Δέλλας: «Να ξεκινήσει από το μηδέν η ΑΕΚ»

Για όλους και για... όλα μίλησε ο Τραϊανός Δέλλας. Ο πρώην - πλέον - αμυντικός της ΑΕΚ, παραχώρησε συνέντευξη στον NOVA ΣΠΟΡ FM όπου αναφέρθηκε σε όλη του την καριέρα. Αποκάλυψε διάφορες λεπτομέρειες από το πέρασμά του σε Περούτζια και Ρόμα.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

Για τα μαθήματα προπονητικής που ξεκίνησε: «Νομίζω ότι αυτή η περίοδος που χρειάζομαι να ξεκουραστώ την έχω. Δεν νομίζω ότι το να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο σε κουράζει. Έχω συνηθίσει τα τελευταία 20 χρόνια να είμαι σε όλα αυτά. Είναι κάτι ευχάριστο για εμένα. Σαν να κάνω νέα προετοιμασία με διαφορετικό ρόλο. Εγώ ακολουθώ μία διαδικασία που πρέπει να κάνω, όπως κάνει ο Νικοπολίδης και ο Γιαννακόπουλος που έχουν διπλώματα. Βασική προϋπόθεση είναι να επιμορφωθώ. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω ή αν θα γίνω προπονητής.

Η δουλειά του προπονητή είναι πολύ δύσκολη, γιατί δεν μπορείς να πας να κάνεις μία προπόνηση και να φύγεις. Πρέπει να δουλέψεις πριν και μετά. Έχεις να δουλέψεις με 30 διαφορετικούς χαρακτήρες. Αυτά χρειάζονται χρόνο και πρέπει να τα μάθεις. Θα ήταν άτοπο να κάνω κάτι βιαστικό σχετικά με το θέμα. Έχει να κάνει με πολλά και με πολλούς.

Για τα πρώτα χρόνια της καριέρας του: «Περνώντας τα χρόνια σίγουρα τα πράγματα άλλαξαν. Ξεκίνησα από τον Άρη και κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν γνώριζαν τη δουλειά στις ακαδημίες. Προσπαθούσαν να μας μεταδώσουν κάποια πράγματα, αλλά αυτό με το πέρασμα του χρόνου αλλάζει.

Ξεκίνησα σε ηλικία 11 χρονών στον Άρη. Με πήγε ένας γνωστός στην ομάδα. Ο προπονητής μου είπε να ξαναπάω. Για εμένα σήμαινε πολλά. Έπρεπε να διανύω 40 χιλιόμετρα κάθε μέρα και δεν έχασα ούτε μία προπόνηση. Κάθε μέρα πήγαινα με το λεωφορείο στην προπόνηση με πολύ κούραση και μεγάλη οικονομική θυσία για την οικογένειά μου. Έφευγα 6-7 το πρωί στο σπίτι και γύρναγα την ίδια ώρα το απόγευμα.

Όταν είχα πρωί σχολείο, πήγαινα το απόγευμα στην προπόνηση και τούμπαλιν. Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου, γιατί μου στάθηκαν δίπλα μου. Άνθρωποι αμόρφωτοι που δεν ήξεραν τι θα φέρει το μέλλον. Το παιδί έχει ταλέντο έλεγαν και ήθελαν να μου δώσουν μία ευκαιρία για να δουν τι μπορώ να κάνω. Τους ευχαριστώ για αυτό.

Αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις και δεν θυσιάζεις χρόνο δεν θα έχει επιτυχία. Μέσα μου πάντα πίστευα στον εαυτό μου. Τα φυσικά προσόντα δεν με βοηθούσαν πολύ. Σε ένα καλοκαίρι είχα ψηλώσει 20 πόντους.

Όταν πήγα στην ερασιτεχνική ομάδα του Άρη, ήμουν αμυντικός. Αφού πέρασα όλα τα στάδια αγωνίστηκα για έξι μήνες. Δόθηκα δανεικός στον Πανσερραϊκό για ενάμιση χρόνο. Δύσκολες καταστάσεις. Φτωχά χρόνια. Είχαμε φτιάξει μία πολύ καλή ομάδα.

