Βαλβέρδε: «Φεύγω από τον Ολυμπιακό με πολύ περισσότερα από όσα ήρθα…»

«Ήρθα ως προπονητής και φεύγω ως φίλος, γεμάτος με πολύ περισσότερα από όσα είχα πριν», τόνισε χαρακτηριστικά ο 48χρονος Ισπανός στην τελευταία του μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Novasports» ως τεχνικός του Ολυμπιακού, όπου μίλησε για όλους και για όλα, θυμήθηκε την πρώτη του επαφή με τους «ερυθρόλευκους», ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί μεταξύ άλλων στη σχέση του με τους φιλάθλους της ομάδας, τη στήριξη του Μαρινάκη προς το πρόσωπο του, αλλά και τη χώρα μας, καταλήγοντας: «Εις το επανιδείν. Και να είστε σίγουροι πως θα έρθω πολλές φορές στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν θα έρθω εδώ για να εργαστώ ξανά. Αλλά αυτό δεν το σκέφτομαι. Αυτό που ξέρω είναι πως η σχέση μου μ' αυτή τη χώρα είναι εντελώς διαφορετική. Θα είμαι κοντά στους Έλληνες, έστω και αν βρίσκομαι μακριά τους».
 
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Ερνέστο Βαλβέρδε:
 
Για το χόμπι του, τη φωτογραφία: «Ο Πεπ Γκουαρντιόλα λέει πως είμαι καλός φωτογράφος, αλλά δεν ξέρω το γιατί. Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν μικρότερος σε ηλικία μου άρεσε η φωτογραφία και ήθελα να σπουδάσω. Και πάντα είχα στο μυαλό μου πως όταν αφήσω το ποδόσφαιρο, όταν σταματήσω να παίζω, θα αφιερωνόμουν στη φωτογραφία. Το κακό είναι πως δεν ξέρω γιατί ασχολήθηκα με την προπονητική. Άρχισα με τα φυτώρια της Ατλέτικ Μπιλμπάο. Οι Ακαδημίες προόδευσαν και μετά δεν μπορούσα να παρατήσω το ποδόσφαιρο. Ήθελα να κάνω κάτι με τη φωτογραφία, αλλά δεν μπορούσα να παρατήσω το ποδόσφαιρο. Είναι κάτι με το οποίο ασχολούμαι απ' το παρελθόν. Με γεμίζει. Αλλά το ποδόσφαιρο μου τρώει υπερβολικό χρόνο.
 
Όταν έχουμε ματς, δεν την παίρνω μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή. Κάποια στιγμή θυμάμαι ότι σε ένα ματς είχα τραβήξει κάποια φωτογραφία. Αλλά αυτό μόνο. Αναμφίβολα το ποδόσφαιρο έχει στοιχεία της φωτογραφικής τέχνης. Σέβομαι πάρα πολύ τους φωτορεπόρτερ. Γιατί κάνουν μία πολύ δύσκολη δουλειά και είναι εξαιρετικοί. Προσπαθώ πάντα στα ταξίδια να παίρνω μαζί μου τη φωτογραφική μηχανή. Την έχω μαζί μου για να ξεχνιέμαι απ' τα παιχνίδια. Βέβαια, είμαι πάντα συγκεντρωμένος στο κάθε ματς. Αλλά το γενικό νόημα είναι πως την έχω για να αφαιρούμαι».
 
Για το τι περίμενε να συναντήσει την πρώτη φορά που του έγινε η πρόταση από τον Ολυμπιακό: «Όταν είχε γίνει η πρώτη επαφή με τον Ολυμπιακό, θυμάμαι τότε πως οι διοικούντες είχαν έρθει στη Βαρκελώνη για να συναντηθούμε, ο Χρυσικόπουλος και ο Θόδωρος (Γιαννίκος). Τότε αυτοί ήταν στη διοίκηση. Ο Θόδωρος είναι ακόμα. Σε εκείνη τη συνάντηση μου ζήτησαν ν' απαντήσω άμεσα. Η αλήθεια είναι πως είχα πολλές αμφιβολίες. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Όταν, όμως, προχώρησαν οι διαπραγματεύσεις και απ' τη στιγμή που είχα δώσει το λόγο μου, αποφάσισα να έρθω. Γνώριζα πως ερχόμουν σε έναν σύλλογο με υψηλές απαιτήσεις που θα έπαιζε Τσάμπιονς Λιγκ. Τελικά δεν τα καταφέραμε. Αρχικώς είχα έρθει για έναν χρόνο και τελικά έμεινα τρία. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τι θα βίωνα εδώ. Δεν εννοώ σε επίπεδο τίτλων, αλλά και στην επαφή που είχα με τους φιλάθλους. Σίγουρα ήταν κάτι παραπάνω απ' ότι είχα φανταστεί».
 
