«Μόνο για όσους αντέχουν...»

Ο μεγαλύτερος σύνδεσμος οργανωμένων οπαδών του Άρη, εμφανώς δυσαρεστημένος από το αποτέλεσμα του αγώνα με την ακριτική ομάδα, στη νέα του τοποθέτηση στέλνει… μήνυμα στους ποδοσφαιριστές τονίζοντας ότι πρέπει επιτέλους να καταλάβουν σε ποια ομάδα αγωνίζονται και να τη σεβαστούν, φέρνοντας τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Αναλυτικά η τοποθέτηση του Super 3 :

«Μόνο για όσους αντέχουν...

Μια και μόνο λέξη μπορεί να συνοψίσει αυτό που εμβρόντητοι βιώνουμε να εξελίσσεται στους αγώνες του ΑΡΗ και δεν μπορεί να είναι άλλη από τη λέξη «ασέβεια». Ο ΑΡΗΣ πέρασε δύσκολες εποχές και δύσβατα μονοπάτια για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Και όπου έφτασε, έφτασε με πολλές θυσίες, πολλούς κόπους, πολλές στερήσεις και πολλές καταθέσεις. Καταθέσεις ψυχής, καταθέσεις ονείρων, καταθέσεις φιλοδοξιών, καταθέσεις υστερημάτων.

Κάθε χρόνο αφουγκραζόμαστε από την μια τις φιλοδοξίες του Λαού του ΑΡΗ, όπως αυτές διατυπώνονται αλλά και όπως αυτές εκφράζονται σε έμπρακτη στήριξη και συμμετοχή. Από την άλλη αφουγκραζόμαστε και διαπιστώνουμε τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας, το στελεχιακό δυναμικό και το αγνωστικό υλικό.

Ταυτόχρονα λοιπόν με το οπαδικό ένστικτο του πρωταθλητισμού και της κατάκτησης τίτλων που πάντοτε ενυπάρχει, διαπιστώνουμε και διατυπώνουμε και τους στόχους, ρεαλιστικούς στόχους, που η ομάδα οφείλει βάσει δυνατοτήτων να θέσει και να πετύχει, στόχοι που θα κρίνουν και την επιτυχία ή αποτυχία της Διοίκησης, του προπονητή και των ποδοσφαιριστών.

Φέτος ξεκίνησε μια χρονιά με προπονητή που τα πρώτα διαπιστευτήριά του, ήδη από την περσινή χρονιά, ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Με κεκτημένη ταχύτητα λοιπόν. Σε Διοικητικό επίπεδο ο ΑΡΗΣ είναι περισσότερο ενισχυμένος από κάθε άλλη φορά, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά και οικονομικά, ενώ το ρόστερ της ομάδας, λαμβάνοντας υπόψη και τη γενική εικόνα όλων των ομάδων της Superleague, σε ατομική αξιολόγηση βάσει βιογραφικού και προγενέστερης εικόνας, ικανό.

Όλα αυτά στη θεωρία, γιατί στην πράξη τίποτα, ετούτη τη στιγμή, στην αγωνιστική εικόνα του ΑΡΗ δεν δείχνει να λειτουργεί σωστά. Η ομάδα βγάζει προς τα έξω εικόνα αδούλευτου συνόλου, δίχως προσωπικότητα, δίχως αγνωστική ταυτότητα, δίχως αγωνιστικό προσανατολισμό, δίχως καθαρό μυαλό, δίχως θέληση, δίχως εγωισμό, δίχως αγωνιστική πειθαρχία και το χειρότερο δίχως ίχνος βελτίωσης.

Αντί να προσθέτει ο ΑΡΗΣ στον αγωνιστικό τομέα με την πάροδο του χρόνου, αφαιρεί, αδειάζοντας επικίνδυνα την κλεψύδρα των αντοχών μας και χάνοντας πολύτιμο έδαφος στους αγωνιστικούς στόχους. Ένα πράγμα μόνο δουλεύει σωστά στον ΑΡΗ, το στόμα. Λόγια, λόγια, λόγια, λόγια του αέρα.

Στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος ξεκινήσαμε τρεκλίζοντας και ορισμένοι ακόμη σφυρίζουν αδιάφορα ή δείχνουν να μη διαθέτουν αντίδοτο. Δείχνουν κοινώς εκτός τόπου και χρόνου. Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται είτε διότι δεν μπορούν, είτε διότι δεν θέλουν.

Με αντίπαλους τον Ατρόμητο, την Ξάνθη και τα Γιάννενα ο ΑΡΗΣ μετράει δυο βαθμούς κερδισμένους και 7 χαμένους, με τους δύο από τους τρεις αγώνες να τους έχει δώσει μέσα στο «Κλ. Βικελίδης» και με εμφανίσεις σε μικρά διαστήματα ικανοποιητικές αλλά αναποτελεσματικές, στη μεγαλύτερη διάρκεια όμως κάκιστες.

Ποδοσφαιριστές να φέρονται αδικαιολόγητα, να δυσανασχετούν και ν’ αντιδρούν διαμορφώνοντας ανάλογα την απόδοσή τους, να συμπεριφέρονται ως 11 μεμονωμένοι και όχι ως ομάδα, ορισμένοι να μην έχουν επίγνωση ότι δεν αγωνίζονται σε αλάνες ή σε 5x5 με φιλαράκια τους και άλλοι να τρέμουν υπό την πίεση του άγχους και της κερκίδας και να προσπαθούν να ξεφορτωθούν την μπάλα.

Είδαμε πειράματα την ώρα του αγώνα, είδαμε αλλαγές τακτικής που και προπονητής του μπάσκετ θα απορούσε με τη συχνότητά τους, είδαμε με λίγα λόγια πράγματα που προκαλούν απορία και εκνευρισμό.

Κι όλα τα παραπάνω την ώρα του αγώνα, διότι εκτός αγώνων βλέπουμε και ακούμε άλλα, ασυνάρτητα, ανάλογα με την εικόνα της ομάδας εντός 4 αγωνιστικών γραμμών. Δηλώσεις πολλές, αλλά κενές, δίχως να προσφέρουν τίποτα παρά να μεγαλώνουν τον προβληματισμό του κόσμου, συμπεριφορές αντιεπαγγελματικές 100% που σε ορισμένες περιπτώσεις δείχνουν όχι φυσικά ποδοσφαιριστές αλλά κακομαθημένους δημοσίους υπαλλήλους και μάλιστα εργατοπατέρες.

Ο ΑΡΗΣ δεν είναι reality για ν’ αποφασίζει ο κόσμος ποιος θα μείνει ή θα φύγει ούτε και ποιος ποδοσφαιριστής θα είναι στην εντεκάδα ή το σύστημα με το οποίο θα παίξει η ομάδα. Ο κόσμος θέλει ο ΑΡΗΣ να επανέλθει στις επιτυχίες, τι να επανέλθει δηλαδή, να αρχίσει να έχει επιτυχίες διότι μέχρι τώρα μόνο αποτυχίες έχει.

Θέση στον ΑΡΗ δεν έχουν οι λαλίστατοι, οι γλυκόλογοι, οι τσαμπουκάδες ή οι χαμηλών τόνων. Άλλα είναι τα κριτήρια και οφείλουν να τα γνωρίζουν όσοι απαρτίζουν το αγωνιστικό τμήμα.

Βαριά η φανέλα, μεγάλες οι προσδοκίες και προφανής η οπαδική πίεση για τ’ αποτελέσματα. Όποιος δεν μπορεί, ας τη βγάλει και να ησυχάσει κι αυτός, να ησυχάσουμε κι εμείς και να βρούμε επιτέλους το δρόμο μας μ` όποιους αντέχουν κι έχουν το αγωνιστικό ανάστημα, τον ποδοσφαιρικό εγωισμό και τον απαραίτητο σεβασμό να τη φορούν…»