Φεύγοντας ένας νέος παίκτης είναι προτιμότερο να παίξει κάπου, από το να κάθεται σε μία μεγάλη ομάδα και να είναι εκτός αποστολής, για να λέει ότι παίζει απλά εκεί. Βασική προϋπόθεση είναι να πιστέψει ο παίκτης, ότι πάει δανεικός για να αποδείξει στην ομάδα του ότι αξίζει να φοράει τη φανέλα της ομάδας. Πολλά παιδιά, μόλις φεύγουν από μεγάλη ομάδα, νομίζουν ότι δεν τους υπολογίζουν. Ας το βλέπουν ότι έχουν μία δεύτερη ευκαιρία να κάνουν το κάτι παραπάνω».

Στην εκπομπή παρενέβη τηλεφωνικά ο Γιάννης Μιχαλίτσος, ο οποίος τόνισε: «Δυστυχώς ανέλαβα εγώ την ομάδα και είχαμε κάποιους παίκτες όπως τον Χαριστέα και διάφορους άλλους. Ο Δέλλας ήταν σημαντικό ταλέντο και πήγε να χαθεί. Έπρεπε να πάω να τον δω. Δεν έχει ο Άρης τέτοιον παίκτη και να παίζει στη Γ’ εθνική. Αυτός τους είπα. Δεν τον βοήθησα αρκετά εγώ. Απλά είπα την άποψή μου για να επιστρέψει στον Άρη. Αμέσως έδειξε ότι πρέπει να παίζει. Από τους παίκτες που χάνονται φταίνε και οι ίδιοι οι παίκτες. Αν αξίζεις δεν χάνεσαι. Χάνονται αυτοί που εγκαταλείπουν εύκολα την προσπάθεια. Ο Δέλλας έγινε αυτός, επειδή το άξιζε και δούλευε ο ίδιος. Θέλει συγχαρητήρια. Όταν δόθηκε δανεικός, έκανε σκληρή δουλειά».

Ακολούθως ο Δέλλας σχολίασε: «Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους των υποδομών του Άρη. Γιατί δεν είναι μόνο ότι μου έμαθαν μπάλα. Μου έμαθαν πράγματα που έχει να κάνει με τον χαρακτήρα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να γίνονται οι προπονητές και παιδαγωγοί και να τους μεταφέρουν πράγματα. Πιο σημαντικό να δημιουργείς καλούς ανθρώπους, παρά καλούς ποδοσφαιριστές.

Υπήρχε μία πρόταση από τη Σέφιλντ. Το θετικό, ήταν ότι υπήρχε ο Βασίλης Μπορμπόκης που με ήξερε. Σίγουρα θα είπε κάποιες καλές κουβέντες».

Σε εκείνο το σημείο παρενέβη τηλεφωνικά και ο Βασίλης Μπορμπόκης, ο οποίος ανέφερε: «Παίξαμε αντίπαλοι με τον Δέλλα, μας είχε βάλει και δύο γκολ. Άρης – ΑΕΚ 3-2. Για να είμαι ειλικρινής ότι τον χαρακτηρίζαμε και κάπως, όταν μας είχε πληγώσει. Προσωπικά δεν τον ήξερα. Δεν ήξερα ότι είναι πολύ καλό παιδί. Τον γνώρισα και έμαθα. Μου έκανε εντύπωση όταν κάναμε πρώτα προπονήσεις. Πώς μπορεί να έχει τόσο καλές τοποθετήσεις και τεχνική.

Όταν πήγε Αγγλία είχε προβλήματα με τραυματισμούς. Με ρωτούσαν για τον Δέλλα, αλλά ήταν άτυχος. Δεν είχε μία περίοδο που να είναι υγιής τεσσάρων – πέντε μηνών για να βγάλει τον πραγματικό του εαυτό. Για αυτόν τον λόγο δεν του έκαναν ανανέωση και έφυγε εύκολα».

