Λιάνης: «Στημένος ο υποβιβασμός του Ηρακλή»

Ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Goal» αναφέρθηκε στον Ηρακλή, αλλά και τη δική του πορεία στο ποδόσφαιρο ως ποδοσφαιριστής.

«Λυπάμαι πάρα πολύ που στην επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ο Ηρακλής είναι στη Γ' Εθνική. Αυτό το γεγονός όχι μόνο με πληγώνει αλλά με θλίβει για το πώς κατάντησαν ορισμένοι αυτόν τον μέγα σύλλογο. Ο κόσμος έκανε τα πάντα για να τον κρατήσει. Ομως ο Ηρακλής πλήρωσε το μάρμαρο και η τιμωρία του, αν και υπήρχε σημαντική αφορμή, ήταν άδικη γιατί δεν εφαρμόστηκε σε κανένα άλλο σωματείο. Κι άλλη μια φορά στο παρελθόν πλήρωσε το μάρμαρο ο Ηρακλής για τη γνωστή υπόθεση δωροδοκίας. Ομως άλλες 20 ομάδες κατά καιρούς έχουν γλιτώσει», τόνισε αρχικά ο Λιάνης.

-Αισθανθήκατε αδύναμος να βοηθήσετε τον Ηρακλή;

«Δεν αισθάνθηκα αδύναμος να βοηθήσω τον Ηρακλή. Απλώς αισθάνθηκα ντροπή όταν ο πρόεδρος της ΕΠΟ, ο κ. Πιλάβιος, εμφανίστηκε στο κοινοβούλιο και προσκόμισε ένα χαρτί με το οποίο αποδεικνυόταν ότι ο Ηρακλής είχε καταθέσει πλαστή ενημερότητα. Μπορεί όλο το θέμα να ήταν «στημένο» για τον Αστέρα και να ήταν θηριώδες σκάνδαλο, αλλά το γεγονός αυτό καθαυτό ήταν αληθινό και γι' αυτό θεωρώ όσους το έπραξαν επιεικώς κατώτερους των περιστάσεων. Και λέω ότι ήταν «στημένο» για τον Αστέρα γιατί, βάσει του κανονισμού, τη θέση του Ηρακλή έπρεπε να πάρει ομάδα από την κατηγορία στην οποία υποβιβαζόταν. Εδώ έγινε η μεγάλη αλχημεία».

-Η ομάδα της Τρίπολης εμφανίστηκε πιο ισχυρή στη Βουλή;

«Ο Αστέρας Τρίπολης δεν είχε δυναμικότερη εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο. Το χαρτί που έφερε ο Πιλάβιος ήταν ισχυρό. Δεν έπρεπε όμως από τον νόμο τον Ηρακλή να τον αντικαταστήσει ο Αστέρας παρά ομάδα της Β' Εθνικής».

«Ούτε οι Χατζηπαναγής και Κωφίδης πίστευαν…»

-Αισθάνεστε ότι θα μπορούσατε να έχετε κάνει περισσότερα για τον Ηρακλή;

«Ναι, αισθάνομαι πάντοτε ότι θα μπορούσα να έχω κάνει περισσότερα πράγματα για τον Ηρακλή. Ας μην ξεχνάμε την ιστορία. Την πρώτη μου θητεία ως υφυπουργός Αθλητισμού η πρώτη απόφαση που υπέγραψα για να κάνει ένα σωματείο νέο γήπεδο ήταν για τον Ηρακλή. Ηταν μια απόφαση ενάμισι δισεκατομμυρίου δραχμών, που προέβλεπε να γίνει γήπεδο εκεί που είναι τα γήπεδα της ΕΠΣΜ, στη Μίκρα. Ομως, η τότε ηγεσία του Ηρακλή δεν άρπαξε την ευκαιρία αυτή γιατί ήθελε γήπεδο στις Σαράντα Εκκλησιές. Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτε περισσότερο πάνω σ' αυτό. Τώρα, στον τελευταίο υποβιβασμό, θέλησα να βοηθήσω και κάλεσα στο γραφείο μου δύο παιδιά που τα θεωρώ πάρα πολύ σοβαρά. Τον Χατζηπαναγή και τον Κωφίδη. Και τους δύο τους εκτιμώ και τους θαυμάζω. Ομως γρήγορα κατάλαβα ότι ούτε οι ίδιοι πίστευαν σ' αυτούς που είχαν αναλάβει να δρομολογήσουν τις εξελίξεις στον Ηρακλή. Σίγουρα έχω κάνει λάθη στη ζωή μου και σίγουρα θα ήθελα να βοηθήσω τον Ηρακλή περισσότερο. Και τώρα ακόμα, αν υπάρξει μία αξιόπιστη λύση που να συνάδει με την ιστορία της ομάδας, θα θέσω τον εαυτό μου στη διάθεσή τους».

