Παντελίδης στο Onsports: «Πάμε με… γυαλισμένο μάτι στη Super League»

Η παρένθεση των δύο χρόνων στην… άγονη γραμμή της δεύτερη κατηγορίας, έκλεισε για την ομάδα της Θράκης. Με εμφατικό τρόπο και με το στέμμα του πρωταθλητή στην βιτρίνα του, ο Πανθρακικός επιστρέφει στο γκρουπ των «μεγάλων» και «έρχεται για να μείνει» όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο «αρχιτέκτονας» της ανόδου. Αγνοια κινδύνου; Το θράσος του πρωτάρη; Ο χρόνος θα δείξει για τον σύλλογο της Κομοτηνής και τον ρούκι προπονητή του, στους «ηλεκτρικούς» πάγκους της Super League

- Κόουτς συγχαρητήρια για την άνοδο. Ποια θεωρείς πως ήταν η… συνταγή της επιτυχίας για την προαγωγή του Πανθρακικού στην Super League;

«Πρώτα απ΄όλα ξεκινώντας, να πω ότι το πλάνο και η φιλοσοφία της ομάδας ήταν τέτοια, που αποτελούσαν εγγύηση για την εύρυθμη λειτουργία των αποδυτηρίων.

Από τους 17 παίκτες που ήρθαν επί των ημερών μου στον Πανθρακικό, με τους πέντε είχα συνεργαστεί και στα Τρίκαλα που ήταν η προηγούμενη ομάδα μου. Γνωρίζοντας τους χαρακτήρες των παικτών, ήξερα πως θα μπορέσουν να προσαρμοστούν αμέσως στις απαιτήσεις μου. Από εκεί και πέρα, στον Πανθρακικό έγινε μία εξαιρετική δουλειά σε αγωνιστικό επίπεδο, μέσα σε ένα πολύ καλό κλίμα.

Η καθυστερημένη έναρξη του φετινού πρωταθλήματος της Super League, μας έδωσε την ευκαιρία να δουλέψουμε περισσότερο και συγχρόνως, να γνωριστούμε και να «δέσουμε» μεταξύ μας ακόμη καλύτερα.

Βεβαίως μεγάλη ήταν η συμβολή των άμεσων συνεργατών μου και αναφέρομαι στον γυμναστή Βασίλη Σέγκο, τον βοηθό μου Αγγελο Διγκόζη, τους γυμναστές τερματοφυλάκων Γιώργο Μπακιρτζίδη, Θανάση Ζλάτκο και βεβαίως τον Χάρη Μπανιώτη, άμεσος συνεργάτης της διοίκησης και ο άνθρωπος που με στήριξε περισσότερο στις δύσκολες στιγμές.

Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο κομμάτι της δουλειάς που έγινε στις προπονήσεις και στην προετοιμασία. Θεωρώ πως το 60% της επιτυχίας οφείλεται στην άψογη φυσική κατάσταση και το υπόλοιπο 40% στην τακτική και σε όλους επιμέρους τομείς».

- Τι εννοούσες δηλώνοντας σε μία πρόσφατη συνέντευξη σε τοπικό σάιτ της Κομοτηνής, «εάν αυτά τα αποδυτήρια, είχαν περισσότερους ξένους μέσα, η ομάδα δε θα ήταν στη Σούπερ Λιγκ και είμαι βέβαιος γι’ αυτό»

«Οι ξένοι ποδοσφαιριστές δεν δέχονται εύκολα τα όποια μεγάλα ή μικρά οικονομικά προβλήματα και ίσως να΄χουν και δίκιο, αφού έρχονται στην Ελλάδα πρώτα για να βγάλουν λεφτά και μετά για να παίξουν ποδόσφαιρο. Αντίθετα, ο Ελληνας παίκτης κοιτάει πρώτα να παίξει ποδόσφαιρο και μετά να βγάλει λεφτά».