Για την περιπέτειά του στην ΑEK: «Ήρθε η πρόταση της ΑΕΚ, μέσω του Βασίλη Δημητριάδη που είχαμε παίξει συμπαίκτες. Πρόεδρος ήταν ο κ. Μελισσανίδης. Ο ίδιος ήταν από τους λίγους ανθρώπους που με έχει ψαρώσει. Μπαίνοντας στο γραφείο του με κοίταζε δύο λεπτά από πάνω μέχρι κάτω. Είχα μείνει… παγωτό γιατί δεν ήξερα γιατί δεν μίλαγε. Τους άρεσα και ήρθα στην ομάδα η οποία ήταν αυτή που θα έπαιζα τα περισσότερα χρόνια. Τότε ήταν μία τεράστια πρόκληση για εμένα, για αυτό που αντιπροσωπεύει η ΑΕΚ. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος και στεναχωρήθηκα πολύ όταν τα πράγματα γύρισαν από την ανάποδη όταν είχα φύγει.

Είχαμε παίκτες καλούς, οι Ατματζίδης, Καραγιάννης, Κασάπης, Κοπιτσής που ήταν οι… παλιοί. Είχαν πάρει τίτλους. Μετά οι καινούριοι προσπαθούσαμε να φτιάξουμε μία ανταγωνιστική ομάδα. Εκείνη η ομάδα, μπορούσε να διεκδικήσει τίτλο, γιατί είχε και καλές μονάδες, είχε κάτι που τώρα λείπει, όπως η Νέα Φιλαδέλφεια και αυτό είναι το μεγάλο κεφάλαιο αυτό. Αν υπήρχε αυτό το γήπεδο, θα είχε πάρει πολλά περισσότερα. Πιστεύω πω όλα θα ήταν καλύτερα τότε. Από τότε που έφυγε, άρχισαν όλα τα μεγάλα προβλήματα της ΑΕΚ. Δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε και έπεσε το γήπεδο, αλλά έχει στοιχίσει πολύ στην ομάδα.

Είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έκανα. Ίσως να μπορούσα να είχα κάνει το κάτι παραπάνω. Ποτέ δεν έβαζα όρια στα όνειρά μου. Από μικρός ήθελα να παίξω μπάλα. Το πόσο ψηλά δεν ήξερα που θα φτάσω. Είχα πει στον Παπασταθόπουλο να μη βάζει όρια στα όνειρά του. Ειδικά όταν πήγε στη Μίλαν. Με τιμιότητα και σοβαρή δουλειά θα τα καταφέρει κάποια στιγμή.

Ο Σάντος μαζί με τον Ψωμιάδη, μου ανακοίνωσαν πως πρέπει να βρω ομάδα να φύγω. Είχα πάει προετοιμασία κανονικά. Για έναν ποδοσφαιριστή εκείνη τη στιγμή που δεν έχεις χρόνο να αντιδράσεις σου φεύγει η γη κάτω από τα πόδια. Ή θα μείνεις στην ομάδα, περιμένοντας να φύγει ο προπονητής ή θα φύγεις και πας να βρεις αλλού ομάδα. Ψάχτηκα λίγο, προσπάθησα να βρω λύσεις που είχα εκείνη τη στιγμή. Η μία λύση ήταν ο Άρης».

Το λόγο στη συνέχεια πήρε ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο οποίος συμπλήρωσε με τηλεφωνική του παρέμβαση: «Ο Δέλλας είχε ένα χαρακτηριστικό πάντα. Ποτέ δεν ήταν μικρός. Ήταν πάντα μεγάλος, λόγω σωματότυπου και τόνου της φωνής του. Με τον Δέλλα, βρεθήκαμε στην Αγγλία. Οπότε γνωριζόμασταν καλά. Φαινόταν η πορεία του από πριν. Είχε αλματώδεις βήματα σχετικά με το ποδοσφαιρικό. Η ομάδα του 2004 του Euro και όλη η πορεία από τα προκριματικά, είχε ένα φορμάρισμα συνεχόμενο. Είχαμε κάνει μυθικές συζητήσεις πριν το Euro που θα γέλαγε πολύ κόσμος. Μιλάγαμε αισιόδοξα πριν το παιχνίδι με την Ολλανδία. Μετά αλλάξαμε γνώμη! Η αντιμετώπιση που είχαμε από όλους άγγιζε το εντελώς υποτιμητικό για την ομάδα. Στην πορεία ούτε εμείς θα περιμέναμε κάτι τέτοιο. Αυτά που συζητάμε ήταν ότι είμαστε πραγματική ομάδα. Δεν υπήρχαν μικροί μεγάλοι, φίρμες. Υπήρχαν πολλές λεπτομέρειες που συντελούσαν για να υπάρχει μία χημεία. Υπήρχαν και τσακωμοί μεταξύ μας. Εγώ με τον Τράι ήμασταν ψυχραμένοι για ένα διήμερο.

