Σώστε την χρονιά…

Δυστυχώς, στην κυριακάτικη αναμέτρηση κόντρα στον Παναιτωλικό είδαμε το ίδιο έργο. Και όπως έχω τονίσει κατ’ επανάληψη, δεν είναι αυτό καθ’ αυτό το αποτέλεσμα που δημιουργεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό όσο η εικόνα που συνεχίζει να παρουσιάζει η ομάδα και… πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τον ένα βαθμό μετά τον άλλο, σε συνδυασμό με την αγωνιστική συμπεριφορά κάποιων ποδοσφαιριστών, που έχει φτάσει μέχρι τα όρια της αδιαφορίας (όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό…)

Ο.Κ., συμφωνώ, ότι η τωρινή θέση μοιάζει βγαλμένη μέσα από τα χειρότερα όνειρά μας και ότι θα πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια στη συνέχεια απ’ όλους για να καλυφτεί το χαμένο έδαφος, όμως αυτό που σε απογοητεύει περισσότερο είναι ότι σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που χάθηκαν βαθμοί, οι απώλειες ήρθαν με «κατεβασμένα τα χέρια».

Ένα φαινόμενο που το είδαμε να επαναλαμβάνεται εν πολλοίς και στην αναμέτρηση με την ομάδα του Αγρινίου, στην οποία καταγράφηκε η πέμπτη(!) απώλεια από το ξεκίνημα της σεζόν στο «Κλεάνθης Βικελίδης» (τρεις ισοπαλίες και δύο ήττες), νούμερο –αν μη τι άλλο- απογοητευτικό, που καταδεικνύει με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο την αδυναμία που παρουσιάζει και φέτος ο ΑΡΗΣ στο να αξιοποιήσει την έδρα του. Δυστυχώς, ήταν ένα ακόμα παιχνίδι με λιγοστά τα καλά διαστήματα στο εννενηντάλεπτο και με μετρημένες στα δάκτυλα τις τελικές προσπάθειες (ξεχωρίζουν το δοκάρι στο φάουλ του Νέτο και η ευκαιρία του Σολτάνι προ κενής εστίας και με εξουδετερωμένο τον αντίπαλο τερματοφύλακα).

Ο κόσμος από την πλευρά του έχει κάθε δίκιο να διαμαρτύρεται και να εκφράζει τον έντονο προβληματισμό του για τη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα. Δικαιολογημένα μπορεί να είναι τρελαμένοι, σκασμένοι, εκνευρισμένοι με αυτό που βγάζει μέσα στο γήπεδο.

Σίγουρα όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης εδώ που έχουμε φτάσει. Αυτό που χρειάζεται είναι άμεσα λύσεις, προκειμένου να γυρίσει το πράγμα. Δικαιολογίες πλέον δεν υπάρχουν. Τα ευχολόγια έχουν στερέψει.

Το μήνυμα είναι πλέον ξεκάθαρο: «Σώστε τη χρονιά». Μπορείτε… Και το γράφω τώρα σε αυτήν την δύσκολη στιγμή, τώρα που ο ουρανός είναι βαρύς πάνω από το γήπεδο Χαριλάου. Γιατί είναι πραγματικά κρίμα να βγαίνει αυτή η εικόνα.

Σε λίγα εικοσιτετράωρα υπάρχει παιχνίδι Κυπέλλου με τον Πανθρακικό στην Κομοτηνή. Ο πρώτος «τελικός» στο θεσμό. Ματς νοκ άουτ, στο οποίο το λάθος απαγορεύεται.

Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Πρόκριση στους «16» για να κάνουμε καλά Χριστούγεννα…

Υ.Γ.: Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Κανένας δεν είναι πάνω από τον ΑΡΗ. Η φανέλα της ομάδας είναι πολύ βαριά και όσοι την φορούν οφείλουν να την τιμούν και να την σέβονται, όπως και τον κόσμο που σε αυτήν την δύσκολη οικονομικά συγκυρία δίνει από το υστέρημά του για να έρθει στο γήπεδο και να στηρίξει την ομάδα.