Καβακάς: «Η Κέρκυρα πήρε το ρίσκο και δικαιώθηκε»

Μιλώντας στην «Sportday» είπε μεταξύ άλλων πως τώρα προέχει η ηρεμία, ενώ δεν θέλησε να αποκαλύψει τα πλάνα του για το μέλλον.

Η συνέντευξη του Τίμου Καβακά:

-Πώς υποδεχτήκατε την πρόταση της Κέρκυρας; Ως αποστολή αυτοκτονίας, ως ρίσκο πιθανώς επιζήμιο για την καριέρα σας ή πιστεύατε πως υπάρχουν ρεαλιστικές ελπίδες;
«Το πρώτο που μου έδειξαν οι άνθρωποι της ομάδας ήταν ότι με θέλουν πολύ, να βοηθήσω, προκειμένου να σωθεί. Νομίζω ότι ήταν μια ευκαιρία για εμένα να κάνω το ξεκίνημά μου στη Super League έχοντας την εμπιστοσύνη και τη συμπαράσταση της διοίκησης. Αυτός ήταν ο σύμμαχός μου στο ξεκίνημα. Όλα πήγαν κατ’ ευχή όμως, ο στόχος υλοποιήθηκε, η ομάδα σώθηκε, άρα το ρίσκο που λέτε ότι πήρα, παρότι το εκτιμώ περισσότερο ως ευκαιρία, μου βγήκε σε καλό».

-Το σημείο κλειδί ποιο ήταν σε αυτές τις τέσσερις αγωνιστικές;
«Υπήρχαν βάσιμες ελπίδες κι έπρεπε να τις εξαντλήσουμε. Το σημαντικότερο παιχνίδι νομίζω πως ήταν αυτό με την ΑΕΚ. Ένα παιχνίδι που εκ του αποτελέσματος μπορούμε να πούμε ότι τελείωσε καλά. Τότε όμως, υπήρχε μια μικρή απογοήτευση, παρ' ότι είχαμε ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις. Τώρα όμως νομίζω πως εκείνος ο βαθμός ήταν χρυσάφι. Ίσως να ήταν ένας οιωνός, ότι η τύχη είναι μαζί μας. Με οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, θα ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα».

-Και το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό;
«Αυτό που μας έκανε πλέον να πιστέψουμε απόλυτα ότι η ομάδα θα σωθεί ήταν η ανέλπιστη νίκη στο Καραϊσκάκη. Πήγαμε πολύ διαβασμένοι, συγκεντρωμένοι, πήγαμε να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα, αυτά που μπορούσαμε τη δεδομένη στιγμή, πήγαμε να παίξουμε με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό σε μια φιέστα και θέλαμε να κλέψουμε ό,τι μπορούμε να κλέψουμε. Τον Ολυμπιακό για να τον κερδίσεις στην έδρα του, πρέπει να τον βρεις σε μια μέτρια μέρα, να έχεις τύχη και να κάνεις από τη μεριά σου αυτά που πρέπει στο γήπεδο. Τα πετύχαμε όλα κι έτσι καταφέραμε ουσιαστικά σε εκείνο το σημείο να αλλάξουμε τα δεδομένα της παραμονής».

-Σε αυτόν τον μήνα στα ηνία της ομάδας, τι αλλάξατε;
«Έγινε προσπάθεια στον ψυχολογικό τομέα. Είπαμε με τα παιδιά ότι οι δυνατότητές μας είναι μεγαλύτερες, ότι έχουμε αδικήσει τον εαυτό μας, ότι έχουμε χρόνο και παιχνίδια, παιχνίδια δύσκολα, αλλά μέσα από αυτή τη δυσκολία αποκτά και νόημα η προσπάθεια που θα κάνουμε. Αυτό νομίζω έγινε κατανοητό και βοήθησε. Από εκεί και πέρα, δουλέψαμε στις δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας, κυρίως στην ανασταλτική λειτουργία της και λιγότερο στο επιθετικό κομμάτι, κάτι που χρειάζεται περισσότερο χρόνο για έναν προπονητή προκειμένου να περάσει τη φιλοσοφία του».

-Ο απολογισμός της χρονιάς, σε τελείως προσωπικό επίπεδο τι πρόσημο έχει;
«Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα ότι για μένα η χρονιά δεν ήταν καλή. Ήταν κι εποικοδομητική όσον αφορά και τις εμπειρίες που αποκόμισα. Ξεκίνησε πολύ καλά και τελείωσε ιδανικά. Για αυτό κι ευχαριστώ τους ποδοσφαιριστές, με τους οποίους συνεργάστηκα και αυτούς του Πλατανιά, αλλά και της Κέρκυρας που καταφέραμε το ακατόρθωτο».

-Από εδώ και πέρα τι προβλέπεται;
«Πλέον, το κυριότερο είναι να ηρεμήσουμε. Έχουμε κάποιες προπονήσεις μέχρι το τέλος της σεζόν και μετά έχουμε αρκετό χρόνο να σκεφτούμε. Από την πλευρά μου, είναι ηθικό και τίμιο να περιμένω πρώτα την ομάδα στην οποία βρίσκομαι, να δω τι σκέφτεται η διοίκηση για τη νέα χρόνια, τα σχέδιά της. Και για μένα όμως, σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν φρόνιμο να βιαστώ να πάρω μιαν απόφαση».

-Καταρχάς όμως δεν αποκλείετε την προοπτική παραμονής σας και τη νέα χρονιά;
«Η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ ευχαριστημένος από τις συνθήκες και τους ανθρώπους της Κέρκυρας. Είναι επαγγελματίες, εμπνέουν σεβασμό, εμπιστοσύνη, αλλά και την ηρεμία που χρειάζεται ένας προπονητής για να δουλέψει. Όλα βέβαια για εμένα εξαρτώνται από το πόσο θα θέλουν να παραμείνω, κάτι που μου έδειξαν από την πρώτη στιγμή, όταν μου έκαναν την πρόταση να αναλάβω».

-Τη σωτηρία της Κέρκυρας τελικά ποιος την πιστώνεται; Ο Λιμπάντσης, ο Λυράκης, ο Γκράθια ή ο Καβακάς;
«Όλοι όσοι δουλέψανε φέτος από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν τώρα βρίσκεται ο Καβακάς στο τιμόνι της Κέρκυρας, δεν παίζει κανέναν ρόλο. Όλοι έχουν μερίδιο σε αυτήν την επιτυχία. Το μεγαλύτερο το έχει η διοίκηση, η οποία στάθηκε ψύχραιμη, πήρε μια απόφαση που για άλλους ήταν ρίσκο, για άλλους όχι και της βγήκε σε καλό».

-Αυτοί που υποβιβάστηκαν ήταν αυτοί που αγωνιστικά το άξιζαν;
«Είναι αλήθεια πως ο Παναιτωλικός και ο Εργοτέλης είναι δύο σωματεία νοικοκυρεμένα, σωστά στις υποχρεώσεις τους, φερέγγυα. Θα ήθελα όμως να μείνω μόνο στη δική μας επιτυχία. Νομίζω ότι αυτό που μετράει είναι ότι το πετύχαμε με τη δουλειά, την πίστη και την προσπάθειά μας».