- Τώρα που η παράσταση έλαβε τέλος θεωρείς πως πράγματι ο Πανθρακικός ήταν η καλύτερη ομάδα της κατηγορίας;

«Ηταν η καλύτερη, αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας του συνόλου, έστω και εάν δεν ήταν η πιο θεαματική και δεν έπαιζε τόσο όμορφο ποδόσφαιρο».

- Πώς σου φάνηκε το επίπεδο του φετινού πρωταθλήματος της Super League;

«Η αλήθεια είναι πως το περίμενα καλύτερο. Στην πορεία αποδείχτηκε χειρότερο από τα προηγούμενα».

- Κρίνεις πως δικαίως «συνταξιδεύει» και η Βέροια μαζί σας στο ταξίδι με προορισμό την Super League;

«Ναι, παρ΄ότι είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή κατά την διάρκεια της σεζόν».

- Σε ποια από τις ομάδες που θα λάβουν μέρος στην περιπέτεια των πλέι οφ, θα έδινες τον πρώτο λόγο για την κατάκτηση της πρώτης θέσης;

«Θα έδινα 40% στην Παναχαϊκή, λόγω ομάδας και δυναμικής και λιγότερες πιθανότητες στην Καλλιθέα και την Καλλονή. Όχι πάντως πολύ μακριά, από την Παναχαϊκή».

- Πόσο ικανοποιημένος νιώθεις από την στήριξη των οπαδών του Πανθρακικού, σε μία εποχή που τα εισιτήρια στα γήπεδα παρουσιάζουν καθοδικές τάσεις;

«Θα έλεγα πως είμαστε ευχαριστημένοι από αυτό που ζήσαμε φέτος στην Κομοτηνή. Ηταν μία χρονιά που κάναμε μόνο νίκες στο γήπεδο μας και δεχτήκαμε τρία γκολ. Ο κόσμος που ερχόταν στα παιχνίδια μας, ήταν κοντά μας».

«Ο κόσμος είναι ο Πανθρακικός, όχι εγώ…»

- Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στην κοινωνία της Κομοτηνής εν όψει της επικείμενης συμμετοχής σας στην Super League;

« Πάνω απ΄όλους είναι η ομάδα. Ο κάθε ένας από την δική του πλευρά ας την βοηθήσει όπως και όσο μπορεί. Η ομάδα είναι περισσότερο δική τους και λιγότερο δική μου. Εκείνοι είναι ο Πανθρακικός, όχι εγώ».

- Πώς θα περιέγραφες το περιβάλλον εργασίας στον Πανθρακικό;

«Οι εγκαταστάσεις βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο, το ίδιο και οι σχέσεις μου με την διοίκηση. Οσο πηγαίνει καλά η ομάδα, καλές είναι και οι σχέσεις. Προσωπικά πάντως, μπορώ να διαχειρίζομαι και τις άσχημες στιγμές. Μην ξεχνάμε πως στο ποδόσφαιρο οι λύπες είναι συνήθως περισσότερο από τις χαρές για έναν προπονητή ή ποδοσφαιριστή, αν και την φετινή σεζόν, εμείς ευτυχήσαμε να ζήσουμε περισσότερες χαρές».

Πώς είναι οι συνθήκες ζωής στην Κομοτηνή;

«Δεν το κρύβω πως στην αρχή δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, ερχόμενος από μία μεγαλούπολη όπως η Αθήνα. Στην Κομοτηνή το περιβάλλον είναι περισσότερο οικογενειακό και ήσυχο. Ειδικά φέτος, πάντως, το περισσότερο χρονικό διάστημα ήμουνα κλεισμένος στο σπίτι, αφού παίζαμε Τετάρτη – Κυριακή και εργαζόμουν πολλές ώρες είτε μελετώντας στο βίντεο, είτε στο προπονητικό κέντρο».