Αν περίμενε να κατακτήσει τους 5 από τους 6 τίτλους στην Ελλάδα: «Ο Ολυμπιακός είναι γνωστός στην Ισπανία. Απ' τη στιγμή που είχα φιλοδοξίες να κατακτήσω τίτλους, δεν μπορούσα να αρνηθώ την πρόταση. Κατακτήσαμε με τον Ολυμπιακό τους πέντε με τους έξι πιθανούς τίτλους Σίγουρα θα ήθελα, ειδικά φέτος, να είχαμε προχωρήσει περισσότερο στην Ευρώπη. Ακόμη μετανιώνω για ότι συνέβη στον αγώνα με την Μέταλιστ».
 
 Αν περίμενε μετά την ήττα από τη Μαρσέιγ ότι θα στραβώσει η χρονιά ή αν είχε εμπιστοσύνη στους παίκτες του: «Περίμενα πως θα πάει καλά η ομάδα. Απ' την αρχή της σεζόν το περίμενα. Στην προετοιμασία έγινε πολύ καλή δουλειά. Είχαν μοιραστεί σωστά οι ρόλοι σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Είχα εμπιστοσύνη στην ομάδα. Ίσως ήταν απροσδόκητο το στραβοπάτημα με την Μαρσέιγ. Δεν είχαμε στα πόδια μας επίσημο ματς. Δεν παίξαμε καλά. Ενώ στην προετοιμασία είχαμε πιάσει καλή απόδοση στα φιλικά. Ήταν σαν ένα κρύο ντους για εμάς. Γιατί περιμέναμε να τα πάμε καλύτερα. Δε μιλάω μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά για την απόδοσή μας».
 
Για τις ήττες στην πρεμιέρα: «Στον Ολυμπιακό πάντα στο πρώτο ματς χάνω. Απ' την Ανόρθωση στην πρώτη μου χρονιά. Απ' τον Ηρακλή στη δεύτερη. Απ' την Μαρσέιγ στην Τρίτη. Είναι ένα βάρος που παίρνω μαζί μου φεύγοντας. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να ξεφορτωθώ».
 
Αν είναι γούρικο που γνωρίζει την ήττα στις πρεμιέρες: «Δεν γνωρίζω, αλλά και στην Ισπανία το ίδιο μου συμβαίνει. Νομίζω με τη Βιγιαρεάλ ήταν νικηφόρο το πρώτο επίσημο ματς στην Ευρώπη, αλλά γενικά δεν ξεκινήσαμε καλά. Και κάθε φορά στην προετοιμασία το σχεδίαζα στο μυαλό. Φέτος θα νικήσουμε στην πρεμιέρα. Θα κάνω τα πάντα. Αλλά δεν ξέρω τι συμβαίνει. Ποτέ δεν τα κατάφερνα. Δεν ξέρω τι ν' αλλάξω στην προετοιμασία».
 
Για το ότι μετά τον αγώνα με την Ντόρτμουντ, ο κόσμος άρχισε να βλέπει στον αγωνιστικό χώρο τη δουλειά που είχε γίνει στην προετοιμασία: «Υπήρχε ένα στοιχείο στην προετοιμασία το οποίο δεν μου άρεσε καθόλου και το οποίο νομίζω πως μας επηρέασε: η γενική αίσθηση πως θα κατακτούσαμε πολύ εύκολα το πρωτάθλημα. Και αυτό με ενοχλούσε κάπως. Ο μεγαλύτερος αντίπαλός μας, ο Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί απ' τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και έτσι θα στρεφόταν αποκλειστικά στο πρωτάθλημα. Ήταν κάτι που με απασχολούσε. Γιατί το Τσάμπιονς Λιγκ θα μας αφαιρούσε ενέργεια. Στα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ με την Άρσεναλ, την Ντορτμουντ, τη Μαρσέιγ, τα πήγαμε εξαιρετικά. Όμως, στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός έκανε καλή εκκίνηση. Εμείς φέραμε ισοπαλία εκτός έδρας με την ΑΕΚ. Στη συνέχεια φέραμε εντός έδρας ισοπαλία με τον ΟΦΗ. Ήταν απροσδόκητο, γιατί παίζαμε καλά στο Τσάμπιονς Λιγκ και αυτό μας αποπροσανατόλιζε στο πρωτάθλημα».
 
