Ντιέγκο Μαραντόνα: Η συνέντευξη-ντοκουμέντο στα 19 του (photos)

Στις 6 Ιουνίου 1979, οι αναγνώστες του «France Football», είχαν την ευκαιρία για μία πρώτη... γνωριμία με τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο μελλοντικός «Pibe de Oro», ήταν σχεδόν 19 ετών και αγωνιζόταν στην Αρχεντίνος Τζούνιορς, ενώ το μήνυμα που προέκυψε από αυτήν την πρώτη «μεγάλη» συνέντευξη, ήταν πως στόχος του ήταν να μην προκαλέσει την απογοήτευση.

Είναι η περίοδος που η εθνική ομάδα της Αργεντινής, έχει ολοκληρώσει την περιοδεία της στην Ευρώπη. Και η φήμη του Μαραντόνα, που είναι ήδη τεράστια στη Νότια Αμερική, εξαπλώνεται ανά την υφήλιο με... ιλιγγιώδη ταχύτητα και για πρώτη φορά μετά το «φαινόμενο» Πελέ.

Ο ανταποκριτής του «France Football» στην Αργεντινή, Χουάν Κάρλος Λα Τέρζα, εξασφάλισε μία συνάντηση με τον μικρό... θαυματοποιό από το Μπουένος Αϊρες.

«Είμαστε οκτώ αδέλφια μίας φτωχής οικογένειας. Ο πατέρας μου κερδίζει έναν μικρό μισθό και γι΄ αυτό, θα ήθελα να μπορώ να δώσω σε όλη μου την οικογένεια, λίγη ευτυχία. Είμαστε τρία αγόρια και πέντε κορίτσια, δύο από τα οποία είναι παντρεμένα και η οικογένεια μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Εχω έναν αδελφό, ο οποίος παίζει καλύτερα από εμένα και έχει εξαιρετικές δεξιότητες με την μπάλα. Παίζει τώρα στην Αρχεντίνος Τζούνιορς», ήταν τα πρώτα λόγια του Μαραντόνα στο κορυφαίο αθλητικό περιοδικό του πλανήτη.

Στην συνέχεια, ο Λα Τέρζα, ρώτησε τον Μαραντόνα για την φημολογούμενη μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα (σ.σ. μετά την Αρχεντίνος Τζούνιορς, ο Ντιέγκο πήγε στην Μπόκα και δύο χρόνια αργότερα, εντάχθηκε στους Καταλανούς). «Ξέρω ότι η πρόταση είναι υπαρκτή και ισχύει. Ο επικεφαλής της Μπαρτσελόνα, μου μίλησε προσωπικά και περιμένω. Θέλω να κερδίσω χρήματα παίζοντας ποδόσφαιρο, παρ΄ όλο που παίζω, γιατί το ποδόσφαιρο είναι το πάθος μου».

Σχολιάζοντας την απόκτηση του Αλαν Σίμονσον από τους «μπλαουγκράνα», ο νεαρός Αργεντινός είχε πει τότε: «Δεν το ξέρω. Αλλά, εάν δεν μπορώ να πάω εκεί, ελπίζω να συνεχίσω στην χώρα μου. Μου έκαναν μια προσφορά κι εάν πήραν κάποιον άλλον, είναι δική τους δουλειά. Η πρόταση που έχω, είναι

1.400.000 δολάρια για τρία χρόνια. Επιμένω στο γεγονός ότι θέλω να παίξω στη χώρα μου εάν είναι δυνατόν, αλλά θέλω να αποζημιωθώ σύμφωνα με όσα φέρνω στο γήπεδο. Θέλω να παίξω στην Αργεντινή, αλλά τα χρήματα που προσφέρουν οι Καταλανοί δεν μπορούν να πληρωθούν εδώ. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ένα αστέρι. Θέλω απλώς να βρω αυτό που μου αξίζει και τίποτα περισσότερο».

Εκείνη την περίοδο, έμεναν τρία χρόνια για το Μουντιάλ του 1982. Και ο 19χρονος Μαραντόνα, είναι σαφής: «Είναι ο στόχος μου. Θα είναι η μεγάλη μου τύχη, εάν παίξω. Πιστεύω ότι η Αργεντινή θα είναι σε θέση να διατηρήσει τον τίτλο της και θέλω να συμμετάσχω. Θα μπορέσω να δείξω εκεί ποιες είναι οι ιδιότητές μου ως ποδοσφαιριστής. Το 1978 στην Αργεντινή, ένιωσα μεγάλη απογοήτευση, όταν διαπίστωσα πως δεν ήμουν στους 22 της αποστολής, επειδή ήμουν σίγουρος ότι θα συμμετείχα στην επιλογή. Ο προπονητής, Λουϊς Σεζάρ Μενότι, μου εξήγησε γιατί τελικά με απέκλεισε. Ήταν ένα μεγάλο πλήγμα. Ξέρεις, στην ηλικία μου, φαινόταν ότι όλα είχαν καταρρεύσει. Δεν ήθελα πια να παίζω ποδόσφαιρο. Ήταν σαν να τελειώνει ο κόσμος. Τόσες πολλές προσδοκίες που εξαφανίσθηκαν σε μια στιγμή. Αλλά, λοιπόν, όλοι όσοι με πιστεύουν, με ενθάρρυναν και με έκαναν να βλέπω την πραγματικότητα, λέγοντάς μου να μην ανησυχώ, γιατί θα έπρεπε να παίξω αρκετά χρόνια στην εθνική ομάδα. Και ήταν αλήθεια. Τώρα είμαι μέλος της αποστολής. Είχα την ευκαιρία να δείξω τις δυνατότητές μου και να παίξω στην εθνική ομάδα. Η ευρωπαϊκή περιοδεία που μόλις κάναμε μου έδωσε μια εμπειρία διεθνών συναντήσεων που μου έλειπε. Στο τουρνουά της πόλης Τουλόν, θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι στον κόσμο».