«Πρόκληση για όλους η Super League»

- Ποιοι είναι οι κυριότεροι λόγοι που σε οδήγησαν στην απόφαση να ανοίξεις μαζί με τον Πανθρακικό την πόρτα της Super League;

«Πρώτα απ΄όλα είναι μία πολύ μεγάλη προσωπική πρόκληση να εργαστώ για πρώτη φορά στην προπονητική μου καριέρα στην Super League.

Ένα δεύτερο και εξίσου σημαντικό κομμάτι, είναι η εμπιστοσύνη της διοίκησης. Οι άνθρωποι της ομάδας μου έδειξαν πως ήθελαν να συνεχίσουμε και να εξαργυρώσουμε μαζί την επιτυχία της ανόδου.

Όταν κατάλαβα πως πίστεψαν στην δουλειά και στο έργο το δικό μου και των συνεργατών μου, είπα στον εαυτό μου πως θα συνεχίσω στον Πανθρακικό και δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθώ με τίποτε άλλο».

- Επηρέασε την ψυχολογία σου η «παρέλαση» υποψηφίων προπονητών στα ΜΜΕ, έπειτα από την εξασφάλιση της ανόδου στη «μεγάλη κατηγορία;»

«Ενιωθα τόσο γεμάτος με αυτό που έζησα, τον τρόπο δουλειάς και την πορεία της ομάδας που δεν με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα με ενοχλούσε να διαβάζω πως η ομάδα μιλάει με κάποιους άλλους συναδέλφους μου, είτε ανταποκρινόταν, είτε όχι στην πραγματικότητα.

Από την πλευρά μου, γνώριζα πως είχα συνδέσει το όνομά μου με την άνοδο του Πανθρακικού στην Super League και συνεπώς εάν και εφόσον η απόφαση της διοίκησης θα ήταν να μην συνεχίσουμε μαζί, η ζωή θα συνεχίζονταν για όλους…».

- Πόσο… γυαλίζει το μάτι σου γνωρίζοντας πως σε λίγους μήνες θα είσαι ένας εκ των πρωταγωνιστών και όχι θεατής στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα της χώρας;

«Πρώτα απ΄όλα να σημειώσω ότι είναι πιο εύκολο προπονητικά, από την στιγμή που υπάρχουν τα μέσα και οι δυνατότητες να παρακολουθείς και να διαβάζεις τους αντιπάλους σου, οι οποίοι έχουν μία ταυτότητα, μία φιλοσοφία και γενικότερα έναν συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας. Στην δεύτερη κατηγορία δεν υπάρχουν όλα αυτά. Καλά – καλά δεν γνωρίζουν ακόμη και οι ίδιες ομάδες το ποδόσφαιρο που παίζουν.

Από εκεί και πέρα, έχω τεράστια όρεξη για δουλειά. Από την Δ΄Εθνική όταν ξεκίνησα και αργότερα όταν ως βοηθός του Γιώργου Παράσχου έφυγα από την Χαλκηδόνα, είχα όνειρο να δουλέψω στην πρώτη κατηγορία. Τώρα πλησιάζει αυτή η ώρα. Πραγματικά… γυαλίζει το μάτι μου και αυτή ακριβώς την γυαλάδα, την πείνα και εάν θέλεις τη δίψα, προσπαθώ να περάσω και σε οποιονδήποτε είναι μέλος της ομάδας».

- Αντιμετωπίζεις την συνεργασία με τον Πανθρακικό ως τον προθάλαμο για την μεταπήδησή σου στον πάγκο μίας ακόμη μεγαλύτερης ομάδας με πιο βαριά φανέλα και δυναμική;

«Τα τελευταία επτά χρόνια που ασχολούμαι με την προπονητική από τις 8 ομάδες στις ποίες δούλεψα, στις επτά παραιτήθηκα και έφυγα σχετικά γρήγορα μόνος μου κάτι που έκανε κακό στην εξέλιξη μου.

Για να ανέβεις πρέπει να χτίσεις. Ο Πανθρακικός και ευχαριστώ τους ανθρώπους του για αυτό, μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω σύμφωνα με την δική μου φιλοσοφία.

