Γεωργαράς: «Ο Απόλλων είναι ένα προνόμιο στη ζωή μου»

Ο 56χρονος τεχνικός του Απόλλωνα Σμύρνης σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα apollon1891 αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στον «ανθυγιεινό αέρα» που φυσούσε στη Ριζούπολη τονίζοντας παράλληλα ότι «όταν μια ατμόσφαιρα αρχίζει και βαραίνει, πρέπει να επέλθει μια αλλαγή», ενώ υπογράμμισε και την ανάγκη να εμπνεύσει τους παίκτες του, προκειμένου να πάρει τα καλύτερα στοιχεία τους.

Τέλος, σχολίασε ακόμη τη συνεργασία που θα έχει με τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας, Νίκο Καρούλια, ο οποίος θα κάθεται δίπλα του στον πάγκο την ώρα των αγώνων.

Αναλυτικά η συνέντευξη στην ιστοσελίδα apollon1891:

- Κόουτς, επιστρέφεις έπειτα από μία πενταετία σε οικείο περιβάλλον, έχοντας επαφή αρκετά μεγάλη όλο αυτό το διάστημα… Θέλω, πρώτα απ’ όλα, να μας πεις τα συναισθήματά σου…
«Αρχικά, φεύγοντας τότε από την ομάδα, άφησα έναν Απόλλωνα με πάρα πολλά προβλήματα, που έδωσε έναν αξιοπρεπή αγώνα για να μείνει και, κατά την άποψη τη δική μου και πολλών, είχε μείνει στην κατηγορία…».

- Δεν έπεσε ποτέ για αγωνιστικούς λόγους…
«Ναι, κυρίως… Και επέστρεψα τελείως ξαφνικά…»

- Απροσδόκητα…
«Ακριβώς, χωρίς να με έχει προϊδεάσει κάποιος ή κάτι, σε μια ομάδα που έχω δώσει ένα μεγάλο κομμάτι από την ποδοσφαιρική ζωή μου, αγαπώ, αγαπούσα και εξακολουθώ ν’ αγαπώ. Και για αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και είναι μεγάλη τιμή για μένα η επιλογή που έκανε στο πρόσωπό μου ο Σταμάτης Βελλής. Βέβαια, επιστρέφω από ένα συγκεκριμένο πόστο, ως προπονητής…».

- Όπως, δηλαδή, έφυγες… Αν καταλαβαίνω σωστά, κάτι παραπάνω θέλεις να πεις με αυτό;
«Ναι, πρέπει να διαχωρίσω το συναισθηματικό κομμάτι, γιατί δεν θέλω να χρησιμοποιήσουμε καθόλου το οπαδικό και να μιλήσουμε με οπαδικό τρόπο προσπαθώντας να φανούμε κάπως… Η ιδιότητα του φιλάθλου-οπαδού του Απόλλωνα είναι μια ιδιότητα που με διέπει όσο καιρό δεν είμαι, όπως τώρα, στον Απόλλωνα. Ως επαγγελματίας προπονητής στον Απόλλωνα πλέον υπάρχει αλλαγή σκηνικού και πρέπει να προσπαθήσουμε να πετύχουμε το στόχο. Ο στόχος είναι γνωστός…».

- Θα ήθελα να τον ακούσω και από εσένα συγκεκριμένα, ονομαστικά. Το πρωτάθλημα… ή γενικά και αόριστα η άνοδος...
«(Χαμογελά) Ο καθένας περιγράφει το στόχο με τα δικά του λόγια. Ο στόχος είναι δεδομένος… Όχι, εγώ δεν μιλάω τόσο φωναχτά για τον τίτλο του στόχου, αλλά τον περιγράφω. Ο απώτερος στόχος για αυτή την ομάδα, για μένα, είναι να βρεθεί εκεί όπου πραγματικά της αξίζει, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και εμείς οι δύο που μιλάμε αυτή τη στιγμή ξέρουμε επακριβώς ποιος είναι αυτός και πού είναι…».

