Ζαγοράκης, the end of Revolution!

Σε εκείνο το ιστορικό μότο κάνει (πλέον) ...παρέα και η εποχή της προεδρίας του «επαναστάτη» προέδρου, έτσι για να θυμηθούμε το μπλουζάκι (revolution) με το οποίο  εμφανίστηκε στην Τούμπα, όταν το καλοκαίρι του 2005 επέστρεψε στο σπίτι του για να φορέσει ξανά την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας. Όλα τα ωραία όμως υποκύπτουν κάποτε στην «φθορά» του χρόνου και οι επαναστάσεις, δεν αποτελούν την εξαίρεση…

To ημερολόγιο έγραφε 13 Ιουνίου του 2007. Η διοίκηση Πρωτοδικείου με επικεφαλής τον Νίκο Βεζυρτζή έχει παραιτηθεί. Ο ΠΑΟΚ ακροβατεί πάνω σε τεντωμένο σχοινί, για μία ακόμη φορά στην πολύχρονη ιστορία του.

Ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη Θανάσης Κατσαρής υπό την πίεση του κόσμου, σπεύδει να εξαργυρώσει την λαϊκή - «επιταγή» και προσφέρει στον Θοδωρή Ζαγοράκη την «μπαγκέτα του μαέστρου» Σε μια ιστορική για το μέλλον του συλλόγου συγκυρία, ο «Τεό» λέει το μεγάλο «ναι», αφού προηγουμένως έλαβε όλες τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις για τη ρύθμιση των χρεών της ΠΑΕ.

Στα 36 του χρόνια κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και αναλαμβάνει και επίσημα από το Πρωτοδικείο την «ορχήστρα» της ΠΑΕ. Εκείνη την εποχή, έμοιαζε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Στην κοινωνία του ΠΑΟΚ, εθεωρείτο ως ο μοναδικός ηγέτης με την δύναμη να συσπειρώσει και να εμπνεύσει την πλατιά μάζα των οπαδών.  

Η επανάσταση...φουντώνει για τα καλά. Στα μάτια του κόσμου ο «Ζαγόρ» δεν θυμίζει ένα γάλα με ημερομηνία λήξεως, αλλά ο μοναδικός πρόεδρος που μπορεί να οδηγήσει κάποτε τον ΠΑΟΚ στην κορυφή, εξού και το περίφημο μετέπειτα σύνθημα, «Ζαγοράκη, να το ξέρεις το πρωτάθλημα εσύ θα μας το φέρεις».   

Ολο αυτό το διάστημα ομάδα γεύτηκε μεγάλες χαρές αλλά και πίκρες. Το αποκορύφωμα των επιτυχιών ήρθε με την κατάληψη της δεύτερης θέσης και την  έξοδο στην προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ την σεζόν 2009-10. Ο ΠΑΟΚ εδραιώθηκε στην... πρώτη ταχύτητα του ελληνικού πρωταθλήματος και έγινε ανταγωνιστικός εντός και εκτός συνόρων, απόδειξε η περυσινή και η φετινή είσοδος στους «32» του Europa League.

Κανένα… άγιο δισκοπότηρο ωστόσο δεν ήταν γραφτό να έρθει στην Τούμπα, παρά τους μεγαλεπήβολους στόχους που οριοθετήθηκαν, μετά τον διαχρονικό της οικονομικής εξυγίανσης.  

Συν τω χρόνω, ο Ζαγοράκης δεν θα αποφύγει την «φθορά». Εδώ που τα λέμε άλλωστε, η μεγαλύτερη επιτυχία ή κατόρθωμά του, δεν θα ήταν η κατάκτηση ενός τροπαίου, αλλά να διατηρήσει «ατσαλάκωτο» το παραγοντικό του κοστούμι. Διότι καλώς ή κακώς, όσο μεγαλώνουν οι απαιτήσεις, αυξάνονται και οι υποσχέσεις στην σκληρή κοινωνία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Οι μέχρι πρότινος ψίθυροι αμφισβήτησης του, πήραν την μορφή συνθημάτων αποδοκιμασίας κατά την διάρκεια του αγώνα με τον Εργοτέλη. Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της «Θύρας 4» τον κράζουν και οι θεατές από τις υπόλοιπες εξέδρες τους αποδοκιμάζουν. Εικόνες που παραπέμπουν σε διχασμό και εμφύλια διαμάχη…

Τα ίδια συνθήματα «γιγαντώθηκαν» το βράδυ της Τετάρτης(25/1) έπειτα από την ήττα – σοκ από τον Ατρόμητο και τον αποκλεισμό από το Κύπελλο. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν έφεραν την παραίτησή του όπως αυτή ανακοινώθηκε μέσα από προσωπική δήλωσή του που σηματοδοτεί το τέλος μίας εποχής.

Το Onsports κάνει το ταμείο και καταγράφει όσα πιστώνεται και όσα χρεώνεται ο Θοδωρής Ζαγοράκης επί των ημερών του στην προεδρία του ΠΑΟΚ. Την προίκα που αφήνει, αλλά και τα «αγκάθια» που δεν κατάφερε να διαχειριστεί.

Η προίκα και η κληρονομιά

(+)    Πέτυχε την μέγιστη συσπείρωση του κόσμου. Τα 22.000 διαρκείας και τα ουκ ολίγα sold out, αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές.

(+)    Δημιούργησε μια ανταγωνιστική ομάδα, έστω και εάν δεν ήρθε ποτέ κανένας τίτλος στην Τούμπα. Απέκτησε διάρκεια και σταθερή πορεία μέσα στις συντεταγμένες των διακρίσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη.  Ο ΠΑΟΚ βγήκε από την αγωνιστική ανυποληψία και επανήλθε όχι μόνο στην θεωρία, αλλά και στην πράξη, στους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου.  