Στην συνέχεια της συνέντευξης, ο δημοσιογράφος του «France Football», ρωτά τον Μαραντόνα πώς νιώθει τώρα, που οι άνθρωποι πηγαίνουν για να τον δουν αγωνιζόμενο. Και ο νεαρός Αργεντινός, απαντά... ακαριαία: «Υπερηφάνεια... Επειδή γνωρίζω ότι το γεγονός πως οι άνθρωποι έρχονται στο γήπεδο για να δουν τον Μαραντόνα να παίζει, δείχνει ότι πραγματικά φέρνω κάτι στο γήπεδο και ότι έχω ορισμένες δεξιότητες. Και φυσικά, δέχομαι πολλά κτυπήματα στους αγώνες και οι αντίπαλοί μου με κυνηγούν στο γήπεδο. Αλλά αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας».

Ερωτηθείς να ορίσει τον εαυτό του, ο Μαραντόνα δεν διστάζει: «Το αριστερό μου πόδι είναι το καλύτερο, αλλά φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να χειριστώ την μπάλα και με το δεξί. Μου αρέσει η ντρίμπλα, αλλά το κάνω βλέποντας τον αντίπαλο στόχο. Το να βάζω γκολ είναι η εμμονή μου».

Σε μία -όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- ερώτηση που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και... προφητική, ο Λα Τέρζα, ρωτά τον Μαραντόνα εάν είναι καλό να θεωρείται είδωλο στην ηλικία του.

«Οχι. Έχω φίλους και συγγενείς που μου δίνουν καλές συμβουλές, οπότε ξέρω ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να μου δώσει πλήρη εγγύηση στη ζωή και τα χρήματα που χρειάζομαι για να μην έχω άλλα προβλήματα και να ζήσω πολύ καλά. Αλλά όλα αυτά, επιτυγχάνονται με φροντίδα και εργασία. Μπορώ να παίξω για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά μόνο εάν δώσω ότι περιμένουν από εμένα. Εάν δεν συμβεί αυτό, οι ίδιοι άνθρωποι που έρχονται να με δουν, σήμερα αύριο θα με αποδοκιμάζουν.

Κάποτε, ο Πέλε, μου είπε: «Μην νομίζεις ποτέ ότι είσαι ο καλύτερος, γιατί την ημέρα που θα το σκεφθείς, εάν είσαι, δεν θα είσαι»...

«Ολοκλήρωσες μερικά από τα όνειρα σου», ήταν η επόμενη ερώτηση και αφού ο Μαραντόνα αναφέρθηκε στο γεγονός ότι παίζει στην πρώτη κατηγορία και στην εθνική ομάδα, αναφέρθηκε στην συνάντηση που είχε με τον Πελέ: «Μείναμε μαζί για μια ολόκληρη ημέρα. Ντράπηκα. Ξέρετε πώς είναι να είστε δίπλα σε μία παγκοσμίου φήμης «ιδιοφυΐα»; Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος. Τι χαρακτήρας! Μου μίλησε με τόσο σαφήνεια! Λίγοι άνθρωποι στον κόσμο είναι σαν κι αυτόν. Μου έδωσε αρκετές συμβουλές, αλλά κυρίως, όσον αφορά το ποδόσφαιρο, με συμβούλευσε να είμαι ταπεινός, να γυμνάζομαι όταν βρίσκομαι στο γήπεδο, να παίζω πάντα και να μην απογοητεύω τους θεατές, γιατί το κοινό πληρώνει για να δει μια παράσταση. Επιπλέον, και το πιο σημαντικό, μου είπε να προσέχω την προσωπική μου ζωή, να μην κάνω τα λάθη των νέων που σκέφτονται την εύκολη ζωή και να προσέχω τους φίλους που με πλησιάζουν τώρα που είμαι δημοφιλής. Υπάρχει κάτι που μου είπε και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μου είπε ότι στο ποδόσφαιρο, όλα εξαρτώνται από τα αποτελέσματα. Επιπλέον, μου είπε ότι για να υπογράψω το συμβόλαιό μου, πρέπει να παλέψω μέχρι το τέλος για να εξασφαλίσω το μέγιστο δυνατό. Αλλά μόλις υπογραφεί το συμβόλαιο, πρέπει να αφιερωθώ μόνο στο ποδόσφαιρο, γιατί ένας άνδρας πρέπει εκπληρώνει όλες τις υποχρεώσεις που αναλλαμβάνει».

Αναφερόμενος στην οικογένεια του και στο πώς διαχειρίζονται την δημοφιλία του, ο Μαραντόνα, σχολίασε: «Ζουν σαν σε όνειρο. Οι φίλοι συνεχίζουν να με προσκαλούν για κάποια έξοδο, αλλά οι γονείς μου γνωρίζουν επίσης ότι πρέπει να κάνω αποθεραπεία και δεν θα με αφήσουν να βγω την νύχτα».

Η πρώτη «μεγάλη» συνέντευξη του αείμνηστου Μαραντόνα, κλείνει με τα συνθήματα που τραγουδούν οι φίλοι της ομάδας του: «Ο Μαραντόνα δεν πωλείται... Ο Μαραντόνα δεν θα φύγει... Ο Μαραντόνα είναι από την γειτονιά... Από την γειτονιά... Από την La Paternal... Τα παιδιά, λίγο μικρότερα απ΄ αυτόν, τον κυνηγούν για μία υπογραφή... Και το βλεπετε, το βλέπετε... Ο Μαραντόνα είναι ο υιός του Πελέ»...