Ο ερυθρόλευκος «καπετάνιος» των τίτλων… (photos)

Ο Ολυμπιακός κατάφερε φέτος να στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδας για 39η φορά στην ιστορία κατακτώντας το 14ο πρωτάθλημα τα τελευταία 16 χρόνια αποδίδοντας μάλιστα, πολύ καλό ποδόσφαιρο σε πολλά παιχνίδια, ενώ στ’ αξιοσημείωτα της φετινής επιτυχίας των «ερυθρόλευκων» συγκαταλέγεται, αναμφίβολα, ότι εξασφάλισαν τον τίτλο τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε…

Δεν είναι μικρό πράγμα να «σφραγίζεις» τον τίτλο από την 27η αγωνιστική, κάτι που έκανε και πέρσι, αλλά και το 2009 (!) η ομάδα του Πειραιά… Είναι η επιβεβαίωση της ανωτερότητας μίας ομάδας η οποία έχει βάλει πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων.

Μία μόλις ημέρα μετά την κατάκτηση – και μαθηματικά πλέον – του δεύτερου συνεχόμενου επί προεδρίας Βαγγέλη Μαρινάκη πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό, άπαντες στο «στρατόπεδο» των Πειραιωτών έσπευσαν να χαμηλώσουν τον τόνους και να καταστήσουν σαφές ότι δεν αρκεί το πρωτάθλημα, καθώς είναι υποχρέωση απέναντι στον κόσμο της ομάδας, αλλά και στην διοίκηση του συλλόγου, να κατακτηθεί και το κύπελλο, ώστε η σεζόν να κλείσει με νταμπλ για τον Ολυμπιακό!

Τόσο οι διοικούντες και δη ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, Βαγγέλης Μαρινάκης, όσο και ο – πάντα πιστός – φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού στάθηκαν στο πλευρό του Ερνέστο Βαλβέρδε και των παικτών του, ακόμα κι όταν η ομάδα βρέθηκε στο -5 από τον «αιώνιο αντίπαλο», Παναθηναϊκό… Αυτό δεν το ξεχνούν, ούτε το παραγνωρίζουν ο Ισπανός τεχνικός και οι ποδοσφαιριστές της πειραϊκής ομάδας! Γι’ αυτό και έθεσαν ως… minimum στόχο την κατάκτηση και των δύο εγχώριων τροπαίων.

Διότι βαθιά στην καρδιά και το μυαλό τόσο του Βαλβέρδε, όσο και των παικτών του, υπάρχει η πεποίθηση, η βεβαιότητα, το παράπονο - γιατί όχι; - ότι ο φετινός Ολυμπιακός είχε τις δυνατότητες να κάνει κάτι παραπάνω και στην Ευρώπη… Ο αποκλεισμός – και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτός προήλθε – από τη Μέταλιστ, όταν άπαντες στον Πειραιά έκαναν σχέδια για τα προημιτελικά του Europa League ευελπιστώντας ότι με μία καλή κλήρωση θ’ άνοιγε ο δρόμος για τα ημιτελικά και κατ’ επέκταση για τον τελικό του Βουκουρεστίου (σ.σ. τελικά η καλή κλήρωση θα γινόταν πραγματικότητα, καθώς ο Ολυμπιακός θα έβρισκε στον δρόμο του την Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αλλά αυτό πλέον δεν έχει καμία απολύτως σημασία…) κόστισαν στους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι έβλεπαν ότι μπορούσαν να κάνουν την υπέρβασή τους σ’ επίπεδο ευρωπαϊκών κυπέλλων, χωρίς να υπάρχει κόστος στα ελληνικά κεκτημένα του συλλόγου.

Το «καταραμένο» πεντάλεπτο στο «Γ. Καραϊσκάκης» έμελε να βάλει τέλος στα μεγαλόπνοα σχέδια παικτών, προπονητή, αλλά και διοίκησης όσον αφορά στην ευρωπαϊκή παρουσία του Ολυμπιακού, το τέλος αυτό ωστόσο, αφορούσε απλώς την τρέχουσα σεζόν, διότι όλο και περισσότεροι πιστεύουν πλέον ότι οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται κοντά σε μια μελλοντική διάκριση και εκτός Ελλάδας…

Κι αυτό επειδή ο σύλλογος έχει την τύχη να διαθέτει και τα τρία συστατικά, τα οποία προαναφέρθηκαν στην αρχή… Τα τρία συστατικά του τρίπτυχου της επιτυχίας, την διοίκηση, την ομάδα και τους οπαδούς!