Για το πώς κατέληξε στην Περούτζια, ο Δέλλας συνέχισε: «Μίλησα με τον Άρη. Ο πρόεδρος της ομάδας μου έκανε πρόταση, ανέβηκα Θεσσαλονίκη για να υπογράφω με τον Άρη, μόλις έφτασα, ανέφερα ότι έφτασα. Μου λέει είμαι Χαλκιδική, έλα αύριο. Χωρίς δεύτερη σκέψη γύρισα πίσω, γιατί ένιωσα θιγμένος. Με παρακάλεσαν να γυρίσω πίσω, αλλά έφυγα. Μόλις ήρθα Αθήνα με πήρε τηλέφωνο ο Βρύζας. Μου λέει ότι θέλουν παίκτη και τους είπα για εσένα, Έλα να δοκιμαστείς μου είπε. Έκανα προπονήσεις με την άδεια της ΑΕΚ. Έπαιξα ένα φιλικό και μίλησα με τον πρόεδρο. Μου είπαν είναι πολλά τα λεφτά που θέλεις, γύρισα στην ΑΕΚ, και είπα θα μείνω εκεί.

Μετά το Ίντερ – Περούτζια 5-0 με πήραν να πάω. Μου πρότειναν ένα χρόνο συμβόλαιο και συμφώνησα. Πήγα για ένα χρόνο και έκανα δέκα παιχνίδια, το ένα καλύτερο από το άλλο. Τότε μου έκαναν πρόταση για να ανανεώσω και εκεί είπα: «Τώρα θα περιμένεις εσύ». Δεν τους  άρεσε αυτό και σε ένα τραπέζι που έγινε για όλη την ομάδα, μπροστά σε όλους με ρώτησε αν θα υπογράψω. Του είπα ότι δεν είχα αποφασίσει και απάντησε πως από αύριο θα είμαι στη δεύτερη ομάδα. Για ένα εξάμηνο έκανα προπόνηση μόνος μου και έπαιζα με δέκα χρόνια μικρότερους ποδοσφαιριστές. Δεν το έβαλα όμως κάτω. Για τον συγκεκριμένο άνθρωπο το περίμενα γιατί είχα ακούσει διάφορες ιστορίες. Εγώ πάντως δικαιώθηκα από την ιστορία. Μου έλεγαν μπράβο οι συμπαίκτες μου που του πήγα κόντρα. Κανόνιζε να κάνω προπονήσεις την ώρα που είχε παιχνίδι η ομάδα. Μόλις τελείωναν οι προπονήσεις και έβγαινα, με έβριζαν οι οπαδοί και σίγουρα ήταν βαλτοί. Δεν έσπασα. Δικαιώθηκα. Ήρθε η πρόταση από τη Ρόμα και πήγα εκεί. Είχα τρία φανταστικά χρόνια εκεί.

Για την εμπειρία του στη Ρόμα: «Πήγα σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ιταλίας. Υπήρχαν παίκτες που τους είχα στα αυτοκόλλητα μόνο, Μπατιστούτα, Έμερσον, Αλνταΐρ, Τότι. Εκεί κατάλαβα ότι είναι μεγάλοι ποδοσφαιριστές επειδή είναι μεγάλοι άνθρωποι. Ήταν τόσο απλοί. Ο Καφού ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Στην προπόνηση ήταν πρώτος. Τρέχαμε για το ζέσταμα και ήταν πρώτος. Ξεχνιόμουν λίγο στη μέση. «Ο Καφού είναι πρώτος και εγώ είμαι δεύτερος στην προπόνηση;», σκεφτόμουν. Με ενοχλούσε αυτό και πήγαινα πρώτος πάλι. Όταν βλέπεις τέτοια παραδείγματα, που μου φερόντουσαν τόσο καλά, δεν μπορούσα να είμαι αδιάφορος τώρα στα νέα παιδιά. Δεν μπορώ να μη διορθώσω τα παιδιά. Προσπαθώ να τους βοηθήσω. Γνωρίζοντας τέτοιους παίκτες και το πόσο απλοί άνθρωποι είναι, εξηγείται το γιατί έφτασαν τόσο ψηλά. Πρέπει να είσαι βλάκας για να μην το καταλάβεις αυτό. Προπονητής ήταν ο Καπέλο, Μεγάλη φυσιογνωμία.

