Κάρολ: «Θα τα δώσουμε όλα για το πρωτάθλημα»

Ο Βορειοϊρλανδός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «ΦΩΣ» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην αποθέωση που γνωρίζει από τον κόσμο της ομάδας, αλλά και για τη συνέχεια των Πειραιωτών σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Τα κυριότερα αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Κάρολ:

-Σε τι κατάσταση θα είσαι στο Χάρκοβο;

«Ποτέ δεν ξαναείχα τέτοιο πρόβλημα στην καριέρα μου. Κάθε μέρα όμως είμαι καλύτερα και οι φυσιοθεραπευτές και οι γιατροί δουλεύουν μαζί μου. Εύχομαι την Πέμπτη να είμαι έτοιμος».

-Έτοιμος να πιάσεις άλλο ένα πέναλτι;

«Ελπίζω να μην χρειαστεί. Όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία το ματς με τη Μέταλιστ, αλλά έχουμε και ένα σημαντικό παιχνίδι για το πρωτάθλημα την Κυριακή. Πριν μιλήσουμε για το Europa League λοιπόν, θεωρώ ότι πρέπει να συγκεντρωθούμε στο πολύ μεγάλο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Είναι δύσκολοι οι παίκτες του, έχω παίξει εκεί τέσσερις μήνες και για να κερδίσουμε το πρωτάθλημα, πρέπει να πάρουμε και αυτούς τους τρεις πόντους την Κυριακή. Να συνεχίσουμε να ασκούμε πίεση στον Παναθηναϊκό. Μετά το κυριακάτικο ματς θα σκεφτούμε την Μέταλιστ. Για μένα είναι μεγάλη ευχαρίστηση κάθε παιχνίδι της σεζόν. Είναι μεγάλη τιμή να παίζω εδώ».

-Μιας και πήγαμε. απότομα στον ΟΦΗ λοιπόν. Έναν «γύρο» πριν αγωνίστηκες στο μάλλον σοκαριστικό 2-2 για τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Μπορούσες να φανταστείς ότι την επόμενη. φορά, θα ήσουν στην άλλη πλευρά.

«Όχι. Εκείνη την περίοδο δεν το είχα σκεφτεί καθόλου. Ξέρω πολύ καλά πώς είναι το ποδόσφαιρο. Εχω παίξει 17 χρόνια επαγγελματικά. Δεν ξέρεις τι μπορεί να σου επιφυλάσσει η επόμενη μέρα. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι κάθε μέρα προπόνηση. Όταν με πήρε τηλέφωνο ο μάνατζέρ μου, Στέλιος Βραδέλης και μου είπε ότι πρέπει να έρθω στην Αθήνα, πήρα το πρώτο αεροπλάνο και ήρθα».

-Και έπειτα ήρθε και το πέναλτι στη Μόσχα.

«Όλοι φαντάζονται ότι θα μπουν στον αγωνιστικό χώρο και θα σκοράρουν. Για έναν τερματοφύλακα είναι το αντίθετο. Να μπεις στον αγωνιστικό χώρο και να "σταματήσεις" ένα πέναλτι».

-Έχεις ξαναζήσει αυτό το πράγμα; Να φωνάζει τόσος κόσμος το όνομά σου;

«Πριν πολλά χρόνια. Δεν θα σας πω ποια χρονιά».

-Θα μας πεις έστω την ομάδα.

«Ήταν στην Χαλ. Εκεί με λάτρευαν. Τραγουδούσαν κάθε φορά το όνομά μου. Έπαιζες σε 30 χιλιάδες θεατές και νόμιζες ότι ήταν 100 χιλιάδες! Ήταν ένα φανταστικό συναίσθημα. Αισθανόμουν ότι δεν ήθελα να βγω από τον αγωνιστικό χώρο».

