Λάππας: «Αγάπη και θάρρος»

Ο προπονητής τερματοφυλάκων στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού, μίλησε στο Onsports για την παρουσία του στο 8ο «Ευγένιος Gerard Soccer Club», την δουλειά που πρέπει να κάνουν οι «μοναχικοί αθλητές σε ομαδικό άθλημα», ήτοι οι πορτιέρο, αλλά και το επίπεδο των προπονητών.

Είστε ικανοποιημένος από το επίπεδο των παιδιών και την οργάνωση του camp;

«Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο κ. Γκέραντ και τον Μανώλη Παπαδάκη που μας τίμησε με την πρόταση του να έρθουμε να βοηθήσουμε και εμείς. Είναι μια πολύ καλή προσπάθεια που πρέπει να γίνεται και το τελευταίο καιρό γίνονται αρκετές τέτοιες προσπάθειες, έτσι ώστε τα παιδιά να μάθουν κάποιες καινούριες σύγχρονες τεχνικές που χρειάζονται και παίρνουν τα απαραίτητα εφόδια για το αύριο. Το επίπεδο ήταν αρκετά καλό, πρώτα απ΄ όλα υπήρχε μεγάλη χαρά από τα παιδιά που είδαν όλους αυτούς τους παλαίμαχους και τους προπονητές που ήρθαν να βοηθήσουν. Έδειξαν τον καλύτερο τους εαυτό και πιστεύω ότι μπορούν με σωστή προπόνηση, πειθαρχία και σωστή καθοδήγηση να φτάσουν ψηλά».

Είναι εύκολο να εργάζεστε με μικρά παιδιά;

«Εύκολο το κάνουμε εμείς μόνοι μας. Όταν έχουμε καλή διάθεση, τη γνώση και το μεράκι να ασχοληθούμε με μικρά παιδιά το δύσκολο το κάνουμε εύκολο, οπότε εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε στις καταστάσεις και όχι το αντίθετο».

Πότε θεωρείτε την κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί και να βρει τη θέση του, από τη στιγμή που εσείς ασχολείστε περισσότερο με τερματοφύλακες;

«Οι έρευνες λένε ότι μεταξύ 8 με 10 ετών, ουσιαστικά το παιδί καθορίζει τη θέση που θέλει να παίξει. Φυσικά αν κάποιο παιδί έρθει στην ηλικία των 6 και του αρέσει να γίνει τερματοφύλακας δεν θα του πούμε να μην γίνει. Ίσα ίσα θα το εκπαιδεύσουμε και θα του δώσουμε πιο νωρίς τη σωστή κατεύθυνση. Συνήθως 8-10 ετών είναι η κατάλληλη ηλικία που ξεκαθαρίζουν τα πράγματα».

Ποια στοιχεία θεωρείτε ότι πρέπει να έχει ένα μικρό παιδί για να φανεί ότι έχει τη προοπτική να γίνει καλός τερματοφύλακας;

«Πρώτα απ΄ όλα είναι η αγάπη για την θέση που είναι το σημαντικότερο. Δεύτερον είναι να έχει το θάρρος. Όπως ξέρετε ο τερματοφύλακας πρέπει να φτάσει σε ακραίες καταστάσεις, να πέσει στα πόδια του αντιπάλου, να μην φοβηθεί, να μην σκεφτεί τον κίνδυνο, οπότε είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Από εκεί και πέρα πιστεύω πως όλα τα άλλα δουλεύονται. Είναι και ο σωματότυπος φυσικά είναι ένας σημαντικός παράγοντας αλλά δεν είναι το μόνο».

Πιο παλιά υπήρχε η άποψη πως οι κοντοί τερματοφύλακες δεν είναι και τόσο καλοί ή οι πιο ψηλοί έχουν προβλήματα στα χαμηλά. Τι πιστεύετε;

«Ή κοντός τερματοφύλακας είναι ή ψηλός τερματοφύλακας, μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός τερματοφύλακας. Το μόνο που θα διαφέρει θα είναι το επίπεδο που θα μπορεί να ανταπεξέλθει, γιατί οι δυσκολίες του ποδοσφαίρου σήμερα είναι πάρα πολλές. Ο κοντός τερματοφύλακας δεν πάει να πει πως είναι και κακός τερματοφύλακας, απλώς μπορεί να παίξει στο επίπεδο που μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα. Δηλαδή ένας τερματοφύλακας κάτω από 1,75 δεν μπορεί να παίξει αυτή τη στιγμή στην Α’ Εθνική, γιατί η μπάλα παίζεται με μεγάλες ταχύτητες. Πολύ ψηλές σέντρες οπότε εκεί θα δυσκολευτεί με τα ψηλά κορμιά των ποδοσφαιριστών που υπάρχουν».