Πριν το παιχνίδι με την Ντόρτμουντ ήρθε η ισοπαλία με τον ΟΦΗ. Προβληματίστηκε αν η χρονιά δεν έβγαινε έτσι όπως την προγραμμάτισε από πλευράς δυνάμεων;

«Το ματς με τον ΟΦΗ ήταν πολύ σημαντικό. Ήμασταν άτυχοι στο τέλος. Γιατί ο αντίπαλος μας ισοφάρισε σε δύο ανύποπτες φάσεις. Και έτσι μείναμε πίσω απ' τον Παναθηναϊκό. Στην Ευρώπη ήρθαν οι ήττες απ' την Άρσεναλ, τη Μαρσέιγ και μετά απ' την Ντόρτμουντ. Κάπως έτσι δυσκόλεψε η κατάσταση. Εμείς ήμασταν συγκεντρωμένοι και παίζαμε καλά σχεδόν σε όλα τα ματς. Ήμασταν υποχρεωμένοι να το πράξουμε τόσο στην Ευρώπη, όσο και στο πρωτάθλημα. Ειδικά στην Ελλάδα γιατί μείναμε πίσω απ' τον Παναθηναϊκό».
 
Αν ήταν κρίσιμο το αποτέλεσμα στο παιχνίδι με τον Άρη εκτός έδρας (νίκη με 3-2 για τον Ολυμπιακό): «Κάθε σεζόν το ματς στην έδρα του Άρη είναι πολύ δύσκολο. Πάντα το έχουμε υπογραμμισμένο στο πρόγραμμά μας γιατί δυσκολευόμαστε. Την προηγούμενη χρονιά είχαμε νικήσει με 2-1 και ήταν μία πολύ κομβική νίκη. Το ίδιο συνέβη και φέτος. Κατά τύχη και τις δύο τελευταίες σεζόν ήταν το παιχνίδι που προηγήθηκε του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα ήταν μία νίκη μείζονος σημασίας. Σε ότι αφορά στο παιχνίδι με την Ντόρτμουντ, πιστεύω πως μας έλειψε η τύχη. Πιάσαμε καλή απόδοση. Χάσαμε μία καλή ευκαιρία. Θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει με την ισοπαλία. Παίξαμε απέναντι στην πρωταθλήτρια Γερμανίας. Την πιέσαμε πάρα πολύ. Θεωρώ πως το δικαιότερο αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία».
 
Για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στον πρώτο γύρο: «Νομίζω πως αυτό ήταν το καλύτερο ντέρμπι απ' τα έξι που έχουμε δώσει κόντρα στον Παναθηναϊκό, όσο ήμουν στην Ελλάδα. Εκτιμώ πως τα προηγούμενα ντέρμπι, όπως και αυτό που ακολούθησε, ήταν κλειστά ματς με λίγες ευκαιρίες. Αντιθέτως εκείνο είχε υψηλό ρυθμό. Ήμασταν πολύ επιθετικοί. Δημιουργήσαμε πολλές ευκαιρίες. Κάναμε πολλές διεισδύσεις. Κάναμε ένα μεγάλο ματς. Θα έπρεπε να το είχαμε κερδίσει. Ήμασταν καλύτεροι. Απέναντί μας είχαμε έναν Παναθηναϊκό ο οποίος βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση. Πήρε την ισοπαλία. Πάντως, μετά το παιχνίδι μου έμεινε μία γλυκιά γεύση».
 
Πως διαχειρίστηκε το «κρύο ντουζ» με την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης, μετά τη μεγάλη νίκη στο Βελοντρόμ κόντρα στη Μαρσέιγ: «Αυτό το στοιχείο διακρίνει το Τσάμπιονς Λιγκ. Συγκεντρώνεσαι πάρα πολύ σε ένα ματς και μετά δεν έχεις την ίδια αυτοσυγκέντρωση στο επόμενο που φαίνεται πιο εύκολο, αλλά μπορεί να σου δημιουργήσει προβλήματα. Ο αγώνας με την Μαρσέιγ ήταν ματς - κλειδί. Είχαμε πολλές απουσίες. Ήταν το πρώτο ματς στο οποίο ο Μανιάτης έπαιξε στο κέντρο. Στα χαφ δίπλα του έπαιξε ο Μοδέστο. Δεν είχαμε άλλους παίκτες, καθώς ήταν τραυματίες. Ακόμη και ο Φέισα ήταν στον πάγκο. Ήταν ένα καλό ματς. Η νίκη μας έδωσε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε την πρόκριση στο τελευταίο εντός έδρας ματς με την Άρσεναλ. Και μετά πήγαμε στην Τρίπολη και ήμασταν κακοί. Ο Αστέρας έπαιξε καλά. Είναι και μία απ' τις ομάδες που είχε συνολικά καλή εικόνα στο πρωτάθλημα. Μας εξέπληξαν. Νομίζω πως μετά από αυτό το ματς, μείναμε πίσω πέντε βαθμούς. Εκεί, συνειδητοποιήσαμε πως το πρωτάθλημα δε θα είναι εύκολη υπόθεση».
 

