιχεία που λείπουν από το παιχνίδι των «πρασίνων». Το σχέδιο ανάπτυξης που δεν έχει πείσει ο Φερέιρα ότι διαθέτει. Και όσο δεν το δείχνει στον αγωνιστικό χώρο, τόσο υπάρχει ο κίνδυνος νίκες σαν αυτή κόντρα στην ΑΕΚ αφενός μεν να έρχονται με ιδιαίτερη δυσκολία, αφετέρου να είναι αποσπασματικές και διάσπαρτες ανάμεσα σε άλλα, αποτυχημένα αποτελέσματα… Και να αποδοκιμάζονται...