Τον «πύρινο» του κόσμο – όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο ύμνος της ομάδας – ο Ολυμπιακός τον είχε ανέκαθεν! Ποτέ δεν έλειψε από κανέναν ποδοσφαιριστή, που είχε τη χαρά κάποια στιγμή στην καριέρα του να φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα, η συμπαράσταση από την εξέδρα… Ο Ολυμπιακός και ο λαός του είναι έννοιες άμεσα συνυφασμένες… Έτσι απλά!

Την ποιοτική ομάδα δεν μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς «δεδομένο», όπως τους πιστούς οπαδούς, η αλήθεια ωστόσο, είναι ότι λίγο-πολύ τις περισσότερες φορές στην ιστορία του ο Ολυμπιακός διέθετε σπουδαίους ποδοσφαιριστές στις τάξεις του έχοντας παράλληλα ομάδες άκρως ανταγωνιστικές, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα…

Αυτό που σε καμία περίπτωση, ιδιαίτερα με όλα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο στις μέρες μας, δεν μπορεί να θεωρείται «δεδομένο», είναι η διοικητική σταθερότητα, η παρουσία ενός ηγέτη, ο οποίος αφενός με την προσωπικότητά του κι αφετέρου με την οικονομική του επιφάνεια, θα μπορεί να καταστεί χορηγός ονείρων για τα εκατομμύρια φιλάθλων μίας ομάδας, όπως ο Ολυμπιακός… Το τρίτο συστατικό, δηλαδή, του τρίπτυχου της επιτυχίας, μετά τον κόσμο και την ομάδα…

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα απ’ αυτό του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, αλλά και του ΠΑΟΚ σε μικρότερη κλίμακα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Όταν ένας σύλλογος του μεγέθους του Παναθηναϊκού, με τις τόσες επιτυχίες εντός κι εκτός συνόρων και με τόσο κόσμο να τον ακολουθεί πιστά, βρίσκεται ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική καταστροφή του, συνειδητοποιεί κανείς πόσο σημαντική είναι η παρουσία ενός διοικητικού ηγέτη του διαμετρήματος του Βαγγέλη Μαρινάκη στον προεδρικό θώκο του Ολυμπιακού!

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης απολαμβάνει, ήδη, τους καρπούς της ενασχόλησής του με τα κοινά του Ολυμπιακού έχοντας κατακτήσει δύο πρωταθλήματα σε ισάριθμες σεζόν μ’ εκείνον στο «τιμόνι» του συλλόγου, ενώ έχει βάλει… πλώρη – ως καλός καπετάνιος που είναι – και για το πρώτο του νταμπλ! Παράλληλα, στην παρθενική του ευρωπαϊκή «περιπέτεια» με τον Ολυμπιακό, είδε την ομάδα του να κατακτά περήφανες νίκες επί σπουδαίων αντιπάλων, όπως η Μαρσέιγ, η Άρσεναλ και η Ντόρτμουντ στο Champions League, αλλά και να «αγγίζει» την είσοδό της στα προημιτελικά του Europa League εμφανίζοντας ένα αγωνιστικό πρόσωπο, όμοιο του οποίου ο Ολυμπιακός δεν είχε παρουσιάσει – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - τα προηγούμενα χρόνια!..

Ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας του Πειραιά ανέλαβε το καλοκαίρι του 2010 ένα πολύ βαρύ φορτίο και μια τεράστια κληρονομιά από τον προκάτοχό του, τον Σωκράτη Κόκκαλη! Ανέλαβε το χρέος να διαδεχθεί τον πιο επιτυχημένο πρόεδρο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου υποσχόμενος παράλληλα στο πιο απαιτητικό φίλαθλο κοινό της χώρας όχι μόνο την συνέχιση της «αυτοκρατορίας», την οποία δημιούργησε ο προκάτοχός του, αλλά την επέκτασή της κι εκτός συνόρων!

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, όμως, όντας νέος, «διψασμένος», αποφασισμένος, αλλά και – όπως φαίνεται – «μπολιασμένος» με φρέσκιες ιδέες πλήρως εναρμονισμένες με τις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου, φαντάζει ως ο ιδανικός για να οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε ακόμα μεγαλύτερες λεωφόρους δόξας!