-Πως ξύπνησες μετά το ματς με την Ρούμπιν; Πως ήταν η επόμενη μέρα;

«Πονούσα πολύ. Δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου. Έβλεπα τηλεόραση μέχρι τις οκτώ το πρωί. Και όταν με πήρε λίγο ο ύπνος, είχα εφιάλτες!. Ξέρεις, δεν μπορώ να κοιμηθώ μετά από παιχνίδια που ξεκινούν αργά, γιατί είμαι σε υπερένταση. Τελικά κοιμήθηκα συνολικά μισή ώρα και με ξύπνησε η γυναίκα μου, γιατί έπρεπε να πάω για προπόνηση. Ο μυς μου και η πλάτη μου ήταν πιασμένα. Είχα πρόβλημα».

-Σε στεναχωρεί το γεγονός ότι την Κυριακή δεν θα πας στην Κρήτη, λόγω του τραυματισμού σου;

«Έχω φίλους εκεί. Θα ήταν πολύ ωραίο αν μπορούσα να πάω και να δω τους παλιούς μου συμπαίκτες. Θα ήταν βέβαια και περίεργο επίσης αν τυχόν έπαιζα. Θα τους δω στο Κύπελλο πάντως. Παίζουμε και στους ημιτελικούς με τον ΟΦΗ».

-Το πρωτάθλημα θα το κερδίσει ο Ολυμπιακός; Ποια είναι η αίσθηση σου;

«Έχουμε πολύ δύσκολα παιχνίδια μπροστά μας. Νομίζω ότι αυτός η μήνας είναι ο πιο αποφασιστικός. Τώρα θα φανεί που θα πάει το παιχνίδι. Φυσικά θέλουμε να κερδίσουμε το πρωτάθλημα και μπορούμε να το πετύχουμε. Θα δώσουμε το 100%. Έχουμε τους ποδοσφαιριστές άλλα και έναν έμπειρο προπονητή. Το έχει κατακτήσει πολλές φορές ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα και μπορεί να το ξαναπάρει. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσα να προδικάσω κάτι. Όπως είπα πριν, ο Μάρτιος είναι ο σημαντικότερος μήνας της σεζόν».

-Έχεις προγραμματίσει μέχρι πότε θα παίζεις ποδόσφαιρο;

«Όπως ήθελα από μικρό παιδί να παίζω, έτσι θα συνεχίσω μέχρι εκεί που μπορώ. Κοιτάω τον Μπράντ Φίντλερ, που είναι 41 ετών και παίζει ακόμα στην Τότεναμ. Ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω. Αν αισθανθώ όμως ότι δεν είναι καλή η απόδοση μου, τότε θα σκεφτώ εναλλακτικά το μέλλον μου. Προς το παρόν νιώθω καλά».

-Είναι σκληρή η θέση του τερματοφύλακα. Από την στιγμή που παίζει μόνο ένας. Και σίγουρα ο τρόπος που αλλάζει ο τερματοφύλακας σε μια ομάδα δεν είναι ευχάριστος. Ένα μεγάλο λάθος, ένας τραυματισμός...

«Αυτό είναι το πρόβλημα όταν είσαι τερματοφύλακας. Παράδειγμα: Δεν νομίζω ότι ήταν λάθος του Μέγερι η φάση του πέναλτι στην Μόσχα. Μέχρι εκείνο το σημείο είχε πολύ καλή απόδοση και στη συγκεκριμένη φάση βγήκε όπως έπρεπε. Ο διαιτητής έδωσε πέναλτι. Μετά, βλέπεις ένα νέο παιδί να αισθάνεται άσχημα. Με πεσμένο ηθικό. Εκεί λοιπόν βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Εκεί δένεσαι. Δεν ξέρεις πότε θα χρειαστείς και εσύ βοήθεια. Για αυτό μου αρέσει η θέση του τερματοφύλακα. Μου αρέσει αυτή η πίεση. Αν κάνω λάθος ίσως να οδηγήσει σε γκολ εις βάρος της ομάδας μου, αλλά επαναλαμβάνω, μου αρέσει αυτή η πίεση. Σε όλο τον κόσμο οι τερματοφύλακες είναι φίλοι παρά τον μεγάλο ανταγωνισμό που υπάρχει. Η στάση τους είναι φοβερή. Είναι διαφορετική από των υπολοίπων ποδοσφαιριστών. Η θέση του τερματοφύλακα σε βοηθάει να εκτιμήσεις τους υπόλοιπους, γιατί ξέρεις ότι παίζει μόνο ένας. Ξέρεις ότι πρέπει να δουλέψεις πολύ».