Για την αλλαγή θέσης του Μανιάτη: «Την προηγούμενη ημέρα, καταλάβαμε πως υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στη θέση των αμυντικών χαφ. Και είχαμε και τον Μοδέστο τον οποίο τοποθετήσαμε στο κέντρο, ο οποίος είναι ακραίος αμυντικός. Αλλά πήγε εξίσου καλά. Γενικά είχαμε τέτοια προβλήματα φέτος. Εγώ είχα στο μυαλό μου αυτήν την επιλογή του Μανιάτη αρκετό καιρό πριν. Έψαχνα την κατάλληλη στιγμή να το κάνω. Υπήρχαν και δεύτερες σκέψεις. Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία, απ' τη στιγμή που το είχα σκεφθεί, τον προτίμησα. Ενίοτε, περιμένεις να εμφανιστεί η ευκαιρία και δεν την έχεις ποτέ. Εν τέλει, τον επέλεξα στα χαφ, τον έβαλα στο χώρο του κέντρου. Έπαιξε πολύ καλά. Μας εξέπληξε όλους. Και στη συνέχεια τον εμπιστεύθηκα. Χάρη στην αξία του καθιερώθηκε».
 
Για τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ την τελευταία στιγμή. Αν ήταν ένα βράδυ έντονων συναισθημάτων: «Ήταν μία δύσκολη βραδιά. Κυρίως γιατί πιστέψαμε πως είχαμε προκριθεί μετά τη νίκη επί της Άρσεναλ. Στο τέλος η Ντόρτμουντ έχασε. Παγώσαμε. Μετά το τρίτο γκολ που πετύχαμε, πιστέψαμε πως ήμασταν ήδη στους «16». Το αξίζαμε. Έτσι, όμως, είναι τα πράγματα. Η Μαρσέιγ πήρε τη νίκη και μείναμε έξω. Στο πρωτάθλημα ήδη είχαμε πάρει ρυθμό, γνωρίζοντας πως δεν είχαμε περιθώρια απωλειών. Γι' αυτό είχαμε μία σειρά καλών αποτελεσμάτων».
 
Για το τι άλλαξε μετά τα στραβοπατήματα με Δόξα, Ξάνθη και έφτασε ο Ολυμπιακός στην κατάκτηση του πρωταθλήματος: «Θεωρώ το παιχνίδι με την Ξάνθη κάτι σαν ατύχημα. Γιατί ναι μεν χάσαμε με 1-0, αλλά η απόδοσή μας ήταν για να νικήσουμε. Αυτά συμβαίνουν. Διαφορετική ερμηνεία έχει το αποτέλεσμα με τη Δόξα. Είναι το κλασικό παράδειγμα μίας ομάδας που δε μπαίνει συγκεντρωμένη για να νικήσει. Κάτι που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Ήταν το χειρότερό παιχνίδι για όλους, προπονητές, παίκτες. Σέβομαι τη Δόξα, αλλά έπρεπε να νικήσουμε. Και δεν τα καταφέραμε γιατί δεν ήμασταν αρκούντως προετοιμασμένοι γι' αυτό το παιχνίδι. Πιστέψαμε πως θα ήταν πολύ εύκολο. Ο αντίπαλος έπαιξε καλά και δεν ήρθε το θετικό αποτέλεσμα για εμάς. Όμως στο παιχνίδι με την Ξάνθη ήμασταν σε μία περίοδο κατά την οποία ξέραμε πως δεν είχαμε περιθώρια για απώλειες. Σε εκείνο το παιχνίδι μπήκαμε δυνατά. Εγώ ξέρω πως όταν η ομάδα μου έχει τη σωστή νοοτροπία, πάντα θα βγει κάτι καλό».
 
Για τη φιλοσοφία που ακολούθησε ο Ολυμπιακός τόσο στα παιχνίδια του πρωταθλήματος, όσο και σε αυτά του Τσάμπιονς Λιγκ και αν ήταν αυτό το μυστικό της επιτυχίας: «Πιστεύω πως οι ομάδες δεν αλλάζουν πολύ. Όταν παίζουν Ευρώπη και ελληνικό πρωτάθλημα, δεν μπορείς ν' αλλάξεις πολλά στοιχεία. Όλος ο κόσμος περίμενε πως στην Ευρώπη θα παίζαμε πιο αμυντικά, θα περιμέναμε πίσω. Συνέβη, όμως, το ακριβώς αντίθετο. Αυτό ακριβώς μας τόνωσε την αυτοπεποίθηση. Γιατί όταν είδαμε πως παίζουμε καλά απέναντι σε σπουδαίους αντιπάλους, η ομάδα, οι παίκτες, ο κόσμος, όλοι ένιωσαν πιο δυνατοί. Και αυτό φάνηκε στους αγώνες με τη Ρουμπίν Καζάν και τη Μέταλιστ. Δείξαμε πως έχουμε αυτοπεποίθηση. Και να έχεις αυτοπεποίθηση στον εαυτό σου είναι το πιο καλό».
 