Ο τρόπος, με τον οποίο - από την πρώτη κιόλας ημέρα που ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου - ο Βαγγέλης Μαρινάκης διαχειρίστηκε το θέμα «τεχνική ηγεσία της ομάδας», είναι πραγματικά σεμιναριακού επιπέδου! Έκανε ό,τι ακριβώς κάνουν οι διοικητικοί ηγέτες των μεγαλύτερων συλλόγων στον κόσμο και που στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια έμοιαζε αδιανόητο για τους ντόπιους προέδρους… Επέλεξε έναν άνθρωπο, τον οποίο γούσταρε αφενός ως προπονητή κι αφετέρου ως προσωπικότητα, τον στήριξε στον απόλυτο βαθμό, τον «θωράκισε» μ’ εμπιστοσύνη τόσο στα λόγια, όσο και στις πράξεις ικανοποιώντας κάθε του επιθυμία αναφορικά με την ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού της ομάδας και του… παρέδωσε εν λευκώ τα κλειδιά του μαγαζιού! Τόσο απλά! Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έβαλε τον εγωισμό του στην άκρη, πήγε προσωπικά στην Ισπανία για να πείσει τον «εκλεκτό» του, Ερνέστο Βαλβέρδε, να επιστρέψει στον Ολυμπιακό, του έδειξε ότι – αν και Έλληνας παράγοντας – είναι αποφασισμένος να δουλέψει σ’ ευρωπαϊκά πρότυπα και ν’ αναγάγει τον Ολυμπιακό σε σημαντικό ποδοσφαιρικό μέγεθος σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο και όλα αυτά που του υποσχέθηκε φρόντισε να τα κάνει πράξη… Και συνεχίζει να το κάνει σε καθημερινή βάση! Γι’ αυτό και ξέρει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον «πουλήσει» ο Βαλβέρδε… Αν ο Ισπανός πρέπει – για τους γνωστούς προσωπικούς του λόγους – να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, θα το κάνει… Διαφορετικά ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς θα συνεχίσουν να είναι το «σπίτι» του… Κι αυτό είναι μεγάλη – και προσωπική – επιτυχία του προέδρου του Ολυμπιακού!

Όπως προσωπικές του επιτυχίες είναι η οργάνωση του τμήματος scouting των πρωταθλητών, η άψογη συμπεριφορά των οπαδών της ομάδας στο «Γ. Καραϊσκάκης», ακόμα και η γενναιοδωρία του απέναντι στις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες όταν προέχει το συμφέρον της χώρας… Αλήθεια, ξεχνάει κανείς την παραχώρηση του «Γ. Καραϊσκάκης» στην ΑΕΚ όταν αυτή το χρειάστηκε για να μη γίνει ρεζίλι το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη;.. Ή μήπως την υποδειγματική του συμπεριφορά μετά τα όσα διαδραματίστηκαν στο ΟΑΚΑ, στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, πριν μερικές εβδομάδες;.. Όταν τηλεφώνησε στον Δημήτρη Γόντικα και του είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει τίποτα παρά μόνο να μην κινδυνεύσει ανθρώπινη ζωή;.. Δεν ήταν αξιομνημόνευτος και αξιοζήλευτος ο τρόπος, με τον οποίο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού διαχειρίστηκε τα επεισόδια του εν λόγω ντέρμπι;.. Όταν πρώτος απ’ όλους απαίτησε να υποβαθμιστεί το θέμα προς όφελος του ελληνικού ποδοσφαίρου και να πάρει την ελάχιστη δυνατή δημοσιότητα εκτός συνόρων;.. Όταν σήκωσε «ασπίδα προστασίας» στον Παναθηναϊκό συμβάλλοντας ακόμα και σ’ ενδεχόμενη αποφυγή «καταδικαστικής» τιμωρίας των «πράσινων» υποστηρίζοντας ότι ο επίσημος Παναθηναϊκός έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για την καλύτερη φιλοξενία της αποστολής του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ;..

Τα δύο χρόνια, στα οποία ο Βαγγέλης Μαρινάκης ηγείται του Ολυμπιακού φαντάζουν πολύ λίγα μπροστά σ’ αυτά που έπονται… Όπως, φυσικά, και τα δύο πρωταθλήματα - ενδεχομένως και το ένα κύπελλο Ελλάδας - φαντάζουν ελάχιστα μπροστά σε όσα ονειρεύονται τόσο ο κόσμος της ομάδας του Πειραιά, όσο και ο ηγέτης της…