- Καλά, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε σε μια χρονιά διπλό άλμα και να πάμε στην Α’ Εθνική ή Σούπερ Λίγκα, όπως αρέσκονται να την ονομάζουν τώρα, προηγούνται άλλα…
«Θέλουμε βήμα -βήμα, σταθερά… Να κάνουμε φέτος το πρώτο βήμα».

- Δεκτό, με τη διαμορφωμένη κατάσταση και με δεδομένο πως πριν αναλάβεις, ο στόχος προσδιορίστηκε στην άνοδο μέσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος… Αυτός ο πρώτος στόχος αντικειμενικά πόσο εφικτός είναι αυτή τη στιγμή που είσαι στο -2 και έχεις τον πρωτοπόρο στην έδρα του;
«Αντικειμενικά δεν φαίνεται εύκολο και ούτε είναι εύκολο. Και δεν είναι εύκολο από τη στιγμή που το τελευταίο διάστημα η ομάδα έχει παρουσιάσει αυτή την εικόνα. Μια εικόνα που δεν βγάζει σιγουριά και δεν σε πείθει, ξέχωρα από τη θέση ή τους στόχους. Δεν σε πείθει αυτή η ομάδα ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτω παραπάνω από αυτό που έχει…».

- Εννοείς τη δεύτερη θέση στην οποία βρίσκεται τώρα;
«Ναι, ακριβώς. Αυτό είναι ρεαλιστικά που ισχύει… Όμως, το ποδόσφαιρο -και γι' αυτό είναι μοναδικό ως σπορ, γιατί είναι απρόβλεπτο- σε μαθαίνει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αυτή τη στιγμή έχουμε αναλάβει μια προσπάθεια, υπάρχουν οκτώ παιχνίδια, υπάρχει μια ομάδα που σου παρέχει τα πάντα για να δουλέψεις, με ένα καλό υλικό, το οποίο πρέπει να το ξετινάξουμε λίγο, να το φρεσκάρουμε, να το δουλέψουμε κάπως διαφορετικά, με έναν τρόπο διαφορετικό με τη δική μου ματιά και φιλοσοφία. Να εμπνεύσουμε αυτούς τους ποδοσφαιριστές για να βγάλουν αυτό το παραπάνω…».

- Το οποίο χρειάζεται…
«Ναι, βέβαια…».

- Ενδεχομένως να απαιτείται ένα μικρό ποδοσφαιρικό θαύμα για να πάρουμε το πρωτάθλημα πλέον…
«Ναι, με βάση αυτά που έχουμε δει μέχρι τώρα από την ομάδα, συμφωνώ. Δεν διαφωνώ… Δεν θέλω να πω ποιες ομάδες διεκδικούν και να κατατάξω ομάδες, αλλά βλέποντας τη βαθμολογία ξερά… Η βαθμολογία δείχνει την πραγματικότητα, ρεαλιστικά δείχνει πού είμαστε, γι' αυτό πιστεύω πως θα πρέπει να υπερβάλουμε εαυτούς, να δούμε τα πράγματα διαφορετικά, να ενεργοποιήσουμε τους παίκτες και, πρώτα απ’ όλα εγώ και ξέχωρα απ’ όσα ανέφερες που είναι σωστά, θέλω και κάτι ακόμα… Θέλω να παίξουμε καλύτερο ποδόσφαιρο! Το ποδόσφαιρο, πάνω απ’ όλα, είναι ένα άθλημα στο οποίο το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το θέαμα. Και αυτό θέλουν να βλέπουν και οι παίκτες και οι φίλαθλοι… Είναι βασικό, όσο κι αν σε κάποιους φανεί παράδοξο, ένας προπονητής που αναλαμβάνει μια ομάδα σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό να δίνει έμφαση σε αυτό το κομμάτι. Για μένα αυτό το κομμάτι είναι και ήταν πάντα βασικό.