«Τον τελικό λόγο έχει η ΕΠΟ, όχι η ΕΕΑ»

-Στο παρελθόν είχατε συγκρουστεί κι εσείς με αφορμή το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ...

«Κοιτάξτε, το περίφημο αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ είναι κάτι υπαρκτό. Δεν πρέπει να μας τρομάζει. Είμαστε μια συντεταγμένη χώρα που έχουμε υπογράψει ότι αποδεχόμαστε το καταστατικό της FIFA. Τι τρελαινόμαστε; Αυτό το καταστατικό αρχίζει και τελειώνει με το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου. Η αλήθεια είναι όμως ότι σε διαφορετικές εποχές η ΕΠΟ χρησιμοποιούσε ως πρόσχημα το αυτοδιοίκητο για να κρατάει κεκτημένα και να μην αλλάζει καταστάσεις. Αυτό γιατρεύεται μόνο με έναν τρόπο. Πρέπει να πείσεις την ομοσπονδία να περάσει μέσα από τη γενική της συνέλευση αυτό που ζητάς. Τόσο απλό. Αν η ομοσπονδία δεν πείθεται και θέλεις να επιμείνεις, θα ακολουθήσεις έναν δρόμο που θα σε βγάλει έξω από τις διεθνείς διοργανώσεις. Σαφώς οι άνθρωποι της ΕΠΟ είναι αυτοί που ενεργοποιούν την παρέμβαση της FIFA. Αυτό όμως δεν αντιμετωπίζεται με το να νομοθετείς. Γιατί η νομοθεσία είναι παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο. Είναι σαφές πια ότι τον τελικό λόγο στο θέμα της επιβολής των ποινών τον έχει η ΕΠΟ και όχι η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού».

Ο Τριβέλας, ο Παπανδρέου κι ο Ορφανός

«Κι εγώ δεν το καταλάβαινα στην αρχή το αυτοδιοίκητο. Ηθελα να βάλω τακτικούς δικαστές στη θέση των ιδιωτών που είχε η ΕΠΟ! Τι πιο καθαρό. Ο Τριβέλας ακολούθησε το σύνηθες. Προσφυγή στη FIFA. Πήγα στην Ελβετία και συνάντησα τον Μπλάτερ. Ο εκβιασμός ήταν ωμός. Δεν θα βάλετε αυτούς τους δικαστές, τους αρεοπαγίτες που ήθελα, γιατί αν το κάνετε, η εθνική σας ομάδα δεν θα παίξει στο Μουντιάλ! Ετσι μου είπε. Κουφάθηκα. Γύρισα στην Αθήνα, πήγα στον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου και του λέω συνέβη αυτό κι αυτό. Κι ο Παπανδρέου ατάραχος μου απαντά «όταν η παρενέργεια είναι ισχυρότερη από αυτό που ζητάμε, τότε δεν κάνουμε αυτό που είναι σωστό».

Κι ο φίλος μου ο Γιώργος Ορφανός αγαθές προσθέσεις είχε. Αλλά του ήρθε τελεσίγραφο από τη FIFA και υποχώρησε. Και η σημερινή αθλητική ηγεσία υποχώρησε κατά κράτος στο άρθρο 19. Τους το είχα επισημάνει στη Βουλή. Να έρθουν σε συνεννόηση με την ΕΠΟ. Ηρθαν σε συνεννόηση και άλλαξαν το άρθρο».