Για τους προπονητές που είχε στην καριέρα του:«Προσπαθούσα να πάρω από τους πάντες το καλύτερο που είχαν. Αυτό που θα μου χρειαζόταν δηλαδή. Άφηνα αυτά που δεν με επηρέαζαν. Έπαιρνα αυτά που θα με έκαναν καλύτερο. Για εμένα καλός προπονητής είναι αυτός που μετά το τέλος της συνεργασίας μας θα έχω μάθει κάτι από αυτό. Άσχετα αν τα αποτελέσματα δεν τον δικαιώνουν. Αν έχω μάθει κάτι από αυτόν, είναι καλός για εμένα».

Για την Εθνική: «Σίγουρα νομίζω ότι είχε παίξει ρόλο η μεταγραφή μου και όχι ότι με είχε παρακολουθήσει. Το να φύγει ένας Έλληνας δεν είναι εύκολο, Δεν έμαθα μπάλα στα 23 μου. Στο εξωτερικό απλά σε αναγκάζει να σκέφτεσαι πιο γρήγορα. Άρα, αντιδράς και πιο γρήγορα. Δεν έγινα καλός ποδοσφαιριστής στην Ιταλία. Απλά βελτίωσα το να σκέφτομαι πιο γρήγορα. Για έναν ποδοσφαιριστή ο χαρακτήρας παίζει μεγάλο ρόλο για να τον επιλέξει κάποιος».

Για τον Ότο Ρεχάγκελ: «Ήταν ένας άνθρωπος που δεν άλλαξε καθόλου. Ήταν ένας άνθρωπος που σου έλεγε τι θέλει από εσένα και αν το έκανες ήσουν μέλος της ομάδας. Απλά πράγματα. Στο πρώτο φιλικό με τη Ρουμανία μου είπε να διώχνω σωστά την μπάλα σε παίκτες μας. Δεν μου ζήτησε πολύπλοκα πράγματα. Το πιο εύκολο για έναν αμυντικό. Έδινε ρόλους στον κάθε ένα και ο κάθε ένας από εμάς το έκανε 100% σωστά και έτσι έβγαινε το πλάνο για όλη την ομάδα. Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο και η  βοήθεια η δική μας. Είχαμε καλούς χαρακτήρες και προσωπικότητες. Όλος αυτός ο συνδυασμός οδήγησε την ομάδα εκεί. Ξέραμε ότι είναι δίκαιος. Δεν παίζει κάτι πίσω από τις κλήσεις, όπως συνέβαινε παλαιότερα. Αυτό μας έκανε ήρεμους και εμάς. Δεν επηρεαζόταν από τις εφημερίδες που είχε γίνει στο παρελθόν».

Για τον Δέλλα μίλησε και ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος υπογράμμισε: «Το να πάρεις το δίπλωμα του προπονητή είναι σημαντικό. Ο Δέλλας είχε την τύχη να φύγει από μικρός και να πάει στο εξωτερικό, στην Αγγλία και έπειτα στην Ιταλία. Ήταν μεγάλη επιτυχία αυτό γιατί έμαθε περισσότερα σε ένα άλλο περιβάλλον. Αυτό τον βοήθησε. Ήταν πιο ήρεμος. Στην ΑΕΚ τραβούσε καθημερινά πολλά με τις πολλές δυσκολίες. Όταν τον είδα πρώτη φορά, ένιωθα ασφάλεια. Δεν χρειαζόταν να κάνω εξόδους γιατί τα έδιωχνε όλα. Αυτό που ξεχώριζε, ήταν η ικανότητά του να έχει την μπάλα στα πόδια του. Όσο τον γνώριζα, καταλάβαινα ότι ξέρει μπάλα και ότι παίζει πολύ με το μυαλό. Διαβάζει τις φάσεις και καλύπτει τα κενά του με σωστές τοποθετήσεις. Είχα έναν άνθρωπο να βλέπω με ίδια νοοτροπία το ποδόσφαιρο και μπορούσαμε να συνεργαστούμε πολύ καλά. Είχαμε τον ίδιο τρόπο σκέψης. Όλη η ομάδα είχε κάτι ανάλογο τότε. Αποφασίσαμε ότι αυτοί είμαστε και έτσι θα προχωρήσουμε. Όταν μπορείς να επικοινωνείς με τον διπλανό σου, σε ένα εξάμηνο κατάφερε να γίνει από τους βασικούς συντελεστές της μεγάλης πορείας. Στο Ευρωπαϊκό βγάλαμε τον καλύτερό μας εαυτό. Δεν ξέρω πως έγινε. Το σκεπτικό ήταν πάντα το ίδιο, αλλά ο καθένας ξεχωριστά έκανε το κάτι παραπάνω. Ο Δέλλας φαινόταν απροσπέλαστος και φαινόταν πως όταν έβρισκε χώρο μπορούσε να οργανώσει το παιχνίδι. Είχε πάντα την ικανότητα να οργανώνει από πίσω το παιχνίδι. Είχαμε και έναν παίκτη επιπλέον δημιουργικά».