- Για να σε γυρίσω στην αφετηρία της κουβέντας, υπάρχει κάτι που είναι όμοιο σε σχέση με την πρώτη προπονητική περίοδό σου στον Απόλλωνα το 2007;
«Ναι, βέβαια (χαμογελά…). Υπάρχει κάτι που είναι ολόιδιο… Είναι τα χρώματα της ομάδας! (χαμογελά…) Μόνο αυτό! Και φυσικά ο κόσμος της ομάδας, που είναι ζεστός και συνέχεια κοντά…».

- Και θα έλεγα, πιο ζεστός…
«Ναι, πιο ζεστός, γιατί συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία της ποιοτικής εξέλιξης της ομάδας… Όλα τα άλλα έχουν αλλάξει…».

- Αυτή η δεύτερη περίοδός σου, για εσένα προσωπικά, για την προπονητική σου καριέρα, είναι μια μεγάλη ευκαιρία;
«Ναι, είναι μια ευκαιρία, γιατί άνθρωποι σαν εμένα δεν έχουν πόρτες τόσο ανοιχτές σε τέτοιους χώρους, όπως το ποδόσφαιρο, και ο Απόλλων είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία, γιατί μου ταιριάζει και ως φιλοσοφία, ως ποιότητα ομάδας, ως ιστορία. Είναι μια ευκαιρία να παρουσιάσω τη δουλειά μου σε ένα χώρο εύφορο και φιλόξενο».

- Υποθέτω πως αυτό που ανέφερες για καλό ποδόσφαιρο αποτελεί και μια υπόσχεση πως… παιδιά, θα δείτε επιτέλους και λίγο μπάλα…
«Σταδιακά ναι, κατά τη δική μου άποψη…».

- Στους Απολλωνιστές ιδιαίτερα, αρέσει και το επιθετικό ποδόσφαιρο, θα δούμε την ομάδα και πιο μπροστά;
«Ναι, αυτή είναι η πρόθεσή μου και αυτά τα χαρακτηριστικά έχει η ομάδα που θα πρέπει να αξιοποιήσει…».

- Υπάρχουν περιθώρια αυτή τη στιγμή για υπομονή, που λένε αρκετοί προπονητές;
«Όχι, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυτό. Όταν αυτό το λέει κάποιος, το λέει για κατανάλωση. Ο προπονητής δεν έχει κανένα απολύτως περιθώριο. Ο προπονητής κρίνεται από τη στιγμή που ανακοινώνεται, για να μη σου πω και από πριν. Από το πρώτο δευτερόλεπτο και δεν υπάρχει ούτε περίοδος προσαρμογής ούτε δικαιολογίες ούτε τίποτα. Ούτως ή άλλως, εγώ γνωρίζω την ομάδα. Όλα αυτά, φυσικά, δεν σημαίνουν πως μπορούν να γίνουν θαύματα από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά το να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας από παιχνίδι σε παιχνίδι, αυτό είναι το ζητούμενο…».

- Προσωπικά θεώρησα και τοποθετήθηκα πως η επιλογή σου ήταν η ενδεδειγμένη, καθώς, εκτός από το χαρακτηριστικό πως θεωρείσαι μέλος της οικογένειας του Απόλλωνα, είσαι γνώστης της ομάδας, έχεις δει αγώνες…
«Ναι, έχω δει την ομάδα αρκετές φορές από το καλοκαίρι… Από τα φιλικά, το Κύπελλο και το πρωτάθλημα και μέσα και έξω. Ναι, νομίζω πως βοηθά σε μια κάποια πιο γρήγορη προσαρμογή στα άμεσα προβλήματα της ομάδας. Ναι, σίγουρα έχω εικόνα της ομάδας…».