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε δύο φορές στο -5 από τον Παναθηναϊκό. Ποιο ήταν το παιχνίδι κλειδί που έφερε τον Ολυμπιακό και πάλι στο δρόμο προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος;

«Όλα τα ματς είναι σημαντικά. Αλλά νομίζω πως μία ξεχωριστή αγωνιστική ήταν εκείνη που παίξαμε στη Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ. Σε εκείνο το σημείο ο Παναθηναϊκός είχε διαφορά πέντε βαθμών. Έπαιζε στη Λιβαδειά και εμείς στη Θεσσαλονίκη. Ο Παναθηναϊκός είχε χάσει το Σάββατο. Πήγαμε στην Τούμπα γνωρίζοντας πως είναι μία πολύ δύσκολη έδρα για εμάς. Εκεί η ομάδα έδειξε τη δύναμή της. Παίξαμε καλά. Νικήσαμε 2-0. Μειώσαμε τη διαφορά απ' τον Παναθηναϊκό. Και έτσι καταλάβαμε πως το πρωτάθλημα ήταν και πάλι στα χέρια μας. Ήμασταν πίσω δύο βαθμούς. Και εμείς ορίζαμε τη μοίρα μας. Βεβαίως γνωρίζαμε πως οφείλαμε να επικρατούμε σε όλα τα ματς. Αλλά εκείνο το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη μας έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Μπήκαμε με τη σωστή νοοτροπία. Εκείνη η αγωνιστική ήταν κλειδί».
 
Για τη στήριξη από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και πόσο αυτό βοήθησε στο έργο του: «Το πιο σημαντικό για έναν προπονητή στο ποδόσφαιρο είναι να νιώθει πως τον στηρίζει ο πρόεδρος. Και κυρίως πως όλοι το γνωρίζουν αυτό. Οι ποδοσφαιριστές, ο φίλαθλος κόσμος, γιατί έτσι ο προπονητής έχει δύναμη στα χέρια του. Σε περίπτωση που υπάρχει η αίσθηση πως η διοίκηση δεν στηρίζει τον προπονητή, όλος ο κόσμος το γνωρίζει, υπάρχει μία περίεργη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Και αυτό είναι κακό. Ο πρόεδρος ήταν ακριβοδίκαιος μαζί μου. Είχαμε εξαιρετική συνεννόηση. Με την στήριξη που μου προσέφερε, είχα τη δύναμη ν' αντιμετωπίσω πρόσωπο με πρόσωπο τους παίκτες, τον φίλαθλο κόσμο, τον Τύπο. Αυτό δείχνει πως όλοι πηγαίνουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Αν κάποιος παρέκκλινε της πορείας του, αμέσως χάρη σ' αυτή τη στήριξη θα έμπαινε πάλι στο σωστό δρόμο».
 
Για την αναλογία χρησιμοποίησης Ελλήνων και ξένων παικτών στην ομάδα και αν οι Έλληνες μπορούν να συνθέσουν ένα ανταγωνιστικό σύνολο: «Αυτό είναι το πλεονέκτημα του να μη γνωρίζεις ελληνικά. Πως δεν κατάλαβα πολύ καλά ότι συνέβαινε αυτό. Είναι θέμα επιλογής του ρόστερ. Απ' τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έχει Έλληνες παίκτες στο ρόστερ του, είναι ξεκάθαρο πως τους εμπιστεύεται. Από 'κει και πέρα το ποσοστό των Ελλήνων στο δυναμικό μίας ομάδας εξαρτάται απ' τους ίδιους τους παίκτες και βεβαίως τον προπονητή. Απ' τους 25 παίκτες που έχω στη διάθεσή μου, προσπαθώ να επιλέγω τους καλύτερους. Δεν επιλέγω βάση εθνικότητας. Είτε είναι Έλληνας, είτε Ρώσος, είτε Καμερουνέζος, είναι το ίδιο για εμένα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να νικάω. Και προσπαθώ να είμαι δίκαιος με όλους τους ποδοσφαιριστές. Όταν οι ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται πως είσαι δίκαιος με αυτούς, δίνουν περισσότερα για την ομάδα».
 