Για τον άθλο του Euro 2004 και την Εθνική, o Δέλλας συμπλήρωσε: «Περάσαμε με την ομάδα του 2004 πολύ όμορφες στιγμές. Περάσαμε και δύσκολα όμως που τα έχουμε αφήσει πίσω. Μεγάλη κριτική και διάφορες διαφωνίες. Στο τέλος, μένει ο άνθρωπος. Τα αποτελέσματα φεύγουν. Τα προηγούμενα χρόνια δεν πηγαίναμε καλά, γιατί μπαίνανε ανάμεσα διάφορα πράγματα. Ο κάθε ένας έβαζε το δικό του συστατικό στο καζάνι και όλοι παίρναμε το αποτέλεσμα που ήταν κάτι πολύ ωραίο. Αυτό που φτιάξαμε τότε, ήταν τα συστατικά όλων μας. Για αυτούς που παίξανε και αυτούς που δεν παίξανε. Μου έλεγε κόσμος στο παιχνίδι με τη Γαλλία ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε. Αυτή την αίσθηση είχαν. Μας έδινε δύναμη. Όλα αυτά έφεραν την επιτυχία.

Καταρχήν είναι μία συγκροτημένη ομάδα. Ξέρει τι κάνει. Αυτό είναι σημαντικό. Όσες φορές δεν ξέραμε και πιστεύαμε ότι είμαστε κάτι άλλο, τρώγαμε σφαλιάρα. Έγινε άδικη κριτική πιστεύω για τις επιλογές του. Αυτός είναι υπεύθυνος. Αυτός ξέρει πιο καλά τον καθένα μας. Τα παιδιά γνωρίζουν περισσότερο από άλλους τι συμβαίνει στην ομάδα. Είναι σημαντικό να βρεθούν στην καλύτερή τους κατάσταση εκείνες τις ημέρες. Τώρα μπορεί να πετάνε και τότε να μην είναι καλά. Εκεί μετράει περισσότερο. Δεν έχει σημασία τι έχουν κάνει μέχρι τώρα. Πρέπει να είναι καλά ψυχολογικά, σωματικά και μεταξύ τους. Παίζει σημαντικό ρόλο. Είναι επιτυχία που βρισκόμαστε εκεί. Υπάρχει ταλέντο. Πιστεύω πολύ στην ομάδα. Πρωταγωνιστές τώρα είναι εκεί. Μην ασχολείστε με εμάς που είχαμε παίξει παλιά. Μου αρέσει τα φώτα να πέφτουν στους πρωταγωνιστές. Στείλτε την ενέργειά σας εκεί. Αφήστε τους γύρω – γύρω. Τελευταία φορά που μιλάω και εγώ για την ομάδα».