-Είναι και θέμα μυαλού; Εμπειρίας. Σωστής διαχείρισης.

«Όταν ήμουν 25 δεν σκεφτόμουν ποτέ να αποσυρθώ. Τώρα είμαι 34. Είναι φυσιολογικό να σκέφτομαι πιο σοβαρά τι κάνω μετά το ματς. Πώς ξεκουράζομαι, πώς προσέχω τον εαυτό μου μετά από τα παιχνίδια. Αυτό είναι το θέμα. Έχεις άλλα πέντε-έξι χρόνια, θα αποσυρθείς και πρέπει να σκεφτείς τι θα κάνεις στο μέλλον σου».

-Συνήθως ένας τερματοφύλακας όταν γίνεται θέμα συζήτησης, είναι ήρωας ή μοιραίος. Και τυχερός τερματοφύλακας; Αυτός που δεν θα συζητηθεί καθόλου;

«Όταν δεν γίνεται μεγάλη κουβέντα, σημαίνει ότι έχεις καλή ομάδα (γέλια). Αυτό θεωρώ εγώ. Από εκεί και πέρα, υπάρχει και ο Τύπος. Για παράδειγμα, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο νέος τερματοφύλακάς της, ο Ντε Χέα ήρθε από την Ισπανία, κόστισε 18 εκατομμύρια λίρες, είναι 20 χρονών και είχε μία δύσκολη εκκίνηση. Τώρα όμως παίζει καλά. Αλλά δεν μιλάει κανείς για το πόσο καλά παίζει. Δεν ξέρω πώς είναι ο Τύπος εδώ, γιατί δεν μιλάω και πολλά ελληνικά. Οπότε πρέπει να παίζω καλά κάθε φορά».

-Ποιος είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας που συνεργάστηκες;

«Πιστεύω ένας ήταν ο Τζίμι Γουόκερ με τον οποίο ήμουν στην Γουέστ Χαμ. Ήταν χαβαλές τύπος και πολύ καλός φίλος. Θα μου άρεσε να ήταν δίπλα μου. Ο Φαμπιέν Μπαρτέζ ήταν διαφορετικός τερματοφύλακας. Δεν μιλούσε αγγλικά και πολύ. Αλλά όταν μιλούσε, άκουγα τις συμβουλές του. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσους τερματοφύλακες γνώρισα. Και κάθε ένας από αυτούς είναι διαφορετικοί χαρακτήρες. Είχα 15-16 προπονητές τερματοφυλάκων και πολλούς συμπαίκτες. Ο Ολυμπιακός είναι ο 9ος σύλλογος που ήρθα».

-Ο γιος σου δεν ενδιαφέρεται για τερματοφύλακας. Μιας και συζητάμε για τον Μέγερι που είναι ένα τόσο νέο παιδί ποιες. πατρικές συμβουλές θα ήθελες να του δώσεις. Τι θα του έλεγες να αποφύγει στην καριέρα του;

«Είμαι 3-4 εβδομάδες εδώ. Τώρα γνωρίζω τα παιδιά. Προπονούμαστε μαζί κάθε μέρα, βοηθάμε ο ένας τον άλλον και εγώ μαθαίνω από τον Μέγερι, όπως και εκείνος από εμένα. Μ' αρέσει το στυλ του, είναι γρήγορος στην περιοχή του, μου θυμίζει τον τερματοφύλακα της Λίβερπουλ, τον Ρέινα. Συν τοις άλλοις παίζει καλά με την μπάλα στα πόδια. Αν θα έπρεπε να του πω κάτι; Αυτό που πρέπει να έχουν όλοι οι τερματοφύλακες. Να είναι απλός στο παιχνίδι του. Νομίζω ότι όταν προσπαθείς να κάνεις κάτι παραπάνω, τότε γίνονται τα λάθη. Αξίζει πάντως να προσθέσω και κάτι ακόμη. Είναι φανταστική η προπόνηση που κάνουμε πάντως εδώ με τα παιδιά και τον προπονητή τερματοφυλάκων, τον Αλέκο Ράντο. Είναι πολύ δυνατή από πλευράς φυσικής κατάστασης. Πριν από τον τραυματισμό, αισθάνθηκα πολύ δυνατός και ακόμα πριν από τη ρεβάνς με την Ρούμπιν, θεωρώ ότι ήμουν στην καλύτερη φυσική κατάσταση που ήμουν εδώ και πολύ καιρό».

