Ξέρει τον τρόπο…

Ο Αρης έχει αποδείξει ότι ξέρει να βρίσκει τον τρόπο να κερδίζει τους «ερυθρόλευκους» όταν αγωνίζεται στο σπίτι του. Από την άλλη βέβαια οι συνθήκες του κάθε παιχνιδιού είναι διαφορετικές. Στο φετινό, οι μεν γηπεδούχοι προέρχονται από το «διπλό»-ψυχολογίας και βαθμολογικής ανάσας στο ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ -μια πολύ σημαντική νίκη με πολλαπλά οφέλη- οι δε φιλοξενούμενοι από ένα σερί νικηφόρων αποτελεσμάτων, που όχι μόνο τους διατηρούν στο «ρετιρέ», αλλά κρατούν και την διαφορά ασφαλείας από τους διώκτες τους.

Το βέβαιο είναι ότι το γήπεδο θα είναι και πάλι γεμάτο. Οι οπαδοί του Αρη για μια ακόμη φορά θα παραδώσουν μαθήματα συμπεριφοράς και αφοσίωσης προς την ομάδα. Το τάιμινγκ για τους «κίτρινους» είναι καλό. Σ’ ένα κατάμεστο «Κλεάνθης Βικελίδης», με ανεβασμένη την ψυχολογία και χωρίς αγωνιστικά προβλήματα.

Πολλές διαφοροποιήσεις δεν περιμένουμε να δούμε εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Ο Γιάννης Μιχαλήτσος γνωρίζει από πρώτο χέρι τον αντίπαλο και καταστρώνει αναλόγως τα πλάνα του. Σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα, είναι πολύ πιθανό μετά τους Καστίγιο και Σακάτα, να δούμε για πρώτη φορά αγωνιζόμενο με την κίτρινη φανέλα και τον Μπομπαντίγια.

Πέρα από συστήματα και τακτικές, αυτό που μετράει σε τέτοιους αγώνες είναι η καρδιά και η ψυχή. Ο Αρης είχε αυτά τα δύο στοιχεία κόντρα στον συμπολίτη, αλλά αυτό που του έλειπε ήταν η ουσία. Τα είχε και μια εβδομάδα αργότερα στον Ολυμπιακό Στάδιο, συν την αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια και το επιθυμητό αποτέλεσμα ήρθε. Κάτι που περιμένουμε να δούμε και στο ματς που ακολουθεί.

Υ.Γ.: Δυστυχώς συνεχίζω να διαβάζω και να ακούω δεξιά και αριστερά διάφορα σχετικά με τον διαιτητή που θα σφυρίξει το ματς. Κατ’ με όλα αυτά δεν αγγίζουν κανέναν. Ο Αρης είναι ένας περήφανος σύλλογος, ο οποίος ουδέποτε ενεπλάκη σε τέτοια «παιχνιδάκια». Στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές έχει «καεί» από διαιτητικά λάθη. 50-50, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο…

Υ.Γ. 1: Συγχαρητήρια στον Super 3 για την παλικαρίσια τοποθέτησή του με αφορμή την συμπλήρωση 30 χρόνων από την μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνικού αθλητισμού στη Θύρα 7 του «Γ. Καραϊσκάκης», αποδεικνύοντας ότι ο οπαδός είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος. «Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει χρώμα ούτε οπαδική ταυτότητα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο σύνδεσμος.