«Μου είχε πει η μητέρα μου: ‘Αν φύγεις, θα αυτοκτονήσω'’»

Γ. Λιάνης εξέφρασε την επιθυμία να γράψει ο ίδιος με αυτοβιογραφική διάθεση για το «Goal» τις σκέψεις του για τον Ηρακλή: «Ο Ηρακλής για μένα είναι η νιότη μου. Είναι τα ωραιότερα χρόνια της ζωής μου. Αυτά και τα χρόνια που έπαιζα μπάλα στον Ερμή Αμυνταίου. Στη γενέτειρά μου. Εκεί που έπαιζε μπάλα και ο πατέρας μου με δύο από τα αδέλφια του και είχαν βγει πρωταθλητές Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας.

Ο Ηρακλής συμβολίζει τα χρόνια της αθωότητας για μένα. Φόρεσα τη φανέλα του μετά από μια σειρά συμπτώσεων. Αρχικά δοκιμάστηκα από την ΑΕΚ, αν θυμάμαι καλά ήταν το 1961. Ο Κώστας Πούλης, ο μεγάλος αυτός ποδοσφαιριστής, με διάλεξε ως ταλέντο. Θυμάμαι στα αποδυτήρια φόρεσα κάτι πάνινα παπούτσια και ένας παλιός συμπαίκτης μου στον Ερμή Αμυνταίου, ο Γιώργος Τζώρτζης, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, μου είπε «Κουμπάρε, τι φοράς;». «Τι φοράω;» του λέω. «Χρυσάφι φοράς!». Του λέω «χρυσάφι αυτά τα πάνινα παπούτσια;». «Δες τι γράφει» επέμενε. Στο πλάι έγραφε πράγματι με γράμματα που έμοιαζαν χρυσά «Κώστας Νεστορίδης». Είχα φορέσει τα παπούτσια του «Νέστορα», του τεράστιου αυτού ποδοσφαιριστή. Του απαράμιλλου αυτού τεχνίτη. Η ΑΕΚ με διάλεξε αλλά οι γονείς μου δεν ήθελαν να παίξω στην Αθήνα. Η μητέρα μου τη θυμάμαι που έπλενε τα ρούχα στην ταράτσα μου είπε «αν φύγεις από τη Θεσσαλονίκη παιδί μου, θα πηδήσω από δω πάνω και θα αυτοκτονήσω!». Δεν ήταν το ποδόσφαιρο τότε κάτι ελκυστικό όπως είναι σήμερα. Πολύ πίστευαν ότι με το ποδόσφαιρο ασχολούνταν μόνο οι αλήτες».

«Εφορός μας ο Κοσμόπουλος»

«Την εποχή που έπαιξα μεσουρανούσαν στον Ηρακλή ο Γαβρηγιώργος, ο Μπελλής, ο Λιάρος, οι αδερφοί Χασεκίδη, ο Τσίγκος και τα δύο φιλαράκια μου, ο Κασάπης ο Νίκος που τον λατρεύω και ο Ρούγκλιος. Πρόεδρός μας ήταν ο αείμνηστος Καβακάς. Και έφορος ποδοσφαίρου ο αείμνηστος Ντίνος Κοσμόπουλος, ο μετέπειτα δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Δεν ήταν μια αριστοκρατική ελίτ οι παράγοντες του Ηρακλή. Ηταν σπουδαίοι οικογενειάρχες και πρόσωπα της πόλης που ξεχώριζαν. Αλλο που μας έλεγαν γεροντοκόρες ειρωνικά, γιατί είμαστε ο πιο παλιός σύλλογος της Ελλάδας».

«Ετρωγες και στο σπίτι σου κρέμα καραμελέ;»

«Ακούστε πόσο νοικοκυρεμένο σωματείο ήταν ο Ηρακλής. Πήγαμε να παίξουμε μπάλα στη Σαραγόσα της Ισπανίας, Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων. Χάσαμε 6-1. Εβαλα το μοναδικό γκολ. Αλλά στο ξενοδοχείο θυμάμαι ότι τόλμησα να παραγγείλω μια κρέμα καραμελέ. Ηρθε από πάνω μου αγριεμένος ο Ντίνος Κοσμόπουλος λέγοντάς μου: «Ετρωγες κρέμα καραμελέ και στο σπίτι σου;». Του λέω «Ναι». «Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;». Του λέω «Διευθυντής στην Εθνική Τράπεζα». Και μου απαντάει με απογοήτευση «Α, καλά!».