- Είναι μεγάλο ατού για έναν προπονητή που αναλαμβάνει ομάδα μεσούσης της περιόδου…
«Ναι, βοηθά για να έχεις μια πιο καθαρή εικόνα και να πάρεις αποφάσεις γρήγορες, γιατί σε αυτή τη φάση που είμαστε δεν είναι εύκολο, έχουν μείνει οκτώ ματς, τα οποία έχουν την ίδια ακριβώς βαρύτητα και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο χαλάρωσης από κανέναν μας. Από εκεί και πέρα, ένας άνθρωπος που δεν γνωρίζει την ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον ένα μήνα για να διαμορφώσει εικόνα… Εγώ νομίζω πως την έχω διαμορφώσει, δεν λέω ότι αυτό είναι με τέλειο ή ιδανικό τρόπο, αλλά είναι μια εικόνα πολύ κοντά στην πραγματικότητα…».

- Άρα άμεσα θα έχουμε εφαρμογή κάποιων πραγμάτων που θα θεραπεύσουν…
«Φυσικά, το ζητούμενο αυτό είναι. Ο προπονητής δουλεύει με τους συνεργάτες του και τους ποδοσφαιριστές. Το δέσιμο είναι πολύ σπουδαίο. Ένας νέος προπονητής πρέπει να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του για να τους πάρει τα καλύτερα στοιχεία. Αυτό είναι που κάνει την ουσιαστική διαφορά και κάνει το χρόνο μικρό ή μεγάλο στη βελτίωση της ομάδας. Αυτά είναι πάνω από τα συστήματα…».

- Είπες δέσιμο, νομίζω πως η ψυχολογία στα εσωτερικά της ομάδας παίζει απίστευτα μεγάλο ρόλο για αυτό που βγαίνει στο τερέν…

«Εμείς χρησιμοποιούμε εύκολα αυτό τον όρο, αλλά είναι μια πραγματικότητα… Θα πρέπει να αλλάξει λίγο ο αέρας… Ο αέρας είχε γίνει λίγο ανθυγιεινός και θα πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να πούμε πως δεν ευθύνεται πάντα κατ’ ανάγκη ο προπονητής, αλλά είναι και η πιο εύκολη λύση της περισσότερες φορές… Όμως, όταν μια ατμόσφαιρα αρχίζει και βαραίνει, πρέπει να επέλθει μια αλλαγή… Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Αυτό που αποκαλούμε ψυχολογία, πάντως, είναι πάρα πολύ μέσα μας και είναι κάτι στο οποίο πρέπει να συμμετέχουμε όλοι. Είναι θέληση, είναι φιλοδοξία. Στοιχεία τα οποία ίσως σε κάποιας μορφής συνεργασία με κάποιους ανθρώπους χάνονται στη διάρκεια… Γιατί είδα την ομάδα στην αρχή της περιόδου… Ο Απόλλων ήταν πολύ πιο δεμένος, πολύ πειθαρχημένος, οργανωμένος και έβγαζε περισσότερο υγεία… Αυτό για κάποιους λόγους χάθηκε στην πορεία, δεν ξέρω για ποιους. Χρειάζεται, λοιπόν, να ανακατέψουμε κάπως τα πράγματα, να πιστέψουμε σε αυτούς τους ποδοσφαιριστές, να τους εμπνεύσουμε για να πάρουμε αυτό που πιστεύουμε πως μπορούν να μας δώσουν…».

- Επειδή γνωριζόμαστε πολύ καλά και θα ήταν τουλάχιστον προσποιητό το οτιδήποτε άλλο, έχω την αίσθηση πως δεν έχεις πίεση, εννοώ να σου βγαίνει ένα άγχος, και αυτό το θεωρώ ένα συγκριτικό πλεονέκτημα στο ξεκίνημά σου… Δεν σε βλέπω τρελαμένο και αυτό είναι καλό…
«Ο πρώτος λόγος είναι πως δεν παίζουμε σήμερα - αύριο παιχνίδι (χαμογελά)… Βασικό… Το δεύτερο είναι πως έχουμε λίγο χρόνο να δούμε την ομάδα, κάτι που είναι πολύ σημαντικό. Καμιά φορά οι δυο-τρεις ημέρες ή η μία εβδομάδα είναι πολυτέλεια για έναν προπονητή. Στη δική μας την περίπτωση αυτό ήταν αναγκαίο και εγώ προσπαθώ να αξιοποιήσω αυτόν το χρόνο, προσπαθώ να αφήνω στην άκρη την πίεση που μπορεί να έχω ή το άγχος και να προσπαθώ να αξιοποιήσω το χρόνο δημιουργικά με τους παίκτες και τη δουλειά μου. Δηλαδή, είμαι συγκεντρωμένος εκεί…».