Μιραλάς, Τζιμπούρ και Πάντελις σκόραραν τα 42 από τα 68 γκολ της ομάδας και έδειξαν πως ο Ολυμπιακός διαθέτει καλούς παίκτες στην επίθεση. Ωστόσο στην ομάδα ανήκει και ο Μήτρογλου, ο οποίος σκόραρε φέτος 17 φορές στο πρωτάθλημα. Είναι ο Έλληνας διεθνής πιο ώριμος για να διεκδικήσει την επιστροφή του στην ομάδα;

«Σε σχέση με το πρώτο σκέλος της ερώτησης, είναι αλήθεια πως ο Πάντελιτς, ο Τζιμπούρ και ο Μιραλάς πέτυχαν πολλά γκολ. Αλλά αυτό είναι αναμενόμενο. Είναι επιθετικοί του Ολυμπιακού και πρέπει να σκοράρουν. Αλλά για να πετύχουν γκολ, πρέπει να κάνουν οι υπόλοιποι τη δουλειά τους. Προφανώς αυτός που σκοράρει βρίσκεται πιο πολύ στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Όμως, υπάρχει ένα υπόβαθρο. Το αφύσικο θα ήταν αυτά τα 42 γκολ να τα πετύχαιναν ο Τοροσίδης, ο Ιμπαγάσα και ο Μανιάτης. Προφανώς πρέπει να σκοράρουν οι επιθετικοί. Αυτή η επίδοση τους δίνει αξία και δείχνει την ποιότητά τους. Βέβαια, εξίσου σημαντική είναι και η παρουσία της άμυνας. Σε ότι αφορά στον Μήτρογλου, αναμφίβολα έκανε μία σπουδαία σεζόν. Για το αν θα επιστρέψει στο σύλλογο ή όχι δεν τίθεται θέμα. Είναι παίκτης του Ολυμπιακού. Είχε φοβερή χρονιά. Πρόκειται για πολύ καλό παίκτη. Έχει μάθει αρκετά πράγματα τα οποία θα του φανούν χρήσιμα στο μέλλον».
 
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε επιβλήθηκε στα αποδυτήρια με το σεβασμό. Για το αν είναι έτσι ο χαρακτήρας του ή αν είναι μέρος της στρατηγικής του προπονητή: «Το σημαντικό είναι ότι συμβαίνει στα αποδυτήρια, να μένει στα αποδυτήρια. Δεν είναι πάντα ρόδινη η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια. Δεν αγκαλιαζόμαστε και γελάμε. Έχουν υπάρξει και έντονες συνομιλίες μεταξύ μας. Έχουν υπάρξει καταστάσεις που έμειναν μεταξύ μας. Όλα αυτά εντάσσονται στο ποδοσφαιρικό απόρρητο. Όλοι μαζί ζούμε σε έντονους ρυθμούς πίεσης. Και οι ποδοσφαιριστές πιέζουν τον προπονητή και το αντίθετο. Αυτό δημιουργεί μία δύσκολη κατάσταση. Το καλό είναι και το έχω πει πολλές φορές, υπάρχει κλίμα σεβασμού στα αποδυτήρια. Πολύ σημαντικό αυτό το στοιχείο. Θέλω να τονίσω πως υπάρχουν στιγμές που όλα πηγαίνουν καλά. Και άλλες που συμβαίνει το αντίθετο. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο και η ζωή. Υπάρχουν θετικές και αρνητικές καταστάσεις, τις οποίες καλείσαι ν' αντιμετωπίσεις».
 
Για τις αλλαγές που έκανε στα παιχνίδια και στον καταρτισμό της ενδεκάδας, τις οποίες δεν μπορούσαν να προβλέψουν οι δημοσιογράφοι: «Πάντα προχωρούσα σε λογικές κινήσεις. Δε νομίζω πως έχω κάνει περίεργες αλλαγές. Ίσως ο αθλητικός Τύπος να μην έπεφτε πάντα μέσα. Πολλές φορές οι δημοσιογράφοι περιμένουν να κάνουν οι προπονητές περισσότερες αλλαγές απ' όσες χρειάζεται πραγματικά η ομάδα. Για παράδειγμα στον αγώνα με την Μαρσέιγ στη Γαλλία δεν είχαμε πολλές επιλογές στο χώρο του κέντρου. Γι' αυτό και έπαιξε ο Μανιάτης. Ο Φέισα είναι ένας δυνατός και καλός παίκτης. Στο Λονδίνο έκανε ένα πολύ καλό ματς. Για τις υπόλοιπες αλλαγές που λέτε, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω για να πετυχαίνουν οι δημοσιογράφοι την ενδεκάδα».
 
Όταν βλέπουμε ένα παιχνίδι απ' την τηλεόραση, όλοι λέμε: "γιατί δεν παίζει ο ένας παίκτης σ' αυτήν την πλευρά και ο άλλος στην άλλη;" Γιατί ο προπονητής δεν προχώρησε σε αυτές τις αλλαγές;

«Η απάντηση είναι γιατί ο προπονητής βλέπει τους παίκτες καθημερινά. Γευματίζει μαζί τους. Ζει μαζί τους. Γνωρίζει τι τους συμβαίνει. Έχει περισσότερα δεδομένα για  ν' αποφασίσει».
 
