Και λίγα ήταν…

Ο Παναθηναϊκός δεν το σκέφτηκε καλά… Ήρθε στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και γνώρισε τον πραγματικό ΑΡΗ. Μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Έναν τέτοιο ΑΡΗ που περιμέναμε να δούμε από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Μια ομάδα που και παίκτες έχει και ποιότητα έχει, αλλά δυστυχώς μέχρι τώρα – με ελάχιστες περιπτώσεις- δεν το έβγαλε στο γήπεδο, με αποτέλεσμα η μέχρι τώρα πορεία να είναι κατώτερη του αναμενόμενου.

Ο ΑΡΗΣ πέτυχε μία δίκαιη, πανάξια και κρυστάλλινη νίκη. Από το… «καλησπέρα» στο ματς έριξε τον Παναθηναϊκό στα… σχοινιά και τον σφυροκοπούσε συνεχώς προσπαθώντας να φτάσει σε ένα γρήγορο γκολ, το οποίο πέρα από το ότι θα το έφερνε στη θέση του οδηγού θα του έδινε και την κατάλληλη ψυχολογία. Αυτό ήρθε πριν τη συμπλήρωση του 15λέπτου με τον Τσέζαρεκ και παρ’ όλο που μετά από το 25’ η ομάδα του Φερέιρα φαινόταν να πατάει καλύτερα στο γήπεδο για ένα περίπου δεκάλεπτο, να φτάνει πιο συχνά στην εστία του Βελλίδη και τελικά στην ισοφάριση με τον Μπουμσόνγκ, το παιχνίδι έδειχνε πως είχε πάρει τον δρόμο του.

Σε ένα κρίσιμο χρονικά σημείο ο Ντίκο (ξανά) έλυσε το γόρδιο δεσμό, έβαλε τους «κίτρινους» μπροστά στο σκορ και απένειμε δικαιοσύνη με βάση την εικόνα των δύο ομάδων στα πρώτα 45 λεπτά.

Το γκολ – ποίημα του Νέτο, με την έναρξη της επανάληψης, με υποδειγματική εκτέλεση του φάουλ, ουσιαστικά απλοποίησε την κατάσταση. Ο ΑΡΗΣ με νοοτροπία νικητή και με πολύ καλά πατήματα μέσα στο γήπεδο, στο υπόλοιπο διάστημα όχι μόνο δεν απειλήθηκε από τον αντίπαλο, αντιθέτως αν μία ομάδα άξιζε να πετύχει ακόμα ένα γκολ αυτός ήταν ο ΑΡΗΣ.

Αναμφίβολα, ήταν μια πολύ σημαντική, τόσο από βαθμολογικής όσο και από ψυχολογικής άποψης νίκη. Οι «κίτρινοι» την χρειάζονταν όσο τίποτε άλλο, έκαναν κατάθεση ψυχής μέσα στο γήπεδο και η πολύ μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλαν επιβραβεύτηκε με αυτή την επιτυχία. Κατά γενική ομολογία ήταν ο καλύτερος φετινός ΑΡΗΣ. Μια ομάδα που ήξερε τι ζητούσε μέσα στο γήπεδο, με καθαρό μυαλό, με αλληλοκάλυψη, με παίκτες που να τρώνε… σίδερα και με μια πολύ καλή συνοχή σε όλες τις γραμμές.

Ο Μίχαλ Πρόμπιερζ διάβασε καλά το παιχνίδι και αυτά που ζήτησε από τους παίκτες του τα είδε να τα εφαρμόζουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτός ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι μπορεί να πετύχει πολλά στη συνέχεια, αρκεί όμως να υπάρχει διάρκεια. Το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμη και το Κύπελλο δεν έχει ξεκινήσει.

Απόψε οι πρωταγωνιστές της επιτυχίας κι αυτός ο υπέροχος κόσμος ,που γέμισε το «Κλεάνθης Βικελίδης», μπορεί να το χαρεί με την ψυχή του. Αύριο, είναι μια άλλη μέρα. Μπροστά είναι ο Αστέρας Τρίπολης.