Αυτό είναι και σε συνάρτηση με τα αντανακλαστικά;

«Εντάξει όλα αυτά έχουν σχέση αλλά με τη σωστή δουλειά και τη σωστή τοποθέτηση των προσόντων του αθλητή μέσα στο γήπεδο όλα φτιάχνονται».

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως η Ελλάδα έχει καλούς τερματοφύλακες, όπως ο Αντώνης Νικοπολίδης, που αποχώρησε, αλλά και ο Μιχάλης Σηφάκης και ο Αλέξης Τζόρβας, μαζί με άλλα παιδιά. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά από τα παιδιά;

«Χρειάζεται περισσότερη δουλειά από εμάς, όχι από τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν πάντα όρεξη να δουλέψουν και πάντα προσπαθούν να βρουν ανθρώπους για να δουλέψουν και να γίνουν καλύτεροι. Το θέμα είναι ότι προσπάθειες σαν αυτή που γίνεται εδώ και κάποιες άλλες που γίνονται ανά καιρούς, προσπαθούν να βοηθήσουν τα παιδιά να γίνουν πιο οργανωμένα, πιο ουσιαστικά και μέσα από τις ομάδες, γιατί αυτή η προσπάθεια είναι μια εβδομάδα. Μετά τα παιδιά θα φύγουν και θα ξαναγυρίσουν στις ομάδες τους. Οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει να γίνουν μέσα στην ομάδα έτσι ώστε να έχουν το αποτέλεσμα που χρειάζεται. Δηλαδή το παιδί να παίξει όσο πιο ψηλά μπορεί. Να δώσουμε τα εφόδια στο παιδί να ολοκληρώσει το ταλέντο που έχει και να μην το αφήσουμε απλώς ένα ταλέντο. Πρέπει να το αξιοποιήσουμε και από εκεί και πέρα να πάρει το δρόμο του».

Στον τερματοφύλακα είναι διαφορετική η ψυχολογία από ότι σε έναν άλλο ποδοσφαιριστή; Χρειάζεται διαφορετική ψυχολογική αντιμετώπιση ή στήριξη;

«Συνηθίζω να λέω ότι ο τερματοφύλακας είναι «μοναχικός» αθλητής σε ομαδικό άθλημα. Τις περισσότερες στιγμές του παιχνιδιού είναι στην «απομόνωση», είναι ο μόνος που παρακολουθεί το παιχνίδι και πρέπει να παρέμβει 3-4 φορές, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο περισσότερες. Η ψυχολογία του ποδοσφαιριστή πρέπει να φτιάχνεται πριν το παιχνίδι, στην προπόνηση και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ο τερματοφύλακας να είναι πάντα έτοιμος για το καλύτερο και η ψυχολογία του να είναι πάντα στην κορυφή. Καλός τερματοφύλακας με κακή ψυχολογία υπάρχει πρόβλημα».

Καλούς προπονητές έχουμε;

«Επειδή είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε σχολή της FIFA που έγινε στην Αθήνα, όλα τα παιδιά που ήμασταν εκεί, προπονητές τερματοφυλάκων από την Α΄ Εθνική και άλλα παιδιά, όλοι έχουμε όρεξη και προσπαθούμε για το καλύτερο, κάνοντας σχολές, ο καθένας ενημερώνεται από μόνος του ή μέσω της ομάδας του. Προσπαθούμε εμείς να γίνουμε καλύτεροι για να το μεταφέρουμε τη γνώση στα παιδιά. Θέληση υπάρχει αλλά πρέπει και εμείς να μορφωθούμε και να επιμορφωθούμε για να μορφώσουμε τα παιδιά αργότερα».