Είναι η δίκαιη διαχείριση το μυστικό της επιτυχίας για έναν προπονητή;

«Πάντα προσπαθώ να είμαι δίκαιος με τους ποδοσφαιριστές. Αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Θα σας δώσω ένα ξεκάθαρο παράδειγμα. Υπάρχει ο Τάσος Παπάζογλου. Στην προπόνηση είναι ο καλύτερος. Καθημερινά δίνει τα πάντα. Σωστή νοοτροπία. Αλλά τη φετινή σεζόν δεν του έδωσα πολλές ευκαιρίες. Άξιζε να παίζει περισσότερο. Μερικές φορές δεν καταφέρνεις να είσαι δίκαιος με όλους τους ποδοσφαιριστές. Πάντα προσπαθείς να επιλέγεις τους καλύτερους. Αυτό είναι δύσκολο. Όλοι οι παίκτες αξίζουν να παίζουν. Όλοι προσπαθούν. Σας έδωσα ένα παράδειγμα του Τάσου. Αλλά υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Ο προπονητής προσπαθεί να κάνει αυτό που πιστεύει πως είναι καλύτερο για την ομάδα. Έστω και αν μερικές φορές αυτές οι αποφάσεις είναι δύσκολες. Όπως το να αφήνεις εκτός επιλογών ποδοσφαιριστές που προσπαθούν».
 
Για το αν στους προπονητές λένε κάτι τα νούμερα της στατιστικής ή αν προτιμούν μόνο την εικόνα μέσα στο γήπεδο. Και τι πιστεύει ο ίδιος ότι δίνει τίτλους, η καλύτερη άμυνα ή η καλύτερη επίθεση: «Όλοι οι προπονητές δίνουμε σημασία στα στατιστικά. Αλλά είναι ένας τομέας του παιχνιδιού. Δεν είναι τα πάντα. Είναι βοηθητικό κομμάτι κατά τη διάρκεια της σεζόν. Κυρίως σε ότι αφορά στην ανάλυση των αντιπάλων. Αξιολογώ τα πάντα. Την επιθετική δεινότητα μας. Την εξαιρετική αμυντική λειτουργίας μας. Το υψηλό ποσοστό κατοχής. Όλα αυτά τα αξιολογούμε με μία σχετική απόσταση. Δεν μπορεί να εξαρτάσαι απ' αυτά. Σε ότι αφορά στο σκέλος για το αν είναι πιο σημαντική μία καλή επίθεση ή μία άμυνα, απαντώ πως επιθυμώ να υπάρχει ισορροπία. Αν έχεις καλή άμυνα, αλλά δεν πετυχαίνεις γκολ, έχεις πρόβλημα. Εάν πετυχαίνεις εύκολα γκολ, αλλά δέχεσαι εξίσου εύκολα, έχεις πάλι πρόβλημα. Το θέμα είναι να υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα γκολ που πετυχαίνεις και στα γκολ που δέχεσαι. Και εμείς είχαμε τη σωστή αναλογία».
 
Για το τι θα άλλαζε, αν μπορούσε, στο τελευταίο παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Γιουρόπα Λιγκ  με τη Μέταλιστ: «Ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά σίγουρα κάτι θα άλλαζα. Πάντα σκέφτεσαι πως θα μπορούσες να είχες κάνει μία διαφορετική αλλαγή, μία διαφορετική τακτική προσέγγιση. Όταν η ομάδα χάνει, πάντα ένας προπονητής βασανίζει το μυαλό του για το τι θα μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικά. Πάντα αισθάνεται υπεύθυνος για την ήττα. Το ίδιο ένιωθα και όταν ήμουν ποδοσφαιριστής. Ότι ήμουν υπεύθυνος για τα κακά αποτελέσματα. Ότι κάτι δεν έκανα καλά. Έτσι είμαι και ως προπονητής. Πάντα σκέφτομαι τι να διορθώσω. Ίσως θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερη εικόνα στα 10-15 τελευταία λεπτά. Διάστημα στο οποίο η Μέταλιστ μας εξέπληξε. Πιστέψαμε πως είχαμε το ματς στα χέρια μας. Στο τελευταίο 15λεπτο δεν ήμασταν καλοί. Ήταν ένα πολύ κακό διάστημα για εμάς. Το σκέφτεσαι αλλά ότι έγινε, έγινε. Δεν μπορείς να το αλλάξεις. Γυρίζεις σελίδα. Το αναλύεις. Αλλά από 'κει και πέρα πας στα επόμενα. Αλλάζεις σελίδα και φεύγεις».
 