-Η τύχη είναι με το μέρος σου, αν λάβουμε υπόψη ότι είχες συμφωνήσει με την Λέστερ, αλλά δεν πήγες ποτέ γιατί επέλεξες την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και όλα αυτά που σου συνέβησαν τώρα στην Ελλάδα.

«Πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Υπάρχει ένας λόγος. Ο λόγος ήταν να μην πάω στην Λέστερ και να πάω στην Γιουνάιτεντ».

-Άρα νιώθεις τυχερός.

«Δεν μπορώ να πω ότι στη ζωή μου ήμουν τυχερός. Κάποιες φορές πρέπει να λειτουργεί και η ικανότητά σου. Αν δεν είχα παίξει καλά, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν θα είχε ενδιαφερθεί ποτέ για μένα. Πρέπει να δουλέψεις για να τα καταφέρεις».

-Χρειάζεται όμως να είσαι και τυχερός για να φτάσεις στο υψηλότερο επίπεδο;

«Θεωρώ ότι σε οποιοδήποτε άθλημα κάνεις, πρέπει να έχεις τύχη. Η ποιότητα την υπερνικά την τύχη όμως μακροπρόθεσμα. Η εμπειρία είναι το σημαντικότερο. Κοιτάξτε τον Ράιαν Γκιγκς στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είναι 37-38 ετών και παίζει ακόμα. Φυσικά χρειάζεται τύχη στο ποδόσφαιρο. Αλλά η τύχη για εμένα είναι να έχεις ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και έναν πολύ καλό προπονητή».

-Από τον Φέργκιουσον υπάρχει κάτι που έχεις κρατήσει;

«Ναι. Μια «ομιλία» του. Είχαμε φέρει μία ισοπαλία με την Άρσεναλ στο Χάιμπουρι. Και είχε πει «εντάξει». Από τώρα και στο εξής μπορούμε να κερδίσουμε το πρωτάθλημα. Όντως από εκείνο το σημείο και μετά νικήσαμε όλα τα ματς. Ο Φέργκιουσον είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Πραγματικά. Και ξέρει τα πάντα. Ξέρει να χειρίζεται τα πάντα».

-Τι σου έχει μείνει από την εμπειρία στην Γιουνάιτεντ;

«Η «πείνα» του να κερδίζεις αγώνες και να διασκεδάζεις κάθε ματς που παίζεις, γιατί μπορεί να είναι το τελευταίο σου. Όπως ο Ρόι Κιν μού είπε, πάντα να δουλεύεις πολύ στην προπόνηση και να δίνεις το 100%. Να ζεις για το ποδόσφαιρο».

-Ο Ρόι Κιν ήταν ο καλύτερος αρχηγός που είχες ποτέ;

«Ναι, είναι αρχηγός με όλη τη σημασία της λέξεως. Ο Κιν μιλούσε σε όλους τους συμπαίκτες του με τον ίδιο τρόπο. Είχε εμπειρία και όλοι τον σέβονταν. Ακόμα και στα θεωρητικά μικρά ματς ήθελε να κερδίζει. Αυτή είναι η λογική άλλωστε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κάθε ματς, πρέπει να το κερδίζεις. Αυτό συμβαίνει και στον Ολυμπιακό».