 (+)    Ανέλαβε ένα καράβι μισοβυθισμένο και όχι μόνο το έβγαλε στην επιφάνεια, αλλά το οδήγησε και σε ήρεμα λιμάνια. Προτού αναλάβει το τιμόνι της ΠΑΕ, ο ΠΑΟΚ χρωστούσε σε όποιον ….μιλούσε ελληνικά και περνούσε έξω από τα γραφεία της Τούμπας. Νοικοκύρεψε τα οικονομικά και διαχειρίστηκε (παρά τα όποια λάθη) τα έσοδα από τα διαρκείας και τις συνάψεις χορηγιών, τακτοποιώντας εκατοντάδες ανεξόφλητα γραμμάτια παλαιότερων διοικήσεων.

(+) Εβαλε την ΠΑΕ το 2007 στη ρύθμιση Ορφανού και αποπληρώνει με διακανονισμό τα 2,3 εκατ. από τα περίπου 15 που αξιώνει το Δημόσιο. Τα υπόλοιπα 13 δεν τα αποδέχεται η ΠΑΕ και υπάρχει δικαστική εκκρεμότητα.

(+)    Επί των ημερών του ήρθαν στην Τούμπα παίκτες με πλούσια βιογραφικά (Γκαρσία, Κοντρέρας, Μουσλίμοβιτς, Σαλπιγγίδης) και ένας προπονητής της κλάσης του ο Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος κόουτς έκανε ξανά ανταγωνιστικό τον ΠΑΟΚ και του έδωσε πίσω την χαμένη αγωνιστική του αίγλη. Ο Ζαγοράκης λειτούργησε ως «ασπίδα» του Σάντος, στις δύσκολες ημέρες με τις «σαρδέλες»…

(+) Προχώρησε στις «περήφανες πωλήσεις» των Βιεϊρίνια και Χριστοδουλόπουλου, οι οποίες γέμισαν με εκατομμύρια ευρώ τα ταμεία του συλλόγου.   

(+)    Η ολοκλήρωση του προπονητικού κέντρου στην Νέα Μεσημβρία αποτελεί έργο πνοής για τον ΠΑΟΚ και φέρνει φαρδιά πλατιά την προσωπική του σφραγίδα.

Τα λάθη και οι παραλείψεις

(-)    Η αποχώρηση από την ΠΑΕ ικανών συνεργατών, όπως ο άλλοτε υπεύθυνος οικονομικών Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Σπύρος Μανδρίνος και ο Ηλίας Βιολίδης, λόγω διαφωνιών. Η παραίτηση του τελευταίου (για προσωπικούς λόγους) στέρησε από τον Ζαγοράκη, ένα πολύτιμο στήριγμα. Τα «τσούγκρισε» ακόμη και με τον Ζήση Βρύζα, ωστόσο στην πορεία αποκατέστησε τις σχέσεις τους και μετά την παραίτησή του τελευταίου τον έπεισε να επιστρέψει.

(-)    Δεν κατάφερε να φέρει στην ΠΑΕ κανέναν ισχυρό οικονομικά επενδυτή, είτε ως μεγαλομέτοχο, είτε ως «συμπαίκτη» πλην του Κατερινιώτη επιχειρηματία και οπαδού της ομάδας, Γιώργου Σαχπατζίδη. Απέβησαν άκαρπες σχεδόν όλες οι επαφές με επώνυμους φίλους του ΠΑΟΚ -επιχειρηματίες για να τους πείσει να συνδράμουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μέχρι το ποσό (τουλάχιστον) των 50.000 ευρώ.

(-)    Το οικονομικό άνοιγμα της ΠΑΕ σε αντίθεση με το πλεόνασμα των πρώτων ετών της θητείας του, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία της επιτροπής διαφάνειας και αναπόφευκτα γέννησε πολλές «σκιές» στην διαχείριση των οικονομικών της ΠΑΕ.

(-)    Η αδυναμία του ΠΑΟΚ να ορθώσει την φωνή του στα κέντα λήψης αποφάσεων (Σούπερ Λίγκα, ΕΠΟ) και οι συνειρμοί που αναπόφευκτα δημιουργήθηκαν από τις συμμαχίες με παραδοσιακούς εχθρούς.

(-)    Ο ερχομός του κουμπάρου του Βασίλη Γκαγκάτση, δημιούργησε κλίμα εσωστρέφειας και προκάλεσε πολλές αναταράξεις στον κόσμο της ομάδας.

(-)    Δεν έδειξε τα καλύτερα αντανακλαστικά στο θέμα της αντικατάστασης του Φερνάντο Σάντος. Πρόκρινε την επιλογή Δερμιτζάκη και έκανε πίσω λόγω των οπαδών και συναίνεσε στην επιλογή Μπερέτα, ο οποίος έφυγε νύχτα έπειτα από ένα μήνα.

To φινάλε της παρουσίας του Ζαγοράκη στην ηγεσία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, σε καμία περίπτωση δεν ήταν αντάξιο της προσφοράς του, αλλά και της προσωπικότητάς του. Πράγματι, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Ομως το να φύγει, ουσιαστικά κυνηγημένος από τους δυσαρεστημένους οπαδούς, ο άνθρωπος που έβαλε πλάτη (κάνοντας και λάθη φυσικά) για να κερδίσει ο ΠΑΟΚ λίγα χρόνια «ζωής», αποτελεί τουλάχιστον ασέβεια προς την ιστορία και το όνομα του ανδρός...

Και λάθη τέτοιου είδους μένουν στην ιστορία...