Για την επιστροφή του στην ΑΕΚ και τη φυγή του από την Ιταλία: «Ήταν μία δύσκολη στιγμή και στην καριέρα μου και στη ζωή. Η χρονιά αμέσως μετά το Euro ήταν που τελείωνε και το συμβόλαιό μου. Μου γίνεται μία πρόταση από τη Γαλατάσαραϊ, πολλά λεφτά. Δεν ήμουν ευχαριστημένος από τον εαυτό μου γιατί δεν είχα παίξει πολύ. Μόλις γύρισα από το Euro ήρθε αυτή η πρόταση. Από τη Ρόμα το συζήτησαν μαζί μου. Τους είπα όχι. Θέλω να παίξω εδώ. Εκείνη η χρονιά ήταν γεμάτη για εμένα αλλά το πρόβλημα στη μέση που είχα από τα 20 μου, επανήλθε. Το λάθος μου, ήταν ότι νόμισε πως μπορούσα να το ξεπεράσω. Αν είχα ενεργήσει διαφορετικά στον τραυματισμό και είχα εγχειριστεί νωρίτερα… Με πήγε πίσω. Δεν ανανέωσα με τη Ρόμα, αλλά δεν τη θεωρούσα ικανοποιητική.

Είχα συνάντηση με τον Ντέμη για να γυρίσω, επειδή δεν είχα και ομάδα. Ο ίδιος μου είπε να έρθω αλλά το συμβόλαιο μου δεν μπορεί να είναι μεγάλο. Βρήκαμε μία φόρμουλα που δεν θα έβαζε ρίσκο στην ομάδα. Έτσι πληρώθηκα με τις συμμετοχές. Εκείνη η χρονιά, ήταν η χειρότερη στην καριέρα μου. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά για εμένα. Πέρασε, τη διέγραψα αλλά δεν την ξέχασα όμως. Οι άνθρωποι έχουμε μία κόκκινη γραμμή. Ο πάτος που λέμε. Εγώ ακούμπησα και ανέβηκα ξανά. Ευτυχώς δεν την ξεπέρασα. Μεγάλο ρόλο σε αυτή την αλλαγή έπαιξε η γυναίκα μου. Της οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα τελευταία χρόνια της καριέρας μου. Για έναν ποδοσφαιριστή να έχει ηρεμία μέσα στο σπίτι του, είναι πολύ σημαντικό. Είχα μία ψυχική ηρεμία και με βοήθησε αυτό. Μου πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια την ψυχική ηρεμία, ξέχωρα από την κόρη μου που είναι το μεγαλύτερο δώρο. Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα, ήμουν δεμένος. Ποτέ δεν πούλησα οπαδιλίκι και δεν θέλησα να εκμεταλλευτώ την αγάπη προς το πρόσωπό μου από τον κόσμο. Αυτό που προσπαθούσα ήταν να μετατρέψω την αγάπη προς σεβασμό για να αγωνίζομαι 100%».

Για την καλύτερη περίοδό του στην ΑΕΚ: « Η καλύτερη ήταν το 2007-08. Αγωνιστικά είχαμε μία καλή ομάδα, είχαμε στην ομάδα προσωπικότητες ξανά, έναν προπονητή που μου έμαθε πολλά. Όχι μόνο αγωνιστικά. Με τη Μίλαν το πιο ανατριχιαστικό παιχνίδι που έχω ζήσει. Φιλαδέλφεια γεμάτη με Μπαρτσελόνα και το ΑΕΚ – Μίλαν. Φοβερές στιγμές. Η καλύτερη χρονιά για την ΑΕΚ ήταν αυτή. Η περσινή με το Κύπελλο ήταν καλή, αλλά οι δύο χρονιές οι τελευταίες είναι πολύ ψυχοφθόρες για εμάς. Εμάς που ξέραμε τι σημαίνει η ΑΕΚ. Τεράστια προβλήματα. Ειδικά η φετινή χρονιά. Η ομάδα έμεινε όρθια. Έκανε ό,τι μπορούσε».

Για το αύριο της ΑΕK: «Πάντα στην Ελλάδα λέμε πως όλο και κάτι θα γίνει. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ. Δεν έχω άποψη τι συμβαίνει στην ομάδα, αλλά φοβάμαι ότι είναι πολύ δύσκολα. Ίσως είναι μία ευκαιρία να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Είναι η ευκαιρία να ξεκινήσει από το μηδέν και να κάνει μία νέα αρχή. Να βάλει εφικτούς στόχους και όχι ψέματα για να πουλήσει διαρκείας. Να πει την αλήθεια, ακόμα και αν πονέσει. Είναι καλύτερο αυτό από το να παραμυθιαστεί ο κόσμος.