«Μικρός ήμουν Αρειανάκι»

«Στα 14 μου χρόνια έπαιξα για πολύ λίγο στα τσικό του Αρη με προπονητή έναν υπέροχο Τάταρο, τον Τζίνα Σιμονόφσκι, τη μεγάλη αυτή μορφή που ήταν προπονητής των Μπέμπηδων του Ολυμπιακού. Ημουν Αρειανάκι, έμενα κοντά στου Χαριλάου. Τον Ηρακλή δεν τον χώνευα και τον ΠΑΟΚ ακόμα περισσότερο γιατί ήταν ισχυρή ομάδα. Ο πατέρας μου ήταν ΠΑΟΚτσής. Πηγαίναμε κάθε Κυριακή στο παλιό γήπεδο του ΠΑΟΚ και δεν χόρταινα να θαυμάζω την τριπλέτα Γεντζής, Κουιρουκίδης, Παπαδάκης. Τον ΠΑΟΚ τον έσφαζε η διαιτησία και από τότε υπήρχε αυτό το μεγάλο πάθος εναντίον του κατεστημένου. Το κατεστημένο ήταν τότε τρία γράμματα... ΠΟΚ - Ποδοσφαιρικός Ομιλος Κέντρου.

Ο ΠΑΟΚ με ζήτησε για μεταγραφή. Το ήθελε ο πατέρας μου. Με δοκίμασαν στο δεύτερο ημίχρονο ενός φιλικού στην Πτολεμαΐδα, που έγινε για να δοκιμαστεί ο αείμνηστος Αιμίλιος Θεοφανίδης, που πήγε τελικά στον ΠΑΟΚ. Στο φιλικό αυτό πρωτοέπαιξε ο Γιώργος Κούδας και είχα την τύχη να φορέσω τη φανέλα του ΠΑΟΚ έστω για μια φορά με τον Γιώργο Κούδα, τον Γιακουμή και τον Σαββίδη. Καλά, ο Κούδας ήταν ένα ζαρκάδι. Ηταν δεν ήταν 16 χρόνων!

Ο ΠΑΟΚ δεν έδωσε τα χρήματα που ήθελε η ομάδα μου και έτσι με παραχώρησε στον Ηρακλή. Είχε ενδιαφερθεί για μένα ο αείμνηστος σέντερ μπακ του Ηρακλή, ο Ράμμος. Επαιζε στο πρωτάθλημα του πανεπιστημίου και εγώ ήμουν πρώτος σκόρερ εκεί. Δεν ζει πια. Ο Ηρακλής έδωσε στην ομάδα μου 40.000 δραχμές και στην οικογένειά μου άλλες 20.000! Ετσι απέκτησα την πρώτη μου βιβλιοθήκη».

Πρώτος σκόρερ στον Ερμή Αμυνταίου!

Ο Γ. Λιάνης ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στο Αμύνταιο: «Εκανα μια σημαντική καριέρα στον Ερμή Αμυνταίου και για μια τριετία ήμουν πρώτος σκόρερ, με μια ομάδα μικρή που τη λάτρεψα και φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 11 είχαμε καταφέρει για δυο χρόνια να είμαστε αήττητοι στο γήπεδό μας. Το γήπεδό μας το λέγανε «Σταπίτσα». Στα ντόπια σημαίνει παγίδα. Κανείς δεν μας νίκησε εκεί. Ούτε ο ΠΑΟΚ ούτε η Εθνική Ενόπλων! Είχα έναν συμπαίκτη που τον έλεγαν Σταυρούλη Κωτσόπουλο και που, αν τον έπαιρναν τότε που με δοκίμασαν εμένα στην ΑΕΚ, θα έκανε καριέρα ανάλογη με τον Παπαϊωάννου».