Εφόσον μέσα από το χτίσιμο προκύψει κάτι καλό στο μέλλον αυτό δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε από τώρα. Δεν νομίζω πάντως πως ο Πανθρακικός είναι το σκαλοπάτι για την συνεργασία μου με έναν μεγαλύτερο σύλλογο.

Ο Πανθρακικός είναι το πλοίο που με βάζει στην θάλασσα και καλούμαι να αποδείξω πως δικαίως είμαι ο καπετάνιος, πηγαίνοντας το πλοίο καλά».

«Ερχόμαστε για να μείνουμε…»

- Ερχεστε για να μείνετε στην Super League; Τι διαφορετικό έχει από τις υπόλοιπες νεοφώτιστες ομάδες και όσες θα παλέψουν για την παραμονή στην κατηγορία;

«Μπορεί να΄χει την γνώση που του έλειψε στην προηγούμενη παρουσία του στην κατηγορία. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει από πίσω μία σοβαρή διοίκηση, που θέλει να φτιάξει μία υγιή ομάδα, χωρίς να χρωστάει και να βρεθεί στην δυσάρεστη θέση άλλων ομάδων της Super League. Παράλληλα θα ΄χει παίκτες που θα διψούν για την διάκριση και έναν κόσμο που θα είναι δίπλα της σε όλες τις στιγμές. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο…».

- Τι ποδόσφαιρο να περιμένουμε τη νέα σεζόν από τον Πανθρακικό; Ποιος τρόπος παιχνιδιού αρέσει στον Σάββα Παντελίδη;

«Είναι λίγο διαφορετικό το ποδόσφαιρο που έπαιξε φέτος ο Πανθρακικός, ή αυτό που θα παίξει την επόμενη χρονιά, από το στυλ που ικανοποιεί τον Σάββα Παντελίδη. Προσωπικά, μου αρέσει το πιεστικό ποδόσφαιρο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό κάτι που επιδιώξαμε να εφαρμόσουμε φέτος και το πληρώσαμε σε εκτός έδρας παιχνίδια.

Κατεβαίναμε λες και παίζαμε στην έδρα μας, κάτι που αποδείχτηκε πως δεν ήταν 100% σωστό. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο με πολλές πάσες, οι κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και η μεγάλη ταχύτητα.

Πέρυσι τέτοια εποχή είχα πει πως στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μία ομάδα 100% μαχητική, που θα δύσκολα θα δέχεται γκολ και θα τρέχει. Ξεκινώντας το πρωτάθλημα και επειδή δεν γνωρίζαμε τις δυναμικότητες των άλλων ομάδων, κατεβήκαμε με την λογική να αμυνόμαστε πολύ καλά και να χτυπάμε σε κόντρα επιθέσεις, παίρνοντας τα αποτελέσματα που θέλαμε.

Γουστάρω το καλό ποδόσφαιρο και σιχαίνομαι το.. αντί – ποδόσφαιρο. Δεν μπορώ να διδάξω στους παίκτες μου να παίζουν με την μπάλα ψηλά όσα εγώ έκανα, την εποχή που ήμουνα ποδοσφαιριστές».

«Μισώ την ήττα, περισσότερο απ΄όσο χαίρομαι τη νίκη»

Ποιο είναι το προπονητικό σου δόγμα;

« Δεν είναι ένα, αλλά δύο. Το πρώτο, πως μισώ την ήττα περισσότερο απ΄όσο χαίρομαι τη νίκη. Από εκεί και πέρα η θεωρία μου σαν προπονητής είναι πως προσπαθώ να κάνω την ομάδα μου ελκυστική γιατί εάν το προϊόν που εμείς φτιάχνουμε δεν είναι όμορφο, τότε κανείς δεν θα πληρώσει για να το δει».