-Τρόμαξες όταν έξι-επτά μήνες πριν τον ΟΦΗ, δεν έβρισκες ομάδα στην Αγγλία;

«Ναι. Ανησύχησα λίγο. Ευτυχώς μου τηλεφώνησε ο μάνατζέρ μου όμως και μου είπε «έλα στην Κρήτη». Του απάντησα «εντάξει, αρκεί να φέρεις μαζί και την οικογένειά μου». Υπέγραψα εκείνη την εβδομάδα με τον ΟΦΗ για δύο χρόνια και είναι αστείο πώς τα φέρνει είναι η ζωή. Έξι μήνες πριν δεν ήξερα αν θα ξαναβρώ ομάδα και έξι μήνες μετά βρέθηκα στον Ολυμπιακό!»

-Πως είναι ιδέα να ξυπνήσεις μια μέρα και να μην υπάρχει ποδόσφαιρο για σένα;

«Για εμένα το πιο ωραίο είναι να ξυπνάω. Το ποδόσφαιρο είναι πάντα στη ζωή μου. Είμαι ένας ποδοσφαιριστής που πάντοτε το ήθελα. Ξέρω ότι πρέπει να ξυπνήσω κάποια στιγμή και να σκεφτώ ότι πρέπει να ασχοληθώ με την προπονητική».

-Στους Άγγλους έχεις να αποδείξεις κάποια πράγματα; Αναφέρθηκαν υποτιμητικά ακόμη και όταν πήρες μεταγραφή τον Γενάρη.

«Δεν με απασχολούν αυτοί πλέον. Όταν γύρισα από την Δανία στην Αγγλία κανένας δεν ενδιαφερόταν για μένα. Τώρα παίζω στο Europa League, έπιασα ένα πέναλτι και όλοι στην Αγγλία θέλουν να μου μιλήσουν».

-Τον Ολυμπιακό σε τι επίπεδο τον κατατάσσεις στην Ευρώπη;

«Πιστεύω ότι φέτος η χρονιά ήταν άτυχη για τον Ολυμπιακό, γιατί έμεινε για έναν πόντο έξω από την φάση των νοκ άουτ στο Champions League. Είδα το ματς με την Άρσεναλ, στο Λονδίνο, ήταν πολύ άτυχος. Για την συνέχεια; Αν πηγαίνουμε έξω, πιστεύουμε περισσότερο στον εαυτό μας μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Ποτέ δεν ξέρεις στη ζωή. Η Ελλάδα κέρδισε το Euro και δεν νομίζω ότι πίστευαν πολλοί ότι θα το κατάφερναν οι Έλληνες. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο».

-Ρόι μετράς τα ματς που έχεις παίξει; Ξέρεις τις συμμετοχές σου. Για παράδειγμα στη Γιουνάιτεντ;

«Πάνω από 50 παιχνίδια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ νομίζω. Αλλά γενικά δεν τα μετράω».

-Τις συμμετοχές στην Εθνική, τις ξέρεις;

«Εκεί τις ξέρω, γιατί θέλω κι άλλες. Είμαι πολύ απογοητευμένος για αυτό. Έχω μόλις 19 συμμετοχές».

-Γιατί συνέβη αυτό;

«Είχα τον τραυματισμό στην πλάτη και δεν τα πήγαινα καλά με τον προπονητή».

-Έπαιξες για πρώτη φορά το 1997, έτσι δεν είναι;

«Είχα κάνει ντεμπούτο σε ένα παιχνίδι με την Ταϊλάνδη στην Μπανγκόκ όταν ήμουν 19! Το τελευταίο μου παιχνίδι ήταν απέναντι στην Ισπανία στο Μπέλφαστ. Είχαμε κερδίσει 3-2. Μετά βγήκα έξω γιατί είχα τραυματιστεί. Από τότε δεν ξανάπαιξα. Ο προηγούμενος προπονητής, Νάιτζελ Γουόρθινγκτον έφυγε και τώρα με ξαναπήραν τηλέφωνο. Όλοι πίστευαν ότι εγώ είχα αποσυρθεί, αλλά στην ουσία δεν έγινε ποτέ αυτό».