Ντούνης: «Δικαίωσα αυτούς που με πίστεψαν»
Χαρούμενος που αγωνίζεται βασικός στην ομάδα η οποία τον ανέδειξε, τόνισε πως είναι ο νεαρός ποδοσφαιριστής του Πανιωνίου, Μάρκος Ντούνης.
Όνειρο το οποίο πραγματοποιήθηκε χαρακτήρισε την συμμετοχή του στην βασική ομάδα του Πανιωνίου ο Μάρκος Ντούνης, με τον νεαρό μέσο να τονίζει πως η ομάδα της Νέας Σμυρνης δεν έχει... ταβάνι.
Αναλυτικά δήλωσε ο Ντούνης:
«Σίγουρα ούτε οι πλέον αισιόδοξοι δεν μπορούσαν να φανταστούν αυτό το ξεκίνημα. Ομως δικαιώνεται ο προπονητής μας, Δημήτρης Ελευθερόπουλος και η φιλοσοφία του, πως με σκληρή δουλειά, αυτή η ομάδα δεν έχει ταβάνι. Ελπίζουμε στο μέλλον να έχουμε ανάλογη συνέχεια και να μπορέσουμε να τον δικαιώσουμε».
Αναφορικά με τη δική του συμμετοχή στον Πανιώνιο, αλλά και το πως ξεκίνησε στον σύλλογο, είπε: «Δεν κρύβω ότι είχα άγχος. Από το πουθενά, όταν στα 14 χρόνια μου αποφάσισα να ενταχθώ στο σύλλογο και αυτό είναι κυριολεκτικό, έφτασα να ακούσω από τον προπονητή μου ότι θα αγωνιστώ βασικός σε παιχνίδι του Πανιωνίου και μάλιστα στη Νέα Σμύρνη. Ειλικρινά εκείνη τη στιγμή πέρασαν από μπροστά μου όλα όσα έχω ζήσει αυτά τα χρόνια. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο μόνο και μόνο για να μην χάσω τους φίλους μου και για να έχω κάτι να περνάω την ώρα μου και η ομάδα που με εμπιστεύτηκε, μου έδωσε και τη δυνατότητα να αγωνιστώ μπροστά στον κόσμο της ως επαγγελματίας. Αυτό είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια. Δικαιώθηκαν οι κόποι μου και οι προσπάθειές μου, αλλά νομίζω ότι δικαίωσα και ανθρώπους που με στήριξαν, όπως τους εκάστοτε προπονητές μου».
Παράλληλα θέλησα να ευχαριστήσει και τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν λέγοντας: «Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα μου περισσότερο από κάθε άλλον, τον Κωνσταντίνο Παναγόπουλο, που από την πρώτη στιγμή που ήρθε στην ομάδα, με βοήθησε με τις συμβουλές του, τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου να αποκτήσω αυτοπεποίθηση».
Τέλος μίλησε για τον κόσμο της ομάδας που του στάθηκε στο ντεμπούτο του με τους «κυανέρυθρους»: «Φυσικά και είχα άγχος. Όμως όσο περνούσε η ώρα το απέβαλλα και σκεφτόμουν μόνο το πως θα εφαρμόσω τις εντολές των προπονητών μου. Σιγά- σιγά άρχισα να ακούω και τον κόσμο στην εξέδρα, ο οποίος και με βοήθησε αφάνταστα με την υποστήριξή του. Όλα πήγαν καλά».