- Επίσης, σε βλέπω ασφαλώς καλύτερα και από την πρώτη μέρα, κατά την οποία νομίζω πως ήσουν ξαφνιασμένος, πώς να το πω... Σε βλέπω πολύ πιο εξοικειωμένο ύστερα από τρεις-τέσσερις μέρες… Κάνω λάθος;
«Όχι, καθόλου. Δεν σου κρύβω πως την πρώτη μέρα είχα ξαφνιαστεί με το επίπεδο, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, με την απίστευτη οργάνωση που είδα στην ομάδα. Δεν το περίμενα αυτό… Μετά ξαφνιάστηκα με το απίστευτο καλωσόρισμα του κόσμου, με τα τηλεφωνήματα, με όλα αυτά. Πράγματα που με βοηθούν πάρα πολύ. Είναι μια ώθηση για μένα, μου δείχνει πως έχω ανθρώπους γύρω μου και πρέπει να είμαι εδώ. Αυτό, λοιπόν, με βοηθά να είμαι ήρεμος, αφού έχω εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνω και ξέρω πού βρίσκομαι. Εύχομαι να ανταποδώσω την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου…».

- Με το καλημέρα βλέπω και διακρίνω μια συνεργασία με ευθύτητα με τον Νίκο Καρούλια, τον τεχνικό διευθυντή που θα κάθεται και στον πάγκο πλέον… Και είναι πολύ ευχάριστο που αυτό είναι ακομπλεξάριστο…
«Ο Νίκος είναι ένας άνθρωπος που έχει παίξει ποδόσφαιρο σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο, που έχει περάσει από τον Απόλλωνα και αυτή τη στιγμή είναι σε ένα άλλο πόστο. Εμένα μου αρέσει να συζητάω με ανθρώπους με τους οποίους μιλάμε την ίδια γλώσσα και να ανταλλάσσουμε απόψεις. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με ανθρώπους. Από εκεί και πέρα, ξέρεις πολύ καλά πως είμαι ένας άνθρωπος παράλληλα που παίρνω μόνος μου τις αποφάσεις. Η συνεργασία για τους ανθρώπους που είναι ανοιχτοί διευρύνει, νομίζω, και το αντικείμενό τους και τους ίδιους. Όσες περισσότερες συνεργασίες υπάρχουν με ανθρώπους από θέσεις πάρα πολύ ουσιαστικές, μόνο να μας βοηθήσουν μπορούν… Και όλα αυτά για να πετύχουμε το στόχο μας. Δεν νομίζω πως θα είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορώ να κάνω μόνος μου τα πάντα, κανείς δεν μπορεί μόνος του να κάνει θαύματα, όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε πολλά πράγματα…»

- Ουσιαστικά, μου λες πως όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε το μικρό θαύμα που απαιτείται…
«Ναι, και γι' αυτό απαιτείται συνεργασία…».

- Τίτλο ψάχνω…
«Όταν ζητάμε συνεργασίες από τους ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο, δεν μπορεί να μην υπάρχει και σε άλλα πόστα, στο τεχνικό και σε όλα αυτά… Η ανοιχτή συνεργασία είναι πάρα πολύ καλό και εποικοδομητικό κομμάτι. Εμένα με βοηθά το ότι ο Νίκος έπαιξε σε υψηλό επίπεδο, το ότι έχει κάνει πολλά χρόνια προπονητής και το ότι και οι δύο ήμασταν αριστεροπόδαροι (χαμογελά)…».