Είναι ευκαιρία τώρα να επενδύσει σε νέα παιδιά και στην εξυγίανση της ομάδας. Σε τρία- τέσσερα χρόνια μήπως και ορθοποδήσει και φύγει από αυτό το μπέρδεμα που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να ξεκινήσει να χτίσει και να μη χαθεί στην πορεία. Να μπει ένα πλάνο πενταετίας. Να μην τάζουν πρωταθλήματα στον κόσμο. Να πουν ότι φέτος να πάνε να σωθούμε. Είναι σκληρό. Αλλά αν είναι έτσι δεν αλλάζει. Δεν έρχεται κάποιος να επενδύσει με την αβεβαιότητα. Σπάει κόκκαλα η κατάσταση. Δεν μιλάω για τις ομάδες. Για όλους τους πολίτες μιλάω. Να βάλουν ένα πλάνο με αλήθειες και να το παρουσιάσουν στον κόσμο. Ο κόσμος θέλει αλήθειες. Μπορεί να τον πονέσουν, αλλά να ξέρουν που είναι η ομάδα. Ο κόσμος τα της ΑΕΚ θέλει αλήθεια. Αν του το πεις αυτό θα σε στηρίξει. Σε αυτή τη βάση πρέπει να κινηθούν πλέον. Όσα χρόνια και αν χρειαστεί. Όχι τον επόμενο χρόνο αν πάνε όλα καλά να αλλάξουμε πορεία».

Για το ποια είναι η καλύτερη ενδεκάδα με συμπαίκτες και προπονητή: «Είναι δύσκολο αυτό. Είναι πολλοί. Βασική προϋπόθεση για έναν προπονητή είναι να κερδίσει τους παίκτες του. Άλλο ένα στοιχείο που πρέπει να αντιμετωπίσει, είναι πως έχει να κάνει με έναν. Ο προπονητής δεν μπορεί να τους κερδίσει όλους. Ο Ρεχάγκελ κέρδισε τους πάντες και για αυτό είχαμε αυτό το αποτέλεσμα. Ο προπονητής δεν μπορεί να είναι φίλος με τον παίκτη. Ο Φερέρ με επηρέασε θετικά περισσότερο. Ο Καφού με επηρέασε περισσότερο παικτικά. Δεν ήμασταν κολλητοί, αλλά έβλεπα τον τρόπο που δούλευε και αυτό με επηρέασε. Με σημάδεψε. Περισσότερο σαν χαρακτήρα. Ο ποδοσφαιριστής Δέλλας τελείωσε. Από εδώ και πέρα μετράει ο άνθρωπος. Εγώ θέλω ο ίδιος που μου χτυπούσε την πλάτη πριν να το κάνει και τώρα».

Για τον Κώστα Μανωλά και τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, είπε: «Κάνε αυτό του έλεγα. Είναι μεγάλο ταλέντο. Ξέρω ότι τη στιγμή που του μιλούσα ότι είχε αλλού το μυαλό του. Δεν έχει την εμπειρία. Είναι η συσσώρευση των λαθών που έχουμε κάνει. Ό,τι έχεις διδαχτεί από τα λάθη σου. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος πραγματικά ρουφούσε ότι του έλεγα. Δεν ξέρω αν ήμουν ο καταλληλότερος δάσκαλος . Ό,τι γνώση είχα τους έδινα μία απάντηση. Πολλές φορές λες πράγματα και ο άλλος είναι πως θέλει να σε ακούσει».

Ο δυσκολότερος επιθετικός που αντιμετώπισε, είπε: «Πολύ δύσκολος είναι ο Ραούλ. Δεν σταματά να πρεσάρει και να κινείται. Για εμένα στην Ελλάδα, ο καλύτερος που αντιμετώπισα, ήταν ο Βαζέχα.

Για τον καλύτερο παρτενέρ που είχε: «Είχα πολύ καλή συνεργασία με τον Μιχάλη Καψή και τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο και τον Κώστα Μανωλά. Με αυτούς είχα πιο καλή σχέση στον αγωνιστικό χώρο. Στη Ρόμα, νομίζω με τον Σάμουελ αισθανόμουν καλύτερα».