- Τι πρέπει να κρατήσει και τι να αλλάξει ο Πανθρακικός από το «κάδρο» της φετινής σεζόν;

«Πρέπει να κρατήσει το καλό κλίμα στα αποδυτήρια. Είναι σημαντικό να έρχονται οι παίκτες νωρίτερα από την προγραμματισμένη ώρα για προπόνηση, επειδή τους αρέσει αυτό που συμβαίνει. Οφείλουμε να γίνουμε όλοι περισσότερο επαγγελματίες και να΄χουμε στην σκέψη μας πρώτα την ομάδα και μετά όλα τα υπόλοιπα».

- Πόσες μεταγραφικές προσθήκες στο ρόστερ σχεδιάζεις να γίνουν το καλοκαίρι;

«Θα αποκτήσουμε έναν με δύο τερματοφύλακες, δύο παίκτες στο χώρο της άμυνας, δύο στο μεσαία γραμμή, δύο στην επίθεση και έναν ακραίο επιθετικό. Όλα αυτά βέβαια, σε συνδυασμό με τις ανανεώσεις συμβολαίων».

- Σε ποιο βαθμό θα υπάρχει ελληνικό χρώμα στην ομάδα της επόμενης χρονιάς;

«Θα΄χει ελληνικό χρώμα και για αυτό άλλωστε έχω ξεκινήσει τις μεταγραφικές αναζητήσεις από την δική μας αγορά. Εκτός από τις δυνατότητες των μεταγραφικών στόχων, φροντίζω να μάθω τον χαρακτήρα τους, κάτι που παίζει μεγάλο ρόλο για να κρατήσουμε δυνατά και δεμένα τα αποδυτήρια. Απορώ πάντως με την σκέψη αρκετών Ελλήνων παικτών, που προτιμάνε να συνεχίσουν σε ομάδες που τους χρωστάνε απ΄ότι να υπογράψουν ένα μικρότερο αλλά σίγουρο συμβόλαιο».

- Πόσο ρομαντικός φαντάζει ο στόχος ανάδειξης νεαρών παικτών για μία νεοφώτιστη ομάδα της Super League;

«Δεν είναι καθόλου ρομαντικός. Θα επιδιώξουμε να δώσουμε ευκαιρίες σε νέα παιδιά και να μας βοηθήσουν με το ταλέντο τους».

«Τα καταφέρνουν καλά οι Ελληνες προπονητές»

- Τελευταία, παρατηρείται το φαινόμενο οι ομάδες εκτός από τα ελληνόπουλα, να δείχνουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και στον Ελληνα προπονητή…

«Είναι αρκετά υψηλό το επίπεδο των Ελλήνων προπονητών, κάτι που σημαίνει πως δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ξένους δεδομένου πως απέδειξαν πως τα καταφέρνουν καλά. Η οικονομική κρίση αναμφίβολα έκανε τους παράγοντες να δουν με άλλο μάτι τον Ελληνα τεχνικό».

- Πόσο γερό στομάχι πρέπει να΄χει ένα προπονητής;

«Χρειάζεται τρία στομάχια. Ένα μικρό για την ώρα του αγώνα, ένα μεγάλο για ν΄αντιμετωπίσει την ήττα, και ένα ακόμη πιο μεγάλο για τις νίκες, όταν όλοι γίνονται φίλοι του».

- Πιο δύσκολο είναι το επάγγελμα του προπονητή ή του ποδοσφαιριστή;

«Με τεράστια διαφορά του προπονητή. Μετά από μία ήττα συμβαίνει ο ποδοσφαιριστής να σκέφτεται τον εαυτό του και όταν έχει παίξει καλά, να νιώθει πιο ήρεμος. Αντίθετα, ο προπονητής τα παίρνει όλα πάνω του».

- Ποιους προπονητές θαυμάζεις για την δουλειά τους;

«Τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Σερ Αλεξ Φέργκιουσον»

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια;

«Με λίγες άσπρεςς τρίχες(γέλια). Προχωράω βήμα - βήμα χωρίς να κρύβω πως είμαι αρκετά φιλόδοξος στη δουλειά μου».