- Παράλληλα, έχω την αίσθηση πως καλείσαι και να αποδείξεις σε μια μερίδα κόσμου που δεν περίμενε με τίποτα αυτή την εξέλιξη… Έτσι, για να σε τσιγκλήσω και λίγο…
«Εντάξει (χαμογελά), στη ζωή καλό είναι να ξαφνιαζόμαστε μερικές φορές. Εγώ είμαι συγκεντρωμένος στο στόχο, είμαι ένα κομμάτι από τις ρίζες της ομάδας και συναισθάνομαι πως η αποστολή μου θα έλεγα ότι είναι ιερή και σημαντική. Δεν έχω χρόνο για να κοιτάω πολύ δεξιά και αριστερά… Η πραγματικότητα είναι πως κάθε προπονητής κρίνεται από τη δουλειά του και από τη διάρκεια της δουλειάς του σε κάποια δεδομένη στιγμή. Εύχομαι, λοιπόν, να κριθώ και εγώ όταν έρθει η ώρα μου, την κατάλληλη στιγμή, στον κατάλληλο χρόνο».

- Έχω την αίσθηση, πάντως, ότι σου αρέσουν τα δύσκολα, ότι δεν τα φοβάσαι και μάλλον πως τα δύσκολα σε εξιτάρουν. Ήρθες και τότε σε μια περίοδο διάλυσης, που ο στόχος της σωτηρίας ήταν ένα μικρό θαύμα, όπως αντιστρόφως ανάλογα φυσικά με την εικόνα του Απόλλωνα έως τώρα ο στόχος της κατάκτησης του πρωταθλήματος φαντάζει ένα μικρό θαύμα… Υπάρχουν πολλές αντικειμενικές δυσκολίες και τώρα, αν βλέπαμε ξερά τη βαθμολογία. Και μου αρέσει που αυτό δεν σε φοβίζει, αυτό που δεν θέλει κανείς, την αποτυχία…
«Ό,τι αγαπάς στη ζωή σου, όχι με την ιδιοτέλεια, είναι μια πρόκληση για να ασχοληθείς. Τα δύσκολα είναι για αυτούς που έχουν εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνουν και στη ζωή μας ποτέ δεν φτάνουμε πουθενά από τα εύκολα. Ποτέ κανένας μας δεν έφτασε… Μέσα από τις δυσκολίες φτάνουμε κάπου και ίσως εκεί όπου αξίζει να φτάσουμε».

- Τεστάρουμε και τις δυνάμεις μας…
«Ε, βέβαια… Όταν πιστεύεις σε κάτι, σε μια ομάδα, σε ένα σκοπό, είναι πρόκληση το δύσκολο. Το ψάχνεις κάπου και το επιδιώκεις το δύσκολο. Και θα σου πω, αλήθεια, δεν είχα προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού (χαμογελά), αλλά είχα κάποιες και από τη Γ’ Εθνική και από πιο κάτω και από πιο πάνω, αλλά πραγματικά, αν και μου έλειψε το ποδόσφαιρο το τελευταίο διάστημα, όλα τα άλλα δεν ήταν κάτι που με γέμιζαν για να μπορέσω να ξαναγυρίσω…».

- Κοινώς έχει τις προϋποθέσεις και τις προδιαγραφές ο Απόλλων που σε γεμίζουν…
«Ναι, ο Απόλλων είναι ένα εξαιρετικό προνόμιο στη ζωή μου. Είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, όπως κάτι ανάλογο στη ζωή μου αποτελεί ο αγαπημένος μου Τόζα Βεσελίνοβιτς, ο μέντοράς μου. Από τον οποίο έχω μάθει και μαθαίνω ακόμα εκπληκτικά πράγματα».