Για το πώς μπορούν οι καλές εμφανίσεις του Ολυμπιακού στην Ευρώπη να συνεχιστούν ή αν κινδυνεύει να τη χάσει με την αποχώρηση του ίδιου: «Ο σύλλογος έχει νοοτροπία νικητή. Το ίδιο θα ισχύσει και την επόμενη σεζόν. Βεβαίως με διαφορετική προπονητική φιλοσοφία. Αλλά ο Ολυμπιακός κατάφερε να καταρρίψει την άποψη πως οι ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη έχουν αίσθημα κατωτερότητας. Αυτήν την άποψη πως οι ελληνικές ομάδες πρέπει να παίζουν αμυντικά και να κτυπήσουν στην αντεπίθεση για να νικήσουν σε ένα ευρωπαϊκό ματς. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να νικήσει κάποιος. Εμείς επιλέξαμε έναν. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι. Εγώ είμαι χαρούμενος γιατί ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού ένιωσε υπερηφάνεια για την ομάδα του. Τώρα, εμείς επιλέξαμε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού. Ο επόμενος προπονητής μπορεί να επιλέξει έναν άλλον και τα αποτελέσματα να είναι καλύτερα».
 
Για την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπο του: «Αυτό δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Και θα είναι πολύ δύσκολο να το ξαναζήσω. Είναι κάτι ανεπανάληπτο. Και αυτό κυρίως έχει να κάνει με τη συμπεριφορά των Ελλήνων, πόσο θερμοί είναι και όχι τόσο με εμένα. Εγώ απλά ήρθα εδώ, έκανα τη δουλειά μου. Έτσι στηρίζει ο Έλληνας την ομάδα του, τον προπονητή του -στην προκειμένη περίπτωση εμένα- τους παίκτες. Δεν ξέρω τι να πω. Να πω την αλήθεια, έμεινα άναυδος απ' την αγάπη που έχω εισπράξει απ' την πρώτη ημέρα που ήρθα εδώ. Είναι κάτι που δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ. Και να φανταστείτε πως εγώ είμαι ένας προπονητής που δεν βγαίνει στον Τύπο για να αποθεώσει τον φίλαθλο κόσμο. Να πω πάμε να νικήσουμε. Αυτά δηλαδή που αρέσουν στον κόσμο. Εγώ είμαι το ακριβώς αντίθετο. Και παραδόξως αυτό αρέσει στον κόσμο. Τι να πω. Το γεγονός πως η ομάδα κέρδισε τίτλους αποδίδοντας καλό ποδόσφαιρο, είχε ως αποτέλεσμα ο κόσμος ν' αγκαλιάσει την ομάδα και κατ' επέκταση εμένα».
 
Για το τί ήταν ο Ολυμπιακός για τον Βαλβέρδε. Αν ήταν μία απλή συνεργασία ή αν ήταν ένα κομμάτι της ζωής του: «Όλοι οι σύλλογοι με τους οποίους εργάστηκα σημαίνουν κάτι για εμένα. Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη εμπειρία μου έξω απ' την πατρίδα μου. Και το επαναλαμβάνω, δεν ήταν μία ακόμη δουλειά. Ήταν κάτι παραπάνω απ' αυτό. Αναπτύχθηκε μία ιδιαίτερη σχέση με το φίλαθλο κόσμο, με τον σύλλογο, με την πόλη, με τη χώρα. Πρέπει να το πω, είμαι πολύ τυχερός που βρέθηκα σε αυτό το χώρο για να εργαστώ και να λάβω ως αμοιβή πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμουν. Και έμαθα πολλά».
 
Για το ποια από τις παρακάτω εκφράσεις που ακούστηκαν όταν ανακοινώθηκε πως δεν θα συνεχίσει στον Ολυμπιακό, του ταιριάζει περισσότερο. "Κύριος ήρθε και κύριος φεύγει", "φεύγει με ψηλά το κεφάλι" και "ήρθε ως προπονητής και φεύγει ως φίλος":

«Η τελευταία, δίχως αμφιβολία. Ήρθα εδώ και φεύγω γεμάτος με πολύ περισσότερα από όσα είχα πριν, έχοντας πάρει πάρα πολλά. Ήταν μία απ' τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου».
 
Με ποια έκφραση να περιμένουμε να τον ξαναδούμε στην Ελλάδα και ενδεχομένως στον Ολυμπιακό: «Εις το επανιδείν. Και να είστε σίγουροι πως θα έρθω πολλές φορές στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν θα έρθω εδώ για να εργαστώ ξανά. Αλλά αυτό δεν το σκέφτομαι. Αυτό που ξέρω είναι πως η σχέση μου μ' αυτή τη χώρα είναι εντελώς διαφορετική. Θα είμαι κοντά στους Έλληνες, έστω και αν βρίσκομαι μακριά τους».